All Chapters of STILL, LOVING YOU: Chapter 51 - Chapter 60

ISABELLA:MARIIN akong napapikit na kumapit sa laylayan ng polo nito. Dinig na dinig ko pa ang malakas na kabog ng dibdib ko. Para akong maiihi habang hinihintay itong dumapo ang mga labi sa balat ko!"Damn," mahinang mura nito na sa pisngi ko dumapo ang mga labi.Hindi ko talaga kayang magpahalik sa kanya sa mga labi. Dalawang dekada kong iniingatan ang katawan ko. Kahit nga ang magpahawak sa aking kamay ay hindi ko ginagawa. Mahirap lang kami. At ito lang ang maiaalay ko sa mapapangasawa ko balang araw. Ang malinis ang dangal at puri ko. Pero dahil sa kagipitan ay mapipilitan akong ibenta ang sarili sa hindi ko kakilala. Maswerte na lang na bata ito at napakagwapong nilalang. Hindi isang matanda na hayok sa laman."I want to kiss your kissable lips, baby," anas nito na napapisil sa baba ko at iniharap ang mukha ko sa kanya."H-hindi ko kaya," mahinang saad kong ikinalunok nito."But I already paid you," anas nito. Napalapat ako ng labi na nangilid ang luha. Lumamlam naman ang mga m

ISABELLA:HABANG nagkakape kami nito ay pinapaliwanag niya ang mga magiging takbo ng kaso. Kung saan binigyan niya ako ng sarili kong abogado para magabayan din ako. Ayon sa nakalap nila ay walang cctv sa eksaktong lugar na pinangyarihan ng aksidente. Pero sa statement ni Tatay ay maliwanag na mabilis ang patakbo ng driver. At sa uri ng sasakyang gamit nito na isang red ferrari ay masasabing. . .ay kaya ang salarin. Sayang lang at hindi matandaan ni Tatay ang plaka ng sportcar na 'yon para madali sanang mahanap. Ang sabi naman ni Dos ay ginagawa nila ang lahat para makakuha pa ng ibang impormasyon sa salarin. Nakikipag-ugnayan na rin sila sa mga kalapit na barangay para makakuha ng kopya ng cctv. Baka sakaling may nakahagip sa red ferrari na dumaan sa malapit para makuha ang plaka nito.Ang sabi rin nito ay gagawin niya ang lahat para mahuli ang salarin. Tiwala naman ako sa salita nito dahil kita namang determinado ito sa kanyang trabaho. Sana nga. Sana nga ay mahuli niya ang walang

ISABELLA:NAALIMPUNGATAN ako na marinig ang mga ingay sa labas. Pupungas-pungas pa akong napabangon sa kama ko dahil nabulabog na ang tulog ko. Ang bigat-bigat pa ng ulo ko dahil kulang na kulang pa ako sa tulog. Napatingin ako sa relo ko at pasado alasotso pa lang ng umaga. Dalawang oras pa lang ang tulog ko mula sa magdamag kong pagtatrabaho sa fast-food. Sapo ang ulo na dumungaw ako sa bintana nitong silid ko. Nakita ko naman ang mga kapitbahay namin na nagkakagulong nag-uunahan na nagtungo sa labasan. "Kuya, anong meron?!" sigaw ko sa mga lalakeng nagtatakbuhan."Oh, Bella! Halika na, nasa labasan ang abogado ng may-ari nitong lupa at gusto daw tayong makausap," sagot ng isa na ikinagising ng diwa ko ng tuluyan."Ho?! Sige po! Maghihilamos lang ako!" Kaagad akong bumaba ng hagdanan at nagtungo ng lababo para makapag hilamos. Sabog-sabog pa ang buhok kong pinusod ko ng ponytail ko. Lumabas na ako ng bahay na napasunod sa mga kapitbahay kong bakas ang pag-aalala.Napapalunok ako

ISABELLA:BUONG maghapon akong natulog at bumawi ng lakas. Ang usapan kasi namin ni Dos ay bukas niya ako ipapakilala sa kapatid niya. Sana lang talaga ay kasing bait ni Dos ang Kuya niya. Hindi ko tuloy maiwasang kabahan dahil malaking kumpanya ang papasukan ko. Pakiramdam ko ay hindi ako nababagay magtrabaho doon. Pero dahil malaki-laki din ang kikitain kong singkwenta mill sa loob ng isang buwan ay pagsisikapan ko talaga ang trabaho. Idagdag pang hindi agrabyado ang katawan ko sa oras ng trabaho ko. Pwede na akong makatulog ng payapa sa gabi. Masakit pa rin ang kaselanan ko hanggang ngayon. Pero pinipilit kong gumalaw ng normal dahil baka makahalata ang mga kapatid ko. Ayoko ng dagdagan ang mga alalahanin ni Tatay. Hanggang ngayon kasi ay hindi pa nagkakamalay si Nanay. Pero ang sabi naman ng mga doctor nito ay stable na si ito. Hinihintay na lang na magkamalay siya para malaman kung may iba pang complication sa pagkakabunggo niya.Naalala ko naman ang hudas na sumagasa sa ina ko.

ISABELLA:NAKANGUSO ako habang hinihintay matapos itong kumain sa pinuntahan naming kalapit na japanese restaurant. Natapos na akong kumain at nakapag pahinga na pero heto at kumakain pa rin siya. Napakahinhin ba namang kumain na dinaig pa akong babae. Napapasulyap ako sa relo ko dahil maga-alasdyes na. Ang sabi nito ay may meeting siya sa investor bago magtanghalian. Pero sa kupad niyang kumilos ay tiyak na aabutin pa kami ng oras dito. Tila nang-aakit pa ang uri ng pagkain nito na malagkit na nakatitig sa akin habang sumusubo. Nag-iinit tuloy ang mukha ko na parang malulusaw dito sa kinauupuan. Napanguso ako na mapansing hindi nito ginagalaw ang mga seafood. Ako nga lang ang tumikim sa mga 'yon. Nakakatakam pa naman ang itsura ng mga sugpo at king crab na in-order nito pero. . . ni tikim ay hindi naman niya ginagawa."Ayaw mo sa seafood, Sir?" 'di nakatiis kong tanong."Ayoko." Agarang sagot nito na sumubong muli."Masarap naman ah," saad ko na ikinangisi lang nito."Sarap now. . .