Thank you for reading. Salamat sa mga nagbabasa at sa mga nagbibigay ng gems. Unti-untiin na natin bigyan linaw ang kalagayan ng utak ni Delphi/Althea.
DELPHI Lumipas ang mga araw na naging mga linggo at naging mga buwan, na okay na okay kami ni Zeno. Successful ang bone marrow transplant ni Daphne and thanks God na parehong walang complication sa kanila. Ang sabi nga ni Zeno ay magto-tour kami kapag naayos na rin niya ang lagay ni November. Sa ngayon ay si November na ang problem ni Zeno lalo na at nauubusan na siya ng dahilan sa ama na dito muna sa Pilipinas ang isa. Ang isang nakakatuwa pa ay hindi na rin naulit na nagtalo pa kami ni Zeno. Wala na ring Althea na binabanggit siya at masaya ako na nakikitang palakas na nang palakas si Daphne. “Mama…” inaantok na tawag ni Daphne sa akin. Nasa may pool area kami ng penthouse at nagbabalat ako ng mansanas para sa kaniya. “Yes, anak?” tanong ko. “Saan si Papa?” tanong niya na isinubo ang slice ng papaya na nasa plato at pagkatapos ay ang slice ng pakwan naman ang tinikman niya. “Papa mo?” tanong ko na parang normal na lang sa akin ang tukuyin na papa niya si Zeno. Minsan nakok
ZENO I was heading home. Pabalik na ako ng penthouse pagkatapos kong makipag-usap kina Trace at Ice. My intention was to talk to Trace alone. Si Trace lang sana at bahala na siya makipag-usap sa mga kamag-anak niya pero nagkataon na narito rin pala sa Pilipinas ang head ng FSO na si Isidro Ferreira. The man was in rage after seeing me. Hindi naman ako nagtaka sa galit nito sa akin dahil sa bintang sa akin ng pamilya nila na pinatay ko si Athea. Sa airport pa lang ay ramdam ko na gusto na akong dispatsahin agad ni Isidro. Tama ako na mas madaling lapitan si Trace. Kahit noong una ay ayaw din akong kausapin ni Trace, dahil sa akala na gusto ko ang asawa niya, mabilis ko naman nabago ang utak niya nang ipakita ko ang picture nina Delphi at Daphne sa phone ko. And thanks to Trace at nakalma niya si Isidro. Dahil kay Isidro ay maraming dumagdag sa isipan ko tungkol sa sitwasyon ng asawa ko. Binalikan ko ang naging usapan kanina. Sa dami kong narinig na kuwento ni Isidro patungkol kay
DELPHI Bigla akong napabangon. Napatingin ako sa itsura ko sa salamin. Magulo ang aking buhok at nakasuot ako ng pulang lingerie. Nasa tabi ko si Zeno na tulog. Napakunot ang noo ko. Muli kong tinitigan ang itsura ko sa salamin. Pulang lingerie? Bakit ito ang suot ko? Natatandaan ko na ang suot ko kagabi ay ang pajamas ko na white na ang design ay mga ulo ni Naruto. Anong nangyari at ganito na ka-sexy ang suot ko? Nilingon ko si Zeno na walang damit pang-itaas kaya nakalantad ang dibdib niya. Napalunok ako. Ang ganda talaga ng katawan ng taong ito. Hinaplos ko ang dibdib niya at pinagapang pababa ang kamay ko hanggang sa abs niya. Ibinaba ko pa at nakapa ko na ang may morning wood niyang mahaba, mataba, at maugat. Masarap din. Hindi ko pwedeng kalimutan kung ilang beses na ba akong pinaungol niyon habang naglalabas-masok sa… sa ano ko. Habang tinataas-baba ko ang hawak sa pagkalȁlaki ni Zeno ay bigla akong natigilan at may tanong na nanggulo sa isipan ko. Bakit pala ang lagi ko l
ZENOI was staring at Delphi. Tulog na tulog na naman siya. I sighed. Sa pagdilat ng mga mata niya mamaya ay hindi ko alam kung sinong katauhan niya ang mangingibabaw. Binalikan ko ang araw kung paano kami nagkakilala, kung paano kami nagkagustuhan, nagmahalan…Kahit anong balik ko sa nakaraan ay wala akong makitang pagkakataon na may nag-iba sa kaniya. Wala. Lagi naman kaming magkasama noon maliban lang minsan noong umuwi siya ng Brazil dahil sabi niya ay may reunion ang pamilya ng ama niya. Iyon ang unang beses na nabanggit ni Althea hindi niya talaga gusto na naghiwalay ang mga magulang niya. Isa pang hindi niya gusto ay ang paglayo sa kaniya sa kakambal niya. Si Atlas… that dude who is now creeping Delphi was once the most trusted person of Althea. Nakakatawa isipin. Kung si Delphi ay takot sa kakambal niya, ang katauhan niyang si Althea ay basta si Atlas ang usapin ay puro papuri ang sinasabi. And that I am worrying about… paano kung nasa katauhan siya ni Althea sa susunod na mag
Philippines DELPHI Naglalakad ako habang kumakamot sa ulo ko, na puro balakubak na yata kaya makati, nang madaanan ko ang isang tindahan na nakaandar ang TV at saktong balita ang naroon. Napahinto ako na nakatingin doon. Ngumiti pa ako sa babaeng nagbabantay sa tindahan. “Makikinood lang,” paalam ko. “Okay lang,” sabi niya. Makikinood ako kasi tungkol sa bagyo na parating bukas ang nasa balita. Wala kasi kaming TV, nasira noong isang buwan at wala pa akong pambili. Mas kailangan kasi ni Daphne ang gamot na pangmintina sa kalagayan niya habang hindi pa kami nakakahanap ng pwedeng makuhaan ng bone marrow para sa kaniya. May aplastic anemia ang anak ko. Hindi naman severe dahil bata pa siya pero papunta rin doon kapag tumagal. Sa ngayon ay kaya pa ng mga gamot na maintenance niya, pero ang sabi ng doctor na tumitingin sa lagay niya ay bone marrow transplant lang ang tanging solusyon para kay Daphne. Ipinanganak ko na siyang may problema sa dugo at dala ng kahirapan ay hindi ko nama
Italy ZENO “What do you want to have for dinner?” I asked Thea. My wife. We have already been married for five months. Married secretly, and we don’t want Althea's family to know about us. I could face her family, but she was the one who kept on telling me that we needed time to be accepted. Our relationship cannot be publicized because our families belong to different alliances. My family, they already acknowledged Althea as one of us. She is a member of our clan now. They respected my decision to marry her. Only her family has no idea. That one of them is now part of us, the Scotto clan. We eloped and hid in Greece before I told Papa about us. Papa told me we should return to Italy because they could not protect us if we wandered overseas. When Althea said her family would understand what we have at the right time, I believed her. I love her, and all she will say is, I will make it happen. I know that everything she wants to do is to make me happy too. “What do I want for dinn
DELPHI Inayos ko ang ilang hibla ng buhok ko na kumalat sa gilid ng aking mukha. Kailangan kong maging presentable dahil importante sa akin ang magkaroon ng trabaho na. Kung bakit naman kasi nag-trip pa akong gumawa ng bangs four months ago… Napatulis ang nguso ko sa naisip. Ito tuloy napala ko sa bangs-bangs na trip. Istorbo tuloy at hindi ko maisama sa pusod. Tinanggal ko ang tali ng buhok ko para muli ay ayusin iyon. Itatali ko na sana ulit ang buhok ko nang maputol ang tali. Shit naman talaga! Anong kamalasan naman?! Kaasar!!! Asar akong napabuga ng hangin at huminga ng malalim para maalis ang inis ko sa nangyari. Tumayo na lang ako at pumunta sa ladies’ room at doon ko inayos ang buhok ko. Wala naman akong mahanap na pwedeng itali pa kaya hinayaan ko na lang na nakalugay ang buhok ko. Ayoko na rin pumunta pa sa MOA, para bumili ng panibagong tali. Baka kasi biglang matawag na ang pangalan ko para sa interview ay nasa labas pa ako. Nag-aaplay kasi ako ngayon sa isang call ce
ZENO Sorry. That was the word the woman mouthed three nights ago. Kamukha niya talaga si Althea. Kung bakit sila magkamukha ay malalaman ko rin. One more thing ay tama ang hinala ko. Siya iyong babaeng nakita ko bago nawala ang wallet ko. Nakausap ko pa nga siya. And now my men found out na siya ang accomplice ng espiya na dumukot ng wallet ko ay isa lang ang ibig sabihin, tao siya ng kalaban at baka iyon ang dahilan kaya ginagaya niya ang mukha ni Althea. They are fooling me.But I am still trying to figure out what may have happened years ago. Hindi pa rin kasi nawawala sa isip ko na baka… na baka may posibilidad na siya nga si Althea. Because everything about her is like Althea.Almost two months ago nang una ko siyang nakita… almost two months ago na parang pakiramdam ko ay muli akong nabuhay…******“Althea?” naguguluhang tanong ko sa sarili habang nakatingin sa isang babae na naglalakad. Kamukha siya ni Althea. No! Hindi kamukha. Si Althea talaga. Naguguluhang sinundan ko
ZENOI was staring at Delphi. Tulog na tulog na naman siya. I sighed. Sa pagdilat ng mga mata niya mamaya ay hindi ko alam kung sinong katauhan niya ang mangingibabaw. Binalikan ko ang araw kung paano kami nagkakilala, kung paano kami nagkagustuhan, nagmahalan…Kahit anong balik ko sa nakaraan ay wala akong makitang pagkakataon na may nag-iba sa kaniya. Wala. Lagi naman kaming magkasama noon maliban lang minsan noong umuwi siya ng Brazil dahil sabi niya ay may reunion ang pamilya ng ama niya. Iyon ang unang beses na nabanggit ni Althea hindi niya talaga gusto na naghiwalay ang mga magulang niya. Isa pang hindi niya gusto ay ang paglayo sa kaniya sa kakambal niya. Si Atlas… that dude who is now creeping Delphi was once the most trusted person of Althea. Nakakatawa isipin. Kung si Delphi ay takot sa kakambal niya, ang katauhan niyang si Althea ay basta si Atlas ang usapin ay puro papuri ang sinasabi. And that I am worrying about… paano kung nasa katauhan siya ni Althea sa susunod na mag
DELPHI Bigla akong napabangon. Napatingin ako sa itsura ko sa salamin. Magulo ang aking buhok at nakasuot ako ng pulang lingerie. Nasa tabi ko si Zeno na tulog. Napakunot ang noo ko. Muli kong tinitigan ang itsura ko sa salamin. Pulang lingerie? Bakit ito ang suot ko? Natatandaan ko na ang suot ko kagabi ay ang pajamas ko na white na ang design ay mga ulo ni Naruto. Anong nangyari at ganito na ka-sexy ang suot ko? Nilingon ko si Zeno na walang damit pang-itaas kaya nakalantad ang dibdib niya. Napalunok ako. Ang ganda talaga ng katawan ng taong ito. Hinaplos ko ang dibdib niya at pinagapang pababa ang kamay ko hanggang sa abs niya. Ibinaba ko pa at nakapa ko na ang may morning wood niyang mahaba, mataba, at maugat. Masarap din. Hindi ko pwedeng kalimutan kung ilang beses na ba akong pinaungol niyon habang naglalabas-masok sa… sa ano ko. Habang tinataas-baba ko ang hawak sa pagkalȁlaki ni Zeno ay bigla akong natigilan at may tanong na nanggulo sa isipan ko. Bakit pala ang lagi ko l
ZENO I was heading home. Pabalik na ako ng penthouse pagkatapos kong makipag-usap kina Trace at Ice. My intention was to talk to Trace alone. Si Trace lang sana at bahala na siya makipag-usap sa mga kamag-anak niya pero nagkataon na narito rin pala sa Pilipinas ang head ng FSO na si Isidro Ferreira. The man was in rage after seeing me. Hindi naman ako nagtaka sa galit nito sa akin dahil sa bintang sa akin ng pamilya nila na pinatay ko si Athea. Sa airport pa lang ay ramdam ko na gusto na akong dispatsahin agad ni Isidro. Tama ako na mas madaling lapitan si Trace. Kahit noong una ay ayaw din akong kausapin ni Trace, dahil sa akala na gusto ko ang asawa niya, mabilis ko naman nabago ang utak niya nang ipakita ko ang picture nina Delphi at Daphne sa phone ko. And thanks to Trace at nakalma niya si Isidro. Dahil kay Isidro ay maraming dumagdag sa isipan ko tungkol sa sitwasyon ng asawa ko. Binalikan ko ang naging usapan kanina. Sa dami kong narinig na kuwento ni Isidro patungkol kay
DELPHI Lumipas ang mga araw na naging mga linggo at naging mga buwan, na okay na okay kami ni Zeno. Successful ang bone marrow transplant ni Daphne and thanks God na parehong walang complication sa kanila. Ang sabi nga ni Zeno ay magto-tour kami kapag naayos na rin niya ang lagay ni November. Sa ngayon ay si November na ang problem ni Zeno lalo na at nauubusan na siya ng dahilan sa ama na dito muna sa Pilipinas ang isa. Ang isang nakakatuwa pa ay hindi na rin naulit na nagtalo pa kami ni Zeno. Wala na ring Althea na binabanggit siya at masaya ako na nakikitang palakas na nang palakas si Daphne. “Mama…” inaantok na tawag ni Daphne sa akin. Nasa may pool area kami ng penthouse at nagbabalat ako ng mansanas para sa kaniya. “Yes, anak?” tanong ko. “Saan si Papa?” tanong niya na isinubo ang slice ng papaya na nasa plato at pagkatapos ay ang slice ng pakwan naman ang tinikman niya. “Papa mo?” tanong ko na parang normal na lang sa akin ang tukuyin na papa niya si Zeno. Minsan nakok
ZENO "Sorry that I let this happen…" bulong ko kay Delphi. I sincerely apologized to her, not just to make her feel better. I am sorry because I didn't investigate further after the ambush. I neglected everything because I didn't care anymore and thought she was gone. More or less, I'm apologizing because I didn't consider that she might still be alive, and I let fate find a way for me to see her again. At nagso-sorry ako dahil kung hindi ako nagpabaya ay sana wala kami sa sitwasyon namin ngayon. Yes, I am saying sorry for the lost time na sana kasama ko siya, I am saying sorry for the tragedy she experienced that making her be like this now. But still, I am thankful na napadpad siya rito sa Pilipinas dahil kung hindi ay baka tuluyan na siyang nawala sa akin dahil hindi rin naman ako nagkamalay agad after being shot that day. Na kung sakali man hindi siya kinuha ng mga kung sinong may gawa ng pagtapon sa kaniya sa dagat ay baka natuluyan na rin siya. Hindi na ako sigurado sa kung
DELPHI Nagising ako na nakatali sa kama. Anong… Teka nga! Anong nangyari at nakatali ako? Nanlaki ang mga mata ko sa kung anong naisip. Bakit ako nakatali?! Bigla akong kinabahan. Nababaliw na yata si Zeno at itinali ako! Ito na nga ba ang sinasabi ko! Na imposibleng basta siya iwan ng asawa niya. Baliw nga yata! O baka naman sadista o mahilig sa BDSM. BDSM? Napalunokok ako at naisip ang gagawin niya sa akin kung dahil sa BDSM kaya niya ako itinali. Pero sana naman hindi iyong tulog ako at saka ako itatali. Nakakatakot naman ang lalaking iyon mag-trip. “Zeno!” tawag ko sa kaniya nang marinig ko ang lagaslas ng tubig mula sa shower. “Zeno, pakawalan mo nga ako! Kung ano-ano na yatang kalokohan pumapasok sa utak mo, eh! Ano ba gusto mong posisyon at may patali-tali ka pa sa akin ngayon? Pinagbibigyan ka naman lagi… Bakit may patali-tali pa?” pabulong na lang pagkakasabi ko ng huling mga salita. Hindi sumagot si Zeno pero tumigil ang tulo ng tubig. Napalunok ako nang makitang lumaba
ZENO “Eu te amo, Zeno…” paungol na sabi ni Delphi. Napahinto ako sa ginagawa ko at tinitigan siya. “Não pare.…” paungol pang dagdag niya. “Thea?” tanong ko. She smiled seductively and initiated another kiss. Kung anong init na pinagsasaluhan namin kanina na siya si Delphi ay biglang nabago. The way Althea kissed me is no reservation, just like what she used to when we started then. “Eu senti sua falta, Zeno...” Hindi na ako nagsalita pa. Basta kapag nagsasalita na siya ng Portuguese ay alam kong bumalik na naman siya sa pagiging si Thea. And when I thought that sex could bring her back being Thea is not at all like that. Minsan pakiramdam ko ay may asawa ako at kabit na iniintindi. Kapag ganito na si Thea siya ay ramdam ko ang asawa ko pero kapag si Delphi ang personality niya ay pakiramdam ko may kabit naman ako. “Why are you always leaving me?” tanong ko kay Althea at muling umulos sa lagusan niya at inilagay ang mga braso ko sa ilalim ng mga hita niya para makalabas-masok
DELPHI Month have passed at nagiging stable na ang lagay ng anak ko, ready na rin siya sa bone marrow transplant. Two weeks pa at sa ospital na rin mag-i-stay si Zeno, dahil kailangan niyang dumaan ulit sa panibagong mga test para masiguro na magiging successful nga ang pag-donate niya ng bone marrow kay Daphne. Nandito ako sa kwarto namin ni Zeno sa penthouse niya, at may kausap lang siya sa may pool area na mga tauhan mula sa mansion niya. Ang penthouse ay sa taas lang din naman ng condominium building na binili niya raw para sa… para sa akin. I sighed at napatingin ako sa repleksyon ko sa salamin. Napakurap-kurap ako. Iniisip kung ano ba ang tinititig ko sa sarili ko? Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maunawaan kung ano ang nagustuhan talaga ni Zeno sa akin. Napabuntong hininga na lang ako dahil kahit anong titig ko sa sarili ko ay wala akong mahanap na sagot… baka naman sadyang maganda lang talaga ako masyado sa paningin ni Zeno kaya baliw na baliw sa akin. “Ay, ewan!” Napa
ZENO When I returned to my unit, I found Delphi wearing my shirt, and she looked so fresh from the bath. I stared at her and waited for her outburst like last night, but she did not say anything about last night. Mukhang nalimutan na niya ang mga ginawa niya. Nang tanungin niya ako kung saan ako galing ay sabi ko sa ospital at totoo naman na nanggaling din talaga ako roon dahil dinalaw ko si Daphne. Ibinilin ko na rin kay Gilberto at sa nurse na kinuha ko para maging yaya niya bago ko iniwan. Pinayagan ko rin umuwi muna ang matatanda at pinahatid ko na rin sila kay Ramon. Hindi ko alam kung nasa unit pa nila sila sa ibabang floor o baka nakabalik na rin sila sa ospital. Nauna kasi silang umalis sa akin sa ospital at may kinausap pa akong doktor. I sighed thinking of the convo I had with the psychiatrist of the hospital. ****** “Your wife is probably having a mental condition of split personality. Mas okay kung makakausap ko siya kasi base sa kuwento mo ay may chances din na hindi l