Semua Bab ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Bab 2171 - Bab 2180

เซียวหลินเทียนได้ยินคำพูดของหวงฝู่หลินก็หัวเราะ “เป็นไปมิได้ เจ้าลืมแผนที่ภูเขาอนันต์แล้วหรือ? แถวนี้ไม่มีแอ่งน้ำขนาดใหญ่เลย!”“แล้วน้ำพวกนี้มาจากที่ใดกัน?”หวงฝู่หลินนึกขึ้นได้ว่าบนแผนที่ไม่มีแอ่งน้ำจริง ๆ จึงถามอย่างนึกสงสัย“เหมือนว่าบนแผนที่จะมีลำธารภูเขาสายหนึ่ง!”จ้าวซวนเปิดแผนที่กลางออกดู“ใช่ ลำธารภูเขาสายนี้เอง ไหลลงมาจากกลางภูเขา ตอนที่พวกเราหาเส้นทางเข้าภูเขา คิดว่าลำธารสายนี้เปลี่ยวเกินไป จึงล้มเลิกความคิดที่จะใช้เส้นทางนี้!”เซียวหลินเทียนดึงแผนที่มาดู พลางใช้มือทำท่าทางแล้วกล่าวอย่างตื่นเต้น “ลำธารภูเขาสายนี้อยู่บนแนวทิศตะวันออกเฉียงใต้ นี่พิสูจน์ได้ว่าพวกเรามิได้เดินผิดทาง!”“ในเมื่อภูเขาอนันต์ไม่มีแอ่งน้ำ เช่นนั้นน้ำเหล่านี้ก็คงไหลมาจากลำธารภูเขาเท่านั้น เส้นทางที่พวกเรากำลังขุดอยู่นี้ถูกต้องแล้ว!”“ขุดต่อไป! ขุดมาได้เมตรกว่า ๆ แล้ว บางทีทางออกอาจจะอยู่ใกล้แค่เอื้อม!”เผยอวี้กำลังขุดอยู่ในพื้นที่สามเหลี่ยม น้ำไหลทะลักขึ้นมาจากระดับเอวถึงหน้าอก เขาเปียกโชกไปทั้งตัวมิรู้ว่าขุดไปนานเท่าใด เผยอวี้ก็ได้ยินเสียงเคาะเป็นจังหวะแว่วมาตอนแรกเขายังคิดว่าตนเองหูฝาดไป ค

คนที่ต้องช่วยอยู่ใกล้แค่เอื้อม หลิงอวี๋จะยอมแพ้เช่นนี้ได้อย่างไร!หลิงอวี๋รีบใช้สมองคิดหาวิธีการอย่างรวดเร็วส่วนเก๋อเฟิ่งฉิงขยับเข้าไปใกล้ปากถ้ำ กล่าวเสียงสะอื้นว่า "พี่ใหญ่ ครั้นอยู่บนภูเขาหิมะท่านเสี่ยงอันตรายช่วยข้า บัดนี้ข้าจะทิ้งท่านแล้วหนีไปคงมิได้หรอก!""ท่านอดทนอีกหน่อย พวกเราต้องหาทางช่วยพวกท่านออกมาได้แน่!"เก๋อเฟิ่งฉิงพูดพลางหยิบกระบี่ออกมาแล้วขุดถ้ำอย่างบ้าคลั่งเผยอวี้ก็เร่งความเร็วรีบขุดตามหลิงอวี๋เห็นหินด้านบนร่วงหล่นลงมามิหยุด พลันใจไหววูบ ร้องถามว่า "พวกท่านนำระเบิดสายฟ้ามาด้วยหรือไม่?""นำมา! แต่เจ้าวังหวงฝู่บอกว่าห้ามใช้ระเบิดสายฟ้าเพื่อระเบิดปากถ้ำ มิฉะนั้นตำหนักใต้ดินจะถล่มลงมาฝังพวกเราไว้ข้างใต้!"เผยอวี้กล่าวขณะขุดไปพลาง"นั่นมิแน่ พวกท่านระเบิดจากข้างใน อาจทำให้ตำหนักใต้ดินถล่มได้ก็จริง แต่หากระเบิดจากตรงนี้จะแตกต่างออกไป!"หลิงอวี๋อธิบาย "เห็นปากถ้ำที่พวกท่านขุดออกมาหรือไม่? แรงรับน้ำหนักทั้งสองข้างเท่ากัน พิสูจน์ว่าการค้ำยันนั้นเพียงพอ!""ส่งระเบิดสายฟ้ามาให้ข้าลูกหนึ่ง ข้าจะระเบิดจากฝั่งนี้ ขอเพียงระเบิดหินก้อนที่ขวางปากถ้ำนี้ให้พวกท่านออกมาได้ก็

ทุกคนขึ้นม้าจากไป ยังวิ่งไปได้มิไกลนัก มหาปราชญ์ก็นำมือสังหารของสำนักซิงหลัวตามมาถึง“พวกท่านวิ่งต่อไป คนของพวกเรารอสมทบอยู่ข้างหน้า!”ถึงคราวหลงเพ่ยเพ่ยแสดงฝีมือแล้ว นางสั่งการให้มู่หยางนำองครักษ์เงาสร้างสิ่งกีดขวางสกัดคนของมหาปราชญ์เอาไว้หวงฝู่หลินให้เซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋ไปก่อน ตนกับปี้ซงจะร่วมมือกับคนของมู่หยางสกัดมหาปราชญ์เซียวหลินเทียนให้เผยอวี้และคนอื่น ๆ มอบระเบิดสายฟ้าที่เหลือทั้งหมดให้หวงฝู่หลิน อานุภาพการระเบิดของระเบิดสายฟ้าก็สามารถสกัดกั้นผู้ไล่ตามได้ชั่วคราวเช่นกันเก๋อเฟิ่งฉิงก็ให้คนที่ตนนำมาร่วมมือกับคนของมู่หยางเช่นกัน นางยังปลอบใจว่า “พี่ใหญ่ มิต้องกังวล พวกเราหนีออกไปได้แน่นอน!”“คนที่ข้านำมาก็เป็นยอดฝีมืออันดับต้น ๆ ทั้งสิ้น”เถาจื่อเห็นเก๋อเฟิ่งฉิงแสดงออกอยู่ตลอดเวลา ส่วนหลิงอวี๋กลับมิใส่ใจเรื่องเหล่านี้ ทำความดีไปตั้งมากมายแต่มิเคยขอความชอบเถาจื่ออดมิได้ที่จะกล่าวว่า “พี่ใหญ่ คนของเราก็รอสมทบอยู่ใกล้ ๆ เช่นกัน ศิษย์พี่หญิงจัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว จะต้องคุ้มครองพวกท่านให้หนีออกไปได้อย่างปลอดภัยแน่นอนเจ้าค่ะ!”ใจของเซียวหลินเทียนพลันไหววูบ ความส

ภายใต้แสงสว่างของคบเพลิงโดยรอบ ตาข่ายยักษ์ผืนหนึ่งร่วงหล่นจากฟ้าพร้อมสะท้อนแสงโลหะอันเย็นเยียบออกมา…ตาข่ายยักษ์ครอบลงมายังเสือปีกกาฬหลิงอวี๋เห็นดังนั้นก็ใจหายวาบ นางพุ่งเข้าไปพร้อมกระบี่ในมือโดยมิลังเลก่อนหน้านี้นางเห็นสถานการณ์การต่อสู้ตึงเครียด จึงได้ส่งหวงฝู่หมิงจูให้เถาจื่อแบกไว้ก่อนแล้วบัดนี้หลิงอวี๋พุ่งเข้ามาใช้กระบี่ตวัดเกี่ยวตาข่ายนั้น พยายามจะฉีกเปิดช่องว่างให้เสือปีกกาฬหนีออกมาได้แต่ตาข่ายเหล็กของเจ้าสำนักซิงหลัวหนักเกินไป หลิงอวี๋ใช้สุดแรงกำลังก็ยังมิอาจดึงตาข่ายเหล็กให้เปิดออกได้หวงฝู่หลินก็รู้ว่าหากเสือปีกกาฬถูกตาข่ายคลุมไว้ ย่อมไม่มีทางหนีออกมาได้แน่นอน จึงล้มเลิกการโจมตีมหาปราชญ์ จึงหันมาอีกด้านหนึ่งแล้วใช้กระบี่ของตนตวัดเกี่ยวตาข่ายเหล็กเช่นกันหวงฝู่หลินและหลิงอวี๋ร่วมแรงกันอย่างหนักจนเปิดช่องแคบได้เสือปีกกาฬแสนรู้ ตาข้างเดียวกวาดมองแล้วก็พุ่งออกไปทางช่องนั้นทันทีเจ้าสำนักซิงหลัวเห็นดังนั้นก็ดึงตาข่ายสุดแรง แต่ก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง เสือปีกกาฬขยับตัวกระแทกพื้นกระโจนออกไปทางช่องแคบนั้นด้วยความเร็วราวสายฟ้าแม้ว่าความเร็วของมันจะสูงมาก แต่ตาข่ายเหล็กที่รัด

หลงเพ่ยเพ่ยกวาดตามอง เห็นเจ้าสำนักซิงหลัวถอยห่างออกไปสิบกว่าเมตรแล้ว ส่วนมือสังหารเหล่านั้นถูกเสือปีกกาฬกัดทึ้งจนมิกล้าเข้าใกล้“พวกเราถอย!”หลงเพ่ยเพ่ยสั่งการองครักษ์เงาให้ดึงจ้าวซวนกับลู่หนานกลับมา และให้พลธนูคุ้มกันด้านหลังคนของเก๋อเฟิ่งฉิงได้หามเก๋อเฟิ่งฉิงรวมถึงเซียวหลินเทียนที่หมดสติไปด้านหลังแล้วหลิงเฟิงและหานอวี้ได้นำพลธนูมาถึงแล้ว ทั้งสองรีบสั่งการให้องครักษ์จัดวางแนวป้องกันของพลธนูหลิงเฟิงพุ่งเข้ามาสมทบกับหลิงอวี๋ ลู่หนานและคนอื่น ๆ พร้อมกับองครักษ์หลายนายเกือบจะพร้อมกันนั้น เย่หรงและหลงจิ้งก็มาถึงเช่นกัน ทุกคนช่วยกันคนละไม้คนละมือหามเซียวหลินเทียน เก๋อเฟิ่งฉิงที่สลบอยู่และคนอื่น ๆ ขึ้นรถม้า“พวกท่านไปก่อน พวกเราจะคุ้มกันด้านหลังให้!”หลงจิ้งประเมินสถานการณ์แล้วออกคำสั่งทันทีไหนเลยมหาปราชญ์จะยอมแพ้ง่าย ๆ เช่นนี้ เขารีบรวบรวมมือสังหารที่เหลืออยู่แล้วก็กระหนาบโจมตีเข้ามาทว่าพลธนูเหล่านี้ใช่พวกกระจอกเสียที่ไหน เมื่อมิสามารถโจมตีระยะประชิดได้ ก็แสดงอานุภาพของการโจมตีระยะไกลออกมา กอปรกับลูกศรของพลธนูหลิงเฟิงล้วนฉาบไว้ด้วยยาสลบชนิดรุนแรง ขอเพียงถูกยิงเข้า มือสังหารท