Lahat ng Kabanata ng ZENO SCOTTO (Mafioso Societas Series 2): Kabanata 1 - Kabanata 10

Philippines DELPHI Naglalakad ako habang kumakamot sa ulo ko, na puro balakubak na yata kaya makati, nang madaanan ko ang isang tindahan na nakaandar ang TV at saktong balita ang naroon. Napahinto ako na nakatingin doon. Ngumiti pa ako sa babaeng nagbabantay sa tindahan. “Makikinood lang,” paalam ko. “Okay lang,” sabi niya. Makikinood ako kasi tungkol sa bagyo na parating bukas ang nasa balita. Wala kasi kaming TV, nasira noong isang buwan at wala pa akong pambili. Mas kailangan kasi ni Daphne ang gamot na pangmintina sa kalagayan niya habang hindi pa kami nakakahanap ng pwedeng makuhaan ng bone marrow para sa kaniya. May aplastic anemia ang anak ko. Hindi naman severe dahil bata pa siya pero papunta rin doon kapag tumagal. Sa ngayon ay kaya pa ng mga gamot na maintenance niya, pero ang sabi ng doctor na tumitingin sa lagay niya ay bone marrow transplant lang ang tanging solusyon para kay Daphne. Ipinanganak ko na siyang may problema sa dugo at dala ng kahirapan ay hindi ko nama

DELPHI Inayos ko ang ilang hibla ng buhok ko na kumalat sa gilid ng aking mukha. Kailangan kong maging presentable dahil importante sa akin ang magkaroon ng trabaho na. Kung bakit naman kasi nag-trip pa akong gumawa ng bangs four months ago… Napatulis ang nguso ko sa naisip. Ito tuloy napala ko sa bangs-bangs na trip. Istorbo tuloy at hindi ko maisama sa pusod. Tinanggal ko ang tali ng buhok ko para muli ay ayusin iyon. Itatali ko na sana ulit ang buhok ko nang maputol ang tali. Shit naman talaga! Anong kamalasan naman?! Kaasar!!! Asar akong napabuga ng hangin at huminga ng malalim para maalis ang inis ko sa nangyari. Tumayo na lang ako at pumunta sa ladies’ room at doon ko inayos ang buhok ko. Wala naman akong mahanap na pwedeng itali pa kaya hinayaan ko na lang na nakalugay ang buhok ko. Ayoko na rin pumunta pa sa MOA, para bumili ng panibagong tali. Baka kasi biglang matawag na ang pangalan ko para sa interview ay nasa labas pa ako. Nag-aaplay kasi ako ngayon sa isang call ce

DELPHI“Thank you for reaching us, my name is Delphi. May I have your name and phone number for confirmation of your account please…” I rolled my eyes. Nakakaumay na ang linya na paulit-ulit pero ano ba ang magagawa ko at ito ang trabaho ko? Magdadalawang buwan na rin ako sa trabaho ko rito sa— sa ano na nga ang pangalan ng company na ito? Hindi ko naman nalimutan, nataon lang na na-absorb daw ng isang company kaya iba na ang name at management.Ah okay… naalala ko na… AFSLinks ang pangalan na ngayon. Hindi pa dini-disclose ang ibig sabihin ng unang tatlong letra, pero magpapatawag naman daw ng meeting sa susunod, kapag dumating na ang bagong general manager ng company. Maayos naman ang pasahod kaya okay na ako rito. Ang importante kasi sa akin ay ang makapadala para sa pangangailangan ni Daphne at ng dalawang matanda. Matugunan ko lang ang kailangan nila ay solve na ako. Ayos na iyon. Happy na ako. Sila lang naman ang dahilan kaya ako nandito sa Manila nagtatrabaho. Kung wala nga

DELPHI “Delphi, hanap ka ni TL…” pabulong na sabi ni Jenny bago siya dumiretso sa puwesto niya at agad sinuot ang headset. “Auto in!” sabi ng TL Jurgen, ang mataray na TL namin na accla, habang palapit sa station namin. “Maliban sa ‘yo,” sabi niya sa akin nang lapitan niya ako at siya na ang nag-log out ng account ko na naka-ready na sa computer sana. Kinabahan ako bigla. Bakit? Pakiramdam ko ay may nagawa akong kasalanan kaya ako inawat sa pagtanggap ng calls. Iniisip ko pa kung ano ba ang nagawa ko. Baka iyong pag-transfer ko sa Spanish agent kagabi ng kausap kong irate customer. Ipasa ko raw siya sa American agent kaya para happy siya ay sa Spanish agent ko siya pinasa. “Follow me,” sabi ni TL Jurgen sa akin at tumayo na lang ako para sundan nga siya. Mukhang iyon nga ang dahilan. Warning na naman ako nito. Napakamot na lang ako. Lumakad si TL Jurgen papunta sa elevator at sumunod lang ako kahit nagtataka. Bakit? Saan kami pupunta? Usually naman sa cubicle lang naman niya k

DELPHI “Ay, elepanteng bakla!” Dahan-dahan akong umatras habang nakatingin sa likod ng lalaki na nasabuyan ko ng iced coffee na dala-dala ko. Bakit kasi humarang ito sa daan ko?! Napangiwi ako dahil sa whipped cream na dumikit sa coat ng lalaki at ang kape ay nabuhos na rin sa kaniya. Nang umikot ang lalaki para harapin ako ay kasabay ang pagmumura niya. “What the fuck?!” dagdag pa nitong mura sabay tahimik. Mukhang naawa yata sa akin kaya itutuloy ko ang drama ko na makiusap. Nakayuko lang kasi ako para convincing at para mag-isip paano makiusap habang nakatingin sa leather shoes niya na parang… napakunot-noo ako. Bakit masyadong— ang haba naman ng mga paa ng tao na ito! Siguro mahaba rin ang— “Delfin?!” Delfin? Napatingin ako sa lalaki na tinawag akong Delfin at napangiwi. Siya na naman?! The man is creepy. Guwapo pero nakakatakot na. Lagi na lang niya akong sinusundan eh… Napakamot na lang ako sa anit ko na nangati na naman habang iniisip paano siya matakasan. Hindi na