3 Magulong Araw

Bata pa lang siya noon, hindi malinaw ang memorya niya pero may naaalala siya.

Ang unang beses na nakatagpo niya si Duke Raziel ay noong mga bata pa sila. Naalala niyang isinama siya ng kanyang ama sa palasyo para sa isang tea party na ginanap ng empress. At sa oras na iyon, lahat ng mga anak ng mga maharlika ay lahat ay natipon upang maglaro nang sama-sama sa tabi ng mga hardin.

"Aray!" Sigaw ng isang bata sa sakit, pinandilatan ng mata si Lady Vienna. Binibiro niyang hinihila ang buhok ng bata hanggang sa mabusog ang bata.

"Hinahila ni Vienna ang buhok ko!"

"Hindi ka namin gustong paglaruan, hmp." tumakas mula sa kanya, iniwan siya ng lahat ng marangal na bata. Tsk...wag naman! Naisip niya. Umalis siya at nagtungo sa isang puno. Magbabasa lang siya ng libro.

Nakaupo siya sa isang mataas na puno, napatigil siya nang mapansin niyang may bata sa likuran niya. nakapikit ang tao at talagang natutulog. Nakasuot siya ng itim na coat kaya natatakpan ang ulo niya ng hood ng coat. May mask din siya sa mukha, nakatakip ang kalahati ng mukha niya, kasama ang ilong at bibig niya...

At ang mga mata niya lang ang nakikita niya. Sa biglaang ingay, ang kanyang mga mata ay pumikit, na nagpapakita ng kanyang nagliliyab at duguang pulang bola.

Napatakip ang bibig nito habang nakatitig sa kanya. Natagpuan niya ang sarili niyang nawala sa mga mata nito. Para silang isang hiyas....parang ruby...at nakita niyang kakaiba ang pagkakaroon ng gayong mga mata. Mukha silang pekeng parang humingi sila ng artisan para likhain ito at ilagay sa mata ng lalaki.

Ang gwapo niya for sure....and It feel like time stop. Nililipad ng hangin ang buhok niya at nalaglag ang mga dahon.

Nakarinig siya ng tunog ng espada na nahugot at ang sumunod na nalaman niya, itinutok iyon ng taong iyon sa kanyang leeg.

"Sino ka? Magsalita ka na." Na-freeze siya. Kinakausap siya ng bata. Nabalik siya sa realidad nang magtanong muli ang lalaki. "Sabihin mo sa akin, sino ang nagpadala sa iyo para patayin ako?" Sa pagkakataong ito, inilapit ang espada sa kanyang leeg.

Napalunok ang ginang, Anong nangyayari?

Ngunit pagkatapos ay naalala niya kung sino siya. Galit na galit siya! Paanong ang batang ito ay bumunot ng espada sa isang bata? Ang gentleman niya!

Tumingin siya sa kanya ng blangko ang ekspresyon. "Naku...bata lang walang modo."

"Excuse me, pero bata ka rin. I think you are the one with no manners. Who would dare pointing a sword to a lady you just met?" Gumanti siya ng putok. Nababaliw na ang lalaking ito.

"Inistorbo mo ang tulog ko, miss. This is my spot." Matigas na sabi ng lalaki bago bumuntong-hininga. Pagtayo niya, nag-inat siya ng katawan. Walang sabi-sabi ay aalis na sana siya at iiwan siya nang sinigawan siya nito. Para sa isang bata, mukhang mature siya, mukhang matangkad at mas matanda sa kanya ng isang taon. Ngunit kakaiba para sa isang bata na may hawak na kutsilyo.

You know what, binabawi ko yung sinabi ko sa mata niya. Ang kanyang saloobin ay hindi nagbibigay-katwiran sa kanyang mukha. Napaisip siya sa sarili.

"Well, magbabasa ako dito."

"Bakit dito? Makipaglaro ka sa ibang bata."

"Hindi, ayoko. They hate me, and I hate them. Hmp, it's their loss."

"Psh, nakakaawa."

"Napakasungit mo, once na sinabi ko sa kapatid ko kung gaano ka kasungit, patay ka." Dinikit niya ang dila niya.

Tinapik niya ang ulo niya, namula siya. "Ang galing. Well...patay na ang tatay ko..."

Medyo nalungkot siya. "Oh...kailangan mo ba ng bagong ama? Hindi ko ipapamahagi ang aking ama, ngunit maaari akong mag-alok ng pagkakaibigan. " Inalok ang kanyang kamay para makipagkamay siya, sinabi niya, "Ako si Lady Vienna Estelle Thaleia Xaviera. Maaari kang Call me Estelle. How about you?"

"Ako si...Raziel..."

***

Iyon ang katapusan ng kanyang alaala. Kahit noong bata pa siya, ganoon na siya kalupit at pananakot. Kung mayroong isang bagay na maaaring ilarawan sa kanya ni Lady Vienna, si Duke Raziel Valen Donovan ay malupit.

Siya ay isang puwersa na dapat isaalang-alang batay sa libro.

Palaging nakamaskara ang nasabing Duke para matakpan ang bahagi ng kanyang mukha dahil itinatago niya ang kanyang pangit na peklat sa kung saan sa pisngi. Sinabi nila na siya ay isang hayop, at ang pinakamalakas....ngunit hindi siya ipinaalam na kamakailan lamang ay naging bahagi siya ng hukbo ng emperador. Bukod dito, hindi kaalyado ang kanilang mga pamilya, ngunit hindi rin sila magkaaway dahil sila lang ang dalawang grand duke ng buong kaharian ng Orthosdem Imperium. Ngunit may kaunting kumpetisyon na nangyayari.

Siyempre, ang pinakamaraming nagbubunga ng kapangyarihan sa kahariang ito ay ang Banal na Pari na nakatali sa Royalty. Sumunod ay ang mga maharlika, pangatlo ang mga karaniwang tao.

Ang Pamilya Xaviera ay kinakatawan ng isang selyo ng ahas na namuno sa buong lupain ng Creneia. Ang kanilang negosyo ay binubuo ng mga mina, tindahan, alahas, at may teritoryo mula Creneia hanggang sa silangang bahagi.

Sa kabilang banda, ang Donovan Family ay kinakatawan ng isang eagle seal at namuno sa lupain ng Xynnar. Sila rin ay mapagkumpitensya sa kanilang mga negosyo tulad ng silk trade, mga tindahan, at mga aklatan, na may mga teritoryong dumadaan sa hangganan pababa sa timog.

Kamakailan lamang ay kinuha ni Duke Raziel Valen Donovan ang posisyon ng kanyang ama bilang isang duke dahil iniulat na ang kanyang mga magulang ay namatay sa panahon ng isang negosyo trade. Kung isasaalang-alang ang katotohanang ang bagong hinirang na duke ay walang mga kapatid, tiyak na nag-iisa siya.

Patungo upang kunin ang kanyang kabayo, si Stellan, nakita niya ito sa kuwadra, umiinom ng tubig.

Kailangan niyang bumalik bago ang oras ng hapunan. Iyon ang tuntunin. Ramdam na ramdam niya ang sikmura niya sa gutom, pagdating niya ay dumiretso agad siya sa dining room kung saan nakaupo ang tatay niya sa may head table, ang nanay niya ay nakaupo sa kaliwa, at ang kuya niya ay nakaupo sa kanan niya. Nakita siya ni Itay at pinadalhan niya siya ng isang nakakatakot na ngiti.

"Hello, father and mother. Humihingi ako ng paumanhin dahil hindi ako nakarating sa oras." Aniya, bahagyang yumuko at umupo sa tabi ng kapatid. Nag-aalalang tingin ang binigay sa kanya ng kapatid niya. Ang kanyang matingkad na berdeng mga mata at pulang buhok ay halos magkapareho sa kanyang kapatid na babae. Napagkamalan pa silang kambal, at si Lady Vienna ay madalas na tinatawag na babaeng bersyon ng kanyang kapatid.

Ang kanyang ama, si Duke Xaviera ay isang nakakatakot na tao. Ang kanyang buhok ay kulay abo at ang kanyang mga mata ay pula, na may maitim na bag sa ilalim nito. Tiningnan siya nito gamit ang matatalas nitong mata. "Make this a warning, Vienna. You broke our rules. Just because you are our only daughter does not mean na hindi ko na ito matitiis sa susunod." Sinabi niya.

Tumango siya. "Of course father. I never meant to make you worry. It was my mistake and I'll never do it again."

Nanlambot ang mga mata ng kanyang ama, napabuntong-hininga siya. "Nag-alala lang kami para sa iyo. Tandaan mo na isa kang walang asawa. Araw-araw ka naming kinukunsinti na ini-stalk ang prinsipe pero ayokong nakikita kang nasasaktan. Anak kita, at ipinagmamalaki kita, pero Mag-ingat ka, anak." Marahan siyang nagsalita.

"Naiintindihan ko, ama." She said She's happy that at least she is blessed with this kind of family.

Hinawakan ng kanyang ina ang kanyang kamay mula sa ibabaw ng mesa. "Hindi kami galit sa iyo, alam namin na responsable kang anak. Pero sana tumigil ka na sa pagsama-sama sa crown prince. Wala namang magandang mangyayari kung hindi kakampi ang pamilya natin."

Tumango siya. She was not stalking the prince...she was out from the Rogue Guild...she stayed silent, guessing it's better to leave it like that. Mag-iisip sila na kakaiba kung bigla itong tumigil sa pag-stalk sa kanya.

Pag-akyat sa hagdan at patungo sa kanyang silid, naghihintay sa kanya ang kanyang personal na kasambahay na si Roxy sa pagpasok niya, lumuha ang mga mata nito sa kanya. "Aking babae!"

Inilibot niya ang kanyang mga mata. Hinayaan niya ito sa kanyang mga bisig habang hinihimas ang kanyang uhog. Eww. Inalok sa dalaga ang isa sa kanyang panyo, marahang itinulak niya ito palayo. "I'm home now, stop being dramatic, Roxy."

Ngumuso siya sa kanyang panyo. "Ano ang gagawin ko kung mawala ang kanyang ginang? Delikado iyon! Akala ko si Titus lang ang gusto mong batiin! Dapat sinabi mo sa akin na may iba kang plano!"

  Ang ginang ay may bastos na personalidad, at alam niya ito. Pero sa lahat, pati mga kaibigan niya, si Roxy lang ang nakakausap niya ng ganito. Tinuturing niya itong kaibigan at hindi basta-basta kasambahay mula nang magkasama silang lumaki. Syempre, ganun din kay Titus.

Bahagyang tinatapik ang likod niya, hinarap niya ito. "As much as I appreciate your worry, I am too tired to deal with this right now. Let me take a rest."

"Of course my lady. How inconsiderate of me."

Tumingin siya sa paligid. "Nasaan si Titus?"

“Hiniling ng emperador na manatili sila sa gabi. Isang kapistahan ang ginawa para sa kanila at sa ngayon, nagdiriwang pa rin sila, aking ginang.” sagot ni Roxy.

I see...medyo nalungkot siya, pero kailangan niyang maghintay bukas para makausap si Titus...

Hiniling ng ginang sa kanyang kasambahay na ihanda ang kanyang paliligo para makapagpahinga siya. Ginawa ni Roxy ang sinabi niya at nagdagdag ng rose essential oils. 

"Hmm... this day was...magulo..." naisip niya habang nakahiga sa tub. Pakiramdam niya ay nanlambot na ang kanyang naninigas at naninigas na kalamnan. Bumuntong hininga siya.

Napatingin siya sa librong binigay sa kanya ng misteryosong lalaki. Kailangan niya itong mahanap sa lalong madaling panahon, marami siyang katanungan sa kanyang isipan na kailangang masagot!

Nanatili siya doon ng kalahating oras o higit pa, nagpaplano kung ano ang gagawin bukas. Pagkatapos noon, sinuot niya ang kanyang silk lacy white na pajama sa kama. Napasandal siya sa kanyang malambot na queen-sized na kutson.

"Hah! Napakahabang araw!" Bulalas niya, nakangiti mula sa ilalim ng kanyang mga unan. Lalo niyang kinapa ang kanyang ulo sa ilalim, nilamon ang sarili sa matamis na amoy ng kanyang silid.

"Mahabang araw talaga." May nagsalita malapit sa kanya.

Huminto siya. Nakaayos na si Roxy sa kanyang kwarto. Pero malalim ang boses. Baka si Titus? Ngunit hindi pumasok si Titus sa kanyang kwarto nang walang pahintulot niya...

Hindi kaya..hindi. hindi. hindi

Inalis ang unan sa kanyang tingga, laking gulat ni Lady Vienna nang makita ang isang lalaking pigura na nakaupo sa kanyang malaking bukas na bintana.

"Sino ka?" Tanong niya, kahit alam niya kung ano ang sagot. Palihim niyang kinuha ang espada sa tabi niya.

Tumayo ang lalaki, binigyan siya ng malinaw na pagtingin sa sarili habang ang liwanag ng buwan ay tumakas sa bintana. Syempre, si Duke Raziel iyon na naka-disguised as Dillon. Napakaganda ng tanawin.

"Bakit ka nandito?" Itinago ng nanginginig niyang kamay ang espadang hawak niya sa likod niya. Nanginginig ang bawat cell niya, ngunit pinigilan niya. May hawak na espada ang lalaki kaya kitang-kita ang gusto nitong gawin sa kanya.

Isang hakbang ang ginawa ng lalaki palapit sa kanya. "Naku, hindi kita sasaktan. I just came here to settle some matters with you, Lady Vienna."

"My knight is outside, if you happen to try something weird, one scream and they'll come here. I suppose you are aware of that?" Ito ay kasinungalingan. Nasa palasyo pa rin si Titus... Sinusubukan niyang bumili ng oras sa puntong ito. "Pero may pagkakataon akong makipag-away sayo, kinuha ko naman yung maskara mo eh." Tumayo siya, hinarap niya ang kanyang umaatake.

"Naku, pero hindi magtatagal. Magiging mabilis at madali kung makikipagtulungan ka sa akin." Sabi ng duke. "Nagpunta ako dito para patayin ka." Sa isang mabilis na segundo, ibinato niya ang kanyang espada sa kanya at lumaban siya. Siya ay malakas, ngunit ang lakas ng duke ay higit sa kanya. Parang pinaglalaruan lang siya ng duke na nakalaban niya sa Rogue guild. Hindi na niya kayang lumaban sa pagkakataong ito.

Bumuntong-hininga, huminto siya sa pagpupumiglas at may kumpiyansang sinabi, "Patayin mo ako kung ganoon." Kung kaya niya. Naalala niya noon na magsisimula na siya ng coup d'etat sa oras na ito! Nagtipon na siya ng sarili niyang hukbo para patayin ang lahat ng maharlika. Hindi ba masyadong maaga para patayin siya?

Huminto ang duke, tinitigan siya gamit ang mapupula nitong mga mata. "O maaari tayong gumamit ng iba pang mga pagpipilian."

"Ano 'yon? Magsalita ka," tanong niya.

Ramdam niya ang pagngisi ng duke sa likod ng maskara nito. "Makikita mo na agad."

At lumingon ang duke. "Naku bago ko pa makalimutan, Patawarin mo ako dito, pero isaalang-alang mo itong isang babala. Kung sakaling ikalat mo ito tungkol sa akin, sigurado akong alam mo ang mangyayari." And with that, like how he came in, tumalon ang duke sa bintana. "Paalam, sa ngayon, Lady Vienna."