All Chapters of ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN: Chapter 11 - Chapter 20

(Tyler pov)Pinagmamasdan ko si Maya sa tabi ko ng hindi nawawala ang ngiti ko sa aking labi. Hindi ako manyakis na lalaki, pero ngayon ay pinagsasawa ko ang aking mata sa perpektong katawan ng aking asawa.Labis ang tuwa ko dahil ako ang lalaking nakauna sa buhay niya. Tama ang hula ko sa kanya kahit noong unang beses ko pa lamang siyang nakita. Malinis siyang babae hindi katulad ng mga babaeng nagdaan sa buhay ko.Gusto ko man na makipagtalik pa sa kanya ng paulit- ulit ay pinigilan ko ang sarili ko dahil ayokong abusuhin ang kanyang katawan. Malalamog lamang siya sa akin at baka magkasakit pa dahil bukod sa ito ang una ni Maya na karanasan ay malaki din ang pagkalalaķi ko dahil siguro sa foreigner ang aking ina.Kumuyom ang aking kamao sa galit ng maalala ang lagay ni Maya kanina sa bar. Mabuti nalang at tinawagan ako ni Dimitri para sabihin na nakita nito si Suzy kasama si Maya sa bar. Paano nalang kung hindi ako dumating? Sa lagay kanina ni Maya ay sigurado ako na matinding sex dr

[Maya pov]Simula ng araw na iyon ay natatakot na ako kay Delvin. Hindi ko matanggap ang kanyang ginawang paghalik sa aking leeg. Mali iyon kahit sabihin pa na lasing ito. Hindi iyon dahilan para bastusin niya ako. Palagi akong nagpapahuli sa pagkain para iwasan lang siya. Paglipas ng apat na araw ay dumating si Tyler. Nais ko man na sabihin sa kanya ang ginawa ni Delvin ay natatakot ako. Baka hindi niya ako paniwalaan at ako pa ang mapasama."Maya, hindi mo ba nagustuhan? Dapat pala ay tinanong kita kung anong design ang gusto mo. Na- excite kasi ako kaya agad na kitang binilhan." Pukaw sa akin ni Tyler habang hawak ang aking kamay na may nakasuot na isang mamahaling singsing na binili pa niya sa Japan. Mukhang nalungkot ito dahil akala niya ay hindi ko nagustuhan ang kanyang mga regalo."Nagustuhan ko, Tyler. Maganda lahat ng binili mo sa akin. Pero kasi... hindi ko kailangan ng mga ganito. Sampo lang naman ang daliri ko, pero dose itong binili mong singsing. Ano ang gagawin ko sa i

[Maya pov]Isang buwan na akong pumapasok sa ekwelahan at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maitago ang excitement ko sa tuwing papasok ako. Nakakahabol na ako sa mga lessons dahil may tutor pa rin na nagtuturo sa akin araw-araw tuwing hapon pagkagaling ko sa school. Mababait naman ang mga kaklase ko sa akin kaya hindi na ako sobrang kabado tulad ng una. Namumula na nagyuko ako ng ulo ng halikan ako ni Tyler sa labi. Pitong buwan na kaming kasal pero hindi pa rin ako masanay- sanay sa tuwing ganito siya sa akin. Pero aaminin ko na kinikilig ako sa mga ginagawa niya. Hinintay muna niya ako na makapasok ako ng gate bago siya tuluyang umalis. Ganito ang routine niya araw-araw simula ng mag- aral na ako. Ihahatid niya ako at susunduin. Hindi lumalabas ng kotse si Tyler para hindi ito makita ng mga students at dahil sa pakiusap ko na rin. Ayoko na malaman nila na ako ang asawa ng isa sa pinakamayamang tao sa bansa. Ayoko kase na mag- iba ang trato nila sa akin kapag nalaman nila na asawa

[Hannah pov]"ANO ANG IBIG MONG SABIHIN na na-cancel lahat ng shoots ko ngayong araw?!" Galit na tanong ko kay Percy. Namumula ako sa galit dahil pagdating namin sa shooting location namin ngayong araw ay walang katao- tao. Sanay akong hinihintay ng lahat simula ng mag- artista ako. Pero ngayon ay maski isang tao ay wala kaming nadatnan."M-Miss Hannah, ang totoo n'yan ay ito ang gusto namin sabihin sa'yo kanina ni Mr. Precy. L-Lahat ng shootings mo ay cancel, maging ang mga commercial shoots mo ay gano'n din." Paliwanag ni Vanjie..... Pinuntahan ko at kinausap ang management tungkol sa mga na-cancel kong mga projects, pero wala silang malinaw na sagot sa akin. Lahat sila ay tikom ang bibig. Lahat ng contract ko ay bigla na lamang na- terminate lahat. Maging sa kaliit- liitan na projects na mayro'n ako ay nawala."Waaahhhhh!!!!" Nagwawala ako sa labis na galit. Lahat ng mga gamit, props, at mga designers clothes at bags ko ay pinagtatapon ko. Hindi ko matatanggap na ganito nalang

[Hannah pov]Katulad ng gusto ni Lolo ay nagpunta kami ni Lola sa Villa ng Montemayor. Tinaasan ko lang ng kilay si aling Berta at aling Mae ng makita ko na sobrang sama ng tingin nila sa akin. Hindi ko alam na dito na pala lumipat ng trabaho ang mga ito. Akala ba nila ay asensado sila kaya kung makairap ay wagas. Tskkk... kasambahay pa rin naman sila... hahaha... Mga basura at hampaslupa."Senyora Lina... Senyorita Hannah..." Halatang nagulat si Maya ng makita kami. Sabagay, sinong hindi magugulat kung nasa harapan niya mismo ang dahilan kung bakit naghirap siya ng maraming taon."Ano ang kailangan niyo sa akin?" Tanong ni Maya sa amin. Ng bumaling siya sa akin ay nakita ko na parang naiiyak siya. Alam ko na galit siya sa ginawa ko at mga pinagsasabi ko sa press conference pero wala akong pakialam. Kung hindi lang talaga dahil sa utos ni Lolo ay hinding-hindi ako pupunta dito. Hindi namin ni Lola matanggap na hihingi kami ng tawad sa mababang uri na katulad ni Maya.Lumaki akong hind