บททั้งหมดของ รอวันหย่า คุณสามีร้าย: บทที่ 831 - บทที่ 840

เธอมองดูแหวนเพชรที่เปล่งแสงประกายบนนิ้วของเธอ ดวงตาของเธอเปียกชื้นเและอารมณ์ของเธอก็ควบคุมไม่ได้เล็กน้อยเธอโผเข้าไปในอ้อมแขนเขาและกอดเขาไว้แน่น “คุณไปซื้อแหวนมาตอนไหนเหรอคะ? เราอยู่ด้วยกันทุกวัน ทำไมฉันไม่รู้ว่าคุณเตรียมของขวัญไว้ล่วงหน้า?” เธอคิดว่าเขาไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนที่เธอเตือนเขาว่าวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ในช่วงระหว่างนี้เขาไม่แสดงอาการใด ๆ เลย “ตอนที่ผมซื้อสร้อยคอให้คุณคราวก่อน ผมดูแหวนไว้ด้วย” เขาอธิบาย “ยากหน่อยที่จะไม่รู้ว่าวันนี้คือเทศกาลอะไร” ตั้งแต่ไม่กี่วันก่อน กิจกรรมการตลาดต่าง ๆ สำหรับวันวาเลนไทน์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วเช้าวันนี้เมื่อเขาเปิดโทรศัพท์ ข่าวที่เกี่ยวข้องกับวันวาเลนไทน์ก็ส่งมายังโทรศัพท์เขาเช่นกัน “ถ้าฉันไม่พูดถึงวันวาเลนไทน์เมื่อกี้ คุณตั้งใจจะให้แหวนฉันเมื่อไหร่เหรอ?” เธอปล่อยเขา และมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาด้วยดวงตาแดงก่ำของเธอ เขามองเธออย่างรักใคร่แล้วพูดเสียงแหบพร่า “ผมรู้ว่าคุณอดไม่ได้ที่จะเตือนผม ผมรอตั้งแต่คุณดูปฏิทินตอนเที่ยงแล้ว” เธอหัวเราะพร้อมกับโกรธนิด ๆ “คุณเป็นฝ่ายเริ่มไม่ได้เลยรึไง? ต้องเป็นฉันที่พ

เซิ่งเป่ยอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ เขาระงับอารมณ์บ้าคลั่งในใจแล้วคว้าคอเสื้อของถังเชี่ยนพร้อมกับตะโกนถามเสียงดัง “ถังเชี่ยน! เธอพูดเรื่องเหลวไหลอะไร?! ทำไมสือถิงต้องแต่งงานกับเธอด้วย? ตอนนี้เขาอยู่กับฉินอันอัน! ถ้าเขาจะแต่งงานก็ต้องแต่งกับฉินอันอันสิ!” ถังเชี่ยนหัวเราะเบา ๆ “ฉันรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่กับฉินอันอัน ถึงยังไงพวกเขาก็มีลูกที่ต้องดูแล แต่ฉันไม่สนใจหรอก ไม่ได้ใจเขา แต่ได้ตัวเขาก็พอแล้ว” เซิ่งเป่ยยิ้มเยาะแล้วปล่อยคอเสื้อของเธอ “ฉันคิดว่าเธอเสียโฉมจนจิตใจกระทบกระเทือน และทุกข์ทรมานจากอาการหลงผิดแล้วล่ะ! สือถิงจะแต่งงานกับเธอ ทำไมเรื่องสำคัญแบบนี้ฉันไม่รู้เรื่องเลย?” “เขาไม่ได้จะแต่งงานกับคุณ คุณไม่รู้มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?” ถังเชี่ยนวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะ น้ำเสียงสงบและควบคุมได้ “เซิ่งเป่ย ฉันถือว่าคุณเป็นเพื่อน ถึงได้พูดเรื่องนี้กับคุณ ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณคิดว่าฉันไม่มีค่าพอจะเป็นเพื่อนของคุณ แต่ว่าในใจของฉัน คนคือคนสำคัญที่สุด…” “หุบปาก!” เซิ่งเป่ยตัดบทเธอ “เธอคิดว่าเธอจะทำให้ฉันประทับใจโดยพูดสิ่งเหล่านี้กับฉันหรือจะหลอกใช้ฉันอีกครั้งก็ได้ใช่ไหม?”ถังเชี่ยนยิ้มแล

ครึ่งชั่วโมงต่อมาฟู่สือถิงเข้าสู่การนอนหลับลึกไปภายใต้ฤทธิ์ยาเขาหลับไปแล้ว และฉินอันอันกลับไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไปเธอนึกถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาอย่างรอบคอบ หลังจากที่เขามาถึงตั้งแต่เขามา เธอมีความสุขทุกวัน ไม่เพียงแค่นอนหลับสบายขึ้นเท่านั้น แต่ยังมีความอยากอาหารมากกว่าเดิมอีกด้วยเธอคิดว่าเขาก็เป็นเหมือนเธอเธอไม่รู้ว่าเขาต้องทรมานจากโรคนอนไม่หลับเธอต้องการช่วยเขาจริง ๆ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า นอกจากซื้อยาให้เขาแล้ว เธอก็ไม่มีวิธีอื่นอีกในวันต่อ ๆ ไป เธอจะใจดีกับเขาให้มากขึ้น และมอบความรักให้เขามากขึ้นด้วยถ้าวันเดียวไม่พอ ก็ให้เป็นเดือน หนึ่งปี... สักวันหนึ่ง เธอจะชดเชยความเสียใจของเขาที่มีต่ออิ๋นอิ๋นวันรุ่งขึ้น เมื่อฟู่สือถิงลุกขึ้น ก็เป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้วเมื่อเขาออกมาจากห้อง ฉินอันอันก็ดึงเขาไปที่ห้องอาหารทันที“เราจะออกไปข้างนอกกันหลังจากที่คุณกินข้าว” เธอได้จัดตารางงานสำหรับวันนี้ไว้แล้ว “พาเด็ก ๆ ไปด้วยนะ”เขามองดูสภาพอากาศภายนอก “วันนี้ดูเหมือนไม่เหมาะที่จะออกไปข้างนอกเลยนะ”ข้างนอกมีหมอกหนา และการขับรถในสภาพอากาศที่ทัศนวิสัยแย่แบบนี้ นับว่าไม่สะดวกเลย

“เจ้านายผมไม่ใช่แค่พวกคลั่งรัก แต่เขาเป็นพวกรักเดียวใจเดียวต่างหาก!” โจวจื่ออี้กล่าวว่า “เขาไม่เพียงแต่ทุ่มเทให้กับฉินอันอันไม่อั้นเท่านั้น แต่ยังรักเธออย่างไม่มีวันเปลี่ยนแปลงอีกด้วย! มีผู้หญิงรอบตัวเขาที่สวยกว่าฉินอันอันไม่น้อย แต่เขาไม่เคยคิดจะมองผู้หญิงคนอื่นเลย”“นั่นเป็นเพราะคนที่สวยกว่าฉินอันอันจะไม่มีความสามารถเท่าฉินอันอัน และคนที่มีความสามารถมากกว่า ฉินอันอันก็ไม่สวยและอ่อนวัยเท่าฉินอันอัน” ไมค์ยกย่องฉินอันอันด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าผมชอบผู้หญิง ผมก็จะตกหลุมรักฉินอันอันด้วยเหมือนกัน”โจวจื่ออี้เตะเขาไปหนึ่งที หลังจากกล่าวชมเพียงไม่กี่คำ เขาก็ตัวลอยแล้ว“คุณนี่แค่แหย่นิดเดียวก็ไม่ได้เลย! อันอันและเจ้านายของคุณกำลังจะแต่งงานกันใหม่ พอพวกเขากลับมาที่จีน บ้านนี้ก็คงไม่มีที่สำหรับผมแล้ว” ไมค์พูดด้วยความเสียใจบนใบหน้า แต่ในใจกลับรู้สึกยินดี “ถึงตอนนี้ผมจะย้ายไปอยู่กับคุณ!”“คุณแน่ใจหรือว่าพวกเขาจะแต่งงานกันใหม่” โจวจื่ออี้ดูแลแม่ของเขาที่โรงพยาบาลช่วงนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน“มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะได้แต่งงานกันใหม่ อีกสองวันก็จะเริ่มงานแล้ว แต่เขายังไม

ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่คาดคิดว่าฟู่สือถิงจะอยู่ข้าง ๆ เธอ ดังนั้นเธอจึงตกตะลึงไปพักหนึ่งฉินอันอันก็ใจเย็นลงเช่นกัน : คุณบอกว่าคุณเป็นลูกพี่ลูกน้องของถังเชี่ยน ทำไมฉันต้องเชื่อคุณด้วย?ลูกพี่ลูกน้องของถังเชี่ยน : ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของถังเชี่ยน! ฉันชื่อจางจื่ออิ๋ง ถ้าไม่เชื่อก็โทรไปถามลูกพี่ลูกน้องฉันได้เลย! เธอมีเบอร์ลูกพี่ลูกน้องของฉันไหม?ฉินอันอัน : ไม่มี ส่งเบอร์ของเธอมาให้ฉันสิฉินอันอันมีเบอร์โทรของถังเชี่ยน แต่เธอพูดแบบนี้เพราะเธออยากรู้ว่าอีกฝ่ายโกหกหรือไม่ลูกพี่ลูกน้องของถังเชี่ยนส่งหมายเลขมาชุดหนึ่งหลังจากตรวจสอบแล้ว ฉินอันอันยืนยันได้ว่าอีกฝ่ายรู้จักถังเชี่ยนจริง ๆจู่ ๆ หัวใจของฉินอันอันก็เย็นเยียบลงถ้าเธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของ ถังเชี่ยนจริง ๆ สิ่งที่เธอพูดอาจเป็นเรื่องจริงใช่รึเปล่า?เธอรู้สึกเวียนหัวทันที และขมับของเธอก็ปวดขึ้นมา!ฟู่สือถิงอยู่กับเธอและลูก ๆ ทุกวัน เขากับถังเชี่ยนไม่มีปฏิสัมพันธ์อะไรต่อกันเลย แล้วจู่ ๆ เขาจะมาแต่งงานกับถังเชี่ยนได้อย่างไร?หากเขาจะแต่งงานกับถังเชี่ยน ตอนนี้เขาควรจะอยู่ข้างกายถังเชี่ยนไปแล้วถึงจะถูก!ถังเชี่ยน... ถังเชี่ยนเสียโ