Lahat ng Kabanata ng Obsessively In Love: Kabanata 1 - Kabanata 10

I tilted my head side by side because of how tired it is looking for so many details on my laptop. Sobrang dami kasing schedule na dapat ayusin for next week dahil ang daming meeting at lakad. I was organizing all the schedules for next week, oo next week pa pero kailangan ko na siyang ayusin dahil syempre una sa lahat sekretarya ang trabaho ko. Dapat maayos ko na ang lahat ng ito dahil bukas o sa mga susunod pa na araw ngayong linggo ay madagdagan ang schedule. Well, it is quite tiring but I love my work. I’m Damara Irish Vertudez, pangarap ko na mula noon pa man ang maging isang sekretarya. Naaalala ko pa noon pa man ay ako na palagi ang secretary sa school, I love organizing, do many plans, arranging schedules, meeting people, and hardworking noon pa man. Hindi tutol ang mga magulang ko sa naging pangarap ko dahil suportado nila ang anumang desisyon ko sa buhay. I grew up in Tarlac province, yes, probinsyana ako. Panganay sa magkakapatid. Both of my parents are farmers who own hec

Nagising ako nang dahil sa liwanag na nagmumula sa malaking glass mirror sa kwarto ko na panigurado ay nakalimutan kong isarado kagabi. Nag-unat ako ng braso bago tumayo at nakitang alas-nuebe na pala ng umaga, maganda ang sikat ng araw ngayon at hindi gaano tirik ang araw. Dahil d’yan, tatambay ako sa pool area bago man lang gumala mamaya. Pagkalabas ko ng kwarto ay nakita ko si Sir Brion na nakaupo sa balcony na nagkakape at nakaharap sa laptop.“I cooked breakfast, baka gusto mo kumain,” biglang sambit nito kaya naman dumiretso ako sa kusina at doon nakita ang nakahain na pagkain. Muli ko naman itong tinakpan bago naghilamos at kumain.Ilang sandali pa ay pumasok na ito bitbit ang kanyang laptop at kape. Ibinaba nito ang laptop sa dining table bago linagay sa lababo ang kanyang baso. “So, how was it?” tanong niya, nagulat pa ako dahil nakaupo na pala ito sa harap ko.Kung makatanong naman akala mo menudo o afritada yung niluto, hotdog, sinangag, at itlog or hotsilog lang naman. W

Nasa labas na ako ng condominium dala ang mga gamit ko. Sasakyan ni Sir Bry ang gagamitin at ang sabi niya ay hintayin ko na lamang ito rito sa labas para sunduin ako. Ang sabi ko ay mag-commute na lamang kami at sumakay ng bus para hindi ito mapagod sa pagmamaneho dahil malayo ang probinsya namin pero makulit ito at gusto talaga mag-drive. Well, sa bagay bakit ko nga naman isasakay sa public transportation ang isang ‘yon? Baka murahin pa ako ng isang ‘yon sa isip niya. Alas-syete na ng umaga nang makarating at alis kami ni Sir Bry. At talaga namang siya talaga ang nagmamaneho. Sobrang awkward at nakakahiya naman ng sitwasyon na ‘to. “Tama naman ang dinaraanan natin, ‘di ba?” he asked before turning the steering wheel. “Y-Yes po, Sir,” nahihiyang sagot ko habang nakatingin sa harapan. Iyon lang ang naging conversation namin habang nasa byahe. It’s been 30 minutes at tahimik lang kaming dalawa sa byahe. Bukod sa awkward ang atmosphere dito sa loob ng sasakyan ang nakaka-bwisit din

“Oh nakabalik na pala kayo, kumain na ba kayo? Sakto at naghanda na ako para sa tanghalian natin,” sambit ni Mama nang makapasok kami ng bahay ni Brion.Kagagaling lang namin sa bayan dahil ipinag-grocery ko sila Mama maging ang mga magsasaka namin. Sila Mama na lamang ang bahala mag-repack ng mga iyon at ipamigay. Magkatabi kami ni Brion na kumain kasabay sila Mama, matapos niyon ay si Mama na rin ang nag-ayos dahil kailangan na pumasok nila Sophia at Derick. Habang kami ni Brion ay kailangan na mag-asikaso dahil alas-tres ang uwi namin pabalik sa Maynila.Muli kong nakita ang cheque sa lamesa ko, humahanap ako ng tyempo maibigay ito kila Mama. At sa tingin ko ay ngayon na ‘yon. Lumabas na ako dala ang aking mga gamit bago nagtungo sa kusina kung saan nadatnan ko sila Mama na nakaupo sa lamesa at nag-uusap sa hindi ko malamang dahilan, pero bakas ang pag-aalala sa kanilang mukha. Marahil ay dahil sa problema na kinakaharap ng aming bukid. “Ma… Pa,” sambit ko bago nilapag ang cheque

“Good morning, Ms. Damara!” masiglang bati na naman sa akin ng ilang empleyado ng Carters, ang ilan ay mga interns pa. I was checking my memo for any meeting today while walking towards the elevator and so far, isa lang ang scheduled meeting this afternoon. Habang ngayong umaga ay appointment meeting naman with some investors. Nang bumukas ang elevator ay pumasok na ako agad without looking on the way dahil I could visualize it without even directly looking in front. “Schedule for today?” someone asked beside me and… halos nagulantang ako nang ma-realize kung kanino ang boses na iyon.“A-Ah… good morning, Sir! For this morning around 9AM you have an appointment with Mr. Liam who just came here in the Philippines recently. 11 AM appointment with Ms. Olivia. This afternoon, you have a board meeting around 2 PM,” naka-ngiti na sambit ko while looking at him. He wasn’t looking at me. He’s just seriously looking in front while his hands are in his pockets. Well, I guess narinig naman n