All Chapters of The Self-centered Billionaire's Lady Makulit: Chapter 11 - Chapter 20

11Sharpen Him More"TAAS din ng bilib mo sa sarili mo. Akala mo lahat ng babae magkakagusto sa'yo porke at ganyan ka? Ewan ko na lang kapag nakilala ka na nila na masamang tao,” bwisit na sabi ko sa kanya dahil hindi ko matanggap ang kanyang mga linyahan.Kailangan ko siyang bawian lalo pa at nakita ko na nahuli niya kaagad ang loob ng anak ko. Naghahanap na kasi talaga si Blaze ng ama. Paulit-ulit ito sa bagay na iyon at inggit ang anak ko sa mga kaklase nitong sinusundo ng mga Papa. Parati itong nakahabol ng tingin sa mga ganun, na kahit hindi ito magsalita ay nahuhulaan ko na, na nangungulila ito at nalulungkot.“Hindi ako magkakagusto sa'yo, period! Mamatay ka man!”Pero dasal ko ay huwag sanang kumidlat dahil sigurado na tatamaan ako. Pakiramdam ko ay isa ako sa mga babaeng sinasabi ko na may gusto sa kanya.Pero hindi. Kokontrahin ko yun kasi kahit na mamuti ang mga mata ko, alam ko na hindi siya magkakagusto sa isang katulad ko. Kung insultuhin niya ay ako ay para siyang Diyo

13Where's the Deal GoingBraden opened the door. Nanlaki ang mga mata ko nang marahas niya ako na ipinasok sa loob at isinalya sa pagkalaki-laking kama. Para akong Palos na nagmamadaling sumiksik sa may ulunan at ibinaba ang skirt ko.Baka gahasain niya ako! Ah putis! Bakit yun ang nasa isip ko? Offer ba yun? W!"This will be our room. If you want to open the door and the light, utter my name," sabi niya sa akin.Wala siyang emosyon. Pwede siyang i-model sa aking mga kabaong.Wala sa utak ko ang sinabi niya. Nasa mga mata niyang tagusan sa laman kung makatingin ang aking titig.Nakapamulsa siya at bad trip pa rin siya. Parang gusto kong hilutin ang noo niya para mawala ang pagkasalubong ng mga sungay niya. Lagi kasi siyang ganun. Ibang iba siya dun sa cool na lalaki na nakilala kong ama ni Blaze, five years ago.Niyakap ko ang mga tuhod ko."Pati ba electric bill may charge sa akin? Pinakabitan mo ba ako ng sariling kuntador ha? Yung nanay ko ba pauubusin mo ng isang buong l

15AM I THAT STRONG?"I told you to hurry up. My lawyer is waiting downstairs." Braden's voice that sounded like thunder filled the room, kaya parehas kami ni Blaze na napatingin sa lalaki na ito na pumasok sa kwarto.Ang salubong niyang mga sungay ay biglang maghiwalay nang makita na umiiyak ang bata. Parang may nakita akong pait sa mukha niya pagkakita sa anak niya na umiiyak.Para siyang sinaksak ng kutsilyo.Kaagad siyang lumapit sa pagkabigla. Kaagad niyang kinarga at inalo."Don't cry,” hinalik-halikan niya si Blaze sa mukha at pinahid ang mga luha.Tila ba nakalimutan niya na naghihintay daw nga ang lawyer niya sa ibaba.Walang humpay ang pahid niya sa luha ng anak niya. In fairness naman sa kanya, malambot siya kay Blaze. Siguro ay ramdam niyang hindi na niya kailangan pa ng sinasabing DNA test."What's it all about, son?" malambing na tanong niya kay Blaze na umiling lang saka yumakap sa leeg ng Daddy nito.Ganoon kahulog ang loob nito sa ama dahil baka may similarit

17 PLANE CRASH Pagkaupo ko, mga ilang segundo lang ay naupo na rin ang dalawang lalaki na kaharap ko. Nasa tapat ko ang abogadong gwapo.Mahilig ako sa gwapo kasi ang gandang tingnan sa mga mata.Tumikhim pa ako at napakamot sa batok ko nang lumundo ang kinauupuan ko dahil sa bigat yata ni Bradenton. Ang abogado naman ay patingin - tingin sa akin pero di ko siya pinapansin. Magkasiklop lang ang mga kamay ko sa kandungan ko habang hinihintay ko na magsimula iyon sa pagsasalita ng kung anumang gustong ipaliwanag tungkol sa mga letseng papers daw. Malamang na kontrata yun tungkol sa anak namin. "So, wala namang masiyadong kailangan Miss Vera, pirma lang," unang hirit ng abogado. "Oh by the way, ako nga pala si Pierre Montelibano. Atty. Prierre, Brade's friend." aniyon pa sa akin. Tumango lang ako. Wala naman akong pakialam kung sino siya. Wala naman akong utang sa kanya. Pero mukhang hindi sapat ang pagtango ko dahil kaaagad niyang inilahad ang palad niya sa akin. Napaawang pa ang

19MA’AM LADY MAKULIT“SAAN ka bababa?” iyon ang tuwid na tanong ni Branden sa akin sa wikang Tagalog.Direktang nakatingin ang mga mata niya sa daan.“Sa tapat ng langit at lupa,” walang kwenta kong sagot kaya mala-punyal ang mga mata niyang tumama sa akin.Hindi siya umimik nang itago ko ang mga labi ko. Nagpipigil ako dahil natatawa ako sa sagot ko sa kanya.Nakapuntos na naman ako.Sino bang hindi maiinis?Matapos kong ituro nsng ituro ang direksyon ng kumpanya ng Eden ay sasagutin ko lang siya ng pilosopo.He pulled over.Walang paalam na binuksan ko ang pinto ng sasakyan pagkatapos na itigil yun ni Braden sa tapat ng pinagtatrabahuhan kong building, kung saan ako nagtatrabahoDi pa niya alam ito at parang wala nga siyang bilib sa pagtuturo ko ng daan kaya nakita ko na nag-mapping pa siya. Ang sosyal niyang talaga.At salamat dahil naisip niya akong ihatid dahil nakalimutan kong kumuha ng pamasahe sa bag ko kanina. Paano nataranta na ako kaya sinundan ko siya ng mabi