All Chapters of Love and Betrayal : Chapter 21 - Chapter 30

Nag-gym ako dahil iniisip ko na busy si Jacob kaya baka late na naman siyang uuwi. Pero pagdating ko ng bahay, nadatnan ko siyang naghihintay sa akin sa may sala. "Hi, kanina ka pa nakauwi?" tanong ko sa kaniya. Mukhang naiinip na siya. Ibig sabihin hinihintay niya ako. "Yes. Akala ko maaga kang uuwi.""Nanggaling pa kasi ako sa gym.""Saan ka nag-g-gym?" "Sa mall.""May gym naman tayo dito." What does he mean? Pinagbabawalan ba niya akong mag-gym sa labas? "Kasama ko si Awi, iyong isa sa empleyado ko kaya...""Babae?""Oo, babae. Bakit?" Bakit ang dami niyang tanong? Nakatitig lang siya sa akin ng ilang segundo. Kinikilig tuloy ako kaya napaiwas na lang ako ng tingin. "Nagseselos ako," sabi niya na kinabigla ko. "Ano? Pakiulit nga?" Parang mali ata ang narinig ko. Sumimangot siya bago muling nagsalita. "I'm jealous." Napatawa ako. Para akong matutunaw. Legit ang saya na nararamdaman ko ngayon. "Bakit ka naman nagseselo? Wala ka naman dapat pagselosan.""Baka kasi mamaya may

Huli na ang lahat nang dumating ang mga bumbero. Hindi nila nailigtas si Daddy. Nanghihina ako nang ilabas nila ang katawan ni Daddy na wala ng buhay. Hindi ito totoo. Panaginip lang ang lahat ng 'to. Kinakausap ako ng mga maid, pero parang wala na akong naririnig. Nahihilo ako. Umiikot ang paligid. Pakiramdam ko nabibingi din ako. Gulat na gulat din si Manang, kaya halos hindi ito makausap. Dinala na ng mga rumespondeng rescue team sa hospital. Walang nasugatan o nasaktan sa kanila.Tumulong ang assistant ni Daddy sa pag-aayos ng kaniyang funeral. His body was cremated dahil iyon daw ang wish niya sabi ng kaniyang assistant. Dumagsa ang mga bisita sa kaniyang lamay. Madami ang lumalapit sa akin pero nakatulala lang ako. I was broken into pieces. Hindi makapagsalita at para na rin ako mababaliw. I wasn't ready for this. Hindi ko matanggap. Kung alam ko lang, sana sa mansyon na lang kami tumira ni Jacob. I should have spent more time with him. Ang Daddy ko na walang ibang ginawa k

Mukhang nagulat si Ziyad sa katanungan ni Precious. Mula sa pagkabigla ay naging malamlam ang kaniyang mga mata. Lumapit siya ng bahagya sa dalaga, nang hindi tinatanggal ang mga mata rito. Nananantya ang kaniyang mga tingin. Nagtagal ito ng ilang minuto bago siya sumagot. "We love each other," namamaos na sagot niya. Mariin siyang tinitigan ng dalaga. Iyong titig na animoy hinuhulaan at binabasa niya ang isipan ng lalake. She don't know. And she doesn't want to believe what she is seeing now. Ziyad looks serious. At para bang ang sinabi nito ay totoo.She can see love in his eyes. The love in his gaze made Precious heart's melt. Nagkaroon siya ng kakaibang pakiramdam. Umiikot ang kaniyang tiyan at ang kaniyang dibdib, hindi niya maintindihan kung bakit ganoon na lang ang kalabog nito. Ganito ba talaga ang lalake? At ganito din ba ang reaksyon niya lagi? "Why?" tanong ni Ziyad. Kamuntik na niyang makalimutan na nasa loob pa din pala ng kuwarto si Ziyad. "Ang dami ko kasing hindi

Magaling na ang mga sugat ni Precious pero nag-iwan ang mga 'to ng mga peklat. Malakas na din siya kaya gusto na sana niyang umalis sila ng bansa ni Ziyad upang ipaayos ang kaniyang mukha ngunit kailangan daw munang ayusin ng lalake ang kanilang papers. Ang mga dokumento lalo na ang passport ng dalaga ay nawawala daw kaya naman hindi sila basta-basta makakaalis. Bumalik na din si Precious sa pag-wo-work out at kasama niya lagi si Ziyad. Kaya naman laging inspired ang dalaga. For a week, ramdam niya na malaki ang nabawasan sa kaniyang size. "I need to go to Singapore for 2 days, babe..." paalam sa kaniya ni Ziyad isang gabi pagkatapos nilang kumain. Naglalakad-lakad sila sa dalampasigan habang magkahawak ng kamay. Nanahimik ang dalaga. Masaya naman siya sa mansyon pero kapag umalis ang kaniyang asawa, naisip niya na malulungkot talaga siya. Ngayon pa lang na nagsabi ang binata ay nalulungkot na siya. "Babalik din ako agad, promise. Kung hindi lang ako kailangan doon, hindi talaga k

Pinagmasdan niyang maigi ang kaniyang mukha sa salamin. Halos hindi na niya makilala ang kaniyang sarili dahil ibang-iba na ngayon ang kaniyang itsura. Marahan niyang hinaplos ang kaniyang maliit na mukha. Ni bakas ng dati niyang mukha ay hindi na niya makita. Hindi na siya ito. Hindi na siya si Precious dahil si Precious ay patay na. Kumuyom ang kaniyang kamao. Anim na buwan na ang nakaraan pero ni isang detalye ng mga nangyari ay tandang-tanda pa niya. Huminga siya nang malalim. Pinakalma niya ang kaniyang sarili. Ilang buwan na din niyang sinasanay ang sarili. Hindi siya puwedeng magpadala sa galit at puot na nararamdaman niya. Oo galit siya, pero hindi siya puwedeng magpadalos-dalos. Hindi na siya iyong dati na puso lang ang pinapairal niya. Ngayon, utak na niya ang ginagamit niya. "Jade..." Sinulyapan niya si Ziyad. Kararating lang ng lalake galing sa trabaho. Tinupad ng lalake ang pangako niyang tulong. Dinala siya nito sa ibang bansa. Ginastusan ang kaniyang plastic surgery