All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 61 - Chapter 70

"คุณ...คุณคือท่านเจ๋วใช่ไหม หากคุณคุณคุณต้องการช่วยเด็กสองคนนี้ ก็โอนเงินมาห้าสิบล้านสิ ไม่อย่างนั้น เราจะฆ่าพวกเขา!"ดวงตาที่เย็นชาของซือเย่เจ๋วหรี่ลง และเขามองไปยังหลัวเชว่ที่อยู่ข้างๆหลัวเชว่เข้าใจอะไรบางอย่าง หยิบเสื้อคลุมของเขาขึ้นมาแล้วออกจากห้องทำงานไปกับเขา"ห้าสิบล้าน ฉันจะให้นาย ถ้าพวกเขาได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว พวกนายไม่ตายดีแน่"ซือเย่เจ๋ววางสายโทรศัพท์เขายื่นโทรศัพท์ให้หลัวเชว่ "ตรวจสอบที่อยู่ของผู้โทร"ชายคนนั้นเดินไปหาชายผมสั้นแล้วพูดว่า "เฮีย ท่านเจ๋วคนนั้นยินยอมให้เงินเราห้าสิบล้านจริงๆ!"ชายผมสั้นไม่ได้พูดอะไร จริงๆ แล้วเขาแปลกใจเล็กน้อยที่ท่านเจ๋วยอมจ่ายเงินห้าสิบล้านเพื่อเด็กสองคนนี้แต่ในขณะที่ชายผมสั้นกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่นั้น เจียงเหยียนเหยียนก็ตัดเชือกออกแล้วเนื่องจากทั้งสองคนหันหลังให้เขา พวกเขาจึงไม่สังเกตเห็นด้วยซ้ำว่า เจียงเหยียนเหยียนเดินมาข้างหลังพวกเขาเขาคว้ามีดจากมือของชายคนนั้นไปเมื่อชายคนนั้นหันกลับมานั้น จู่ๆ เขาก็ถูกมีดแทงเข้าที่ท้อง"ไอ้เด็กเวร มึงกล้าดียังไง…" ชายผมสั้นกำลังจะเอื้อมมือไปคว้า เจียงเหยียนเหยียน แต่เจียงเหยียนเห

เซียวหลาน เจียงเวย พวกคุณบีบบังคับฉันก่อน!ณ คฤหาสน์ตระกูลซือรถขับช้าๆ บนเส้นทางสีเขียวซึ่งข้างๆ ถนนเรียงรายไปด้วยต้นมะเดื่อ และสามารถเห็นน้ำพุประติมากรรมที่อยู่ตรงกลางจัตุรัสทรงกลมอย่างไม่ค่อยชัดเจนด้านหลังน้ำพุประติมากรรมมีอาคารวิลล่าสไตล์ยุโรปที่มีลักษณะคล้ายปราสาทโบราณตั้งตระหง่านขึ้นมาจากพื้นดิน"คุณลุง ลุงอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ด้วยคนเดียวเหรอ"เจียงนวนนวนมองไปที่อาคารวิลล่าสุดหรู ซึ่งใหญ่กว่าบ้านของพวกเขาตั้งไม่รู้กี่เท่าเลย!ซือเย่เจ๋วครุ่นคิด "อืม ถ้าพวกหนูอยากอาศัยอยู่ที่นี่ก็ได้นะ"เพราะอีกไม่นานพวกเขาก็ต้องมาอยู่ที่นี่อยู่ดีเจียงเหยียนเหยียนหน้าหนี "เราไม่มาอยู่ที่นี่หรอก"ซือเย่เจ๋วยิ้มเบาๆ และไม่พูดอะไรรถจอดอยู่ด้านนอกทางเข้าหลัก พ่อบ้านที่รออยู่ข้างนอกก็ก้าวออกมาเปิดประตูเบาะหลัง แต่เมื่อเห็นเด็กสองคนอยู่ในรถ พ่อบ้านก็ตกตะลึงทันทีเด็กทั้งสองคนลงจากรถทีละคน พ่อบ้านมองดูพวกเขา จากนั้นก็มองยังซือเย่เจ๋วที่กำลังลงจากรถ แล้วกวาดสายตามองพวกเขาอีกครั้ง"ท่านเจ๋ว พวกเขา..."ซือเย่เจ๋วไม่ตอบ และตามพวกเขาเข้าไปหลัวเชว่เดินไปหาพ่อบ้านแล้วพูดว่า "ลุงเฉิน ค

หลัวเชว่รู้สึกเศร้าใจกับ IQ ของเธอจริงๆเธอริเริ่มมาที่นี่เพื่อมาช่วยงาน แถมยังรู้เรื่องเกี่ยวกับเด็กสองคนนี้ถูกลักพาตัวด้วย นี่ไม่เท่ากับว่าเธอยอมรับว่าเธอเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้โดยตรงหรือ?ดวงตาของซือเย่เจ๋วเปลี่ยนเป็นเฉยเมย "คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับพวกเขา""ฉัน...""คุณรู้จักแม่ของพวกเขาเหรอ"ใบหน้าของเจียงเวยเปลี่ยนไปเล็กน้อย ให้ตายเถอะ เธอจะลืมได้อย่างไรว่าซือเย่เจ๋วยังไม่รู้เรื่อง!"เย่เจ๋ว ฉันไม่รู้จัก ฉันแค่ได้ยินเรื่องนี้จากคนอื่นมา""จากใคร?"ซือเย่เจ๋วเผยความหมดอดทนอย่างเห็นได้ชัดเจียงเวยตัวสั่น และริมฝีปากของเธอก็ค่อยๆ ซีดลง " เย่เจ๋ว นี่คุณกำลังสงสัยในตัวฉันเหรอ? คุณรู้จักฉันดีที่สุดนะ ฉันไม่มีทางที่จะทำแบบนี้!"จริงสิ ก่อนหน้านี้เขามักรู้สึกว่าเธอเป็นคนอ่อนแอและขี้กลัว จะไม่มีทางกล้าทำอะไรที่เกินเหตุเกินผลออกมาได้แต่คนที่อยู่ข้างกายเขามาหกปี ธาตุแท้ที่อยู่เบื้องหลังหน้ากากอันขี้กลัวและอ่อนแอของผู้หญิงคนนี้จะเป็นยังไงกันแน่ ถึงโหดร้ายจนลงมือทำร้ายเด็กได้ลงคอ?"ต่อไปคุณไม่ต้องมาที่นี่อีก"คำพูดนี้ทำให้เจียงเวยตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ดูเหมือนไม่อยากเชื่อมาก "เย่

"ไวน์เนอร์เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฉันให้เธอรับช่วงต่อไวน์เนอร์ เพราะฉันหวังว่าเธอจะสามารถเรียนรู้การบิหารบริษัทได้ ฉันยังให้ทรัพยากรมากมายแกับเธอด้วย มันหายไปไหนหมด"เจียงเซิ่นโยนเอกสารลงบนโต๊ะ วันนี้ตอนที่บัญชีโทรหาเขา เขาโกรธมากแทบจะระเบิดออกแล้วขาดทุนตั้งสามสิบล้านเต็มๆ!ท่านเจ๋วทุ่มห้าสิบล้านให้ไวน์เนอร์ แต่ยังขาดทุนสามสิบล้านเลยเหรอ?เซียวหลานเดินไปข้างๆ เจียงเวย และมองไปดูเจียงเซิ่น "ที่รัก คุณจะมาโทษเวยเวยได้อย่างไร คุณก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้เวยเวยไม่ค่อยถนัดกับอุตสาหกรรมเครื่องประดับ แล้วเธอถูกหลอก มันจะโทษเธอได้รึ?""ฉันไม่ได้ให้เธอเรียนรู้เหรอ ทุกอย่างที่เธอได้เรียนรู้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ล้วนไร้สาระรึไง?" เจียงเซิ่นดุอย่างจริงจังเจียงเวยกำหมัดแน่น เธอเศร้าหมองมามากพอแล้วในช่วงสองวันที่ผ่านมา แต่เธอไม่คาดคิดว่าจะถูกพ่อของเธอดุแบบนี้อีก เธอจะทนไหวที่ไหนกันเซียวหลานเห็นหน้าลูกสาวของเธอจึงรีบพูดกับเจียงเซิ่นว่า "ถ้าคุณคิดว่าเวยเวยทำได้ไม่ดีพอ แล้วทำไมคุณไม่เรียกเซิงเซิงกลับมาไวน์เนอร์ล่ะ ตอนนี้เซิงเซิงเป็นนักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ ชื่อโซรานะ ถ้ามีเธออยู่ ไวน์เนอร์จะไม่ขาดทุ

เมื่อเห็นฉากนี้ เจียงเวยก็แทบคลั่งด้วยความอิจฉา!"เย่เจ๋ว!"ซือเย่เจ๋วค่อยๆ ปล่อยเจียงเซิงไป ใบหน้าของเขาบึ้งตึง ฮึ นี่คือเหตุผลที่ผู้หญิงคนนี้ริเริ่มอย่างกะทันหันเนี่ยนะเขาหันไปมองเธอ "คุณมาทำอะไรที่นี่"เจียงเซิงยกมือขึ้นเช็ดปากและเช็ดลิปสติกออกพอดี ลิปสติกที่ถูกเช็ดนั้นได้ติดในแก้มโดยบังเอิญ มันชวนให้ผู้คนคิดมากได้ง่ายเลยเธอดึงคอเสื้อของซือเย่เจ๋ว เลิกคิ้วแล้วเยาะเย้ย "ทักษะการจูบของคุณซือก็ธรรมดามากนะ"สายตาของซือเย่เจ๋วฉายแววความเย็นชาไม่พอใจเขาเหรอ?ขณะที่เจียงเซิงกำลังจะจากไป แต่จู่ๆ เจียงเซิ่น พ่อของเธอก็ปรากฏตัวออกจากด้านหลังเจียงเวย ซึ่งทำให้เจียงเซิงอึ้งไปเจียงเซิ่นพบว่าเจียงเซิงอยู่ในห้องทำงานกับซือเย่เจ๋วตามลำพังด้วยใบหน้าที่ "ไม่น่ามอง" และที่ริมฝีปากของซือเย่เจ๋วมีรอยกัดด้วย ทันใดนั้นเขาก็หน้าเขียวคล้ำถมึงทึงด้วยความโกรธ"เจียงเซิง เธอ... เธอกล้าดียังไง..." เจียงเซิ่นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จากนั้นก็หมดสติไป"พ่อ!"เมื่อมองดูเจียงเวยรีบวิ่งไปหาพ่อ เท้าที่เจียงเซิงกำลังจะเดินเข้าไปนั้นราวกับถูกมัดไว้อยู่กับที่เดิม**เจียงเซิงพิงผนังทางเดินของโรงพยาบาล มีสีหน้