All Chapters of Kidnapping Miss Kidnapper: Chapter 51 - Chapter 60

51Habang papunta kami sa condo niya ay may tinawagan siya. Secretary niya ata o ewan ko, hindi ko alam at wala akong pakealam, ang gusto ko na lang ay makarating sa condo niya para makapag-ayos sa sarili ko. Ang lagkit lagkit ko na habang siya ay pormadong-pormado. Narinig ko lang na nagpapabili ito ng damit na para sa’kin.Nang tuluyang makarating sa condo niya ay akala ko talaga panalo na ako, pero hindi. Halos umusok ang ilong ko habang nakatingin sa pinabili niya na damit.“Uniform? Are you really kidding me? May pasabi-sabi ka pa ng if that is what my baby wants tapos papapasukin mo pa rin pala ako!” Inis na sambit ko sa kanya.“Ang pagpunta lang dito sa condo ko ang sinabi ko,” sambit niya na ikinaawang ng labi ko. Ibang klase siya ah! Apaka paasa pala ng isang ‘to!Inis na kinuha ko ang phone at pinakita sa kanya.“Ayoko ngang pumasok! Nakikita mo ‘tong phone na ‘to? This is my phone at naiirita ako sa babaeng iyon. Hinagis niya lang itong phone ko na parang hindi ito importan

53Azaylie’s POVNaubos ang oras namin sa pagkain, pagnood, pag-aasarang dalawa at shempre sa paghahalikan. Para akong ewan na kinagat ang labi para pigilan ang sariling ngumiti ang lahat ng ginawa naming dalawa ngayon. Subrang saya ko, na sa buong maghapon na iyon ay iyon lang ang inisip ko.Sa subrang dami ng nangyare sa’kin sa lumipas na araw, kahit kailan hindi pa ako naging masaya ulit. Pakiramdam ko nakakulong ako, pero ngayon, ramdam ko na para akong lumaya na lang bigla kasi kasama ko siya.“Mapapagalitan na nga lang ako, lulubos-lubusin ko na,” natatawa kong sambit sa kanya nang magpumilit siyang umuwi ako ng maaga."Why am I even in love with a woman like you?” Nakasimangot pang sambit niya kaya napanguso ako.“Bakit? Turn off ka na? Hindi mo na ako gusto?” Parang batang tanong ko, but I know that he is not. Hinila niya lang ako at nauwi nanaman sa halikan na para bang hindi pa siya nakuntento sa kanina pa niyang pag-angkin sa labi ko.Kahit na alam kong papagalitan ako pag

55Azaylie’s POVDahil alam kong pag-iinitan ako ulit nila Briana ay agad akong umalis sa classroom at sa rooftop na lang pumunta habang ginagawa ang ilang notes at activities na hindi ko nagawa dahil lumiban ako kahapon. Sana lang ay walang mapadpad dito na kampon ni Briana. Gusto kong ng tahimik na buhay ngayon.Hindi ko maiwasan na malaglag nag balikat ko habang hirap na ginagawa ang mga activities na ‘to. Hindi ko gusto ang kusong ito kaya talagang hindi ko maiwasang mahirapan ako sa ilang mga activities. Napabuntong hininga ako nang maalala na nag-away nanaman kami ni lolo kanina.Dahil hindi ako lumabas kagabi ay mas lalo nga itong nagalit sa’kin. Wala pa si Ivo kanina, pero agad na akong lumabas sa bahay kahit na pinipigilan ako ni Lolo. Nagcommute ako papapunta sa university. I want to call Yrony, pero wala naman akong phone, o baka busy siya ngayon kasi hindi siya nakapagtrabaho kahapon. Sana kinuha ko na lang ang laptop ko.Natulala ako sa isang activities na hindi ko alam k

57Araw ay araw ay dinadalaw ko si Papa sa hospital. Araw-araw naman ay may vacant time ako kaya napupuntahan ko si Papa, pero kapag sabado at linggo ay hindi ako makapunta roon dahil hindi naman ako pinapayagan ni Lolo na lumabas ng bahay. Hindi na rin naman ako nagpumilit pa o sumuway pa dahil takot ako na malaman ni Lolo na nasa Manila na si Papa.Pakiramdam ko kapag nalaman ni Lolo ang tungkol kay Papa ay magagalit siya kaya minabuti ko na lang na huwag na ipaalam sa kanya. Hindi rin naman alam ni Ivo ang tungkol roon kahit na siya pa rin naman ang naghahatid-sundo sakin sa university. Halos ganoon ang nangyare sa halos dalawang buwan. Sa bahay, skwelahan, hospital o condo ni Yrony lang ang pinupuntahan ko.Sa university naman, talagang hindi ako tinitigilan ni Briana, pero ginagawa ko na lang ang lahat para hindi siya patulan. Masyado rin naman akong masaya sa lahat ng nanagyayare sa buhay ko para patulan pa ang kamalditahan niya. Hindi rin naman sila makahanap ng panahon para m

59Tahimik ako nang nasa dining table na kami. Pagkatapos na sabihin ni Janica sa’kin iyon ay lumabas din siya agad. Hindi naman na din nakapuslit si Yrony dahil talagang marami nga sigurong tanong si Lolo sa kanya.Nasa tabi ko si Janica at tahimik din na kumakain. Naisip ko lahat ng sinabi niya, lalo na ang huling sinabi niya na aaminin kong tinamaan ako ng husto. Selfish. Pagiging selfish ba kung ayaw kong itigil ang relasyon namin kasi pakiramdam ko magkakaroon ng kulang ang buhay ko? Hindi ko naman kasi alam na magiging ganito, eh.“Are you okay, Iha?”Hindi ko naman plinanong magkagusto sa kanya ng ganito kay Yrony at mas lalong hindi ko plinanong maging Alvarez.“Affeya!” Natigilan ako sa pag-iisip nang marinig iyon. Affeya. Ako iyon hindi ba? Inangat ko ang ulo ko at napansin na nakatingin na halos lahat na pala sila ay nakatingin sakin, maliban kay Janica.“P-Po?” Utal na tanong ko dahil hindi ko na alam ang pinag-uusapan nila sa subrang pag-iisip ko.“Are you okay?” Tanong n