53Azaylie’s POVNaubos ang oras namin sa pagkain, pagnood, pag-aasarang dalawa at shempre sa paghahalikan. Para akong ewan na kinagat ang labi para pigilan ang sariling ngumiti ang lahat ng ginawa naming dalawa ngayon. Subrang saya ko, na sa buong maghapon na iyon ay iyon lang ang inisip ko.Sa subrang dami ng nangyare sa’kin sa lumipas na araw, kahit kailan hindi pa ako naging masaya ulit. Pakiramdam ko nakakulong ako, pero ngayon, ramdam ko na para akong lumaya na lang bigla kasi kasama ko siya.“Mapapagalitan na nga lang ako, lulubos-lubusin ko na,” natatawa kong sambit sa kanya nang magpumilit siyang umuwi ako ng maaga."Why am I even in love with a woman like you?” Nakasimangot pang sambit niya kaya napanguso ako.“Bakit? Turn off ka na? Hindi mo na ako gusto?” Parang batang tanong ko, but I know that he is not. Hinila niya lang ako at nauwi nanaman sa halikan na para bang hindi pa siya nakuntento sa kanina pa niyang pag-angkin sa labi ko.Kahit na alam kong papagalitan ako pag
54“Senyorita, nakahanda na po ang dinner niyo. Hinihintay na po kayo ni Don Alvarez at Sir Ivo sa baba,” rinig kong tawag ng isang kasambahay sa labas ng kwarto ko.“Senyorita, baba na raw po kayo!”Hindi ako tumayo sa pagkakahiga kahit na ilang beses na silang kumatok sa kwarto ko dahil kakain na raw. Kakain? Nagpapatawa ba si lolo? Sa tingin ba niya makakakain pa ako pagkatapos ng mga sinabi niya?Nakaharap lang sa’kin ang laptop ko habang magka video call pa rin kami ni Yrony. Mukhang narinig iyon ni Yrony kaya tinignan niya ako. Hindi na ako tulad kanina na umiiyak. Sinabi ko lahat sa kanya ang sinabi ni lolo. Naglabas ako ng sama ng loob sa kanya at hindi ko alam kung bakit sa pagsasabi ko sa kanya ng lahat ng iyon ay gumaan ang pakiramdam ko.Sinabi ko sa kanya kung gaano ako nasaktan sa mga sinabi niya tungkol sa taong nagparamdam sa’kin ng tunay na pagmamahal ng isang pamilya. Hindi ba niya naisip na kung hindi dahil kay papa ay baka patay na ako ngayon? Hindi ko alam kung an
55Azaylie’s POVDahil alam kong pag-iinitan ako ulit nila Briana ay agad akong umalis sa classroom at sa rooftop na lang pumunta habang ginagawa ang ilang notes at activities na hindi ko nagawa dahil lumiban ako kahapon. Sana lang ay walang mapadpad dito na kampon ni Briana. Gusto kong ng tahimik na buhay ngayon.Hindi ko maiwasan na malaglag nag balikat ko habang hirap na ginagawa ang mga activities na ‘to. Hindi ko gusto ang kusong ito kaya talagang hindi ko maiwasang mahirapan ako sa ilang mga activities. Napabuntong hininga ako nang maalala na nag-away nanaman kami ni lolo kanina.Dahil hindi ako lumabas kagabi ay mas lalo nga itong nagalit sa’kin. Wala pa si Ivo kanina, pero agad na akong lumabas sa bahay kahit na pinipigilan ako ni Lolo. Nagcommute ako papapunta sa university. I want to call Yrony, pero wala naman akong phone, o baka busy siya ngayon kasi hindi siya nakapagtrabaho kahapon. Sana kinuha ko na lang ang laptop ko.Natulala ako sa isang activities na hindi ko alam k
56Nang matapos kaming kumain ay nag-aya na lang bigla si Yrony na pumunta sa isang mall. Nagtataka pa ako, pero napasinghab na lang ako nang makitang bumili siya ng mini ref at nag grocery pa ng napakarami.“Yrony, hindi naman na kailangan ito,” malumanay na sambit ko sa kanya. Bumaba ang tingin ko sa malaking cart na may laman na.“Para may pagkain ang kaibigan mo at para kapag bumisita ka roon may kakainin ka. You can always go there,” sambit nito habang hawak-hawak ang kamay ko.“Pero ang dami ko ng utang sayo. Hindi ko na alam kung mababayaran pa ba kita o ano,” nahihiyang sambit ko na sa kanya. Hindi ko na talaga alam ang pwedeng gawin ko para makabawi man lang kahit kunti. Gabe na itong sayang nararamdaman ko ngayon dahil sa kanya, dahil sa lahat ng ginawa niya ngayon.“I told you that I don't need a payment. I'm doing this because I want to make you happy and because I love you, but if you really want to pay me, sige... May alam akong paraan para makabayad ka sa’kin,” sambit n
57Araw ay araw ay dinadalaw ko si Papa sa hospital. Araw-araw naman ay may vacant time ako kaya napupuntahan ko si Papa, pero kapag sabado at linggo ay hindi ako makapunta roon dahil hindi naman ako pinapayagan ni Lolo na lumabas ng bahay. Hindi na rin naman ako nagpumilit pa o sumuway pa dahil takot ako na malaman ni Lolo na nasa Manila na si Papa.Pakiramdam ko kapag nalaman ni Lolo ang tungkol kay Papa ay magagalit siya kaya minabuti ko na lang na huwag na ipaalam sa kanya. Hindi rin naman alam ni Ivo ang tungkol roon kahit na siya pa rin naman ang naghahatid-sundo sakin sa university. Halos ganoon ang nangyare sa halos dalawang buwan. Sa bahay, skwelahan, hospital o condo ni Yrony lang ang pinupuntahan ko.Sa university naman, talagang hindi ako tinitigilan ni Briana, pero ginagawa ko na lang ang lahat para hindi siya patulan. Masyado rin naman akong masaya sa lahat ng nanagyayare sa buhay ko para patulan pa ang kamalditahan niya. Hindi rin naman sila makahanap ng panahon para m
58“Wala kang assignment?” Tanong nito nang gumabi na. Ganito kami lagi kapag gabi.Bakit ba hindi ako nagsasawang titigan siya? Para akong nagayuma habang nakatitig sa kanya. Busy siya dahil maraming pinepermahan. Sabi nila mga busy raw ang mga kagaya nila, pero subrang saya ko na kahit na subrang busy niya ay nagkakaroon pa rin siya ng time para sakin.Hindi naman sa gusto kong may palagi siyang oras para sakin, maiintindihan ko naman kasi kung minsan hindi siya makatawag, pero talagang kahit subrang busy niya ay nagagawan pa rin niya pa rin ng paraan para magkita kami.This past few days kasi nasabi ko sa kanya na nahihirapan ako sa ilang topic sa business ad. lalo na kasi hindi naman iyon ang gusto kong kurso kaya kahit na busy siya ay tinuturuan niya ako. Malaking abala na nga ako sa kanya tapos dadagdag pa itong mga activities ko.“Natapos ko na kanina pa sa room. Madali lang naman iyon,” sambit ko sa kanya.“If you need anything, just tell me,” sambit nito na animo’y kahit anong
59Tahimik ako nang nasa dining table na kami. Pagkatapos na sabihin ni Janica sa’kin iyon ay lumabas din siya agad. Hindi naman na din nakapuslit si Yrony dahil talagang marami nga sigurong tanong si Lolo sa kanya.Nasa tabi ko si Janica at tahimik din na kumakain. Naisip ko lahat ng sinabi niya, lalo na ang huling sinabi niya na aaminin kong tinamaan ako ng husto. Selfish. Pagiging selfish ba kung ayaw kong itigil ang relasyon namin kasi pakiramdam ko magkakaroon ng kulang ang buhay ko? Hindi ko naman kasi alam na magiging ganito, eh.“Are you okay, Iha?”Hindi ko naman plinanong magkagusto sa kanya ng ganito kay Yrony at mas lalong hindi ko plinanong maging Alvarez.“Affeya!” Natigilan ako sa pag-iisip nang marinig iyon. Affeya. Ako iyon hindi ba? Inangat ko ang ulo ko at napansin na nakatingin na halos lahat na pala sila ay nakatingin sakin, maliban kay Janica.“P-Po?” Utal na tanong ko dahil hindi ko na alam ang pinag-uusapan nila sa subrang pag-iisip ko.“Are you okay?” Tanong n
60Yrony’s POV"What was that?" I tried to be calm while asking Janica that question when I opened the door of my car, but she didn't seem to hear anything from me o talagang sinasadya niya lang na hindi pansinin. Mabilis kong sinara ang pinto ng kotse ko para ma sundan siya.“Huwag kang bastoS.I am asking what was that, Janica!” Papasok na siya sa bahay kaya mas lalo kong binilisan ang paglalakad para maabutan siya. Mag-isa ako sa kotse ko habang nasa iisang sasakyan sila sumakay kanina."I'm tired, Kuya. Now, if you are not tired, let me rest. Let's talk tomorrow, shall we? I'm sleepy, and you should also go home; baka mamaya ay may naghihintay pala sa tawag mo, nakaakhiya naman sa iyo, sa inyo," she said seriously as she continued to walk inside the house na para bang wala talaga siyang planong sagutin ang tinatanong ko sa kanya.“Hayaan mo na. Bukas mo na lang pagsabihan,” I heard Papa said, pero dahil hindi ko nagugustuhan ang inaasta ni Janica ngayon ay tinawag ko siya ulit.I a
Miss Kidnapper Has A Secret (Kidnapping Miss Kidnapper Book2) Blurb She left; she married Ivo, but she has a secret that wants her to just keep it secret no matter what. It’s already Affeya, not Azaylie. She comes back, but gets kidnapped again. He loves her. He wants to protect her, so when she came back, he kidnapped her again. He seduces her, even though he knows that she is already married. He can play dirty to get her back, even though there’s only 1% to make her his again, but that secret and a lie made everything change.
WAKASI sign and let my body rest in my swivel chair. I want to go there and see her, but I'm guilty. I don't know how to face her after this, after what I did. My conscience is eating me. I don't remember anything, but because I woke up next to her with no clothes, I couldn't help but believe that something had happened. Wala akong maalala, pero wala akong maisip na ibang dahilan kung bakit nandoon kaming dalawa.“You should rest, son. Hindi ka raw lumabas sa opisina mo maghapon. You don’t even eat at bakit nasa opisina ka pa hanggang ngayon?” Mama said on the phone.I sign. “I’m fine, Ma,” walang kalakas lakas na ani ko at pinikit na lang ang mata."But your voice says the other way. What is it? Do you have a problem? You can tell me and I can listen," she said softly, but I didn't speak and the phone remained on my desk, now on loudspeaker.Nasa opisina pa lang ako at halos lahat ng empleyado ay wala na. Pinatay ko ang ilaw at pinanatili ang kadiliman sa paligid ko.Narinig ko ang
76Yrony’s POVI really don't want to do this, but if this is what Zay wants, then fine. I'll do it because that's what she wants. Nakakatanga man na makipagdate gayong may girlfriend ako, pero gagawin ko. I gave Daisy a serious look when I found out she was my blind date."Yrony? Wow! I love Don Alvarez from now on," she said with a smile when we were both sitting at a table in a well-known restaurant.Tsk. Di naman mukhang nagulat. Does she really think she can play me?"I never thought that you were my date right now," she said again, then took the wine in front of her and sipped on it."I have a girlfriend," I immediately said to her, so she stopped sipping her wine and raised an eyebrow at me.Kumunot ang noo ko. I can't see any shock in her, but she didn't speak immediately. She just put down the wine glass and focused her full attention on me.I make my expression more serious, so she can see that I am serious about what I said. I want her to know that I already have a girlfrien
74Ilang beses kong kinurot ang sarili ko nang kaming dalawa na lang ang natira rito sa pool. Subra akong kinakabahan ngayon lalo na at kaming dalawa na lang. Gusto ko ng magsalita. Gusto ko na siyang kausapin ngayon, pero natatakot ako. Takot na hindi ko alam kung bakit ko nararamdaman ngayon.Subrang tahimik ng paligid at hindi ko alam kung paano magsisimula. Kanina lang ay hindi na ako makapaghintay para kausapin siya, pero ngayon, para akong napipi. Napatitig ako sa likod niya. Hindi niya ba ako matignan nakita ko iyong kanina? Gusto ko siyang yakapin at hayaan ang sariling ubusin ang oras para makasama siya.Naglakad ako papalapit sa kanya at alam kong narinig niya ang bawat yapak ko papalapit sa kanya. Hinawakan ko ng mariin ang bag ko para magkalakas ng loob para magsalita.“Harapin mo naman ako,” sambit ko at parang tangang pinasaya ang boses ko dahil nanginig din naman iyon sa huli. Hinintay ko siyang harapin ako, pero hindi siya humarap o nagsalita man lang.“Yrony,” tawag ko
74Muli kong tinignan ang pwesto nila at nang makita ko na wala na siyang kausap ay tinapangan ko ang sarili para tumayo at lapitan siya. Napasulyap sa’kin si Lolo at magsasalita sana, pero mukhang naalala nito ang usapan namin kaya nag-iwas din naman ng tingin, lalo na nang tignan ko siya ng seryoso, pero natigilan na ako sa paglalakad papalapit sa kinaroroonan ni Yrony nang marinig ko ang usapan sa kabilang lamesa."They are good together. I have a feeling that the engagement will be next. High school sweetheart really has something, huh?” Sambit ng isa sa nasa mesa kaya napasulyap ako roon. Saka ko lang napansin na iyong mga kaibigan pala ni Janica iyon.They are good together. Pang-ilang beses ko na ba iyon narinig mula noong dumating ako rito?“Sana nga. Our family is really a close friend at kung may engagement na magaganap, edi mabuti. Tiyak magsasaya ang dalawang pamilya kung nagkataon,” si Janica na nakatalikod sa’kin kaya hindi niya nakikita na nandito ako sa likod niya.“I
73"Just like what I want you to say, I want you to marry him. If you don't marry Ivo, I will use my influence to get your father out of the hospital, but if you say yes about marrying Ivo, then I promise to take care of everything about him. You and Ivo will get married abroad, and I will also agree if you ever want to take him with us abroad. I will promise to put him in one of the good hospitals there." seryosong dugtong pa niya.Hindi ako nagsalita at parang napako na ang paa ko sa kinatatayuan ko.Mahal ko si Yrony, pero mas mahal ko si papa. Kahit na sinasabi nilang lantang gulay na si papa at hinihintay na lang ang pasya ko kung isusuko ko na ba siya o hindi, ang sagot ko lang ay hindi. Walang pagdadalawang isip kong sasabihin na hindi ko siya isusuko kahit na katiting na lang na tyansa ang kakapit ko. Hinding-hindi ko siya isusuko kasi siya ang papa ko.Mahal ko si Yrony at kaya ko siyang ipaglaban, kaya-kaya kong panindigan ang kung anong meron kami kasi mahal na mahal ko siy
“Ano pong ibig niyong sabihin?” Tanong ko at patuloy sa pagkukunwari na hindi ko pa rin alam ang tinutukoy niya. Hindi ko lang kasi matanggap na ngayon pa niya binuksan ang usapan na iyon, gayong hindi kami maayos ni Yrony.“I want you to marry Ivo, Apo. I want you to fulfill my promise to your Tito,” malumanay na sambit niya sa’kin kaya napayuko na lang ako dahil galing na sa kanya ang mga salitang iyon.Mukhang talagang gusto niyang ikasal ako kay Ivo.He wants me to fulfill his promise to Tito. Grabe, Ano ako? Pambayad ng utang na loob? Heto na ba talaga? Huminga ako ng malalim bago iangat ang tingin sa kanya. I tried to smile to him, pero alam kung malungkot na ngiti ang naibigay ko sa kanya.“Hindi po ako magpapakasal dahil sinabi mo,” matapang na sambit ko kahit na subra na akong kinakabahan. Tinapangan ko ang sarili ko dahil napaghandaan ko naman na ang araw na ito, na kung sasabihin na nya ang tungkol roon, tatanggi ako. Gagawin ko ang lahat para tumanggi sa kanya.“But you ca
70 Napatitig ako kay papa na hanggang ngayon ay tulog na tulog pa rin at ang tanging machine lang ang nagbibigay buhay sa kanya. Kahit na sabihin nila na malabo na at isang himala na lang ay hinding-hindi pa rin ako titigil na umasa na magigising siya. Kinabukasan ay agad akong pumunta rito sa hospital dahil may pinuntahan ulit si lolo kasama sila Ivo at ang daddy niya. Sa daming bagay at tanong na tumatakbo sa isip ko, mababaliw ako kung mananatili pa roon kaya naisipan kong pumunta na lang dito kahit saglit lang. Sabado ngayon at walang klase. Binilin ni Lolo na huwag muna ako aalis sa bahay, pero gusto ko talagang puntahan si Papa ngayon. Gusto kong makita si papa at kahit na tulog ay gusto kong maglabas ng sama ng loob sa kanya. Napabuntong hininga ako ng malalim at tumayo para ayusin ang bedsheet ni Papa. Sira na ang phone ko kaya hindi ko alam kung nag text ba o tumawag din kalaunan si Yrony sa’kin. Hindi ko din naman tinignan ang laptop ko para mag online sa social media acc
70Simula noong nagin kami, palagi niyang pinaparamdam sakin na ako lang. Na akin siya at sa kanya ako, pero pagkatapos kong makita ang picture na iyon, hindi ko na maiwasang mapaisip at mapatanong kung totoo ba?Ayokong pagdudahan yung pagmamahal niya sa’kin kasi palagi niya akong pinapasaya at palagi niyang pinaparamdam kung gaano niya ako kamahal. Ginagawa niya lahat para pasayahin ako na isang iyak ko nag lang sa kanya, kinabukasan napawi na iyon kasi nasa harap ko na si papa.Huminga ako ng malalim at subukang kalmahin ang sarili ko sa nakita, pero hindi ko na talaga kayang pakalmahin iyong sarili ko kasi pakiramdam ko na sa simpleng letrato na iyon, naduroga na ako.Biglang sumikip ang dibdib ko at halos mahirapan na sa paghinga. Napahawak pa ako sa dibdib ko at tuluyan kong nalaglag ang phone ko sa sahig dahil hindi ko na mahawakan iyon ng maayos. Kung hindi ako nahawakan at naalalayan ni Cresia ay baka tuluyan na akong mapapaupo sa panghihina ng paa at tuhod ko. Para akong tan