บททั้งหมดของ ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: บทที่ 561 - บทที่ 570

“พูดให้ถูกต้อง ไม่ได้ส่งผลกระทบมากนัก”เซียวหันกลับมา “เพียงแต่มีผลข้างเคียงบางส่วนที่ถูกต่อต้านอยู่ภายใน โม่จ้วงไวรัสเป็นเซลล์ที่ค่อนข้างดื้อรั้น ในตอนที่ยาต้านถูกฉีดเข้าไปในร่างกาย เซลล์เหล่านั้นที่แพร่กระจายจะเริ่มทำงานขึ้นมา เร่งการเผาผลาญ ร่างกายของเขาแบกรับไม่ไหว แต่ไม่ถึงกับตาย”เจียงเซิงตกตะลึงและเม้มริมฝีปากแน่น ถ้าหากรู้แต่แรกว่ายาต้านหลอกนั้นมีปฏิกิริยาการต่อต้านที่รุนแรงขนาดนี้ บางทีเธอก็อาจจะไม่เดิมพันในครั้งนี้เซียวพูดปลอบใจเธอ "หนูไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด เดิมทียาต้านตัวนั้นพ่อตั้งใจเอาให้อารีย์ทำการวิจัย ต่อให้หนูไม่ได้รายงานเรเวียร์ให้เขาเตรียมป้องกัน ตอนนั้นในมือของเขาก็มียาต้านอยู่สองหลอด"ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปใช้ชนิดไหน สุดท้ายก็ไม่มีผลเสียใด ๆ ต่อซือเย่เจ๋ว เพียงแต่ไม่ได้ทำให้แผนการของซูซีกับเรเจลสำเร็จได้ก็เท่านั้นหลังจากเซียวจากไป เจียงเซิงยังคงอยู่ยืนอยู่ที่เดิม จนกระทั่งด้านหลังมีเสียงหนึ่งดังขึ้น “คิดไม่ถึงว่าเรื่องยาต้านเป็นฝีมือพวกคุณจริง ๆ ด้วย”เจียงเซิงไม่ได้หันหน้ากลับไป เธอรู้ว่าเป็นซูซีซูซีเดินไปตรงหน้าเธอ มุมปากเผยรอยยิ้มเยาะหยัน “ความตั้งใจเดิมขอ

สำหรับเหตุผลที่ว่าทำไมตับตัวเอาไว้แค่โจนส์ บางทีอาจเป็นเพราะเบื้องหลังตระกูลของโจนส์ โจนส์เป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลของพวกเขา แตกต่างกับอารีย์หมอเดินออกมาจากห้องพักผู้ป่วย เจียงเซิงถามขึ้น "คุณโจนส์เป็นอย่างไรบ้างคะ?"หมอยิ้ม "โชคดีที่มาส่งโรงพยาบาลทันเวลา ไม่ได้ช็อกเพราะเสียเลือดมากเกินไป ผมเย็บบาดแผลให้เขาเรียบร้อยแล้ว เขาเพียงแค่พักผ่อนสองสามวันก็พอแล้ว"เจียงเซิงเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย โจนส์นอนอยู่บนเตียง เขาดึงสายตาที่มองออกไปนอกหน้าต่างกลับมา และมองดูเธอ "ขอบคุณนะครับ""คุณโจนส์เกรงใจแล้ว" เจียงเซิงยืนอยู่ที่ข้างเตียง "ก่อนหน้านี้พวกเราเจอหน้ากันที่ลักชัวรี่ ฉันถามเรื่องคุณซูซีกับคุณอาของคุณ คุณอยากจะช่วยเก็บความลับแทนคุณอาของคุณสินะคะ?"เพราะว่าต้องเก็บเป็นความลับ ดังนั้นเขาหลีกเลี่ยงหัวข้อสนทนานี้โจนส์หยุดชะงัก จากนั้นยิ้มด้วยใบหน้าซีดขาว "คุณอาของผมไม่ได้ร่วมมือกับพวกเรเจล เขาเป็นแค่คนที่หลงใหลในการทดลอง จะพูดอย่างไรดีล่ะ เขาใช้เวลาทั้งชีวิตไปกับการทดลอง ไม่สนใจโลกภายนอก และเพิกเฉยต่อการคัดค้านของคนในครอบครัว""ดังนั้นอารีย์จึงออกจากตระกูลของพวกคุณ?" ก่อนหน้านี้เจี

มองดูคนที่อยู่บนเตียงไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เธอนั่งลงที่ขอบเตียง และสัมผัสมือที่เย็นเยือกของเขา "เย่เจ๋ว คุณจะตายไม่ได้ ฉันไม่เคยคิดอยากจะทำร้ายคุณเลย ฉันอยากจะช่วยคุณก็เท่านั้น"ซูซีดวงตาเปียกชื้น ถึงแม้ได้อยู่ด้วยกันกับซือเย่เจ๋วแค่เวลาสั้น ๆ ต่อให้ใช้ตัวตนของซูซี แต่เธอรู้ว่าซือเย่เจ๋วไม่ได้รังเกียจ "ซูซี" นี่เป็นการเริ่มต้นที่ดีนะกว่าเธอจะมีโอกาส แต่ทำไมถึงช่วยเขาไว้ไม่ได้?"เย่เจ๋ว ขอโทษ เป็นเพราะฉันทำร้ายคุณ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจียงเซิง เธออยากใส่ร้ายฉันถึงได้สลับเปลี่ยนยาต้าน ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่ายาต้านหลอดนั้นส่งผลกระทบต่อคุณอย่างมาก เย่เจ๋ว ฉันไม่อยากให้คุณตายจริง ๆ นะ..."มือของซูซีลูบไล้โครงหน้าของเขา"คุณทำอะไรน่ะ?"ซูซีสะดุ้งกับเสียงที่ดังมาจากด้านนอกประตู เธอหันหน้าไป เจียงเซิงยืนมองอยู่ที่หน้าประตูซูซีมองดูซือเย่เจ๋ว สีหน้าของเธอเคร่งขรึมแล้วลุกขึ้นยืน "พวกคุณสลับยาต้านจนทำให้คุณซือกลายเป็นแบบนี้แล้วยังมีหน้ามาอีกเหรอ?"เจียงเซิงพูดขึ้นช้า ๆ "คุณหนูซูทรยศคุณอารีย์ และร่วมมือกับเรเจล ฉันแค่อยากจะหยุดคุณก็เท่านั้น"ซูซีเม้มริมฝีปากของเธอแน่นเธอเดินไปตรงหน้าซูซี

เจียงเซิงสีหน้าเคร่งขรึม "ฉันจำได้ว่าเคยให้โอกาสเธอยอมรับแล้วนะ?"ซูซีสะอึกเธอลุกขึ้นยืน และเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าซูซี จากนั้นมองเหยียดลงไปที่เธอ "ซูหลิงโหรว ฉันรู้ว่าตอนนั้นเธอไม่อยากจัดการเรื่องแทนหลานอู๋เหยียน ฉันให้โอกาสเธอแล้ว แต่เธอไม่ทะนุถนอมเองทำไมฉันถึงวางแผนหลอกเธอ ก็เพราะเธอเข้าร่วมในแผนการของหลานอู๋เหยียน เป็นเธอที่เป็นคนยิง และก็เป็นเธอที่ลักพาตัวฉัน ล่อลวงซือเย่เจ๋วเข้ามาในกับดักของหลานอู๋เหยียน เธอบอกว่าเธอรักเขาจากใจจริงเหรอ?"เจียงเซิงยกมือขึ้นบีบคางของเธอ "ถ้าหากเธอรักซือเย่เจ๋วจริง ๆ เธอก็คงไม่มีทางให้เขาตกอยู่ในความอันตราย ยิ่งไม่มีทางนิ่งเฉยไม่ช่วยเหลือคุณแม่ของซือเย่เจ๋ว!"ซูซีรูม่านตาหดตัวลง ตับไตไส้พุงบิดตัวรวมกันส่วนเจียงเซิงก็พูดต่อไป "เธอรู้ไหม เป็นเพราะการไม่ยื่นมือเข้าช่วยของเธอ ถึงขั้นที่ปิดบังข้อมูล จึงทำให้ซือเย่เจ๋วสูญเสียแม่ของเขาไป เพียงแค่เรื่องนี้ เธอคิดว่าเธอยังมีคุณสมบัติให้ตระกูลซือยอมรับเธอ? ให้ซือเย่เจ๋วยอมรับเธอ?"ซูซีที่ถูกเปิดโปงตัวตน ไม่สามารถแสดงเป็นซูซีได้อีกต่อไปซูหลิงโหรวหลั่งน้ำตาและหลับตาด้วยความสิ้นหวัง ความขี้ขลาดของเธอใน

ซูหลิงโหรวตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม จู่ ๆ ก็กุมหัวแล้วหัวเราะออกมา “ที่แท้เธอมาเพื่อจะแก้แค้นฉันใช่ไหม เจียงเซิง เธอจะมาฆ่าฉันเหรอ? ฆ่าฉันทิ้งแล้วเธอจะทำอะไรได้?”ซูหลิงโหรวจ้องมองเจียงเซิงอย่างดุร้าย “เธอฆ่าฉัน เธอจะทำให้คนที่ตายไปเพราะเธอฟื้นชีวิตกลับมาได้เหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า งั้นคุณก็ลงมือเลย มีพวกเขาอยู่กับฉันในนรก ฉันก็ไม่กลัวเหงาแล้ว”เจียงเซิงกำหมัดแน่น และหันหน้าไปจ้องมองเธอ “เธอมีสิทธิ์ไปอยู่กับพวกเขาด้วยเหรอ?”“เธอไม่กล้าฆ่าฉันหรอก”ซูหลิงโหรวแบมือ ท่าทางที่บ้าคลั่งและวิกลจริตของเธอแสดงความกำเริบเสิบสานอย่างเห็นได้ชัด “เธอกล้าใช้กลอุบายก็เท่านั้น ต่อให้เธอเกลียดฉัน แต่ว่าแม้แต่จะฆ่าฉันเธอก็ทำไม่ลง”เจียงเซิงยิ้มแล้วพูดว่า “ทำไมฉันต้องเกลียดเธอ แล้วทำให้มือของฉันสกปรกล่ะ?”เธอเดินเข้าไปใกล้ซูหลิงโหรว “หลานอู๋เหยียนคนที่เป็นผู้บงการเรื่องนี้ก็ยังไม่รอด เขาสมควรที่จะได้รับมันแล้ว แต่จะให้เธอตายไปตอนนี้เลย แบบนั้นเธอได้เปรียบเกินไปหน่อย”ซูหลิงโหรวคว้าคอเสื้อของเธอแล้วคำรามเสียงต่ำ "เธอจะเอาอย่างไร? เธอคิดว่าจะสามารถฆ่าฉันได้ไหม? เธอทำได้เหรอ?"บอดี้การ์ดก้าวไปข้างหน้าแล้วดึงตัวข