All Chapters of The President's Twins: Chapter 31 - Chapter 40

Artemis’ POV“Done with your call center call, huh? Akala ko’y aabutin ka na ng madaling araw,” malamig na sambit sa akin ni Zelo nang madaan ako sa kaniyang gawi. Unti-unting napaawang ang labi ko sa kaniyang sinabi. Ano na naman ang kinagagalit ng bruhong ito? Hindi ko na lang mapigilan ang sariling mapasimangot. Napawi nga lang nang makita ko rin si Hades na nakatingin sa akin. Both of them are staring at me coldly. Sumisimsim lang ito sa kaniyang orange juice habang nakikinig sa sinasabi ng kaniyang ama. Parang gusto kong biglang kaltukan si Zelo sa ideyang pinapasok niya sa kokote ng anak ko. “Nanunuyo? Hindi mapakali habang kausap? Why does he wants you to go home now? Hindi makatulog ng hindi ka katabi?” nakangisi niyang tanong sa akin. Pinagkunutan ko siya ng noo roon. He was mocking. Alam kong hindi niya alam ang tungkol kay Athena but I felt like he was insluting her with the way he said it. Kaya hindi ko mapigilan ang kumulo ang dugo habang nakatingin sa kaniya ngayon. “

Artemis’ PO“Is that you, Mama?” she asked habang may pagtataka sa mukha. Sinubukan niya pang hawakan ang pisngi ko kaya nginitian ko siya. Mayamaya lang ay unti-unti nang tumulo ang kaniyang luha. “I’m not dreaming at all, right, Mama?” she asked kaya tumango ako sa kaniya dahilan kung bakit unti-unti siyang napahagulgol ng iyak. Hindi niya na napigilan pa ang sariling yumakap kaya hindi ko rin mapigilan ang mapait na ngiti ko habang niyayakap din siya pabalik. Mas lalo pa itong humagulgol dahilan kung bakit may background na tawa ni Seb at ni Ares. “Aba, akala mo’y inapi, huh?” natatawang pang-aasar sa kaniya ng kaniyang Tito subalit hindi pa rin ito kumakawala sa akin. Hindi siya huminto sa kaiiyak kaya maski ako’y nangilid na lang din ang luha mula sa mga mata. Hinaplos ko lang din ang kaniyang likod habang panay ang hagulgol niya. “Miss na miss po kita, Mama,” aniya habang umiiyak. Napangiti na lang ako bago hinalikan ang bunbunan niya. “Miss na miss din kita, Baby…” malambin

Artemis’ POV“What did you just do, Artemis?” galit na tanong niya. He wasn’t even wearing his formal clothes. Naka-jogger na black at gray na sando lang habang kitang-kita ang galit mula sa kaniyang mga mata. “Oh, I just got check. Masama ang pakiramdam ko kanina. Balak ko rin namang bumalik sa isla,” ani ko na tumawa pa subalit tila ba walang magagawa ang ngiti ko sa galit na galit niyang mukha ngayon. Nakaramdam din ako ng kaba nang tumingin siya sa hospital na pinanggalingan ko. Lumapit siya sa akin at sinubukang idikit ang likod ng kaniyang palad sa aking noo. “Liar,” he said kaya napatikhim pa ako. “You fucking went out of the island with just you in the boat. Fuck it. Nag-iisip ka ba, Artemis?” tanong niya na masama ang tingin sa akin. Napapikit na lang ako at hindi rin nagsalita. Alam din talaga na tama siya. “Well, nakaligtas naman ako at okay na rin. Nagpa-check up na ako. Balak ko nang bumalik sa isla ngayon,” sambit ko na ngumiti pa sa kaniya subalit nanatili ang lamig

Artemis’ POVNapaawang ang labi ko sa kaniya roon. Hindi sigurado sa kaniyang sinasabi but I felt like I know, pinipilit ko lang sabihin sa sarili na hindi. “What, Baby? I don’t understand… Can you enlighten me?” Sa pagkakataong ito’y nilingon niya na ako. Kitang-kita ko ang puot mula sa kaniyang mga mata kaya tila ramdam ko na ang kirot mula sa aking dibdib.“I know that you are my biological mother… You… You disgust me… I don’t like you to be my mom at all… I hate you…” aniya. Nangingilid ang luha mula sa kaniyang mga mata habang sinasabi 'yon. Ang mga mata ko’y mas lalong lumamlam. Parang ilang punyal ang tumusok sa aking dibdib sa aking narinig. Ang sakit-sakit palang marinig ito mula mismo sa bibig ng anak. “I’m sorry, I’m sorry, Baby… Mama didn’t stay with you… Patawarin mo ako, Anak…” Hindi ko na mapigilan pa ang paghikbi ko at ramdam na rin ang panghihina ng tuhod. Kita rin na unti-unti na siyang napaiyak. Pinigilan niya ang bawat hikbi. Hindi ko alam kung kailan niya pa ala

Artemis’ POV“Hindi mo talaga pinapalagpas ang kahit anong oportunidad, huh? You are really pathetic,” bulong niya sa akin kaya hindi nagbago ang ekspresiyon ng mukha ko. Narito na ako sa opisina ni Zelo ngayon. It means I’ll be starting to work. Mas nairita pa siya dahil hindi man lang ako natinag kaya ilang irap pa ang ginawa niyang muli bago niya nilingon si Zelo. “Come on, Babe, let’s go now. We should shop together so we can wear a couple clothes for Mama’s birthday,” ani Ms. Yu kay Zelo at sinubukan niya pang yumapos sa kaniyang braso. Matagal akong napatingin sa kamay niyang na kay Zelo lang hanggang sa mag-angat na ako ng tingin. Nakasalubong ko ang mga mata ni Zelo na hindi ko alam kung nakatingin ba sa akin o ano. Bahagyang umangat ang isang sulok ng kaniyang labi bago niya nilingon si Ms. Yu. “Alright, Babe, let’s do that.” Wala naman si Hades ngayon dito subalit tila ang bigat ng dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit tila may kumukurot muli rito. Mariin ko lang na kinagat