Jayson's POVNAKAMASID lamang ako sa boung paligid. Nasa mga bulsa ang dalwang kong kamay. Pinatitigan ang mga tao dito sa paligid na nakikipag-usap sa ibang guest. Mga waiter at waitress na nags-serve ng mga beverages.At ang wierd lang ng mga nags-serve dahil may maskara ito pero sa kalahati lang ng mukha ang natatabunan.Ayon sa information na ibinigay ni Jun sa amin ang isa sa mga isiniserve nila ay kasama sa bidding. That wine was expensive dahil nagiisa lang ito. Isang daang taon pa ang pagpreserve nito makuha lang ang tamang timpla. The Cupid's. Yun ang nabasa ko sa info na iyon.May lumapit sa aking babaeng waitress at agad ko namang kinuha ang sinerve niyang wine. Sumimsim ako at napapikit sa aroma at sa lasa nito. It's perfect.Napabaling ako ng tingin habang nasa mga labi ko pa ang bunganga ng white wine glass sa kung nasaan sina Jakie at Drexel. Ibinaba ko ang wine glass. Napapahalakhak ako ng mahina sa dalawang ito. Unang kita ko pa lang sa kanila noon sa canteen alam kun
SA BUHAY may rason kung bakit nangyayare ang hindi mo inaasahan, mabuti man o masama. Minsan iniisip mong tama pero sa iba ay mali. Lahat ng nangyayare o mangyayare ay may dahilan. Hindi mo alam ang taong ito ay nakakabuti o nakakasama para sayo.Kagaya ngayon kasabay ng pagkawala ng ilaw ay ang isang sigaw na nagmumula sa labas ng hall na pumukaw sa lahat ng taong nandito sa loob. At itong katabi ko wala man lang kaemo - emosyon sa mukha akala mo.Pulit kong binunura ang kabang nararamdaman at marahas na napalunok. Shit! Bakit ba ako kinakabahan?Inilibot ko ang boung paningin ko sa lugar na pinapakalma parin ng mga staffs ang lahat ng mga guest. Napalunok ulit ako ng sarili kong laway ng muling magsalita si Jun sa earpiece na ginagamit namin bilang kumonikasyon. Shit! Hindi ko talaga gusto ang mga nangyayare ngayon."Everyone be alert, may gusto atang sumali sa laro," babala nito at nawala na sa linya.Hindi ko na lang namalayan mas humigpit ang hawak ko sa kamay ni hilaw na ngayon
MAY MGA pagkakataon talaga na ang mga pinagkatiwalan mong tao ang mismong ta-traydor sa'yo. Pagsisisihan mo man o hindi, kadalasan may ganyan talagang mga tao. Paano pa't may kontrabida sa buhay mo? Kung hindi ikaw ang bida sa sa sarili mong pelikula.Pinagmasdan ko siya ng maigi at naghihintay na idudugtong niya ang salitang joke. Pero wala, ni utot niya hindi nagparamdam man lang.Humalakhak ako sa pinagsasabi niya. Kapatid? As in sister? Baliw ba siya? Ni hindi nga niya nabanggit sa akin na may kapatid siya."Nagj-joke ka ba?" Tanong ko sa pagitan ng pagtawa ko.Hindi ito sumagot at nakatitig lang ito ng mariin sa akin na walang kahit na anong bahid na emosyon sa mukha nito dahilan para matigil ako sa pagtawa ko.Pinantayan ko ang pagtitig sa akin. Ni kurap hindi ko ginawa. At naririnig ko pa rin sa paligid ang ingay ng putukan ng mga baril nila sa isa't-isa. Sa ngayon ay basang-basa na ako dahil sa lecheg springkler eklabu na yan.Hindi ko maintindihan. Kung hindi ito si Em edi si
NAKAYAKAP parin ako kay hilaw habang nakapikit ang mga mata. Pilit na inaalala kung saan ko ba narinig ang boses ng batang iyon.Nabalik ako sa sarili ko ng mapagtanto kong nakayakap ako sa kanya. Mabilis akong lumayo sa kanya at napatuwid ng tayo. Tangana! Para akong tanga nito! Bakit nga ako nakayakap sa kaya?Napaka-awkward nito.Tumikhim ako. "uuhmm.. " tinignan ko siya ng may pagkailang. Pero napakunot-noo ako ng makita ang kaliwang braso nito.Marahas kong inabot ang coat nito at hinubad. Napasinghap na lang ako nang makitang napakaraming dugo ang kumalat sa kaliwang braso nito pababa."What the?!" Bulong ko na maririnig din nya. Hahawakan ko na sana ang braso niya nang pigilan niyang akong mahawakan ang braso niya dahilan para masama ko siyang binalingan ng tingin."Don't, I'm fine.." anito na parang wala lang sa kanya. Sabagay immune sa siguro siya sa mga bagay na ito. Anak ng kalabaw lang!! Pero para sa akin hindi siya okay.. Paano kong mamanatay na lang siya bigla diyan ta
24th of September, 2002South China Sea, 2200 Hours |INGAY ng barko ang naririnig ng batang si Jakie sa boung paligid at ang mahina nitong iyak. Hindi nya alam kung nasaan siya at bakit at sa anong dahilan kung bakit siya kinuha ng mga taong itong hindi niya kilala na sa di kalayuan mula sa kinalalagakan niya ay nagtatawanan pa ito.Habang umiinom ng alak na nasa bote at humihit-hit ng sigarilyo. Hit-hit buga ang ginagawa napapa-ubo rin ito minsan dahil sa usok ng sigarilyo na nanangagaling. Nag-iisang ilaw lamang ang nasa kinaruruonan niya dahilan para hindi niya maaninag ang mga ito.Napaigtad si Jakie sa gulat ng biglang hampasin ang mesa ng isa sa mga lalakeng nagbabantay sa kanya at tumayo ito at lumapit sa kanya na madilim ang mukha.Lumuhod ito sa harapan niya para magkapantay sila at mahigpit na hinawakan ang pisngi nito at inilapit sa mukha ng lalake. Napangiwi ito sa sakit."Tumahimik ka!" Sigaw nito sa mukha niya na mas lalong ikinahagulgol nito ng iyak."Aahh!" Daing ni J
NAKAKRUS lang ang mga braso ko at paa habang matiim ko siyang tinitigan sa harapan ko habang nakaupo pati rin siya dito sa coffee shop ng school. May coffee shop dito but for employees only pero dahil empliyado na ang gagunh ito ay nakapasok ako. At ang gagu nakangiti lng na parang walang nangyare at binabati ang mga estudyanteng bumabati rin sa kanya.Ang sarap hampasin nito. Binalingan niya ulit ako ng tingin pagkatapos niyang batiin ang mga malalanding babaeng empliyado sa kabilang table."What?" Anito sa inocenteng tuno. "Bakit ganyan ang mukha mo para kang pinagsakluban ng langit at lupa?" Dugtong niya."Anong ginagawa mo dito hayup ka?" Iritadong tanong sa kanya. "Ano bang trip mo sa buhay? At nandito ka?"Itinaas niya ang dalawa niyang kamay sa ere bilang pagsiko. "Woah! Bakit ba ang big deal nito sa'yo?"Tinaasan ko siya ng kilay "Kani-kanina lang kausap pa kita, tapos ngayon, anong trip mo sa buhay at naging teacher ka dito?"He chuckled. "Wala naman, may hinahanap lang kasi
NAGISING ako dahil sa ingay ng boses sa intercom ng private jet na sinasakyan namin na pagmamay-ari ni Hilaw. Hudyat na lalapag na ang aming sinasakyan sa destinasyon namin. I groaned dahil sa na bitin ako sa pagtulog ko, ilang oras ba ako nakatulog? Napadako ang tingin ko sa iba kong kasamahan na ngayon ay naghahanda at napaayos ng upo nila. Nang makalapag ang eroplano ay nagsitayuan na sina Vicente at nakita ko pang nag-inat ng braso si Jayson. Ako. Parang bangag dahil hindi ko alam kung papaano ako napunta sa kalagayang ito. Nakaupo pa rin ako at tinatanaw sina Vicente na ang saya-saya ng mukha papalabas ng eroplano. Inilipat ko ang tingin sa katabi kong bintana. Nasa isa kaming International airport ng bansang ito, I assume. First time kong makapunta rito sa TV ko nga lang nakikita ito tapos sa isang iglap napunta ako ng walang hirap. Nakatanaw parin ako sa mga kasamahan ko mula rito sa kinauupuan ko at naghihintay ng himala. Bwisit! Paano nga ba ako napunta rito? Sa pagka
MADALIM na ang paligid ng marating namin ang aming destinasyon, napakaliwanag ang nasa ibaba nito, napakaganda ng tanawin na nagkikislapang mga kabahayan kung maitatawag man ito.Sa pagkakaalam ko nasa isa itong mabundok na bahagi ng Italya hindi ko alam kung nasaang bahagi kami basta ang alam ko lang ay napakaganda ng tanawin dito pag-gabi. Paano pa kaya pag-umaga.Halos isang oras ang byahe namin mula sa airport hanggang dito.Nalipat ang tingin ko sa harapan ng bumukas ang bakal na gate sa harapan manin. Kulay itim na may halong ginto ito kung tama ang nakikita ko. May torch din sa magkabilang dulo ng poste nito.At kung malinaw ang paningin ko, Casa di Alfa ang nababasa ko sa may bandang itaas nito na naka-ingrave sa kulay ginto.Nagpatuloy ang pag-andar ni hilaw papasok sa isang napakagandang mansyon kasabay ang iba na ngayon ay nasa harapan na ito ng mansyon. Kung gaano kaganda ang mansyon nila sa Pilipinas mas idinoble naman dito sa lugar na ito.Napakaliwanag ng paligid. Para