All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 1641 - Chapter 1650

เมื่อเหลือบมองเมื่อครู่ นางก็เข้าใจภาษามือที่องค์ชายเย่ทำกับนางแล้วนี่คือชุดภาษามือที่หลิงอวี๋สอนให้กับองครักษ์ส่วนตัวของเซียวหลินเทียนเมื่อครั้งการแข่งขันทางทหารสี่แคว้น ใช้ส่งข้อความในยามที่มิสะดวกในการพูดข้อความที่องค์ชายเย่ส่งให้ตนเมื่อครู่... กับดัก ระวัง!ภายนอกหลิงอวี๋ดูสงบ แต่ในใจเดือดพล่านราวกับหม้อไฟองค์ชายเย่กับภรรยาตกอยู่ในอันตรายหรือ?แล้วอันตรายอะไรที่ทำให้องค์ชายเย่มิสะดวกที่จะบอกตนกัน?นางคิดถึงจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเป็นคนแรกตนอยู่ในวังได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา จ้าวหรุ่ยหรุ่ยคิดจะทำร้ายตนก็มิสามารถทำได้มีเพียงการล่อตนออกไปเท่านั้นที่นางจะบรรลุเป้าหมายได้แล้วจะมีใครที่ทำให้บรรลุเป้าหมายนี้ได้ง่ายไปกว่าองค์ชายเย่!ดูจากเมื่อครู่ทันทีที่ตนได้ยินว่าเรื่องกับจูหลานก็จะออกจากวังทันที เห็นได้ชัดว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยได้คำนึงถึงปฏิกิริยาของตนไว้แล้วแต่ถึงแม้ว่าหลิงอวี๋จะรู้ว่าเป็นกับดัก แล้วนางจะมิไปได้หรือ?เมื่อครู่นางมิเพียงเห็นท่าทางขององค์ชายเย่ที่เตือนนางเท่านั้น แต่ยังเห็นแววตาที่เป็นกังวลและวิงวอนในดวงตาขององค์ชายเย่ด้วยจูหลานกับเสี่ยวเป่าต้องถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่

“องค์ชาย หากท่านมิทำตามคำสั่งของพวกเขา เสี่ยวเป่าก็จะตายเพคะ!”จูหลานร้องไห้แล้วเอ่ย “คราก่อนหมอบอกว่าหม่อมฉันมิสามารถมีลูกได้อีกแล้วมิใช่หรือ? เรามีเพียงลูกชายคนนี้เท่านั้น จะปล่อยให้เขาตายมิได้นะเพคะ!”องค์ชายเย่รู้สึกเจ็บหน้าอกอย่างรุนแรง หลังจากได้ยินคำพูดของจูหลานก็รู้สึกสับสนเล็กน้อยครั้งที่แล้วหลิงอวี๋บอกว่า จูหลานได้รับบาดเจ็บตอนที่ให้กำเนิดเสี่ยวเป่า ยังมีลูกมิได้ในตอนนี้ แต่มิได้บอกว่าจูหลานมิสามารถมีลูกได้อีกในภายภาคหน้า!ขณะที่เขากำลังคิดอยู่ ก็เห็นจูหลานขยิบตาให้เขาองค์ชายเย่กับจูหลานเป็นคู่รักกันมาตั้งแต่วัยเด็ก ใจสื่อถึงกัน จึงรู้ทันทีว่าจูหลานกำลังแสดงละครให้คนข้างนอกดู“มีลูกชายเพียงคนเดียวก็มิสามารถให้ข้าไปทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ได้ พวกเขาคิดจะหลอกล่อฮองเฮามาสังหาร!”องค์ชายเย่จงใจตะโกนด้วยความโกรธคนหนึ่งพยายามเกลี้ยกล่อม แต่อีกคนหนึ่งมิยอมอย่างดื้อรั้น พวกเขายื้อกันอยู่เป็นเวลานานหนานฮุ่ยอยู่ข้างนอกฟังแล้วก็ทนมิไหว พูดไปพูดมาก็วนอยู่มิกี่คำ แล้วจะมีแนวคิดใหม่ ๆ ได้หรือ?นางมั่นใจว่าสุดท้ายแล้วองค์ชายเย่จะไปทำตามคำสั่งของนาง จึงให้เสี่ยวฮุ่ยอยู่เฝ้าแล้วนา

องค์ชายเย่กังวลว่าอาศัยท่าทางเพียงอย่างเดียว หากถึงยามสถานการณ์เร่งด่วน แล้วคนของแม่นมหนานจับตาดูอย่างใกล้ชิดเกินไป เขาจะไม่มีโอกาสเตือนหลิงอวี๋ล่วงหน้า!องค์ชายเย่อยากเขียนจดหมายเตือนหลิงอวี๋ แต่ค้นทั่วทั้งบ้านก็มิพบกระดาษหรือปากกา สุดท้ายก็เห็นถ่านชิ้นเล็ก ๆ อยู่ที่มุมหนึ่ง จึงหยิบขึ้นมา ดูว่าพรุ่งนี้จะมีโอกาสหากระดาษได้หรือไม่ในที่สุดองค์ชายเย่ก็ฉวยโอกาสตอนเข้าห้องน้ำหากระดาษเจอแผ่นหนึ่ง เขากังวลว่าแม่นมหนานจะค้นตัวก่อนออกเดินทาง จึงมิได้เขียนอะไรวันรุ่งขึ้นขณะออกเดินทางจึงถือโอกาสขี่ม้ารีบเขียนข้อความลวก ๆกระทั่งตอนที่องครักษ์ทั้งสองที่เฝ้าดูเขาไปที่วังพร้อมกับเขา องค์ชายเย่เห็นขอทานอยู่ริมถนน เขาจึงหยิบกระดาษขึ้นมาแล้วใช้กำลังภายในโยนมันเข้าไปในอ้อมแขนของขอทานขอทานตกใจครู่หนึ่ง เงยหน้าขึ้นมองเขา แล้วก็เผยฟันเหลืองยิ้มและจะทักทาย องค์ชายเย่รีบส่งสายตาให้เขา อาศัยตอนที่องครักษ์มิเห็นปั้นกระดาษเป็นก้อนแล้วบอกไปว่า ‘เผยอวี้’ขอทานเหล่านี้หลายคนรู้จักองค์ชายเย่ เพราะจูหลานมักจะให้โจ๊กแก่พวกเขาและเมื่อมีงานก็จะแนะนำให้พวกเขาไปทำดังนั้นองค์ชายเย่จึงสามารถสั่งขอทานจำนวนมากในบร

“จ้าวหรุ่ยหรุ่ย?”องค์ชายเย่มิอยากจะเชื่อเลย เขาเคยเจอพี่สะใภ้สองผู้นี้มาก่อน นางดูอ่อนแอ จะเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งกว่าแม่นมหนานได้อย่างไร?“ข้าไม่มีเวลาอธิบายให้ฟังแล้ว เจ้าฟังข้าก่อน! นี่คือพระราชโองการ!”หลิงอวี๋เอ่ยอย่างจริงจัง“ฮองเฮา!”องค์ชายเย่มองท่าทางระมัดระวังของหลิงอวี๋ แล้วจู่ ๆ ดวงตาก็เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งหลิงอวี๋เชื่อใจตนเช่นนี้หรือ?น้ำเสียงของนางคาดการณ์ไว้แล้วว่า ไปครานี้ความเป็นความตายของนางจะมิแน่นอน แต่นางก็ยังมิลังเล รีบมาที่นี่เพื่อช่วยจูหลานกับเสี่ยวเป่า!ความกล้าหาญนี้ทำให้เขารู้สึกละอายใจในฐานะบุรุษ!“ฮองเฮาโปรดวางพระทัย กระหม่อมจะเฝ้าวังหลวงให้ดี รอองค์จักรพรรดิเสด็จกลับมาแล้วส่งมอบให้พระองค์พ่ะย่ะค่ะ!”องค์ชายเย่คุกเข่าลงแล้วเอ่ยอย่างดุร้าย “หากพิสูจน์ได้ว่าเรื่องนี้เป็นเพราะองค์ชายคังกับพระชายาคังตั้งใจจะทำการกบฏ กระหม่อมจะสังหารเขาด้วยมือของกระหม่อมเอง…”แก้แค้นให้ฮองเฮา!คำพูดข้างหลังองค์ชายเย่มิได้พูดออกมา เขาสาบานว่าเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้น เขาสาบานว่าถึงตายก็ต้องปกป้องหลิงอวี๋ให้จงได้“ไปกันเถิด!”หลิงอวี๋เห็นว่าหานเหมยเ

“เผยอวี้ ไปช่วยนางรับใช้ของฮองเฮาก่อน!”แม้ว่าองค์ชายเย่จะได้รับบาดเจ็บสาหัสหลบอยู่ที่มุม แต่จะให้เขาดูพวกเผยอวี้ออกแรงในขณะที่ตนทำอะไรมิได้เลยได้อย่างไร!เขามองดูสถานการณ์โดยรวม เห็นว่าเถาจื่อกับหานเหมยกำลังต่อสู้กับพวกนางรับใช้อยู่ อีกทั้งร่างกายของทั้งสองคนก็เต็มไปด้วยเลือดและกำลังจะพ่ายแพ้ จึงรีบตะโกนองค์ชายเย่คิดว่าเผยอวี้มิสามารถช่วยหลิงอวี๋ได้ ดังนั้นก็ช่วยเถาจื่อกับหานเหมยจัดการกับนางรับใช้เหล่านี้ก่อน จากนั้นค่อยรวมพลังของทุกคนเพื่อจัดการจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเผยอวี้หันหลับไปมองก็เข้าใจความคิดขององค์ชายเย่ทันที จึงพุ่งเข้าไปทันทีที่หนานฮุยเห็นว่ามีผู้ช่วยมาอีกคน อีกทั้งยังบำเพ็ญอยู่ในดินแดนที่สามเช่นเดียวกับตน นางก็รู้สึกกดดันอย่างมากขึ้นมาทันทีแม้จะเป็นฝันนางก็มิคาดคิดว่า เหล่านางกำนัลที่ดูเหมือนธรรมดาข้างกายหลิงอวี๋เหล่านี้เป็นผู้บำเพ็ญพลังวิญญาณจริง ๆ อีกทั้งยังมิได้ด้อยไปกว่าตนด้วยเว้นแต่หลิงอวี๋จะใช้ยาเพื่อช่วยให้พวกนางพัฒนา มิเช่นนั้นพวกเขาจะพัฒนาได้เร็วถึงเพียงนี้ได้อย่างไร?ชั่วครู่หนึ่งหนานฮุยก็รู้สึกอิจฉาพวกเถาจื่อเล็กน้อยตนรับใช้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมาหลายปีแล้ว ช่ว