Hello po, kumusta po kayo? Maraming salamat po sa suporta niyo sa akin. Tuwing nababasa ko ang mga comments niyo ay napapangiti ako dahil ramdam ko ang suporta niyo kay Liya at Mireya. Sa ngayon po ay 1 update lang po muna ako. Sumasakit po kasi ang ulo ko, kaya sobrang tagal ko bago matapos ang isang chapter. Thank God kasi kahit papaani ay may natatapos ako. Thank you po at ingat po kayo palagi ❤️❤️❤️
LIYANNA’S POVMaaga akong gumising pero hindi ko naabutan si Carlos. Maaga rin siguro itong umalis. Naisip ko na kailangan kong pumasok ngayon sa office. Tama siya kailangan na nandoon ako. Nung umalis ako ay tulog pa si Mireya. Nagmaneho ako papunta sa office. Maaga pa lang ay traffic na kaya alas diyes na ako nakarating. Pagpasok ko ay walang tao sa office ko, kaya lumabas muna ako. Nang lumabas ako ay nakita ko si Jessica.“Good morning, Ma’am. Nasa boardroom po si Sir Carlos.” Salubong sa akin ni Jessica na kakagaling lang sa meeting room.“Good morning, Jess.” binati ko rin siya.“May gusto po ba kayo? Nag-breakfast na po ba kayo?” Tanong niya sa akin.“Tapos na, ikaw magbreakfast ka muna ako na ang bahala dito.” sabi ko sa kanya. Alam ko kasi na ganitong oras ang breakfast niya kaya ko siya inuutusan.“Sigurado po ba kayo?” Tanong pa niya sa akin.“Oo naman, sige na kumain kana muna. Ako na ang bahala dito, office.” Sabi ko sa kanya at naglakad ako pabalik sa loob ng office ko.“
LIYANNA’S POVInis na inis ako sa ginawa niya. Nanghahalik na lang siya ng hindi man lang nagpaalam sa akin. Akala ko ba papalayain na niya ako tapos ngayon hinalikan ako.“Akala ko ba sabi mo noon sa akin. Hahayaan mo na ako. Bakit ngayon nanghahalik ka na lang bigla?” Inis na sabi ko sa kanya at sinamaan ko siya ng tingin.“Sorry, nagseselos lang ako.” Biglang sagot niya sa akin.“Nagseselos? Kanino? At bakit? Required din ba na manghalik kapag nagseselos.” Sunod-sunod na tanong ko sa kanya.“Kailangan ko pa bang sagutin 'yan? Alam ko naman na alam mo na ang sagot.” Sagot naman niya sa akin na para bang nahihiya siya sa akin.“Ewan ko sa 'yo.” asik ko sa kanya at umupo ako ulit sa swivel chair ko.“Hindi ka puwedeng makipagkita sa lalaking 'yon ng hindi kami kasama ni Mireya." Saad pa niya sa akin.“Sira ka talaga! Bakit kailangan ko pa kayong isama?” Naiinis na sabi ko sa kanya ng hindi ko siyang tinitignan.“Basta sasama kami, isusumbong kita sa anak mo.” Talagang tinatakot pa ako
LIYANNA’S POVHindi ako makapaniwala sa nakikita. Bakit? Tama ako sa iniisip ko tungkol sa kanya. Hindi ko matanggap, mabilis akong umatras at nilisan ko ang lugar. Ganun ba siya kawalang puso? Paano niya nakayanan na gawin 'yon? Para akong wala sa sarili habang nagmamaneho. Nakarating na lang ako sa bahay ng hindi ko alam. Mabilis akong umakyat sa kwarto ko. Hindi ko nakita si Mireya kaya hindi ko alam kung nasaan siya.“What happened to you?” “Huh?” Wala sa sariling sagot ko kay Carlos at nilingon ko siya.“Are you okay? Liya, what happened?” Tanong niya sa akin at nakikita ko na nag-aalala siya.“W-Wala, okay lang ako. Where is Mireya?” Tanong ko sa kanya.“Nasa living room kami kanina. Hindi mo kasi kami pinansin kaya sinundan kita.” Sabi niya sa akin.Talaga ba na hindi ko sila napansin. Ganun ba ka occupied ang isipan ko. Kahit nandoon lang sila ay pakiramdam ko ay wala sila doon. Napahinga ako ng malalim dahil pakiramdam ko sobrang pagod ng katawan ko.“Sorry, puwede ba na ika
LIYANNA’S POV“Ayu— wala na siya sa puwesto niya.” sagot ko kay Carlos.“Relax, baka hindi naman. Baka talagang same lang ang place na pinupuntahan natin at siya.” Sabi niya sa akin.“Pero kanina ko pa siya napapansin na nakatingin sa atin. Simula noong nasa simbahan tayo at hanggang dito.” Sabi ko pa sa kanya. Dahil nakikita ko talaga ang tao na 'yun mula pa kanina. Malakas ang kutob ko na may kakaiba sa tao na 'yun.“Relax ka lang, okay.” pagpapakalma niya sa akin dahil natatakot na talaga ako. Hindi ako natatakot para sa sarili ko kundi para sa anak ko.Hawak ko si Mireya si Carlos naman ay may tinawagan. Ngayon pa lang ay nag-aalala na ako. Paano kung totoo ang kutob ko? Paano kung may sumusunod talaga sa amin? Paano kung saktan nila si Mireya? Hindi pwede, walang kinalaman ang anak ko dito. Hindi nila puwedeng saktan ang anak ko. “Babe, uwi na tayo.” Sabi sa akin ni Carlos nang matapos na itong makipag-usap sa phone niya."Sige, mas mabuti pa na umuwi na tayo. Hindi na ako kumpor
LIYANNA’S POV“Okay babe, pupuntahan natin siya. Tumahan kana, okay ba?” Sabi niya sa akin. Habang pinapakalma ako. Sa school ni Mireya kami pumunta. Dahil sa tingin ko pumasok si Prexie. Nang makarating kami ay hinintay namin na mag-uwian ang mga bata. Mabilis na tumakbo si Mireya nang makita niya ang daddy niya. Kinarga naman ito kaagad ni Carlos. Hinintay namin si Prexie na lumabas. Naghaharutan muna ang mag-ama at ako naman ay nakaabang para makita ko si Prexie. Nang makita niya ako ay kaagad itong lumapit sa akin at niyakap ako.“Tita Liya,” nakangiti na tawag niya sa akin.“How are you, Prexie?” Nakangiti na tanong ko sa kanya.“I’m okay po, siya po ba ang daddy ni Mireya?” Mahina na tanong niya sa akin na para bang nahihiya siya.“Opo, gusto mo bang sumama sa amin? Sabay ka sa amin na maglunch,” tanong ko sa kanya.“Okay lang po ba?” Parang nahihiya na tanong niya sa akin.“Opo, hinintay ka talaga namin. Dahil gusto ka namin makasama,” sagot ko sa kanya.“Thank you po,” nakang
THIRD PERSON POVMay isang lalaking naka-jacket na itim ang laging nakasunod kay Mireya. Kumukuha ito ng tiyempo kung paano ba niya makukuha ang bata. "Mukhang naka-tunog sila sa akin na sinusundan ko sila." Sabi ng lalaki sa kausap niya sa telepono."Galingan mo ang pagsunod sa kanila ng hindi ka nahuhuli. Dahil kapag ikaw nahuli malilintikan tayo! Kunin mo na kaagad ang bata!" Galit na sigaw ng babae."Okay, hayaan mo na ako sa diskarte ko." Sabi pa nito sa kausap niya."Diskarte mo! Siguraduhin mo lang na gagawin mo ang trabaho mo. Bantayan mo rin si Liya. Mukhang napapaamo na niya si Carlos gamit ang anak niya. Kumuha ka ng magandang tyempo para ilayo sa kanila ang anak nila. Hindi sila pwedeng maging masaya." Sabi pa nito."Okay boss," sagot ng lalaki bago niya ibinaba ang tawag.Ilang araw na niyang binabantayan ang mga bata. Noong una ay isang bata lang ang binabantayan niya pero may dumagdag pa na isa at hindi niya alam kung sino ang bata na 'yun. Habang sinusundan ng lalaki
LIYANNA'S POV"Inaantok na ako," sabi ko sa kanya."Hindi ba tayo puwedeng, you know. Catch up somethin—""Tigilan mo ako Carlos Ballarta. Kakabigay ko pa nga lang ng chance sa 'yo humihirit ka na agad." Mataray na sabi ko sa kanya dahil alam ko ang ibig niyang sabihin."Baka makalusot lang naman." Nakangiti na sabi niya sa 'kin."Wala ganun, kung ako sa 'yo matulog kana. Kasi inaantok na ako at puwede ba. Pakalmahin mo nga 'yan, akala mo siguro hindi ko 'yan mapapansin." Pagtataray ko sa kanya."Ang sungit naman ng future misis ko. Pero lalo kang gumaganda kapag nagtataray ka." Sabi niya sa akin.Inirapan ko pa siya lalo dahil medyo nahiya ako sa mga sinabi niya. Karga pa rin kasi niya ako at wala yata siyang balak na ibaba ako."Ibaba mo na ako, inaantok na talaga ako." Sabi ko sa kanya."Okay, babe." Sagot niya sa akin at naglakad na siya papunta sa kama ko."Matulog kana rin pagkatapos mong uminom." Sabi ko sa kanya."I will, nagpapaantok lang ako. Good night. I love you," sabi niy
LIYANNA'S POV"Throwback thursday ba ngayon?" Pabiro na sabi ko sa kanya. Ayaw ko na maging madrama kaming dalawa.Nakita ko na nahihiya siya. Bumabalik ang younger version ni Carlos. Wala pa rin pa lang nagbago sa kanya. Nagmature lang siya pero siya pa rin si Carlos."Let's forget the past. Paano tayo magiging masaya kung ganyan ka lagi? And 'wag mo ng isipin na ipakulong ang sarili mo. Hindi ka ba naaawa sa anak mo? Iiyak siya kapag nalaman niyang nasa kulungan ka." Saad ko sa kanya."Pero babe—""Nagugutom ako, kumain na lang tayo. Puwede na ba tayong mag lunch date ngayon?" Putol ko sa sasabihin niya. Gusto kong ilihis ang usapan dahil alam ko na babalik na naman siya sa nakaraan.Oo hindi madaling kalimutan pero nais ko na subukan naming maging masaya at bumuo ng mga bagong memories. Kasama si Mireya at bilang isang pamilya."Okay," tipid na sagot niya sa akin."Malungkot ka pa rin ba? Sige 'wag na lang tayong kumain sa restaurant, umuwi na lang tayo." Naiinis na sabi ko sa kanya
CARLOS POVNoong isinama ako ng asawa ko sa loob ng delivery room ay grabe ang kaba ko. Nilalamig ang mga daliri ko sa paa ganun rin ang mga kamay ko. Ang makita na nahihirapan ang asawa ko ay parang torture sa akin. Doon ko lalong hinangaan at minahal ang asawa ko ganun rin ang mommy ko.Tumulo ang luha ko ng makita ko ang anak ko. Sobrang saya ng puso ko. Sa wakas ay naranasan ko ng maging isang ama, naranasan ko ang mga ganitong pangyayari sa buhay ko. Kaya ipinangako ko sa aking sarili na ako ang mag-aalaga kay baby. Na kahit mapuyat ako ay gagawin ko ang lahat. Gusto kong bumawi sa mag-ina ko. Alam ko ang hirap niya sa pagbubuntis at ngayon nais ko na ako naman ang maghirap sa pag-aalaga. Hindi ko ito nagawa kay Mireya kaya bumabawi ako kay Baby Inzio. Kaya kong tiisin ang pagiging moody ng asawa ko. Nalaman ko na nangyayari pala talaga ito. Ang nagbabago ang ugali niya. Postpartum ang tawag nila kaya sinabi rin sa akin ni Dok na lawakan ko pa ang pag-unawa ko sa asawa ko dahil hi
LIYANNA'S POVHawak ni Carlos ang kamay ko. Pawis na pawis at ramdam ko ang sobrang sakit. Kung gaano ako nahihirapan ay ganun rin kalamig ang kamay ni Carlos. Ramdam ko na nilalabanan niya ang takot niya. "Uhmmmm.....!" Nakatikom ang bibig ko habang patuloy na umiire. Sabi kasi sa akin ni Dok ay mas makakakuha ako ng lakas kaysa sa sumigaw ako. Lahat ng sinasabi ni Dok ay ginagawa ko."1, 2, 3 push.." utos sa akin ni Dok na ginawa ko naman."Uhmmmmmm!" Tumutulo na ang luha ko sa mata ko. Pero naka-set na sa isipan ko na kahit anong mangyari ay ilalabas ko ang baby ko ng maayos. Ngayon ko naranasan ang hirap ng mag ina na iluwal ang kanilang mga anak. Normal delivery o cesarean delivery ay pareho na mahirap. Paulit-ulit ang utos sa akin ni Dok hanggang sa narinig ko ang iyak ng baby ko. "Congratulations, Liya." Sabi sa akin ni Dok."I love you," bulong ni Carlos sa tainga ko at nakita ko na umiiyak siya. Paulit-ulit rin niya akong hinalikan sa noo.Pagod na pagod ako pero sobrang
LIYANNA'S POVIto na ang pinakahihintay naming araw. Ang gender reveal party. Pagkagaling namin sa simbahan ay tumuloy kami sa venue. Napili nila sa open grounds. Hindi ko alam pero ang mga kaibigan ng asawa ko sa racing club ang may pakana. Gusto ko sana sa bahay na lang pero mas gusto daw nila doon.Pumayag naman ako dahil alam ko na namiss nilang mag-race. Hapon na ginanap para hindi gaanong mainit. "Kinakabahan ako, babe." Pabulong na sabi ni Carlos sa akin."Vava, dapat masaya ka. Kasi ito na pinakahihintay mo, natin. Sa wakas ay hindi kana magpupuyat, hahaha!" Pabiro na sabi ko sa kanya."Sorry, babe. Alam ko na napupuyat ka sa akin." Nakangisi na sabi niya sa akin."Hahaha! Sinusulit mo talaga dahil ilang buwan ka rin bago ka ulit makakapasok." Natatawa na sabi ko sa kanya."I love you and thank you for understanding me, for loving me and for carrying our child." Nakangiti na sabi niya sa akin."I love you too and I'm always willing to carry our child." Malambing na sagot ko s
LIYANNA'S POVMabilis na lumipas ang mga araw at halos hindi ko na namalayan. Nagising ako dahil naririnig ko ang asawa ko. Kaya mabilis akong pumunta sa banyo para silipin siya. "Vava, are you okay?" Nag-aalala na tanong ko sa asawa ko.Bigla na lang kasi itong nagsuka ngayong umaga. Hindi ko alam pero napansin ko na palagi siyang inaantok kaya isang linggo na siyang hindi pumapasok sa trabaho. "Nahihilo ako, babe. At nangangasim ang sikmura ko." Sagot niya sa akin."Magpacheck-up na kaya tayo?" Saad ko sa kanya."Okay lang ako, itutulog ko lang ito," sagot niya sa akin at mabilis na bumalik sa kama namin para matulog ulit.Inayos ko ang kumot niya at hinalikan ko siya sa labi. Lumabas naman ako sa silid namin para puntahan si Mireya at Prexie. Oo sa amin na nakatira si Prexie. Dahil hiniling rin niya kay daddy habang si Precious ay doon pa rin sa mansyon. Masaya ako dahil magkasundo ang dalawang bata. Nakakatuwa dahil si Prexie ang madalas ba nag-aasikaso kay Mireya. Pero may hil
LIYANNA'S POV"Babe, hindi ito totoo diba? Hindi pa patay si Ate?" Umiiyak na tanong sa akin ni Carlos."Vava," umiiyak ako at niyakap ko siya."Okay na siya eh, noong dinalaw ko siya ay nakangiti na siya at nakakausap na siya ng maayos. Hindi ito, hindi ito ang nais ko. Mahal na mahal ko ang ate ko, kahit na ano pa ang naging kasalanan niya." Umiiyak na saad sa akin ng asawa ko. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya."I'm sorry, alam ko na ako ang may kasalanan ng lahat kung bakit naging ganun si ate. Sorry, Vava sana hinayaan ko na lang siya." Sabi ko sa kanya dahil sinisisi ko ang sarili ko."No, babe. It's not your fault, hindi mo kasalanan. Kagustuhan ito ni ate, nakakalungkot lang dahil tinapos niya na kaagad ang buhay niya." Saad sa akin ng asawa ko.Kaagad kaming umuwi sa Pilipinas dahil sa natanggap naming balita. Ate Cathy ended her own life. Nagpakamatay siya at nagluluksa ang buong pamilya namin. Kaya kahit na may magandang balita kami sa kanila ay hindi namin magawang s
LIYANNA'S POVHindi ko maintindihan ang mga cravings ko ngayon. Ibang-iba sa cravings ko noon kay Mireya. Alam ko na nahihirapan ang asawa ko pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. Kapag hindi niya naiibigay ang gusto ko ay mabilis na sumama ang loob ko. Sobrang maraming nangyayari sa akin lalo na sa ugali ko.Mabilis akong mainis sa kahit na maliit lang na bagay. Ang sabi ko ay uuwi na kami pero nagbago ang isip ko lalo na mabilis akong magalit tapos sobrang init pa sa Pilipinas. At masasabi ko rin na maganda rin talaga na dito na lang ako manganak dahil sa kakagaling ko pa lang naman sa sakit ko at under observation pa rin ako.Ngayon ang araw ng check-up ko. Actually hindi pa naman talaga sana ngayon kaya lang makulit lang talaga si Carlos. Kasama namin si Mireya dahil na rin sa wala siyang kasama sa bahay at excited rin itong marinig ang heartbeat ng kapatid niya.Pagdating namin sa hospital ay sobrang excited na ang mag-ama ko. Kahit na ako ay excited rin na marinig ang heartbeat
CARLOS' POV"Babe, wala namang santol na walang buto. Diba hindi ka naman kumakain ng ganun?" Sabi ko sa kanya. Never ko pa naman siyang nakita na kumain ng ganun."Gusto ko na ngayon, hanapan mo ako. Nakatikim na ako noong college tayo. Kaso may buto 'yon eh. Sinawsaw ko pa nga 'yon sa asin na may sili. Pero mas gusto ko na isawsaw sa ketchup. Vava, please." Malambing na sabi niya sa akin."Babe, hindi ko talaga alam kung may santol na walang buto at kung may santol ba dito sa Amerika." Sagot ko sa kanya.Nakita ko na malungkot na naman ito. Pero ano nga ba ang gagawin ko. Saan ba ako makakahanap ng ganun? Dahil hindi nga ako pamilyar sa ganoong prutas. Buti pa nga siya nakakain na ng ganun ako hindi pa."Babe, uwi na lang kaya tayo sa Pilipinas?" Tanong ko sa kanya."Ayoko, gusto ko dito. Sigurado ako na mainit na naman sa Pilipinas. Dito na lang muna tayo kapag five months na si baby ay saka na tayo umuwi. Pwede rin naman na dito na tayo manganak." Sagot naman niya sa akin.Napaisip
CARLOS' POVKakabalik ko lang dito sa US galing sa Pilipinas. May mga kailangan lang akong ayusin sa company. Sobrang excited ko pagkalapag pa lang ng eroplanong sinakyan ko ay gusto ko ng liparin makarating lang kaagad sa mag-ina ko. Ang masaya kong mood ay biglang napalitan ng lungkot. Sinabi niya kasi na mabaho ako. Mabilis ko naman inamoy ang sarili ko pero hindi naman. Sa totoo lang ay nagulat ako sa naging reaksyon at ang mga kinikilos niya. Nasaktan ako dahil nilalayuan niya ako. Mabilis siyang magalit at sensitive ang pang-amoy niya.Nilalawakan ko pa rin ang pag-unawa ko dahil alam ko na epekto lang ito ng mga gamot na iniinom niya. Alam ko rin na hindi naman niya ito sinasadya.May mga gusto siya na kapag hindi ko naibibigay ay kaagad na sumasama ang loob niya. Mabilis siyang umiyak at magdamdam. I tried my very best na igawa siya ng bibingka. But I failed pero laking gulat ko dahil sarap na sarap siya. Napilitan pa akong kainin ang ginawa ko. Tiniis kong ubusin kahit na ang
LIYANNA'S POV"Vava, gusto ko ng bibingka." Biglang sabi ko sa kanya. Bigla akong natakam sa tostadong bibingka na may itlog maalat."Babe, hindi ko alam kung meron dito ng bibingka. Wait, maghahanap ako." Sagot niya sa akin."Gusto ko ikaw mismo ang gumawa." Biglang sabi ko sa kanya."What?! Ako ang gagawa? Seryoso ka?" Gulat na gulat na tanong niya sa akin."Oo, tapos gawin mong tostada pero maputi." Nakangiti pa na sagot ko sa kanya."Babe, puwede naman na maghanap na lang ak—""Sumusuko kana agad. Di mo pa nga sinusubukan. Mas gusto ko na ikaw mismo ang gagawa mahirap ba 'yon?" Naiinis na sabi ko sa kanya."Babe, bakit kasi kailangan pang ako. Bakit ka ba ganyan? Kahapon halo-halo tapos ngayon bibingka naman.""Naging maselan na kasi ang panlasa ko. Sabi ni Doc nangyayari daw talaga 'yon. Pero kung ayaw mo ay okay lang naman. Hindi naman kita pinipilit." Parang naiiyak na sabi ko sa kanya."Okay gagawa na ako. Pero don't expect too much dahil hindi naman ako marunong sa mga ganiton