Lahat ng Kabanata ng MAFIA SERIES 1: DREXEL VEIN AUSTIN : Kabanata 31 - Kabanata 40

"ARE YOU READY?!" Sigaw ng lalake sa harap ng ng nagiingayang mga tao sa paligid. Kabilang na dito ang kanina pang maingay na makina ng dalawang naming kotse ng lalake sa kabilang sasakyan. I smirk. Kahit hindi kita ito sa labas dahil tinted ang bintana nito ay binigyang daan ko ito sa pamamagitan ng pagingay pa ng kotse. Noon pa ako handa.Ibinaling ng lalake ang tingin nya sa kabilang kotse "Yes, ofcourse your ready" sabi nya na may ngisi sa labi nito "Just one rule!" Rules? Stupid rules. Itinaas nya ang kaliwa nyang kamay at ipinakita ang hintuturo nito at mas lumawak ang ngisi "There's NO RULES!" mas lalong umingay ang mga tao sa paligid. Mas naaeexcite ako dito. Yes, ofcourse kapag nandito ka sa Metrolux, syempre walang rules kapag nagkakarera. This is the matter of life and death. Kapag pupunta ka dito ibig sabihin isinusugal mo na ang buhay mo kay kamatayan. Metrolux, for everyone here is just for fun. Magsaya. Habang nabubuhay kailangan mong magsaya. Just like them masaya si

PINAGMASDAN ko muna sila habang nakaekis ang mga braso ko sa dibdib at nakasandal sa pinto ng kotse. Nagtitigan muna silang dalawang bago ako naman ang pinatitigan. Nakataas ang kilay ko silang tinitigan at naghihintay ng sagot. Inilipat ko ang tingin ko sa babae na ngayon ay hindi maipinta ang itsura ng mukha niya parang matatae o kung ano. "Ano na?" Walang pasensya kong tanong sa kanila. Kanila lng nakangisi a itong tinitigan ako pero ngayon? Tsk! Nabubulungan muna silang dalawa. Nagbabatukan pa ito kapagkuwan. Pabebe ang mga eto ha? Yumuko ako at kumuha ng maliit ng bato sa may paanan ko. Dahil maliit lang ang pasensya ko ay ibinato ko sa kanila ang batong pinulot ko. Narinig ko namang namumurahan sila dahil sa ginawa ko. Masama naman nila akong binalingan ng tingin "Pwede ba paki dalian ang pag-eechos nyo dyan! Masama pa naman ako magalit pagmagutom" sabi ko sa kanila. "Bakit? Ano bang laro yan?" Tanong sa akin ni kuyang panget na mas gwapo pa si Empoy sa kanya. Ngumisi ako at

Jayson's POVNAKAMASID lamang ako sa boung paligid. Nasa mga bulsa ang dalwang kong kamay. Pinatitigan ang mga tao dito sa paligid na nakikipag-usap sa ibang guest. Mga waiter at waitress na nags-serve ng mga beverages.At ang wierd lang ng mga nags-serve dahil may maskara ito pero sa kalahati lang ng mukha ang natatabunan.Ayon sa information na ibinigay ni Jun sa amin ang isa sa mga isiniserve nila ay kasama sa bidding. That wine was expensive dahil nagiisa lang ito. Isang daang taon pa ang pagpreserve nito makuha lang ang tamang timpla. The Cupid's. Yun ang nabasa ko sa info na iyon.May lumapit sa aking babaeng waitress at agad ko namang kinuha ang sinerve niyang wine. Sumimsim ako at napapikit sa aroma at sa lasa nito. It's perfect.Napabaling ako ng tingin habang nasa mga labi ko pa ang bunganga ng white wine glass sa kung nasaan sina Jakie at Drexel. Ibinaba ko ang wine glass. Napapahalakhak ako ng mahina sa dalawang ito. Unang kita ko pa lang sa kanila noon sa canteen alam kun

MAY MGA pagkakataon talaga na ang mga pinagkatiwalan mong tao ang mismong ta-traydor sa'yo. Pagsisisihan mo man o hindi, kadalasan may ganyan talagang mga tao. Paano pa't may kontrabida sa buhay mo? Kung hindi ikaw ang bida sa sa sarili mong pelikula.Pinagmasdan ko siya ng maigi at naghihintay na idudugtong niya ang salitang joke. Pero wala, ni utot niya hindi nagparamdam man lang.Humalakhak ako sa pinagsasabi niya. Kapatid? As in sister? Baliw ba siya? Ni hindi nga niya nabanggit sa akin na may kapatid siya."Nagj-joke ka ba?" Tanong ko sa pagitan ng pagtawa ko.Hindi ito sumagot at nakatitig lang ito ng mariin sa akin na walang kahit na anong bahid na emosyon sa mukha nito dahilan para matigil ako sa pagtawa ko.Pinantayan ko ang pagtitig sa akin. Ni kurap hindi ko ginawa. At naririnig ko pa rin sa paligid ang ingay ng putukan ng mga baril nila sa isa't-isa. Sa ngayon ay basang-basa na ako dahil sa lecheg springkler eklabu na yan.Hindi ko maintindihan. Kung hindi ito si Em edi si

24th of September, 2002South China Sea, 2200 Hours |INGAY ng barko ang naririnig ng batang si Jakie sa boung paligid at ang mahina nitong iyak. Hindi nya alam kung nasaan siya at bakit at sa anong dahilan kung bakit siya kinuha ng mga taong itong hindi niya kilala na sa di kalayuan mula sa kinalalagakan niya ay nagtatawanan pa ito.Habang umiinom ng alak na nasa bote at humihit-hit ng sigarilyo. Hit-hit buga ang ginagawa napapa-ubo rin ito minsan dahil sa usok ng sigarilyo na nanangagaling. Nag-iisang ilaw lamang ang nasa kinaruruonan niya dahilan para hindi niya maaninag ang mga ito.Napaigtad si Jakie sa gulat ng biglang hampasin ang mesa ng isa sa mga lalakeng nagbabantay sa kanya at tumayo ito at lumapit sa kanya na madilim ang mukha.Lumuhod ito sa harapan niya para magkapantay sila at mahigpit na hinawakan ang pisngi nito at inilapit sa mukha ng lalake. Napangiwi ito sa sakit."Tumahimik ka!" Sigaw nito sa mukha niya na mas lalong ikinahagulgol nito ng iyak."Aahh!" Daing ni J