Lahat ng Kabanata ng Dangerous Temptation - Filipino Version: Kabanata 31 - Kabanata 40

NOTHING WAS NORMAL WITH THE SAAVEDRA'S HOUSE. It was located in a hidden valley about half an hour away from the city. Pati ang kalsadang papunta roon ay hindi rin normal. Isa 'yong madilim na tunnel na nakakonekta sa main road ng siyudad. Ni walang nakakapansin na may lagusan sa parteng 'yon. Kung sa bagay, ano pa ba ang dapat asahan sa isang safe house?A long drive inside that dark, sophisticated cave, and Rome's car reached the mansion's gate. Gawa sa bakal 'yon at may dalawang gwardiya sa harapan.Sandaling sumilip sa bintana ng kanyang kotse ang isa sa mga gwardiya. Agad na yumukod ito nang makilala ang pinakabatang anak ng mga Saavedra. That triggered the electric door to open, giving a clear view of the place Rome grew up in— The House.Isa iyong red-brick mansion na may apat na palapag. Sa buong paligid nito ay napakalawak na shooting range na puno ng mga topiary. Magarbo? Oo, lalo pa kung lilingon ang papasok pakaliwa at makikita ang napakalaking swimming pool. Sa kanan nama

NADAMA NI MARGAUX ANG PAGLUNDO NG KAMA nang may humiga sa kanyang likuran. Laging ganito simula nang magkita sila muli ng kanyang caro sa cellar. A sick routine that had been going on for the past five nights.Kabidaso na niya 'yon dahil hindi siya nagmintis sa paghihintay dito. Madalas na pinanonood niya ang oras sa kanyang alarm clock, hoping for the freaking screen to scream the numbers that would mark their schedule. Alas-onse ng gabi.Pero bakit kaya nahuli na naman si Rome ngayon? Pasado alas-dos na ng madaling araw. Alam ba nito na para siyang mamamatay sa bawat minutong lumilipas na hindi ito nagsasalita sa kanyang tabi? May kasama siya pero para ring wala.The question had been burning inside her throat for hours, and she knew that spatting it would make her tremendously better."Saan ka nanggaling, caro?" she tried her luck.Pero tulad ng mga nakaraang tanong niya rito ay hindi man lang bumuka ang mga labi ni Rome. Nanatili lang itong nakahiga sa malayong parte ng kama na pa

NOONG SINABI NI ROME NA LALABAS SILA, ang unang pumasok sa isip ni Margaux ay inaaya siya nitong mag-date. Iyong tipong dadalhin siya nito sa isang mamahaling restaurant, bibigyan ng bulaklak, pagkatapos ay aayain siyang manood ng sine.Iyon ang mga inaasahan ni Margaux ngayong gabi. Iyong mga 'normal' na bagay na ginagawa ng mga 'normal' na tao.Kaya lang may nakalimutan siya —hindi nga pala normal ang kanyang caro."Itaas mo ang mga kamao mo, cara mia!"'S-sandali. Ano raw—SHIT!'"Lesson four. Huwag mong ibaba ang depensa mo kahit anong mangyari."Napasigaw si Margaux nang isang humahagibis na kamao ang tumama sa kanyang noo. Sa sobrang gulat niya ay mabilis siyang nawalan ng balanse at napaupo siya sa gitna ng boxing ring.Hindi naman siya nasaktan. Actually, parang tinulak lang siya ng kanyang kamao ni Rome. Kaso dalawang beses na siyang bumabagsak sa kanyang pang-upo—Masakit na.'Oh sweet God! Bakit ba ko napunta rito?'"Tayo, cara."'Bili ko kaya ng diksyonaryo 'tong lokong 'to.

THE RAIN WAS FALLING HEAVILY, creating a sound similar to that of a hundred fingers tapping on that dark, secluded street. Ganoon pa man ay nanatiling blangko ang mukha ni Rome habang pinapanood ang paghihingalo ng kanilang family accountant na si Camilo Morri."Pietà di me, Maestro. Nakuha mo na ang gusto mo..." pagmamakaawa nito sa kanyang paanan. Nangingig ang kamay nito nang subukang abutin ang sapatos ng malupit na binatang bumaril mismo rito."L-Lasciami vivere..." Mas lalo pang humagulgol ang matandang lalaki. The man was in pain—so much of it, na kakayanin niyang halikan ang sapatos ng mismong demonyong nautusang pumatay sa kanya. "Pietà di me, Maestro. May anak akong naghihintay sa 'kin. Maawa ka... Pietà di me—ugh!"Iyon ang mga huling nasabi ni Camilo bago ikinasa ni Rome ang hawak na baril at iputok sa bumbunan nito ang huling bala. One moment, there was a man crying on his feet, and the next, that same man was history.[Maestro?]Hindi narinig ni Rome nang tawagin siya ni

WHAT HURTS MORE THAN BEING BETRAYED? Nothing. Absolutely fucking nothing."Hindi ka dapat nandito," mahina ang boses ni Margaux nang magsalita. Ganoon pa man, hindi noon naitago ang anghang ng bawat kataga.Gritting her teeth and knotting her eyebrows, she watched as Alberta walked into her room. Hanggang makaabot ito sa kanyang bedside table at ilapag ang hawak na tray ng pagkain doon. She frowned more. "Si Rome ang pinatatawag ko—""Hindi niya gustong pumunta rito."Then, there was that dragging silence again, scraping her ears like it was still last Sunday morning.Halos isang linggo na nang abutan siya ni Rome na sumasayaw sa tree house. Pagaling na ang mga malilit na sugat sa kanyang paa. Ilang magkakasunod na pagbisita ng doktor, ilang tableta ng pain-killer, at kaunting pahinga lang ay nakabawi na siya.Kaso hindi nakasabay sa paggaling ng kanyang katawan ang kanyang puso. At mas malamang, hindi na talaga ito gumaling kahit kailan."Kumain ka, Margaux." Saglit siyang tinapunan