All Chapters of Art of Destiny: Chapter 71 - Chapter 80

HINDI niya makuha ang ibig ipahiwatig ng babaeng kausap niya sa harap niya ngayon. Wala naman siyang ginagawa o sinabing maaring ikasakit nito pero bakit ito umiiyak? Ang tanong lang naman niya ay kung sino siya, sino ito at ano ang ginagawa niya sa lugar na iyon.That was all, nothing is humaliating words. But why this kind of person found confusing?"H-hindi mo na ba ako nakikilala pa?" garalgal ang boses nito nang muling magtanong sa kaniya.Parang nainsulto siya sa tanong nito. Sa totoo lang kasi ay hindi na siya magtatanong kung alam niya din ang kaniyang pangalan. Gayunman, bilang lalaki at anak na hindi pinalaking magaspang ang ugali, sinikap niya pa ring makipag-usap rito na bilang gentleman at low-tempered."Woman, I don't want to waste my time in playing lame jokes to anybody. So please, kindly tell me and speak to me right away, who am I and what I've been doing here?"Alam niyang puro english ang pagkakadeliver niya ng kaniyang mga tanong pero siyempre, magtatanong din na

MUNTIK nang himatayin ang Lola Leah ni Jino nang mapagbuksan siya at makita sa labas ng saradong gate ng kanilang bahay. Sino nga ba naman ang hindi magugulat lalo pa at magtatatlong taon na siyang nawawala. "A-aapo? I-iikaw ba iyan? nanginginig ang mga labi na tanong nito sa kaniya. " B-baka naman minumulto mo lang kami?" Lumuwang ang kaniyang ngiti at nilapitan pa ang kaniyang Lola."Lola naman e. Kung patay ako, bakit niyo ako nakakausap? Nakakapagsalita ba ang patay na?" pangungumbinsi niya na akmang hahawakan ang matanda ngunit agad itong napaurong. "T-taatlong taon kang nawala! Paaaano mo ipapaliwanag na--" Nagkakandabuhol ang dila na muling wika ng kaniyang Lola na ang mga mata ay nababakasan pa din ng pagkasindak. "Utang na loob, apo! Manahimik ka na!" patuloy na pagsasalita nito na hindi naiwasang mapalakas ng boses. "Lola?! E hindi nga ako patay! Buhay nga po ako! O, hawakan niyo ako nang mapatunayan mo." Iiling-iling na wika ni Jino na muling humakbang palapit sa kaniyang

~~~ SA WAKAS ay gumaling na din ang binata. pagkalipas ng halos ilang araw na nakahiga lamang ito sa kama niya ay sa wakas ay nagmulat din ito ng mga mata. Naghilom na din ang sugat at mga galos nito sa katawan sa tulong ng regular na pagalaga niya sa mga sugat nito. Hindi man payag ang kaniyang Inay Rosing at Itay Ramon sa kagustuhan niya na doon sa kaniyang kuwarto ang lalaki ay wala na din nagawa ang mga ito. Wala siyang ginawa kundi ang pagmasdan ang maamong mukha ng binata sa umaga. Naroon siya palagi sa tabi nito upang alagaan ito at lapatan ng gamot ang mga sugat nito. Hindi na niya binigyan ng problema ang mga magulang o abala sa pagasikaso sa binata. Gaya ng pangako niya sa mga ito noong dinala niya ito sa kanilang bahay. Hanggang ngayon nga ay hindi pa din siya makapaniwala dahil nagawa niyang madala sa kanila ang binata kahit sobrang bigat nito na natural lang dahil sa pagiging lalaki nito. Idagdag pa ang lokasyon ng bakawan sa bahay nila. Binalewala na lamang niya i

HINDI naging madali para kay Jino ang sumunod na araw. Mula ng umalis siya sa Isla Maambeng ay para nang may kulang sa buhay niya. Kahit itingin man niya ang mga mata sa isang napakagandang bagay o ibaling man sa iba ang kaniyang atensiyon, pilit pa din nakisiksik sa isipan niya ang mga naganap sa kaniya sa Isla sa loob ng halos tatlong taon. Sino nga naman ba ang makakalimot sa mga nangyari kung ganoon na din katagal? Pabalik-balik sa kaniyang isipan ang mga masasayang ala-ala kasama si Naikkah. Maging ang mga lugar sa Isla na palagi niyang pinupuntahan ang palaging sinasariwa ng kaniyang isip. Ang mga maiinit na tagpo habang magkahawak ang mga kamay nila, ang mga panahong magkayakap sila habang magkatabi at mahimbing na natutulog at maging ang kanilang mga kalokohan na halos tumatak na sa kaniyang isip.Sumagi na din sa isipan niya ang tungkol sa naging buhay ni Naikkah pagkatapos na sila ay magkahiwalay. Sinubukan niyang bigyan ng kuwento kung ano ang mararamdaman o maging reak

YOU'RE leaving again?" Nahinto ang pagliligpit ni Jino ng mga gamit nang marinig ang pamilyar na boses.Nasa kuwarto siya noon at nagliligpit ng ilang mga damit para sa balak na pag-alis kinaumagahan paluwas ng Cebu. Awtomatikong napalingon siya upang upang sagutin ang may-ari ng boses na alam niyang kilala niya. "Yes Mom. You know I need. I will look for my wife." Tanging tugon lang niya at muling ibinalik ang atensiyon sa ginagawa. Kagaya ng sinabi niya, hahanapin niya ang kaniyang asawa. Sa kabila ng nalaman niya noon kay Drax, hindi pa din siya kumbinsidong ginamit lang siya ni Rose Mary para sa katuparan ng mga pangarap nito. Na isa lang siyang instrumento sa lahat ng masamang planong paghihiganti ng ama nitong si Jonathan. ISang bagay na hindi pa niya nasasabi sa kaniyang Daddy Jake. Ma mabuti kung siya lang muna ang may alam tungkol doon. Malalantad din naman ang katotohanan kaya aantayin na lamang niya ang araw na pagbagsak ng mga ito. Tungkol naman sa kaniyang karibal at