Hello po, gusto ko lang po magpasalamat sa inyong lahat sa suporta niyo sa story na ito. Sobrang saya ko po dahil nabigyan po ako ng chance na maibahagi ito sa inyo. Abangan niyo po ang mga susunod na mangyayari. Sana ay mabigyan ko ng justice ang story na ito. Pasensiya na po kayo kung isang update lang po ako. Nangangapa po ako ngayon kung paano ko maisingit ang pagsusulat. Pero sisikapin ko po na kahit isa ay may magawa ako araw-araw. Ingat po kayo palagi ❤️❤️❤️
LIYANNA'S POVMabilis kaming nakarating sa bahay. Halos hindi ko maihakbang ang mga paa ko. Sobra 'yung kaba na naramdaman ko. Natatakot ako dahil hindi ko alam ang totoong nangyari kay mommy. "K-Kumusta po si mommy?" Nauutal na tanong ko kay manang."Nasa silid niya, nandoon din ang doktor niya." Sagot sa akin ni manang.Mabilis na umakyat si Carlos sa silid ni mommy. Sumunod ako sa kanya. Nang makarating ako sa silid nila ay halos madurog ang puso ko. May tubo na nakalagay sa bibig niya. Wala rin siyang malay."M-Mommy," naiiyak na tawag ko sa kanya habang papalapit ako sa kanya."Ano po ang nangyari sa kanya?" Tanong ko kay daddy."Kanina ay nawala ang pulso pero biglang bumalik. Ililipat namin siya bukas sa US para doon na magpagamot." Sagot sa akin ng daddy ni Carlos."Sasama po ako dad," sabi ni Carlos."Dito ka na lang. Ako na ang sasama sa kanya. Mas kailangan ka sa company. Kaya kong alagaan ang mommy mo." Sagot nito kay Carlos."Sana nga po alagaan niyo siya. Para makabawi n
THIRD POVTahimik lang si Mireya at hindi binibigyan ng pansin ang mga tingin na ipinupukol sa kanya ng mga tao sa paligid. Bata man siya pero lubos niyang naiintindihan ang sitwasyon at hindi niya kailangan na magtanong sa kanyang mommy. Mahal na mahal niya ang kanyang mommy. Kaya ang lahat ng ginagawa nito ay sinusuportahan ni Mireya. Nakita niya kung paano nahihirapan ang mommy niya.Masaya rin siya na makita ang kanyang kapatid. Pero dahil sa mukha niya ay ayaw sa kanya ng kanyang kapatid. Nasaktan si Mireya dahil akala niya nice ito ngunit nagkamali siya.“Hoy bata!” sigaw ni Pia kay Mireya.“Hindi po ako si HOY BATA!” sagot ni Mireya kay Pia. Aware siya na ito ang umagaw sa daddy niya. Kaya naisip niya na kailangan niyang paglapitin ang parents niya. Nais niya na mabuo ang pamilya niya.Narinig rin kasi niya na kasal pa rin ang parents niya at puwede pa sila ulit maging isang happy family. She wants to heal her mom’s heart. She knew that her mom is just pretending na okay ito sa
LIYANNA’S POV“Niloko mo ako?! Bakit Liya? Bakit?!” Pasigaw na tanong niya sa akin. Hindi ko siya pinansin at nilagay ko ang mga gamit namin sa maleta ko. Hindi ko kailangan magpaliwanag sa kanya. Nasira ang una kong plano pero hindi ako papayag na hindi matuloy ang mga plano ko. Magbabayad pa rin sila sa akin.“Hindi ka ba magsasalita?!” Sigaw niya sa akin.“Daddy, ‘wag niyo po sigawan si mommy.” umiiyak na sabi ni Mireya.“Baby, Miya…” tawag niya kay Mireya dahil napansin nito na nandito ang anak namin.“I’m not Miya, my name is Mireya.” Pakilala ng anak ko sa daddy niya.“Anak ko,” umiiyak na niyakap ni Carlos ang anak ko.“D-Daddy…” Niyakap rin ni Mireya si Carlos. Umiiyak silang pareho.Tumalikod ako ang pinunasan ko ang luha ko sa mga mata ko. Hindi, hindi ako puwedeng maging mahina. Lalo nasa pintuan lang si Cathy at Pia. Hindi ko puwedeng ipakita sa kanila na umiiyak ako.“Ang kapal ng mukha mong itago ang pamangkin ko!” Sigaw sa akin ni Cathy.“Huwag kang makisali dito.” Sabi
LIYANNA’S POV“Kaya mo ba silang pagbayarin? Kapag ba sinabi ko sa 'yo ang lahat, ay tutulungan mo ako? Kahit na ang sarili mong pamilya ang may gawa ng lahat ng paghihirap ko? Sa tingin mo sino ang dahilan ng lahat ng ito? Kaya mo ba? Kaya mo bang protektahan ang anak mo? Kaya mo bang kalabanin ang sarili mong pamilya?” Tanong ko sa kanya habang walang tigil sa pagpatak ang mga luha ko.“Kaya ko, kaya kong patunayan sa ‘yo na mahal kita. Ipaglalaban kita at kaya ko silang kalabanin, mabuo lang ang pamilya natin. Kaya sabihin mo sa akin. Sino ang mga nanakit sa ‘yo?” Umiiyak na tanong niya sa akin.Umiyak ako ng umiyak. Hindi ko alam kung kaya ko ba sabihin sa kanya. Paano kung niloloko lang niya ako? Paano ko lilinlangin lang din niya ako? At sa huli ako pa rin ang talo, ako pa rin ang lubos na masasaktan.“Liya, trust me. This time gagawin ko na ang lahat para sa inyo ni Mireya.” Sabi niya sa akin habang nakatingin ng diretso sa mga mata ko.“Akala ko noon ang ginawa niyo sa akin n
LIYANNA'S POVHindi ko inaasahan ang nakikita ko ngayon. Totoo ba ito? Talaga bang ginawa na niya ito? Ang bilis na para bang hindi ko kayang paniwalaan.Tumingin ako kay Carlos na ngayon ay abala sa mga papers. Hindi siya lumingon sa akin, habang si Cathy ay nasa couch pa rin nakaupo. Tumayo ako at pumasok ako sa banyo. Dala-dala ko ang envelope at ballpen. Pagpasok ko sa loob ng banyo ay nag-unahang pumatak ang mga luha ko.Hindi ko akalain na gagawin niya 'to. He signed the annulment paper. He's now setting me free. Pinapalaya na niya ako. Mahal ba talaga niya ako para palayain niya ako ng ganito ka bilis? May kumirot sa puso ko sa hindi malamang dahilan.“Diba, ito ang gusto mo? Masaya kana ba ngayon, Liya?” Tanong ko sa sarili ko. Hindi ko alam kung bakit ko natanong ang sarili ko ng ganito.Oo dapat maging masaya na ako kasi sa wakas magiging malaya na ako. Nanginginig ang kamay ko habang pinipirmahan ko ang annulment paper na nasa harapan ko. Habang pinipigilan ko ang mga luha k
LIYANNA’S POV“Pumasok ka pa rin. Kahit hindi araw-araw ay kailangan na nandoon ka." Sabi sa akin ni Carlos."Sige," tipid na sagot ko sa kanya kahit na hindi pa ako sigurado. Nakaupo kaming tatlo sa sahig habang kumakain."Daddy, masarap po ba 'yan?" Tanong ni Mireya kay Carlos habang nakaturo sa pagkain ng daddy niya."Masarap siya, baby. Do you want to try it?" Tanong ni Carlos sa anak niya."Opo, I want some.” Sagot ni Mireya.“Here,” sabi ni Carlos sabay subo sa anak niya.“Uhmm.. masarap po. Mommy, do you want to try it?” Biglang tanong niya sa akin.“Huw—”Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil sinubuan ako bigla ni Carlos. Napatingin ako sa kanya at nakangiti silang dalawa ng anak ko. Pinanliitan ko siya ng mga mata. Napilitan akong nguyain ang sinubo niya sa akin na pagkain. “Diba mommy, masarap po?” nakangiti na tanong sa akin ni Mireya.“O—Oo, baby.” Nauutal na sagot ko sa kanya. Pero masarap naman talaga ang pagkain. Medyo nakaramdam lang ako ng hiya sa kanya. “Gusto mo
LIYANNA’S POVNagising ako dahil naririnig ko ang boses ni Mireya. Hindi ko pa iminumulat ang mga mata ko. Nakikinig lang ako sa kanya habang ginigising niya ako.“Mommy, wake up na. Baka sumakit na po ang likod niyo d'yan.” Naririnig ko na sabi niya sa akin.Nang idilat ko ang mga mata ko ay mukha niya kaagad ang bumungad sa akin. Ang ganda talaga niya. Ang mukha na kahit kailan hindi ko pagsasawaang titigan. Sana nga ay hindi na siya lumaki, kasi kapag tumanda na siya ay magkakaroon na rin siya ng mga problema. At natatakot ako na may manakit sa kanya.“Mommy, bakit dito ka nagsleep?” Tanong niya sa akin.Nagtataka ako sa sinabi niya pero nung narealize ko kung ano ang ibig niyang sabihin ay naintindihan ko na. Hindi na pala ako nakapasok sa loob. Nakatulog ako ng nakaupo dito sa terrace at nakatulog ako sa kakaiyak ko kagabi.“Sorry baby, hindi ko namalayan na naka-tulog pala ako dito. Nagugutom kana ba?” Tanong ko sa kanya.“Mommy, nasa baba po si daddy. Siya po ang nagcook ng brea
LIYANNA’S POVMaaga akong gumising pero hindi ko naabutan si Carlos. Maaga rin siguro itong umalis. Naisip ko na kailangan kong pumasok ngayon sa office. Tama siya kailangan na nandoon ako. Nung umalis ako ay tulog pa si Mireya. Nagmaneho ako papunta sa office. Maaga pa lang ay traffic na kaya alas diyes na ako nakarating. Pagpasok ko ay walang tao sa office ko, kaya lumabas muna ako. Nang lumabas ako ay nakita ko si Jessica.“Good morning, Ma’am. Nasa boardroom po si Sir Carlos.” Salubong sa akin ni Jessica na kakagaling lang sa meeting room.“Good morning, Jess.” binati ko rin siya.“May gusto po ba kayo? Nag-breakfast na po ba kayo?” Tanong niya sa akin.“Tapos na, ikaw magbreakfast ka muna ako na ang bahala dito.” sabi ko sa kanya. Alam ko kasi na ganitong oras ang breakfast niya kaya ko siya inuutusan.“Sigurado po ba kayo?” Tanong pa niya sa akin.“Oo naman, sige na kumain kana muna. Ako na ang bahala dito, office.” Sabi ko sa kanya at naglakad ako pabalik sa loob ng office ko.“