All Chapters of Art of Destiny: Chapter 41 - Chapter 50

TAHAN na! Jino will be fine, I believe." Malayo pa ay narinig na niya ang mga salitang iyon mula sa asawa ni Arianne na si Jake. Yakap nito ang asawa at patuloy na hinahaplos ang likod na para bang binibigyan ito ng comfort. Sa kaniyang pagtataka ay agad siyang nangusisa siya sa katulong ng mansiyon na matagal nang naninilbihan sa pamilyang ito. "Ano'ng nangyayari?" nagtataka at kunot ang noong tanong niya sa katulong na nagbabakasakaling may makuhang sagot. Mahigpit na umiling ang kausap. "Hindi ko din po alam Ma'am. Ang alam ko lang po ay may problema ang pamilya tungkol kay Jino." Bigla ay nakaramdam siya ng pagkabahala nang marinig ang pangalan ni Jino. Sari-saring negatibong bagay din ang biglang nagsalimbayan sa kaniyang isipan nang mga sandaling iyon. 'Ano kaya ang nangyari sa pamangkin niya?' isang tanong na pumurma sa isipan n Parang iba kasi sa pandinig nya ang pag-alo ng asawa nito. It sounds terrible what happened to her nephew. "Sige, kung hindi mo masamain ay

LIHIM siyang napangiti nang muli namang maalala iyon kahit pa para na naman siyang niyakap ng isang malamig na hangin. Ang lamig din na ibinibigay ng tubig sa kaniyang katawan habang patuloy na hinihila ang mabigat at basang katawan ng estrangherong ito ay mas lalong nanuot sa buo niyang kalamnan. Sinubukan niyang sulyapan ang nasa unahan. Sandali na lamang at makakaahon na sila pareho sa malamig na tubig na ito. Ilang pagsisikap na lang ay nasa tabing dagat na sila. Noon sumagi sa isip niya ang kondisyon ng naturang lalaki. Kanina ay sinubukan niya ito pulsuhan kung humihinga pa at doon nga ay natiyak niya na buhay pa ito kaya mabilis niyang hinila. Hindi niya maintindihan kung anong mahika ang biglang lumukob sa kaniya nang makita ang katawan nitong palutang-lutang. Instant na binigyan siya ng command sa isip na kumilos kaya naman patakbo pa niyang nilangoy ang nasabing nilalang para tiyakin kung humihinga pa at para mailigtas sa pagkalunod. Hindi naman siya nakapag-aral ng nursin

Arianne!"Nanlalaki ang mga matang bulalas ni Jake nang maabutan ang asawa na noon ay binalak na saktan ang sarili sa pamamagitan ng paghiwa ng sariling braso gamit ang isang matalim na kutsilyo. Kagagaling lang niya noon sa opisina at noon ay mag-aalas singko pa lamang ng hapon. Wala pa noon si Kayla Reece dahil tiyak niyang nasa school pa ito ng mga oras na iyon. Wala din ang kanilang Inay Leah dahil busy din ito sa isang Fitness Program na ito ang namamahala. Sa edad ng agwela ay hindi niya maisip na magtuturo pa din ito ng zumba sa mga gustong matuto ng ganitong sayaw. Wala naman siyang naging pagtutol dahil sa mga edad nito ay isang bagay na makakabuti rito ang mga ganoong bagay. Ang panatilihing malus0g at malakas ang pangangatawan sa kabila ng edad nito ay isang maituturing na healthy lifestyle at higit pa roon ay makakatulong ng husto upang labanan ang mga sakit na kakambal ng pagtanda."Arianne, throw that knife away!" Muling sigaw niya upang awatin muli ang asawa dahil bi

MALALIM ang iniisip ni Naikkah ng mga sandaling iyon habang ang mga mata ay nakapako sa larawan nilang ni Jino. Wala noon ang kaniyang asawa dahil sumama ito kina Itay at Inay niya sa palengke. Naiwan siya sa bahay nang mag-isa at sinumpong ng boring kaya napaginitan niyang magpunas -punas habang hinihintay ang pagdating ng mga ito. Maaga pa kanina umalis ang tatlo at katulad ng karaniwang routine, mga alas diyes ay maaring nasa bahay na ang mga ito depende kung mabenta ang mga nahuli nilang isda. Ang mga kapatid naman niyang sina Tobby Rob at Zeneliah ay pumasok na sa school kaya mag-isa na lang talaga siya sa bahay na iyon. Hindi naman siya natatakot, sadyang bored lang talaga kapag walang kausap kaya naman ay napagdiskitahan niya ang mga inaalikabok ng mga gamit sa loob ng kanilang bahay. Nasa paglilinis siya ng mga kagamitan nang masagi ng paningin niya ang litrato nila na magkasama bilang asawa kahit pa sabihing wala namang naganap na kasalan sa pagitan nilang dalawa ni J

MULA sa itaas na veranda ng malawak na mansion Del Valle ay nakadungaw ang isang malungkot na si Rose Mary. Makikita sa mga mata niya ang nakaguhit na kapanglawan at walang makapagsasabi kung ano ang bagay na gumugulo sa kaniya maliban sa siya lamang ang nakakaalam.It's been three years. Tatlong taon na ang nakararaan pero hanggang ngayon ay wala pa ding balita kay Jino. Kung nasaan at ano na ang nangyari rito ay wala pa ring may alam. Nanatiling sirado ang kaso ng pagkawala ni Jino lalo na sa pamilya Domingo. 'It's been a long time ago, but still... i learned to wait for you to come. I pray that one day, I will see you again with my own eyes and my heart beating faster. ' Piping dalangin ng kaniyang puso na siyang pagbagsak na naman muli ng malamig na butil ng tubig. 'Would you please come back to me? I will wait for you here.'Isang malalim na buntong-hininga ang kaniyang pinakawalan ng mga sandaling iyon. Hanggang sa mga panahong iyon ay hindi pa din siya nawawalan ng pag-asang