All Chapters of Kidnapping Miss Kidnapper: Chapter 11 - Chapter 20

11Yrony's POV"I thought you were going to be there for 2 to 3 days? I hope you come with us if you plan to come back here right away so you can talk to Dr. Hernandez yourself." Janica entered my office. I just finished a meeting, and almost nothing came to mind. Busy ako ngayon at ang dami kong dapat tapusin, ang dami kong dapat permahan, but here I am staring at my phone. I can't believe the last thing Zay said. Iyon lang ang nasa isip ko mula pa kanina."Akala mo naman masarap ang labi mo! Ampangit kaya ng lasa! Ang baho rin ng hininga mo!" That's what she said. It was a while ago, and I finished my first meeting today, but I can't get it out of my mind.I still have the next meeting an hour from now, and I even need to review some of the work for the meeting we need to have, but I can't get that out of my mind. How could she say that to me? I don't know if she said that just to annoy me or so I can't get her out of my mind, but if she is, then congratulations, Azaylie, you succe

13Hindi ako makapaniwala sa sarili ko. Hindi ako makapaniwala na nagagawa ko iyong sabihin lahat. Nakangiti ako at hindi na natanggal ang ngiti sa labi ko.Wala naman sigurong masama kung sabihin at aminin ko na medyo nagkakagusto na ako sa kanya hindi ba? Hindi ko alam kung paano, pero pakiramdam ko gusto ko na siya. O masyado bang mabilis na aminin ko iyon sa sarili ko at baka mali lang ako at wala lang akong mapagdiskitahan? Ewan ko.Binalik ko na ang phone ni Manang Kuring at saka bumalik agad sa kwarto ni Yrony. Napasinghan ako dahil amoy na amoy ko ang amoy niya sa bawat sulok ng kwarto niya, mas lalo ko tuloy siyang namiss."Baliw na ba ako?" Wala sa sariling sambit ko.Napatitig ako sa kisame. Kahit kailan, hindi pa ako nakaramdam ng ganito, pero hindi ako tanga at inosente para hindi maramdamang nagugustuhan ko siya. 'Yung pang-aasar ko sa kanya. 'Yung subrang gaan ng pakiramdam ko kapag nandyan siya at yung pakiramdam na parang ligtas ako kapag nandiyan siya. Hindi ko alam

15Pakiramdam ko wala akong karapatang magsalita nang malaman kong mama at papa pala iyon nila Yrony. Pwede kayang magkulong na lang ako sa kwarto? Pakiramdam ko kasi may kailangan silanh pag-usapan na hindi dapat ako kasali.Si Yrony at Denver ay kamukha ng papa nila, habang si Janica naman ay kuhang-kuha ang mama niya. Gwapo si Yrony at Denver, ilang beses ko na mga iyon nasabi, pero napabuntong hininga ako dahil pakiramdam ko mas gwapo anh papa nila.Hindi na ako magtataka ngayon kung gaano sila kagaganda at kagugwapong nilalang. Subrang ganda ni Janica, iyon pala ay subrang ganda ng mama niya, para lang silang magkapatid. Gagi? Ang ganda ng lahi nila. Magpalahi kaya ako kay Yrony? Nakagat ko ang labi at gusto na lang matawa sa naisip, pero shempre hindi ako tumawa! Baka mamaya sabihan nila akong baliw.Nagpakilala sila sa'kin habang nakangiti. Hindi ba nila alam na isa ako sa mga kidnapper ng anak nila at ngayon ay nakangiti sila? Tahimik na lang ako hanggang sa makapasok kami dah

17Okay. Binablackmail niya ako at alam niya na si Papa ang kahinaan ko. Sa ngayon medyo may tampo ako kay papa. Ampon niya lang pala ako, pero hindi man lang niya sinabi. Hindi ko kailanman iyon naisip dahil hindi niya pinaramdam na hindi niya ako anak.Nasa kwarto na ako ni Janica. Tulog na tulog na ito habang ako ay tahimik na umiiyak dahil sa pag-iisip ng lahat ng nalaman ko sa buhay ko. Napakaraming tanong na gusto kong itanong sa kanila, lalo na kay Papa.Iniisip ko na baka nagsisinungaling lang sila, pero tuwing iniisip ko kung ano naman mapapala nila sa pagsisinungaling ay napapahagulgol na lang kasi alam kong wala silang mapapala. Wala silang mapapala kung mantitrip lang sila.Mugto ang mata ko kinabukasan dahil hindi ako nakatulog ng maayos. Pagbaba ko ay walang tao sa baba, pero naririnig ko ang boses nila sa labas. Dumeretso ako sa kusina, pero nagdalawang isip akong tumuloy nang makita ko si Yrony roon.Nakaharap ito sa laptop niya habang may kape sa gilid niya. Napasulya

19Seryoso siya sa sinabi niyang iyon. Ilang araw na hindi niya ako pinilit sa sinasabi niyang traning. Ilang araw din siyang abala sa laptop niya at hindi ko maiwasang isipin na baka yung Venus na iyon ang pinag-aabalahan niya.Nailagay at tinukod ko ang palad ko sa pisngi ko habang nakatitig sa kanya. Nasa duyan ako habang nakatitig sa kanya. May hawak siyang baril at tinatamaan ang mga target na nilagay niya sa harap niya.Ang cool niyang tignan. Naka all black habang seryosong nakatitig sa target niya. Ang gwapo niyang tignan. Napailing ako sa sarili ko at sinubukang tanggalin ang tingin sa kanya, pero para bang may magnet siya sa mata ko kaya bumabalik ang tingin ko sa kanya.Lahat ng target ay halos natatamaan niya. Walang mintis sa subrang galing niya.Ilang araw kong pinag-isipan ang lahat ng sinabi niya, pero hindi ko pa rin talaga matanggap. Ayoko pa ring tanggapin kung sino talaga ako. Pakiramdam ko hinding-hindi ko iyon matatanggap dahil hindi naman ako napunta sa magulang