All Chapters of Love you still: Chapter 1 - Chapter 10

AlexenaItinabi ko na muna ang ibang papeles na inaayos ko sa gilid ng lamesa bago ko nilingon ang bagong dating na padiretso na ngayon sa direksyon ko.Kakamot-kamot ito sa batok habang naglalakad. "Sorry kanina, aksidente ko palang naisama sa ibang files 'yong business proposal. Naabala ka pa tuloy sa ginagawa mo, alam ko naman na ang dami ko pang iniwan na ipinapaasikaso sa iyo rito," bungad agad na paliwanag nito na parang hiyang-hiya sa nangyari nang tuluyan na itong makalapit sa akin. May mga ka-meeting kasi ito kanina, pero noong magsisimula na sana ay noon lamang nito napansin at ni Mathos na wala pala sa mga ito ang may bitbit ng bagay na pinaka-importante sa lahat. Nakakaloka. Sa dami ba naman kasi ng puwedeng makalimutan at maiwan ay iyon pa talagang business proposal! Gayong kahapon ko pa iyon ibinigay rito mismo nang personal iyon dahil gusto raw nitong ma-review iyon para sa gaganapin na meeting ngayon. Ang nangyari tuloy ay humahangos na bumalik sa opisina si Mathos at

Alexena"Babe, I need your help para mag-set-up sa conference room. Darating sina Dad, may biglaang meeting. Patulong ka na lang kay Mathos kapag may mga kakailanganin ka pa, lalo na kapag may bubuhatin," pag-imporma ni Hero sa akin.Itinigil ko na ang ginagawa kong pagbabasa ng mga email at sinamsam ang mga papel sa mesa ko bago ito tiningnan. Sa nakikita ko ay mukhang masyado itong aligaga dahil dumiretso agad sa puwesto nito, pagkatapos ay nagtitipa sa laptop na nasa harap.Hindi nakapagtataka kung bakit ganito ito, alam ko kasi kung gaano na ayaw na nitong maulit pa ang nakaraan at ma-disappoint ang ama nito rito. I can see clearly that he's really a changed man now. Ibang-iba na ito sa Hero na nakilala ko noon. Nakakatuwa lang dahil better version na nito ang nasa harapan ko ngayon. And I'm really proud of him... saksi ako kung paano nito ginustong baguhin ang takbo ng sariling buhay, kung gaano ito katapang at pilit na ginusto ang bagay na alam kong una pa lang ay ayaw na nito k

AlexenaTumikhim muna ako bago magsalita. "H-Hero?" patanong kong bungad."Nasa pantry ka pa? Bumalik ka na rito, mag-start na tayo in ten minutes." Ngumuso ako kahit na alam kong hindi nito ako nakikita. "Huwag mo na lang kaya akong isama? Marami pa akong gagawin, e," agad na pagdadahilan ko. Natawa ito. "Talaga ba? Kung marami kang gagawin, dapat ay nandito ka at wala ka riyan sa pantry," panonopla nito.Paano akong makakagawa at makakapagtrabaho kung nariyan sa opisina mo 'yong gusto kong iwasan?"Nagkakape pa kasi ako. Break, you know. Uso ang break, Hero," palusot ko."Wala ka namang gagawin do'n. Mauupo ka lang at makikinig, so... sumama ka na," panghihimok pa rin nito.Nailing-iling ako. "Exactly. Wala akong gagawin do'n. So, mas mabuti kung mag-stay na lang ako sa office mo para maging kapaki-pakinabang ako sa kompanya ninyo. Para maging sulit kahit paano ang sinusuweldo ko." "Ah, gano'n. So... sino na kaya ngayon ang boss sa ating dalawa? Hmm? Tingin mo? Sino kaya ang dapa

[Four years ago...]AlexenaWalang nagtatangkang magsalita sa amin habang naglalakad, pero binitawan na rin nito ang kamay ko nang makababa na kami sa wakas na gusto kong panghinayang dahil sa init na ibinibigay nito na nakakapagpagaan ng pakiramdam ko sa hindi ko malaman na dahilan."Kain tayo?"Naikurap ko ang mata ko sa tanong nito.Noon ko lang kasi naalala na hindi pa nga pala ako nakakakain mula nang magbiyahe kanina at alam kong hindi maganda para sa akin ang magpalipas ng gutom dahil ako rin ang aani niyon, sigurado kasing sasakit ang ulo ko kapag hindi pa nalamnan ang sikmura ko. Masuwerte nga ako at hindi pa nagsisimulang sumakit kahit pa nga sinabayan ko pa ang walang laman na sikmura nang marami-raming pag-iyak.Hindi na ako nagpakiyeme pa, tumango ako at sinenyasan naman ako nito na sumunod dito bago nag-umpisang maunang maglakad. Sumunod lang ako rito hanggang sa makarating kami sa isang tindahan ng lugaw.Nilingon ako nito. "Okay lang ba sa iyo rito?"Nauna na akong umu

Alexena"E, bakit gano'n? Parang hindi ka kilala kapag magkakaharap tayo? Ano 'yon arte lang?" lito pa ring tanong nito.Hindi, nagkaka-selective amnesia lang si gago kapag kaharap ka namin.Sa halip na sabihin iyon ay nagkibit-balikat ako. "Galit siguro. Hindi ko naman din masisisi. Matagal din kaming nagkasama, naging magkaibigan at naging higit pa tapos bigla kong iniwan nang walang paalam. Basta, alam ko galit 'yon sa akin. Halata naman... saka inaasahan ko na 'yon. Pero hindi naman 'yon ang pinoproblema ko kasi hindi ko na maibabalik pa ang nagawa ko at ang nakaraan."Tumayo na ito kapagkwan at lumakad-lakad na parang hindi mapakali habang nakakunot ang noo. "E, ano pa kung gano'n?""The problem here is he's asking me to stay away from you. Ang paniniwala at ang alam kasi niya ay higit pa sa pagkakaibigan ang mayroon sa ating dalawa." "What? At bakit naman daw?" gulat na tanong nito, halata rin ang pagkalito.Iniiwas ko ang tingin dito bago tumitig sa pinto. "According sa pagkak