Sumapit na ang takim silim at narito pa rin ako sa paaralan. Hindi pa ako umuwi simula kaninang umaga, parang ayaw ko nang umuwi dahil makikita ko lang ang pagmumukha ni mama, Kahit ganoon pa man na pinangunahan niya ang aking desisyon, ayaw ko pa rin umabot sa punto kamuhian ko siya dahil sa pagdedesisyon niya sa buhay ko.Opo, I understand her worries about me, but I hope she also understand that I have my own decisions too. I have my own life, and dreams too. I have my own happiness na nagkataon lang na hindi ko gusto and nais niya para sa akin.Kanina pa ako tinadtad ng message ni mom, but I didn't bother to reply her. As of now, I don't want to talk to her. I just wanted to enjoy this event, this moment, and this night. "Bakit ang tahimik mo? kanina ka pa diyan ha, may problema ba? Is there anything bothering you, maybe I can help, sabihin mo lang. " Napatingin ako sa gilid nang narinig ko ang mga katagang iyon, ngunit agad rin akong bumalik sa aking gawi.Tahimik akong nakaupo s
Read more