All Chapters of Crazed with Desire: Chapter 31 - Chapter 40

She was watching him sleep when she caressed his cheek. She told him the things she tried keeping to herself. Ang nasa isip kasi niya ay hindi naman dapat na malaman ni Daniel ang mga bagay na iyon pero sa palagay niya ay mali siya ng inaakala dahil na rin kung tutuusin, ito lang ang nag-iisang kakampi niya ngayon. Ito lang ang taong mapagkakatiwalaan niya. She’s pretty confident that she could rely on Daniel. Ngumiti siya nang bahagyang nalukot ang sa may bandang ilong ni Daniel nang galawin niya iyon. She traced his nose down to his lips. Ilang beses na niyang nasabi na maswerte siya pero hindi yata magbabago ang pananaw niya na napaka swerte niya talaga kay Daniel dahil bukod naman talaga sa pag-aalaga at pagkalinga na ginagawa nito sa kanya, napaka gwapo nito. Alam ni Adelaide na marami ang may gusto sa lalaki. Sadyang pinalad lang siya na siya ang nagustuhan ng lalaki. Lumapit siya sa lalaki at nagtanim ng mumunting halik sa mga labi nito. Ngumiti siya nang marinig ang munting

Nang magmulat ng mata si Adelaide ay napansin niyang nasa kama na siya ngayon at nakahiga. Hindi niya alam kung gaano siya katagal na nawalan ng malay, ang huling naaalala niya lang ay sumakit ang ulo niya at nahilo siya, pagkatapos ay nawalan na siya ng malay at tuluyang nabuwal. She looked around the room, she’s alone. It’s possible that Daniel’s home and he saw her on the floor and he carried her to their bed. Maingat siyang bumangon para makaupo, napalingon naman siya sa may pinto nang bumukas ito at iluwa si Daniel na may dalang tray na may kung anong umuusok doon. Kumunot ang noo niya sa lalaki. “Baby, you’re awake,” agad na lumapit sa kanya si Daniel matapos nitong ilapag sa may lamesa ang dalang tray. Naupo ito sa may gilid ng kama at hinawakan ang magkabilang kamay niya. “You scared the shit out of me, what happened?” he asked her. He squeezed her hand while his eyes were on hers. Pinagmasdan siya ni Adelaide at napailing. “I don’t know… nahilo lang ako kaya ako natumba,”

Adelaide was smiling while looking at the ring on her finger. Nakapaglinis na siya ng katawan niya at kasalukuyang nakaupo sa may kama at sinusuklay ang buhok niya nang pansamantalang tumigil upang muling pagmasdan ang singsing sa daliri niya. Tila hindi niya maalis ang ngiti sa mga labi habang nakatingin pa rin doon.Kanina ay pinisil-pisil niya ang pisngi upang siguraduhin na hindi siya nananaginip at totoo ang lahat ng nangyayari sa buhay niya. Upang siguraduhin na hindi siya nananaginip at talagang inalok siya ni Daniel ng kasal. She touched the diamonds on the ring and smiled sweetly. Most of the time, she feels like everything is really just a dream. A fantasy. May mga umaga pa rin na kinukurot niya ng pino ang sarili upang malaman na totoo ang lahat ng nangyayari sa buhay niya. Sino ba naman ang mag-aakala na dahil sa nangyari ay makakatagpo siya ng katulad ni Daniel? Na sa kalagitnaan ng pinagdadaanan niya, makakahanap siya ng lalaking mamahalin siya ng lubos. Parang kahit

“Just fucking get the CCTV copies, okay?” malakas ang boses ni Daniel habang may kausap ito sa telepono. Gaya nga ng sabi nito, umuwi ito ngayong gabi at naabutan siya nitong umiiyak sa kama nila kanina. Hindi mawala sa isipan niya ang nangyari. Alam ni Fernando kung nasaan siya at kung siya ang tatanungin, gusto niyang umalis sila ni Daniel sa lalong madaling panahon! Alam niya ang kapasidad ng amain niya dahil na rin nasaksihan niya naman iyon noong nasa Davao pa siya. Alam niya na balewala ang batas sa lalaking iyon dahil alam nitong malulusutan lang nito iyon. “Daniel…” tawag niya sa lalaking kanina pa palakad-lakad habang may kausap ito sa cellphone nito. Lumingon naman ito agad sa kanya at ibinaba ang hawak. “What is it, baby?” he asked her. Hinawakan niya ang kamay nito at pinisil iyon ng marahan. “Calm down…” mahinang sabi niya rito dahil nakikita niya na mainit ang ulo nito. Alam naman niya na hindi ito ang inaasahan nitong sasalubong rito sa pag-uwi nito. Pero naisip

Nanakit ang ulo na nagmulat ng mga mata si Adelaide. Sobrang sakit ng ulo niya na tila ba’y may pumupukpok roon kaya naman sapo niya ang noo nang bumangon siya. Halos ayaw niya ring imulat ang mga mata dahil sa nararamdamang sakit ng ulo. She stayed still for a moment and immediately opened her eyes. Agad siyang natigilan nang naalala ang nangyari kaya mabilis niyang inilibot ang paningin sa kwartong kinaroroon niya. “No… no… no…” she’s in her room… in their house!Tinignan niya ang damit niya at nakita niyang napalitan na iyon ng isa sa mga damit niyang alam niyang iniwan niya sa bahay nilang iyon. Mabilis siyang nagtungo sa pinto at binuksan iyon pero bigo siya nang mapagtanto na nakakandado iyon mula sa labas. Bumibilis ang tibok ng puso niya dahil sa takot na nararamdaman habang pilit na binubuksan iyon. Malakas niyang kinatok ang pinto habang pilit na binubuksan ito at itinutulak. “Hello? May tao ba diyan? Palabasin niyo ako rito!” malakas na sigaw niya, umaasang may tao sa