All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 81 - Chapter 90

ซือเย่เจ๋วก้มหน้าลง เพราะฉะนั้นเด็กสองคนนี้ถึงเซ็นสัญญากับบริษัทบันเทิงเหรอ?เมื่อเห็นว่าเขาจะไปทำชุดใหม่ ซือเย่เจ๋วก็ยกมือขึ้นแล้วแตะหัวเขา "เอาล่ะ ที่เหลือให้พ่อมาจัดการเองเถอะ"เจียงเหยียนเหยียนมองเขาอย่างสงสัย "พ่อทำอาหารเป็นด้วยเหรอ?"เป็นถึงลูกชายคนโตของตระกูลซือ ท่านเจ๋วผู้มีอำนาจในเมืองหลวง ยังไงก็คงไม่เคยลงมือทำกับข้าวพวกนี้เองมั้ง"แน่นอนอยู่แล้ว"ซือเย่เจ๋วสวมผ้ากันเปื้อนแล้วเดินไปที่ห้องครัว เจียงนวนนวนและ เจียงเหยียนเหยียนมองดูเขาด้วยความคาดหวังเล็กน้อยเจียงเฉินเฉินวิ่งลงไปชั้นล่างในรองเท้าแตะตุ๊กตาของเขา และเมื่อได้กลิ่นหอม "พี่จ๋า พี่กำลังทำอาหารอยู่เหรอ"เมื่อเห็นพี่ชายและน้องสาวของเขานั่งรออยู่ที่โต๊ะ เขาจึงมองไปทางห้องครัวและเบิกตากว้างขึ้นเป็นพ่อที่กำลังทำอาหารเช้าให้นี่น่ะ!ซือเย่เจ๋วนำอาหารเช้าที่เตรียมไว้ไปที่โต๊ะ จากนั้นเด็กน้อยทั้งสามก็ส่งเสียง"ว้าว"พร้อมกันเจียงเฉินเฉินกระพริบตาและมองดูเขา "พ่อทำอาหารเป็นจริงๆ นะ!"ซือเย่เจ๋วยิ้ม "นี่มันเป็นเรื่องง่ายไม่ใช่เหรอ?""อร่อยมาก ฝีมือพ่อเก่งจริงๆ!" เจียงนวนนวนแทบรอไม่ไหวที่จะเริ่มแล้ว และเธอก็เขย่าหัวอ

"เจียงเวยและผมไม่เคยมีอะไรกัน เธอโกหกผมมาหกปี และเมื่อคืนนี้ยังกล้าวางยาผม ประธานเจียง บัญชีนี้คุณจะช่วยลูกสาวของคุณชำระอย่างไรล่ะ?"เจียงเซิงตกตะลึง เจียงเวยวางยาเขาเมื่อคืนนี้เหรอ?ไม่น่าแปลกใจเลยเมื่อคืนนี้เขาตัวร้อนขนาดนั้น เธอเกือบแล้วนี่สีหน้าของเจียงเซิ่นเปลี่ยนไปเล็กน้อย "เวยเวยจะ... ""ถ้าคุณไม่อยากชำระก็ไม่เป็นไร แต่เมื่อรอผมไปเอง งั้นผมที่ตามมาคงแตกต่างออกไปแล้วนะ"ในคำกล่าวนี้เต็มไปด้วยการข่มขู่ชัดๆเจียงเซิ่นดูอึดอัดมาก แต่เขาไม่สามารถพูดอะไรได้ "ถ้าเป็นความผิดของเวยเวย ผมจะกลับไปสั่งสอนเธออย่างจริงจังเอง"น้ำเสียงของซือเย่เจ๋วเย็นชา "ผมไม่ต้องการคำว่าถ้า"เจียงเซิ่นรู้ว่าซือเย่เจ๋วเป็นคนที่สามารถทำทุกอย่างได้ ถ้าเขาไม่ให้คำสรุปกับเขา เขาอาจจะไม่ปล่อยเจียงเวยไปจริงๆเขาตอบรับแลขอร้องว่า "ครับ ผมจะหาคำสรุปให้ท่านเจ๋ว และหวังว่าท่านเจ๋วจะยอมให้อภัยเวยเวย ปล่อยเธอไปครับ"เมื่อได้ยินเจียงเซิ่นเอาแต่พูดปกป้องเจียงเวยอยู่เสมอ เจียงเซิง ก็เผยท่าทีเยาะเย้ยตัวเองในสายตาของเธอถ้าเป็นเธอ เจียงเซิ่นจะขอร้องให้คนอื่นปล่อยเธอไปไหมล่ะ?เจียงเซิ่นออกจากห้องทำงาน ส่วนพวกแฟรงค

ซือเย่เจ๋วเพิกเฉยต่อเขา ราวกับว่าเขาโดนพิษของผู้หญิงคนนั้นเข้า เขาแค่ไม่ได้เจอเธอครึ่งวันเอง เขาก็รอไม่ไหวที่จะพบเธออีกครั้งเขาให้เวลาเธอสามวันในการคิดเรื่องนี้ มันนานเกินไปจริงๆณ วิลล่าไห่บินระหว่างรับประทานอาหารเย็น เจียงเซิงถือตะเกียบคีบข้าวในชาม แต่ไม่มีความอยากอาหารเลย เธอเงยหน้าขึ้นมองเป็นครั้งคราว รู้สึกราวกับว่าลูกของเขาถูกคนแย่งชิงไปอย่างไรอย่างนั้นเฮ้ ซือเย่เจ๋วเป็นคนหน้าหนามากทีเดียวเขาบอกว่าจะให้เวลาเธอคิดเรื่องนี้ และยังไม่พลาดโอกาสเข้าบ้านเธอเพื่อทานอาหารเย็นเจียงนวนนวนนั่งบนตักของพ่อ และความรู้สึกที่พ่อป้อนข้าวให้นั้นช่างมีความสุขจริงๆ!แน่นอนว่าเขาไม่ใช่ให้ความสนใจกับหนวนหนวนคนเดียว ในบางครั้งเขาจะคีบอาหารให้เหยียนเหยียนและเฉินเฉินด้วย ปฏิกิริยาของเหยียนเหยียนไม่ได้ตื่นเต้นเท่ากับของเฉินเฉินหนวนหนวน ซึ่งอย่างน้อยก็ทำให้เจียงเซิงรู้สึกสบายใจเล็กน้อย"พ่อจ๋า พ่อกินเยอะๆ นะ ลองชิมปีกไก่โค้กที่แม่ทำนะ" เจียงนวนนวนคีบปีกไก่ชิ้นหนึ่งลงในชามของซือเย่เจ๋วดวงตาของเจียงเซิงขยับ "หนวนหนวน เขามีมือนะ เขาคีบเองได้""แม่อิจฉาหรือเปล่าจ๋า?"เมื่อเห็นว่าหนวนหนวนดูมีคว

เดิมทีเจียงเซิงอยากนั่งตรงที่นั่งข้างคนขับ "..."ทันทีที่เธอนั่งอยู่ที่เบาะหลัง หลัวเชว่ก็หันไปมองเธอด้วยรอยยิ้ม "อรุณสวัสดีครับ คุณนายซือ"เจียงเซิงกัดฟัน "คุณนายอะไร... ออกรถ!"ถ้าไม่ใช่ว่าเฉินเฉินอยู่ด้วย เธอคงด่าออกไปยกใหญ่แล้วหลัวเชว่เบะปาก คุณหนูเจียงเป็นคนหัวร้อนอย่างนี้ ต่อไปท่านเจ๋วก็คงต้องอดทนหน่อยแล้วแหละซือเย่เจ๋วหันไปมองเธอสไตล์แต่งตัวของเจียงเซิงไม่เลวมาโดยตลอด ใส่ชุดสูทเรียบร้อย แต่มีสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ชุดสูทขนาดเล็กลายสีดำเข้มที่ไร้กระดุมคู่กับชุดข้างในที่มีสีดำล้วนดูเหมือนจะจำเจ แต่กระโปรงผ่าลูกไม้สีน้ำเงิน-ดำแบบไล่ระดับตัดกันในทางกลับกันได้เข้ากับรองเท้าส้นสูงสีเบอร์กันดีรูปลักษณ์โดยรวมไม่เพียงแต่ไม่จืดชืด แต่ยังมีความรู้สึกของแฟชั่นอีกด้วย ต่างหูที่มีสีเดียวกับรองเท้ายังกลายเป็นของประดับตกแต่งที่ตระการตาอีกด้วยเจียงเซิงเห็นชายข้างๆ คนนั้นจ้องมองเธออย่างเร่าร้อนเป็นเวลานาน และเธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเมื่อนั่งอยู่ที่นั่นมายบัคที่เด่นชัดเป็นพิเศษดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมากเมื่อจอดที่ทางเข้าหลักของโรงเรียนดนตรีรอยัลผู้ปกครองที่ส่งบุตรหลานเข้าเรี

"แม่ เวยเวยก็ทำเพื่อตระกูลเจียงของเรานะ" เซียวหลานยิ้มและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้ผู้เฒ่าเจียงพอใจกับตัวเองและลูกสาวของเธอทุกคนต่างรู้ดีว่าผู้เฒ่าเจียงให้ความสำคัญกับหลานชายมากกว่า ถ้าไม่ใช่ว่าเจียงเซิ่นไม่มีลูกชาย ผู้เฒ่าเจียงก็คงไม่เอาแต่หาเรื่องพวกเธอสองคนมั้งผู้เฒ่าเจียงมีลูกชายสองคน คือเจียงเซิ่นและเจียงยี่เจียงยี่เป็นพี่ชายของเจียงเซิ่น ตอนนี้อาศัยอยู่บ้านเก่าของตระกูลเจียง เพียงเพราะเขาให้กำเนิดหลานชายให้ตระกูล ผู้เฒ่าเจียงจึงให้ความสำคัญกับลูกชายคนโตคนนี้เป็นอย่างมาก หากไม่ใช่ว่าไวน์เนอร์ได้พัฒนาอย่างดีในตอนนี้ ผู้เฒ่าเจียงก็จะ ไม่มีทางมาเมืองหลวงอย่างแน่นอน..."ฮึ ทำเพื่อตระกูลเจียง แต่ยังไงก็ไม่ใช่ผู้ชาย ลูกเอ๊ย ธุรกิจของครอบครัวยังไงต้องมีทายาทผู้ชายมาสืบทอด สุดท้ายลูกสาวก็ต้องแต่งออก ไปอยู่บ้านคนอื่น ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ใช่คนของครอบครัวเรา"หลังจากที่ผู้เฒ่าเจียงพูดอย่างนั้นเสร็จ สีหน้าของเจียงเซิ่นและ เซียวหลานต่างก็ดูแย่ลง"เป็นการที่ดีถ้ามอบไวน์เนอร์ให้กับเจียงเฮง หลานชายของลูก ตอนนี้เจียงเฮงอายุ 23 ปีแล้ว และเป็นผู้สืบทอดคนเดียวของตระกูลเจียงของเรา"เมื่อเซี