บททั้งหมดของ หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: บทที่ 421 - บทที่ 430

สาวสวยหลายคนยิ่งกลัวจนหน้าซีด พากันออกจากโต๊ะหงหนิวก็ดูเหมือนจะเห็นผีแล้ว รีบเว้นระยะห่างทันทีโดยกลัวว่าลู่เฉินจะเกิดความรู้สึกฉับพลางและฆ่าเขาไปด้วยทั้งโต๊ะ นอกจากลู่เฉินแล้ว มีเพียงหวงฝู่เจี๋ยเท่านั้นที่สามารถนั่งอย่างสงบได้“น้องลู่ ผมขอถามหน่อย หูหงมีความแค้นกับคุณเหรอ?” หวงฝู่เจี๋ยถามอย่างเย็นชา“ไม่มีความแค้น” ลู่เฉินส่ายหัว“เกลียดชังเหรอ”“ไม่ได้เกลียดชัง”“ไม่มีความแค้น ไม่มีความเกลียดชัง ทำไมถึงฆ่าเขา?”“เพราะเขาสมควรจะตาย”“เหตุผลล่ะ?” หวงฝู่เจี๋ยถามต่อเขาเกลียดผู้ฆ่าคนมาก พอพูดไม่ถูกใจก็ฆ่าคนคนแบบนี้ ต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นเพื่อนเขาได้“คุณชายเจี๋ย เหล้านี่หอมไหม?”ลู่เฉินไม่ได้ตอบโดยตรง แต่ถามกลับ“หอมแล้วไง? ไม่หอมแล้วไง?”หวงฝู่เจี๋ยขมวดคิ้ว“เหล้านี่หอมมาก หอมจนน่าดึงดูดมาก แม้มีบางอย่างผิดปกติด้วยซ้ำ”ขณะที่ลู่เฉินพูด จู่ ๆ ก็หยิบเข็มเงินออกมาแทงเข้าไปในแก้วเหล้าเมื่อหยิบขึ้นมาอีกครั้ง เข็มเงินกลายเป็นสีดําอย่างสมบูรณ์แล้ว“มีพิษ?”สีหน้าของหวงฝู่เจี๋ยเปลี่ยนไปเข็มเงินเปลี่ยนเป็นสีดํา ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าในเหล้ามีพิษ และ

พอเข้าประตู ก็เห็นหวงยินยินวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เธอวิ่งไปพลางตะโกนไปพลางว่า “คุณลุง มีแล้วๆ ฉันมีแล้ว!”“มีอะไรแล้ว?” ลู่เฉินตกตะลึง “หรือว่าคุณท้องแล้ว?”ยังไม่บรรลุนิติภาวะก็ตั้งท้องแล้ว สาวน้อยนี่ เล่นบ้าเกินไปหรือเปล่า?“บ้า! คุณต่างหากที่ท้องแล้วแหละ! ฉันยังเป็นสาวพรหมจารีอยู่เลย!”หวงยินยินบองบน พูดอย่างไม่พอใจ“ไม่ได้ท้อง แล้วคุณตื่นเต้นขนาดนี้ทําไม?” ลู่เฉินรู้สึกหมดคำพูดเล็กน้อยตื่นเต้นอย่างนี้ ทำให้คนตกใจเสียจริงๆ“เมื่อคืนคุณได้สอนวิชาฝึกฝนให้ฉันไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ฉันขอประกาศอย่างเป็นทางการว่า ฉันฝึกลมปราณภายในได้แล้ว” หวงยินยินทำหน้าตื่นเต้น“อะไรนะ? เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?”ลู่เฉินเลิกคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจโดยทั่วไปแล้ว นักสู้ทั่วไป ถ้าจะฝึกฝนลมปราณภายในได้ ที่ใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งปีครึ่งจะเป็นไปไม่ได้เลยแม้แต่คนที่มีพรสวรรค์โดดเด่นก็ต้องใช้เวลาหนึ่งหรือสองเดือนถึงจะได้เรียนรู้นิดหน่อยแต่หวงยินยิน กลับใช้เวลาแค่คืนเดียว เร็วขนาดนี้จริง ๆ เหรอ?ลู่เฉินไม่ค่อยเชื่อ เขาเอื้อมมือไปสํารวจชีพจรอีกฝ่ายและพบว่าตําแหน่งตันเถียนของเธอมีกระแสลมที่คลุมเครือกำลังหมุนอย่าง

“ทองเนี่ยมันดึงดูดใจคนเสียจริง ๆ เลย แต่ว่าผมไม่ชอบ ข้อเสนอที่คุณพึ่งจะเสนอมาเมื้อกี้นั้น ผมรับไม่ได้” ลู่เฉินส่ายหัว“ถ้าไม่ชอบทอง งั้นคุณก็เสนอราคามาเลยสิ” ฉาวก้วนเชิดคางขึ้น"ลุงฉาวครับครับ ผมขอพูดตรงๆนะ เรื่องการแต่งงานมันคือเรื่องใหญ่ ควรให้ซวนเฟยมาตัดสินใจเอง พวกคุณที่เป็นผู้ใหญ่ ไม่ควรที่จะเข้าไปยุ่งอย่างบังคับเลยครับ" ลู่เฉินกล่าว"ห๊ะ?"ฉาวก้วนยักคิ้วซ้ายข้างหนึ่ง "คุณกําลังสอนผมอยู่เหรอ?""ผมก็แค่พูดความจริงเท่านั้น"ลู่เฉินไม่ได้โอ้อวดและถ่อมตนแต่อย่างใด "การเป็นพ่อแม่คน ไม่ควรที่จะคาดหวังให้ลูกของตัวเองแต่งงานอย่างมีความสุขหรอ""เห๊อะ! คุณเข้าใจอะไร?"เวลานี้ เฉินซวงที่อยู่ข้างๆก็อดไม่ได้แล้ว “คุณรู้คู่หมั้นของซวนเฟยเป็นใครไหม? เขาคือซ่างกวนหงที่มีพรสวรรค์ เป็นอัจฉริยะในอนาคตของประเทศหลง เพียงแค่แต่งงานกับเขา ถึงจะเป็นที่พึ่งพาที่ดีที่สุดของซวนเฟย”"ดีหรือไม่ ให้ซวนเฟยตัดสินใจเอง ถ้าเธอไม่อยากแต่งงาน พวกคุณก็ไม่สามารถที่จะบังคับเธอได้" ลู่เฉินแย้งด้วยเหตุผล"ฟังจากที่คุณพูดแบบนี้ คือจะยั่วยุอำนาจของตระกูลฉาวงั้นหรอ " สีหน้าของฉาวก้วนเริ่มไม่ดี"ลุงฉาวครับ ผมไม่อ

"อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระที่นี่!" หวงฝูชุนถมึงตาใส่เขา"ลุงใหญ่ครับ ผมมียารักษาแผลเม็ดหนึ่ง จะให้คุณปู่ลองใช้ดูไหมครับ?"ในเวลานี้ หวงฝู่เจี๋ยที่อยู่ในกลุ่มฝูงชนก็ลุกขึ้นอย่างกระทันหัน ในมือถือยาเม็ดโกลเด้นกาไว้เม็ดหนึ่งถ้าไม่ใช่เพราะสถานการณ์ของคุณปู่เร่นด่วน เขาก็ไม่ยอมที่จะเสี่ยง"ยารักษาบาดแผล?"หวงฝู่สงขมวดคิ้ว "ของสิ่งนี้ดำมาก แค่มองก็รู้ว่าผิดปกติ คุณเอามาจากไหนล่ะ?""เพื่อนคนหนึ่งส่งให้" หวงฝู่เจี๋ยพูดตามความจริง"เห๊อะ! เพื่อนเหล่านั้นของคุณหรอ? จะมีความสามารถอะไร?"หวงฝู่สงเบ้ปากอย่างเหยียดหยาม "รีบเอายาไปซะ อย่ามาเสียหน้าตรงนี้!""ตอนนี้อาการของคุณปู่ไม่ค่อยดีนัก ผมอยากลองดูห่อย ถ้าเกิดว่ามันมีประโยชน์ล่ะ?" หวงฝู่เจี๋ยกล่าว"ผมบอกว่าไม่มีประโยชน์ก็ไม่มีประโยชน์ เอาไป!"หวงฝู่สงตบยาเม็ดโกลเด้นกาที่อยู่ในมือของหวงฝู่เจี๋ยจนตกลงบนพื้น"คุณ..."หวงฝู่เจี๋ยขมวดคิ้ว"อะไร ไม่ยอมหรอ? งั้นเราสองคนมาต่อยกันไหมล่ะ?"หวงฝู่สงโบกกำปั้น เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งของเขาคนที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นคนอ่อนแอที่มีชื่อเสียงของตระกูลหวงฝู่ เขาสามารถทุบให้บินได้ด้วยหมัดเดียวเลย

หวงฝู่เจี๋ยทำหน้าบึ้งตึง "น้องลู่เป็นเพื่อนของผม ผมค้ำประกันแทนเขาได้ ถ้ามีปัญหาอะไร ผมจะรับผิดชอบเอง""เฮ้ย พวกคุณมัวทําอะไรชักช้า? รีบเข้ามาสิ!"เมื่อเห็นหลายคนยืนอยู่ที่หน้าประตู หวงฝู่ชุนที่ในห้องก็อดไม่ได้ที่จะเร่งเร้า"เห๊อะ! ไอ้เด็ก แกอย่าเล่นตุ๊กติ๊กดีกว่านะ กูจะจ้องมองแกตลอดเวลา!"หลังจากเตือนแล้ว หวงฝู่สงถึงจะหลีกทางให้"น้องลู่ อย่าถือสาเขาเลยนะ เชิญเข้าไปเถอะครับ"หวงฝู่เจี๋ยขี้เกียจที่จะพูดเรื่องไร้สาระ เขารีบพาลู่เฉินเข้าไปยังหน้าเตียงผู้ป่วย"น้องๆ ได้ยินว่าคุณมียาเม็ดโกลเด้นกาหรอ?" ผู้อาวุโวถงเอ่ยปากก่อนท่าทางที่กระตือรือร้นนั้น เหมือนกับคนที่หิวมาสามวันมองเห็นอาหารอร่อย ๆ เต็มโต๊ะเลย"มีหน่ะ แต่มีไม่เยอะ ทั้งหมดล้วนสืบทอดมาจากบรรพบุรุษ" ลู่เฉินตอบจากตราที่ปักบนเสื้อก็พอจะรู้ว่าอีกฝ่ายคือคนของหุบเขาราชายาเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา เขาได้แต่ตอบอย่างนี้"ที่แท้เป็นยาวิเศษที่สิบทอดจากบรรพบุรุษหรอ? นองๆ คุณยังมียาเหลืออยู่อีกกี่เม็ดล่ะ ผมยอมซื้อในราคาสูงเลย!" ผู้อาวุโสถงถามอย่างร้อนใจ"ก่อนหน้านี้มีสองเม็ด แต่ถูกทําลายไปหนึ่งเม็ด ตอนนี้เหลือเพียงเม็ดสุดท้ายแล้ว "