All Chapters of My Dearest Villain : Chapter 1 - Chapter 10

"Gumawa ng paraan para sa Imperial Knights!" Sigaw ng isang lalaki na may engrandeng kasuotan. Siya ang tagapagbalita ng imperyo, na may dalang kumikinang na liwanag na nagpapahintulot sa kanyang boses na umalingawngaw sa buong Capital city, Moressley. Ang ilaw ay pinalakas ng mana, dahil ang kaharian ay biniyayaan ng maraming halaga nito na halos lahat ay pinatatakbo ng mana.Maging ang mga tao, kabilang ang mga karaniwang tao, na nasa pinakamababang antas ng lipunan, ay may sariling manas sa kanilang mga katawan.Nagdagsaan ang mga tao patungo sa gitnang punto ng lungsod. Ang araw ay sumisikat na at ang liwanag ng umaga ay kumikinang sa buong kalangitan. Ito ay karaniwang araw para sa kaharian ng Orthosdem Imperium habang hinihintay nila ang pagdating ng kanilang mga pinarangalan na kabalyero. Halos parang may pista, na may malalakas na tambol at kantahan at sayawan at iba't ibang pagkain sa mga stall.Napakaespesyal na araw. Tiyak, hindi palalampasin ng hari ang pagkakataong hayaan

Bata pa lang siya noon, hindi malinaw ang memorya niya pero may naaalala siya. Ang unang beses na nakatagpo niya si Duke Raziel ay noong mga bata pa sila. Naalala niyang isinama siya ng kanyang ama sa palasyo para sa isang tea party na ginanap ng empress. At sa oras na iyon, lahat ng mga anak ng mga maharlika ay lahat ay natipon upang maglaro nang sama-sama sa tabi ng mga hardin. "Aray!" Sigaw ng isang bata sa sakit, pinandilatan ng mata si Lady Vienna. Binibiro niyang hinihila ang buhok ng bata hanggang sa mabusog ang bata. "Hinahila ni Vienna ang buhok ko!" "Hindi ka namin gustong paglaruan, hmp." tumakas mula sa kanya, iniwan siya ng lahat ng marangal na bata. Tsk...wag naman! Naisip niya. Umalis siya at nagtungo sa isang puno. Magbabasa lang siya ng libro. Nakaupo siya sa isang mataas na puno, napatigil siya nang mapansin niyang may bata sa likuran niya. nakapikit ang tao at talagang natutulog. Nakasuot siya ng itim na coat kaya natatakpan ang ulo niya ng hood ng coat. May m

"Maaari ko bang tanungin kung ano ang sinabi ng duke sa iyo aking ginang, dapat ba tayong sumulat kaagad?" Nagsalita si Titus. "Hindi ko alam na close ka pala sa kanya.Umiling siya, “No, we’re not close. Haharapin ko ito nang mag-isa." Tumango si Titus bilang pag-unawa."Kakausapin ko ang aking ama tungkol dito." Tumayo siya, tinahak niya ang daan patungo sa pag-aaral ng kanyang ama.Kumatok siya sa pinto at sinabing, “Ama? Ako ito, Vienna.""Vienna? Pwede ka nang pumasok."Sabi ng masungit na boses ng kanyang ama mula sa loob. Pagpasok sa kwarto, umupo siya sa kanyang usual spot, which is sa tabi ng sofa. Inalok siya ng kanyang ama na si Duke Xaviera ng tsaa. "That's good, tatawagan sana kita para may kausapin ka, mahal." Sinimulan niya.Napatingin ang ginang sa kanyang ama. "Kung ito ay tungkol sa pagtuturo sa akin tungkol sa paglabag sa mga patakaran kagabi muli ama-""Nagpadala sa akin ng sulat ang Duke Raziel Valen Donovan, humihingi. Sigurado akong nakatanggap ka rin ng isa. "

"Narinig mo na ba ang pinag-uusapan ngayon?" Narinig ni Lady Vienna ang sinabi ng isa sa mga waitress, habang nakikipag-usap siya sa kanyang mga kaibigan na malayo sa kanilang mesa. Matapos ang pagbisita ng duke ilang araw na ang nakalipas, inimbitahan siya muli ng duke sa coffee shop, pinagbantaan siya tungkol sa pagbisita niya sa Rogue guild kung hindi siya pupunta. Walang pagpipilian, nagpasya siyang sa wakas ay dumalo.Maingat na sinulyapan ng waitress si Lady Vienna, napansin niyang naroon ang ginang. Pag-angat ng mga labi, tinaasan siya ng kilay ng ginang at ngumisi sa kanya. Hindi siya nakita ng isa sa kanyang mga kasamahan habang nakaharap sa nakatalikod na ginang kaya hindi siya nag-iingat sa mga susunod na salitang binitawan niya, "Naku, narinig ko na! Tila, ang malupit na duke, ang kontrabida na si Duke Raziel Valen Donovan. , ay humingi ng kamay ng kontrabida, Lady Xaviera!"Napabuntong hininga silang lahat."Talaga? Hindi ba abala ang ginang sa pag-fawning sa Crown Prince

Gusto niyang tanggihan siya, pero pumayag na lang siya, nagkita na sila, at baka kausapin siya. Dagdag pa, magiging kakaiba kung nahulog lang siya sa damuhan at agad na gumaling. Hindi dapat sinabi ng prinsesa sa prinsipe ng korona tungkol dito...Buti na lang walang tao ang mga hall at walang nakakita. Kung hindi, hindi siya magtataka na ang mga balita bukas ay tungkol sa kanya at sa crown prince. Nang makarating sila sa kanyang pag-aaral, pinaupo niya ito sa sofa, at hinayaan siyang humarap sa kanya gamit ang kumikinang nitong mga mata. Ang kanyang blonde na buhok ay makinis at malasutla at nilabanan niya ang pagnanasa na huwag ipasok ang kanyang mga daliri dito.Ngumiti sa kanya ang ginang, "Naku, maiwan mo na lang ako sa infirmary o humingi ng maid para pauwiin ako, kamahalan. Sumama ako sa aking ama.""Sabi ko naman sayo, hindi ko gagawin yun." Isang ngiti ang alok nito sa kanya. "Maaari ko bang tingnan ang iyong mga paa?"Gusto niyang iling ang kanyang ulo, ngunit hindi nakikini