Thank you for reading. Penge din ako ng gems for Zeno. Love you.
ZENO Tawag sa phone ang nag-alis sa mga kung ano ang iniisip ko. Si November. “Ciao!” “Are you in a good or bad mood, big bro?” “Both. Zup?” “It’s your Delphi… I asked her to buy me iced macchiato. You might want to take your chances again to talk to her. She’s heading Starbucks as of the moment since I told her that only from that coffee shop I will consider.” November ended the call without waiting for my reply. Napatingin ako sa mga kausap ako. I am in a meeting dito sa isang hotel sa Pasay. We are talking about the diamond products na idadaan dito sa Pilipinas para maligaw ang mga nagmo-monitor bago dalhin sa Malaysia. Doon naman ipapalusot para madali na lang makaabot sa Cambodia at nandoon ang mga naghihintay bago dadalhin sa China. “I need to go,” paalam ko sa tatlong kausap ko na sabay-sabay napatingin sa akin at napatigil sa pag-uusap nila. “We are not done yet, Zeno.” “You’re not but I’m done,” I said at tumayo na ako. Lalabas na sana ako nang lingunin ko sila.
DELPHI Isang linggo na akong hindi bumabalik sa trabaho. Umuwi ako rito sa probinsya dahil kailangan si Daphne madala sa ospital. Naulit na naman ang panghihina niya at kailangan na naman ng blood transfusion. Dapat ay next month pa ulit ang pagsasalin ng dugo sa kaniya pero nanghina na siya agad. I sighed looking at my daughter who is now lying in hospital bed, kung pwede lang sana na ako na lang ang magkasakit para hindi na siya mahirapan. Ay, teka! Hindi rin pala ako pwede… ako ang breadwinner, at kapag nagkasakit ako at hindi naka-work ay mas kawawa naman ang anak ko. Hindi na lang ako. Babaguhin ko ang sinabi ko. Si ano na lang, iyong tsismosang si Aleng Bebang na wala na ginawa araw-araw kung hindi i-issue ang iba. Mabuti pa na magkasakit iyon at para matahimik man lang sa lugar namin kahit ilang araw. Magkasakit lang naman eh. Kasi kung may idadasal ako na sana mamatay ay si Jasper for the win pa rin. Hindi na si Aleng Bebang at kahit gano’n iyon ay may silbi pa rin i
ZENO I haven't seen Delphi for three days since the last time I saw her, the day she took my coat. Ipinahanap ko na siya dahil sabi rin ni November ay walang paalam na bigla na lang nawala at hindi na pumasok. Akala ko pa noong una, ay baka naman nalaman niya ang presyo ng coat kaya naisip ibenta ng mas malaking halaga pa sa alok ko. Na baka naisip niya na okay na iyon para sa kaniya kaya hindi na nagpakita. O baka naman umiwas na magtrabaho sa AFSLink nang malaman niya ako ang may-ari. Gusto kong hintayin na bumalik siya at mag-report ulit sa trabaho, kaso umabot na ang isang linggo na wala pa rin at hindi pa rin si Delphi nagpakita. Hindi na ako nakatiis kaya pinahanap ko na at dahil nagbilin naman pala sa dati niyang kasama sa pagtanggap ng calls, na si Jenny, na uuwi siya sa Davao ay alam ko na kung saan siya hahanapin. Mabuti na lang at sumabay ang pagpapasaway ni Chloe kay Alguien pagkatapos ng party na para sa kaniya. After nitong sumama kay Trace ay nagkaroon ako ng r
DELPHI Nakatingin ako kay Daphne na natutulog. Okay na siya. After the blood transfusion, ilang araw lang, ay nagising na rin ang anak ko. Nakahinga na ako nang maluwag. My daughter is fine at salamat sa tumulong sa amin. Ang sabi ni Tatay ay si Zeno ang nagbigay ng dugo sa anak ko. At si Zeno na rin ang dahilan kung bakit narito kami sa Maynila ngayon, sa ospital na kung ako lang ay siguradong kahit buhay ko pa ang ibayad ko ay hindi makakasapat. Gusto kong pasalamatan si Zeno kaso simula noong araw na na-ICU si Daphne sa Davao ay hindi pa kami nagkita ulit. Kahit dito sa Manila na kami ay hindi pa rin nagpapakita. Si Tatay lang ang nakakausap niya. Minsan tinanong ko si Nanay kung alam niya ba ang napag-usapan nina Zeno at Tatay, kaso ang sabi ni Nanay ay hindi rin nagkukuwento sa kaniya si Tatay. Hindi ko naman masabi kay Nanay na kulitin niya si Tatay at baka magduda sa akin. Baka isipin pa na may gusto ako kay Zeno. Ayokong isipan nila ako ng masama, lalo na at kahit si Gary
ZENO Pabulong lang ang pagkakasabi ko na nami-miss ko ang asawa ko. Si Althea. Siya. Siya, na ang akala ay Delphi ang pangalan niya. Then she asked me if it was Althea I was talking about. I glanced at her. Smiled bitterly. I hope she remembers me. “Yes. Althea is the name of my wife,” I said. Sighed. And yes… I am truly hoping that she will remember… hoping that she still has me in her heart, for her to easily remember me. Pero sa ilang ulit na kaming nagtagpo at nagkausap, ay kahit yata puso niya ay nakalimot na sa akin. Where did I watched or heard before na nakakalimot ang isip pero hindi ang puso? That’s not true. There is no guarantee on that. Dahil sa sitwasyon nitong si Althea, na Delphi na… kung siguro hindi ko tinutulungan si Daphne ay baka puro iwas pa rin ang ginagawa hanggang ngayon sa akin. Even her heart doesn’t even remember the love she had for me before. I tsked. Naalala ko ang pinag-usapan namin ni Tatay Raffy. At ang nalaman ko kung paano napunta sa kanil
DELPHI After namin sa Jollibee na nadaanan ay nagpa-take out na lang kami ng pagkain. Naisip ko na ihahatid naman niya ako sa condo na siya rin naman ang nagbabayad, kaya okay na doon na lang kami mag-usap. Nang makarating na kami sa condo building ay napansin ko na kilala naman siya ng mga guards doon. Hindi na ako nagtaka at baka naman kaibigan niya ang may-ari. When we used an elevator na alam kong hindi pwede gamitin ng kahit sino, because it was intended for the owner only ay napatingin ako sa kaniya. “Ikaw ba ang may-ari ng building na ‘to?” tanong ko kahit mukhang hindi na kailangan. Ramdam ko na kaniya pero mas maganda na magtanong pa rin. “Since the day I bought the condo unit for you and your family… yes, I bought the whole building. Ayokong may makapasok na mga hindi nakakatuwang tao sa building na ito.” “Wow…” mahinang sabi ko. Mahina dahil parang kinabahan naman ako. Bakit parang bayad na bayad na ako? Bakit parang mahirap na siyang bastedin? ‘Bastedin?! Talaga
ZENO When she asked me if she really looked like Althea, I said exactly she looked like my missing wife. Her bravery and playful attitude turned into someone like she used to be. Like Althea. Nakalimutan niya ang lahat at kahit ako pero hindi niya nakalimutan ang katamaran niya magsuklay at ang kakulitan niya. Ang sabi ko ay nakakalimot nga rin talaga ang puso dahil hindi niya maalala ang pagmamahal na nararamdaman niya sa akin. But her eyes, it shows na nalilito lang siya. At dahil iyon ang nakikita ko sa mga mata niya ay parang nagkapag-asa ako. Pag-asa na muli niya pa rin maalala ang lahat. “Hindi ko kaya…” she said again at inilayo ang sarili niya sa akin nang itulak niya ako pagkatapos gumanti sa mga halik ko. “Nakokonsensya ako. Hindi ko alam pero may… may bagay na pakiramdam ko ay mali kapag pumayag nga akong maging babae mo.” “Konsensya?” Tumango siya at tinalikuran ako at saka inayos ang sarili. “Pakiramdam ko ay nagkakasala ako sa… sa asawa ko.” Gusto kong mapamura. Kun
DELPHI “Limang milyon. Five million. Cinque milioni. Cinco milhões.” Cinque milioni is Italian. Cinco milhões… that is Portuguese! Napalunok akong napatingin kay Zeno. Italian words have nothing to do with me. It was the other language that made me… made me repeat it to clarify and asked if I was right if that's Portuguese. And it is… at mas lalo pa akong kinausap ni Zeno gamit ang lenggwaheng iyon na naintindihan ko nang maayos. Zeno is offering me first a five million for a night, then this condo building for a week. I’m not a hypocrite to say I wasn’t tempted by a five million offer for a night. Muntik pa nga malibre, nataon lang na kanina habang hinahalikan niya ako ay may kung ano na naman na pumasok sa utak ko kaya natulak ko siya at nasabi na hindi ko kaya. Sabi ko ay hindi ko kaya pero ang totoo ay may mga gumugulo sa akin kanina pa. From the moment Zeno lopsidedly grinning at me to the moment his kisses went deep. I remember a man kissing me the same way at iyon an
ZENOI was staring at Delphi. Tulog na tulog na naman siya. I sighed. Sa pagdilat ng mga mata niya mamaya ay hindi ko alam kung sinong katauhan niya ang mangingibabaw. Binalikan ko ang araw kung paano kami nagkakilala, kung paano kami nagkagustuhan, nagmahalan…Kahit anong balik ko sa nakaraan ay wala akong makitang pagkakataon na may nag-iba sa kaniya. Wala. Lagi naman kaming magkasama noon maliban lang minsan noong umuwi siya ng Brazil dahil sabi niya ay may reunion ang pamilya ng ama niya. Iyon ang unang beses na nabanggit ni Althea hindi niya talaga gusto na naghiwalay ang mga magulang niya. Isa pang hindi niya gusto ay ang paglayo sa kaniya sa kakambal niya. Si Atlas… that dude who is now creeping Delphi was once the most trusted person of Althea. Nakakatawa isipin. Kung si Delphi ay takot sa kakambal niya, ang katauhan niyang si Althea ay basta si Atlas ang usapin ay puro papuri ang sinasabi. And that I am worrying about… paano kung nasa katauhan siya ni Althea sa susunod na mag
DELPHI Bigla akong napabangon. Napatingin ako sa itsura ko sa salamin. Magulo ang aking buhok at nakasuot ako ng pulang lingerie. Nasa tabi ko si Zeno na tulog. Napakunot ang noo ko. Muli kong tinitigan ang itsura ko sa salamin. Pulang lingerie? Bakit ito ang suot ko? Natatandaan ko na ang suot ko kagabi ay ang pajamas ko na white na ang design ay mga ulo ni Naruto. Anong nangyari at ganito na ka-sexy ang suot ko? Nilingon ko si Zeno na walang damit pang-itaas kaya nakalantad ang dibdib niya. Napalunok ako. Ang ganda talaga ng katawan ng taong ito. Hinaplos ko ang dibdib niya at pinagapang pababa ang kamay ko hanggang sa abs niya. Ibinaba ko pa at nakapa ko na ang may morning wood niyang mahaba, mataba, at maugat. Masarap din. Hindi ko pwedeng kalimutan kung ilang beses na ba akong pinaungol niyon habang naglalabas-masok sa… sa ano ko. Habang tinataas-baba ko ang hawak sa pagkalȁlaki ni Zeno ay bigla akong natigilan at may tanong na nanggulo sa isipan ko. Bakit pala ang lagi ko l
ZENO I was heading home. Pabalik na ako ng penthouse pagkatapos kong makipag-usap kina Trace at Ice. My intention was to talk to Trace alone. Si Trace lang sana at bahala na siya makipag-usap sa mga kamag-anak niya pero nagkataon na narito rin pala sa Pilipinas ang head ng FSO na si Isidro Ferreira. The man was in rage after seeing me. Hindi naman ako nagtaka sa galit nito sa akin dahil sa bintang sa akin ng pamilya nila na pinatay ko si Athea. Sa airport pa lang ay ramdam ko na gusto na akong dispatsahin agad ni Isidro. Tama ako na mas madaling lapitan si Trace. Kahit noong una ay ayaw din akong kausapin ni Trace, dahil sa akala na gusto ko ang asawa niya, mabilis ko naman nabago ang utak niya nang ipakita ko ang picture nina Delphi at Daphne sa phone ko. And thanks to Trace at nakalma niya si Isidro. Dahil kay Isidro ay maraming dumagdag sa isipan ko tungkol sa sitwasyon ng asawa ko. Binalikan ko ang naging usapan kanina. Sa dami kong narinig na kuwento ni Isidro patungkol kay
DELPHI Lumipas ang mga araw na naging mga linggo at naging mga buwan, na okay na okay kami ni Zeno. Successful ang bone marrow transplant ni Daphne and thanks God na parehong walang complication sa kanila. Ang sabi nga ni Zeno ay magto-tour kami kapag naayos na rin niya ang lagay ni November. Sa ngayon ay si November na ang problem ni Zeno lalo na at nauubusan na siya ng dahilan sa ama na dito muna sa Pilipinas ang isa. Ang isang nakakatuwa pa ay hindi na rin naulit na nagtalo pa kami ni Zeno. Wala na ring Althea na binabanggit siya at masaya ako na nakikitang palakas na nang palakas si Daphne. “Mama…” inaantok na tawag ni Daphne sa akin. Nasa may pool area kami ng penthouse at nagbabalat ako ng mansanas para sa kaniya. “Yes, anak?” tanong ko. “Saan si Papa?” tanong niya na isinubo ang slice ng papaya na nasa plato at pagkatapos ay ang slice ng pakwan naman ang tinikman niya. “Papa mo?” tanong ko na parang normal na lang sa akin ang tukuyin na papa niya si Zeno. Minsan nakok
ZENO "Sorry that I let this happen…" bulong ko kay Delphi. I sincerely apologized to her, not just to make her feel better. I am sorry because I didn't investigate further after the ambush. I neglected everything because I didn't care anymore and thought she was gone. More or less, I'm apologizing because I didn't consider that she might still be alive, and I let fate find a way for me to see her again. At nagso-sorry ako dahil kung hindi ako nagpabaya ay sana wala kami sa sitwasyon namin ngayon. Yes, I am saying sorry for the lost time na sana kasama ko siya, I am saying sorry for the tragedy she experienced that making her be like this now. But still, I am thankful na napadpad siya rito sa Pilipinas dahil kung hindi ay baka tuluyan na siyang nawala sa akin dahil hindi rin naman ako nagkamalay agad after being shot that day. Na kung sakali man hindi siya kinuha ng mga kung sinong may gawa ng pagtapon sa kaniya sa dagat ay baka natuluyan na rin siya. Hindi na ako sigurado sa kung
DELPHI Nagising ako na nakatali sa kama. Anong… Teka nga! Anong nangyari at nakatali ako? Nanlaki ang mga mata ko sa kung anong naisip. Bakit ako nakatali?! Bigla akong kinabahan. Nababaliw na yata si Zeno at itinali ako! Ito na nga ba ang sinasabi ko! Na imposibleng basta siya iwan ng asawa niya. Baliw nga yata! O baka naman sadista o mahilig sa BDSM. BDSM? Napalunokok ako at naisip ang gagawin niya sa akin kung dahil sa BDSM kaya niya ako itinali. Pero sana naman hindi iyong tulog ako at saka ako itatali. Nakakatakot naman ang lalaking iyon mag-trip. “Zeno!” tawag ko sa kaniya nang marinig ko ang lagaslas ng tubig mula sa shower. “Zeno, pakawalan mo nga ako! Kung ano-ano na yatang kalokohan pumapasok sa utak mo, eh! Ano ba gusto mong posisyon at may patali-tali ka pa sa akin ngayon? Pinagbibigyan ka naman lagi… Bakit may patali-tali pa?” pabulong na lang pagkakasabi ko ng huling mga salita. Hindi sumagot si Zeno pero tumigil ang tulo ng tubig. Napalunok ako nang makitang lumaba
ZENO “Eu te amo, Zeno…” paungol na sabi ni Delphi. Napahinto ako sa ginagawa ko at tinitigan siya. “Não pare.…” paungol pang dagdag niya. “Thea?” tanong ko. She smiled seductively and initiated another kiss. Kung anong init na pinagsasaluhan namin kanina na siya si Delphi ay biglang nabago. The way Althea kissed me is no reservation, just like what she used to when we started then. “Eu senti sua falta, Zeno...” Hindi na ako nagsalita pa. Basta kapag nagsasalita na siya ng Portuguese ay alam kong bumalik na naman siya sa pagiging si Thea. And when I thought that sex could bring her back being Thea is not at all like that. Minsan pakiramdam ko ay may asawa ako at kabit na iniintindi. Kapag ganito na si Thea siya ay ramdam ko ang asawa ko pero kapag si Delphi ang personality niya ay pakiramdam ko may kabit naman ako. “Why are you always leaving me?” tanong ko kay Althea at muling umulos sa lagusan niya at inilagay ang mga braso ko sa ilalim ng mga hita niya para makalabas-masok
DELPHI Month have passed at nagiging stable na ang lagay ng anak ko, ready na rin siya sa bone marrow transplant. Two weeks pa at sa ospital na rin mag-i-stay si Zeno, dahil kailangan niyang dumaan ulit sa panibagong mga test para masiguro na magiging successful nga ang pag-donate niya ng bone marrow kay Daphne. Nandito ako sa kwarto namin ni Zeno sa penthouse niya, at may kausap lang siya sa may pool area na mga tauhan mula sa mansion niya. Ang penthouse ay sa taas lang din naman ng condominium building na binili niya raw para sa… para sa akin. I sighed at napatingin ako sa repleksyon ko sa salamin. Napakurap-kurap ako. Iniisip kung ano ba ang tinititig ko sa sarili ko? Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maunawaan kung ano ang nagustuhan talaga ni Zeno sa akin. Napabuntong hininga na lang ako dahil kahit anong titig ko sa sarili ko ay wala akong mahanap na sagot… baka naman sadyang maganda lang talaga ako masyado sa paningin ni Zeno kaya baliw na baliw sa akin. “Ay, ewan!” Napa
ZENO When I returned to my unit, I found Delphi wearing my shirt, and she looked so fresh from the bath. I stared at her and waited for her outburst like last night, but she did not say anything about last night. Mukhang nalimutan na niya ang mga ginawa niya. Nang tanungin niya ako kung saan ako galing ay sabi ko sa ospital at totoo naman na nanggaling din talaga ako roon dahil dinalaw ko si Daphne. Ibinilin ko na rin kay Gilberto at sa nurse na kinuha ko para maging yaya niya bago ko iniwan. Pinayagan ko rin umuwi muna ang matatanda at pinahatid ko na rin sila kay Ramon. Hindi ko alam kung nasa unit pa nila sila sa ibabang floor o baka nakabalik na rin sila sa ospital. Nauna kasi silang umalis sa akin sa ospital at may kinausap pa akong doktor. I sighed thinking of the convo I had with the psychiatrist of the hospital. ****** “Your wife is probably having a mental condition of split personality. Mas okay kung makakausap ko siya kasi base sa kuwento mo ay may chances din na hindi l