All Chapters of Hiding the Miracle Heiress : Chapter 41 - Chapter 50

LIYANNA'S POV“Please, babe don't cry.” Malambing na sabi niya sa akin habang pinapatahan ako. Mas ginalingan ko kasi ang pag-iyak ko. Masasabi ko na papasa na akong best actress. He wiped my tears using his fingers and he smiled at me while doing it. “Ang arte,” narinig ko na sabi ni Cathy nang dumaan siya sa tabi namin.“Don’t mind her,” bulong ni Carlos sa tainga ko.“Sa room ko na lang kaya ako kakain,” mahinang sabi ko sa kanya. Pero syempre ginawa ko lang ‘yon para mas paburan nila ako.“Iha, umupo na kayo.” sabi sa amin ni mommy.“Mom, matanda na ‘yan sila. No need na sabihan pa, kung gusto nila kumain ay uupo ‘yan.” Naiinis na sabi ni Cathy.“Manahimik ka diyan Cathy. Hindi ka dapat ganyan kay Liya, ASAWA siya ng kapatid mo.” Sabi ni mommy sabay highlights nang salitang asawa.“Asawa ba niya ‘yan? Diba iniwan niya si Carlos?” Sarcastic na tanong pa ni Cathy kay mommy.“Kung wala magandang salita na lalabas diyan sa bibig mo, just shut up!” Galit na sabi ni Carlos sa kapatid ni

LIYANNA’S POV“I love you too, Carlos.” Sagot ko sa kanya.Napapreno siya bigla, alam ko na nagulat siya sa sinabi ko. At tumingin siya ng diretso sa mga mata ko. Nakita ko ang pagpatak ng luha niya sa mga mata niya. Hindi ko alam kung totoo ba ang nakikita ko. Pero pilit kung kinukumbinse ang sarili ko na hindi dapat paniwalaan ang nakikita ko sa mga mata niya.Alam ko sa sarili ko na wala na siyang lugar pa sa puso ko. Itinaas ko ang kamay ko at pinunasan ko ang mga luha niya.“Bakit ka ba umiiyak? Ayaw mo ba sa i love you ko? Pwede ko naman bawiin kung gusto mo.” Kunwari na tanong ko sa kanya.“I’m just happy, matagal ko ng gustong marinig ulit mula sa ‘yo ang salita na ‘yan. Gago ako dahil hindi ko binigyan ng halaga ang feelings mo noon. Liya, maniwala ka man o hindi. Mahal na mahal kita simula pa noon, mahal kita bilang bestfriend at pangarap ko na maging akin ka. Naging bobo ako at tanga. Hindi ko namalayan na nasasaktan kita at nakakagawa ako sa ‘yo ng masama.” Umiiyak na sabi

LIYANNA’S POV“C-Carlos,” kinakabahan na tawag ko sa pangalan niya. Pinigilan ko siya dahil hindi na ako makahinga sa halik niya. Masyado na siyang nagiging mapusok.“I want you, babe.” mahinang bulong niya sa tainga ko.Hindi ko alam ang isasagot ko sa kanya. Bumilis ang t*bok ng puso ko sa kaba. Ano ba ang dapat kong isagot sa kanya? Hindi ko nagustuhan ang naging reaksyon ng katawan ko sa mga halik niya. Nakakadala pero hindi dapat ako magpatalo sa sinasabi ng katawan ko sa akin. Isipin mo Liya, ang mga ginawa niya sa ‘yo. Ang lahat ng mga pasakit na naranasan mo. Tapos ngayon bibigay ka na naman. Kailan ka ba dapat matuto? Saway ko sa sarili ko.“C-Carlos…. K–Kasi… Hindi ko pa kaya, mahihintay mo ba ako?” Tanong ko sa kanya.“Of course babe,” sagot niya sa akin at hinalikan ako sa labi bago tumayo.Bumalik siya sa tabi ni Mireya at natulog na. Pumikit na rin ako para matulog. Hindi ko alam ang mga sumunod na nangyari dahil nakatulog na ako. Kinabukasan ay nagising ako na nasa tabi

LIYANNA’S POV“Liya, please naman pag-usapan naman natin ito.” Sabi sa akin ni Pia.“Diba, asawa lang ako sa papel. Tapos ngayon pag-usapan natin? May kailangan ba tayong pag-usapan?” Nakangiti na tanong ko sa kanya. Ang lakas ng loob niya na hamunin ako tapos ngayon makipag-usap siya. “Liya!” Tawag niya sa akin.Hindi ko siya pinansin at nagfiled akong case laban sa kanya. Habang nakikipag-usap ako sa pulis ay biglang dumating si Cathy. Bakas kaagad sa mukha niya ang galit. “Pinapahiya mo ba talaga ang pamilya namin.” Kalmado pero ramdam ko ang gigil niya. “Ako ba ang pagpapahiya sa pamilyang ito, ate?” Matapang na sagot ko rin sa kanya gamit ang mahinhin kong boses.“Oo, dahil maayos at tahimik ang pamilya namin noon. Simula ng bumalik ka ay nagkakagulo na kami. Puro gulo at problema na lang ang dalamo.” aniya sa akin. Ang kapal talaga ng mukha niya na isisi sa akin ang mga nangyayari.“Ako pa talaga ang gumagawa ng gulo? Kung sa bagay ako lang naman ang sinisisi mo lagi. May bag

LIYANNA'S POVMabilis kaming nakarating sa bahay. Halos hindi ko maihakbang ang mga paa ko. Sobra 'yung kaba na naramdaman ko. Natatakot ako dahil hindi ko alam ang totoong nangyari kay mommy. "K-Kumusta po si mommy?" Nauutal na tanong ko kay manang."Nasa silid niya, nandoon din ang doktor niya." Sagot sa akin ni manang.Mabilis na umakyat si Carlos sa silid ni mommy. Sumunod ako sa kanya. Nang makarating ako sa silid nila ay halos madurog ang puso ko. May tubo na nakalagay sa bibig niya. Wala rin siyang malay."M-Mommy," naiiyak na tawag ko sa kanya habang papalapit ako sa kanya."Ano po ang nangyari sa kanya?" Tanong ko kay daddy."Kanina ay nawala ang pulso pero biglang bumalik. Ililipat namin siya bukas sa US para doon na magpagamot." Sagot sa akin ng daddy ni Carlos."Sasama po ako dad," sabi ni Carlos."Dito ka na lang. Ako na ang sasama sa kanya. Mas kailangan ka sa company. Kaya kong alagaan ang mommy mo." Sagot nito kay Carlos."Sana nga po alagaan niyo siya. Para makabawi n