Share

KABANATA 5

Author: Meowpyyyyy
last update Last Updated: 2022-12-30 11:59:09

Alexena

Tumikhim muna ako bago magsalita. "H-Hero?" patanong kong bungad.

"Nasa pantry ka pa? Bumalik ka na rito, mag-start na tayo in ten minutes."

Ngumuso ako kahit na alam kong hindi nito ako nakikita. "Huwag mo na lang kaya akong isama? Marami pa akong gagawin, e," agad na pagdadahilan ko.

Natawa ito. "Talaga ba? Kung marami kang gagawin, dapat ay nandito ka at wala ka riyan sa pantry," panonopla nito.

Paano akong makakagawa at makakapagtrabaho kung nariyan sa opisina mo 'yong gusto kong iwasan?

"Nagkakape pa kasi ako. Break, you know. Uso ang break, Hero," palusot ko.

"Wala ka namang gagawin do'n. Mauupo ka lang at makikinig, so... sumama ka na," panghihimok pa rin nito.

Nailing-iling ako. "Exactly. Wala akong gagawin do'n. So, mas mabuti kung mag-stay na lang ako sa office mo para maging kapaki-pakinabang ako sa kompanya ninyo. Para maging sulit kahit paano ang sinusuweldo ko."

"Ah, gano'n. So... sino na kaya ngayon ang boss sa ating dalawa? Hmm? Tingin mo? Sino kaya ang dapat masunod?" tanong nito na biglang nag-iba na ang tono, 'yong pang-boss na.

Sa halip na mapahiya at mainis ay natawa pa ako.

Kainis talaga 'to, 'di kasi bagay at 'di ako sanay. Never naman kasing ipinaramdam nito sa akin na isa lang akong empleyado, kaya nga madalas na ma-misinterpret ng iba ang namamagitan sa aming dalawa.

"Si Mathos na lang kaya ang isama mo?" apela ko pa rin.

Pumalatak ito. "Huwag ka nang lumusot at magturo pa ng iba dahil kasama rin siya."

"Ando'n naman pala si Mathos. So, bakit pa ako kailangan?"

"Kailangan kita ro'n. Ikaw ang magga-gather at magte-take down ng mga napag-usapan sa meeting. No more buts. Ako ang boss, Babe."

Ba't sa akin pa iaasa 'yon? E, kaya namang gawin 'yon ni Mathos.

Napahinga ako nang malalim. "Sabi ko nga po. Pabalik na ako riyan, boss-amo," sumusuko ko nang sagot.

Narinig ko ang pagtawa nito.

Dinala ko na lang ang mug ko habang nasa tenga ko pa rin ang telepono.

"Pabalik na ako, ibaba ko na 'to," paalam ko.

"Sige, we'll wait for you," sabi nito at hinintay na ako pa ang magpatay ng linya.

Ang gentleman talaga as ever.

Pero teka... bakit we'll? Ibig bang sabihin no'n ay naroon pa rin si Mikey?! Pati ito ay hinihintay ako?!

Hays. Kapag minamalas ka nga naman!

Sumakay na agad ako sa elevator at tumuloy na tumungo sa office namin. Huminga muna ako nang malalim bago naghandang pumasok.

Sana wala na 'yong gusto kong iwasan.

Hinawakan ko na ang seradura ng pinto at pipihitin na sana iyon pero may biglang nagbukas ng pinto! Sa gulat ko ay gumewang ang hawak ko at muntikan nang maitapon ang kape sa kaharap ko!

F*ck. Mabuti na lang at hindi natuloy! Pero kinabahan pa rin ako roon, ah.

"Careful," malalim ang boses na sabi ng tinig.

Natigilan ako at agad na nag-angat ng tingin.

Si Mikey!

Ito pala ang muntikan ko nang madisgrasya!

Napatingin ako sa mata nito, halos matuod ako kaya napalunok ako nang makitang seryosong nakatingin sa akin ang mga iyon. "S-Sorry po, Sir..." paghingi ko ng paumanhin at iniiwas na ang mata rito.

Lumihis na rin ako para makalabas na ito, kumilos naman ito pero huminto ito ilang hakbang ang layo mula sa akin. Hindi ko na nga lang ito sinubukang nilingon pa. Natatakot akong makita na nakatingin ito sa akin.

Ang awkward na nga ng pakiramdam ko ay baka mas lalo lamang maging awkward pa kung gano'n nga ang madadatnan ko kapag binalingan ko ito.

Hindi nagtagal ay lumabas na rin si Hero at ngumiti nang makita ako. "Let's go," yaya nito.

Pilit na napangiti ako, medyo nawala ang kaba ko dahil sa presensiya nito.

Hinawakan ni Hero ang kamay ko katulad nang madalas na nitong gawin pero nagulat ako nang makitang nandoon pa rin pala si Mikey na mataman na nakatingin sa amin!

Hindi ko inaasahan nang bumaba ang tingin nito sa kamay namin na magkahugpong, pagkatapos ay tumaas ang sulok ng mga labi at tumalikod na para maunang maglakad sa amin.

Nakagat ko ang labi ko.

What was that? Bakit ito huminto at bakit tila naghintay?

Hindi na ako kumibo pa at nagpatuloy na rin kami sa pagsunod rito, mabuti na lang at wala namang ibang napansin ang kasama ko. Pagpasok namin ay marami ng tao ang naroon, kasama na pati ang ama ni Hero.

Binitawan na rin ni Hero ang kamay ko at sinalubong naman ako ni Mathos, iniabot nito sa akin ang sulatan ng minutes of meeting. Kapagkwan ay tahimik na sumunod na lang kami kay Hero at tumabi sa upuan nito.

Hindi nagtagal ay umusad na rin ang meeting, pero hindi ko inaasahan na ang biglaang meeting pala ay para kay Mikey para ipakilala ito, nang matapos na i-introduce ito sa mga board ay mabilis na tumakbo at nabaling ang usapan kung paano magiging partners at magkasangga ang dalawang kompanya na sina Mikey at Hero ang magpapatakbo at mamumuno. As usual ay nakinig lang ako at naging abala sa pagsusulat ng ilan sa mga napag-uusapan na alam kong mga importante.

Nang medyo mapagod na ang kamay ko kalaunan ay inabot ko naman kay Mathos ang minutes of meeting notebook para ito naman ang magsulat. Hindi naman ito umangal at basta na lang tinanggap ang sulatan.

Nakinig na lang ako sa nagsasalita pero nang mainip na ay humayon ang paningin ko sa paligid, hanggang sa natuon ang mata ko kay Mikey na ngayon ay pinaglalaruan ang ballpen na hawak habang nakatingin sa akin nang seryoso? At base sa hilatsa ng mukha nito ay naiinip na rin ito.

So, the feeling is mutual, huh? Hindi pala ako nag-iisa. May karamay ako sa pagkabagot.

Nag-iwas din kaagad ako ng tingin nang matanto na masyado na yatang matagal na rito nakatuon ang mata ko.

Pero... sa akin ba talaga ito nakatingin?

Para tuloy akong sinisilihan sa inuupuan ko sa isipin na nakatingin ito kahit na hindi naman ako sigurado! D*mn!

Hindi ko mapigilan ang kuryosidad kaya pasimpleng tumingin ulit ako sa direksyon nito.

Jusko. Para akong teenager na nagnanakaw ng sulyap sa crush ko, ang sarap ko lang batukan!

Umawang ang labi ko dahil nakatingin pa rin ito sa gawi ko, para tuloy akong tangang tumingin sa mga katabi ko at sa likod... sinisigurado kung sa akin ba talaga ito nakatingin pero pagtingin ko ulit dito ay hindi na ito nakatingin sa direksyon ko bagkus ay nangingiti na itong nakatuon ang mata sa nagpe-present sa harap.

Sh*t. Is he making fun of me?!

Nag-init ang mukha ko noong mapagtantong pinagti-trip-an lang ako nito!

Sh*t na malagkit!

"Hey, okay ka lang?" tanong bigla ni Hero.

Marahil ay napansin nito ang pagiging malikot ko at paglinga-linga.

Nahihiyang tumango ako at iniiwas ang tingin dito, nagkunwaring nakikinig sa nasa harapan.

Nakakainis! Nakakahiya! Masyado akong pa-obvious! Argh!

Makalipas ang ilang sandali dahil hindi talaga ako mapakali at alam kong dahil do'n ay mahahati at makukuha ko ang atensyon ni Hero ay napagpasyahan kong bumulong na lang dito para magpaalam na lalabas lang ako saglit, tumango lang ito kaya dali-dali na akong sumimpleng tumalilis.

Binitbit ko ang mug ko na ubos na ang laman bago tumayo at lumabas.

Tumuloy na lang ako sa pantry at agad na tumapat sa sink para hugasan ang dala kong mug.

"You're just here all along," sabi nang boses na sa pandinig ko ay hindi kalayuan mula sa likod ko makalipas lamang ang ilang sandali.

Muntik ko pang mabitawan ang hawak ko sa pagkagulat, mabuti na lang at naagapan ko rin katulad kanina.

Humarap ako rito at litong nagtanong. "W-What?"

"I thought you're already gone. Hindi ka kasi nagpaalam," nakataas ang kilay na sabi nito.

Napatanga ako.

Ano raw? Alin ba ang tinutukoy nito?

Hindi ko mapigilang maguluhan.

Is he talking about the past? O 'yong pag-alis ko sa conference room?

Or maybe... baka gusto nitong mawala na ako ng tuluyan? Para kasing mas iyon ang intindi ko sa tono at sinabi nito.

Lumakad ito palapit at huminto rin kapagkwan upang humila ng silyang naroon para maupuan nito.

Ano 'yon? Sinundan ba talaga ako nito rito para lang i-check?

Kung iyon nga... puwes, nawiwindang na ang buo kong pagkatao sa sobra-sobrang mga nangyayari pati sa sinasabi at ikinikilos nito!

Hindi pa rin nito inaalis ang tingin sa akin. "I know what I saw earlier."

Napalunok ako at kumunot ang noo.

Alin na naman ba 'yon? 'Yong nadatnan ba nito kami ni Hero kanina? Tsk. Wala naman kaming ginagawang masama, ah?

Pero sa tono nito ay tila kung saan na nakarating ang imagination nito.

Saka teka lang nga... ano naman ang pake nito sa ginagawa namin ni Hero kung sakali? Hindi ba nga at nagkukunwari pa itong hindi ako kilala kanina tapos ngayon biglang may pakialam na sa nakita pagdating nito?

"Parang hindi mo alintana na nasa opisina kayo kanina ng kapatid ko, ah. Looks like na hindi lang boss-employee ang relationship na mayroon at namamagitan sa inyo, kung hindi higit pa."

Nanginig ang kamay ko at gusto kong mapatawa nang pagak.

Pati ba naman ito gano'n din ang iniisip tungkol sa amin? Dahil lang sa simpleng paglapit ko kay Hero at paghawak sa mukha nito na wala namang malisya.

"Tell me, are you his lover?" patuloy na direktang tanong pa nito bago ipinatong ang braso sa lamesa at hinimas ang baba habang patuloy lang na pinagmamasdan ako.

Hindi ko kayang basahin ang iniisip nito pero parang gusto kong manliit sa paraan kung paano ako nito tingnan, kung paano ako nito kausapin, kung paano nito bitawan ang mga salita at kung paano ako nito pakitunguhan.

D*mn.

Pero sa halip na mainis nang tuluyan sa lahat ng ipinapakita nito, bakit mas nangingibabaw pa rin ang ibang nararamdaman ko paukol dito?

Bakit ang bilis ng tibok ng puso ko gayong nakatingin lamang kami pareho sa isa't isa?

Baliw na yata akong tunay. Malala na at natuluyan na!

Nakita ko kung paano tumaas ang sulok ng labi nito makalipas ang ilang sandali. "Stay away from my brother."

Nanlaki ang mata ko sa narinig. "W-What?! W-Wait, bakit ko naman 'yon gagawin?" gulantang kong tanong.

Cool na nangalumbaba ito at inilibot ang tingin sa pantry. "You heard me. Stay away from him or I'll ruin your life. Don't mess with me."

Don't mess with him?

I'm not messing with him! Hindi ko nga ito nilalapitan? Bagkus ay lumalayo na nga ako kanina pa, hindi ba? Ito nga itong sumunod sa akin dito at kung anu-ano ang sinasabi.

He's the one who is messing with me!

Napatanga tuloy ako rito.

Kung baliw ako. Tingin ko naman ngayon ay mas baliw na ito sa akin!

D*mn this jerk! Ang lakas ng loob na sabihin iyon sa akin!

"Hmm? Gusto mo ba na dagdagan natin ang choices mo? How about, I'll make your life miserable? How's that? What do you think? Pumili ka," parang wala lang nitong sabi nang nakangiti pa.

Napatanga akong lalo at namilog ang mata sa huli nang may maisip.

Don't tell me he's getting even? Gumaganti ito sa nagawa ko rito dati?

Naikuyom ko ang kamao ko. "Is that a threat, Mr. Montreal?" umaahon ang inis na tanong ko nang mahanap ko na sa wakas ang tapang at boses ko.

Bwiset. Ito lang talaga ang may kakayahang makapagpalabas ng sungay kong itinatago noon pa man. Nawawala ang composure ko na madalas na mapansin at mapuri ni Hero na kayang-kaya kong i-maintain. Pero kapag ito talaga ang nakakaharap ko, nakakalimutan ko kung paano kumalma at gusto kong maging bayolente.

Ibinalik nito ang tingin sa akin at patamad akong tiningnan. "No. Sinasabi ko lang para alam mo kung ano ang kaya kong gawin kung hindi mo ako susundin at para hindi ka na rin magulat pa sa mga mangyayari."

"Look, if this is all about the past. Stop this. Walang kinalaman si Hero kung ga-"

Napatigil ako sa pagsasalita nang tumawa ito nang malakas.

Napakurap-kurap ako at umawang ang labi.

Baliw na ba talaga ito?

Hays. Halata naman, bakit ko pa ba itinatanong? Kung hindi ba naman talaga ito may saltik. E, wala namang nakakatawa sa sinasabi ko at seryoso kaya ako!

Tapukin ko kaya itong bigla para matauhan?

Tumigil na rin ito kapagkwan sa pagtawa at tiningnan ako nang diretso sa mata. "I know. But don't flatter yourself too much, Miss. Hindi lahat ng bagay ay tungkol sa iyo. At hindi ito tungkol sa nakaraan. Wala akong pakialam sa nakaraan na sinasabi mo," malamig nitong sabi, walang halong tuwa ang tono at hitsura.

Gusto kong gayahin ang ginawa nitong pagtawa kanina.

I know. Hindi tungkol sa akin, kaya nga ako umalis noon. Alam na alam ko. Wala lang ako. Wala lang ako sa iyo. Wala akong halaga at wala kang pakialam sa akin.

Pero bakit kahit alam ko naman na iyon ay parang may pumipiga pa rin sa puso ko sa nakikita kong lamig sa mata nito pati na sa mga salitang lumalabas sa bibig nito?

Itinikom ko na ang bibig ko at tumahimik na lang.

I don't have any intention of fighting him. There's no sense.

Hindi ko nga lang maintindihan ang kilos nito. Bakit kanina ay parang okay naman at kung hindi ito tungkol sa nakaraan, bakit ganyan ito tila kagalit sa akin ngayon?

Kahit na itanggi pa nito na tungkol ang lahat ng ito sa nakaraan, alam ko at ramdam ko na iyon ang dahilan kung bakit ito nagkakaganito.

"I want you to stay away from my brother," ulit nito.

Nag-iwas ako ng tingin.

Sino ito para utusan ako? Alam ko na isa na ito sa mga boss ngayon katulad na nang nabanggit kanina sa meeting, pero kasama ba 'yon sa trabaho ko? Ang sundin ang nais nito kahit na alam kong hindi na iyon sakop ng kapangyarihan nito? Personal na bagay na ang gusto nitong saklawan.

Kung mayroon man akong dapat na sundin, si Hero lang 'yon. Kapag ito mismo ang nagsabi at dito mismo nanggaling ang utos na layuan ko ito ay saka lamang ako susunod at lalayo. Walang maaaring magdikta sa relasyon na mayroon kami ni Hero, hindi lalo ang isang Mikey.

"Naririnig mo ba ako, Ms. Alexena Alfonso?" halata sa boses nito kung gaano na ito naiinis sa hindi ko pagtugon.

Buuan talaga ng pangalan, kasama pati ang apelyido?

Bakit kaya hindi pa nito idagdag ang bago kong ginagamit na apelyido para masaya at kumpleto na talaga?

Gusto kong matawa sa sobrang formal kung paano namin i-address ang isa't isa ngayon, parang hindi kami naging magkaibigan noon, ah.

Tiningnan ko lang ito.

May pagkasuya sa matang tiningnan naman ako nito. "Stay away from him. My brother doesn't deserve someone like you. Hindi ako papayag na ang katulad mo lang ang kababagsakan ng kapatid ko," mapang-uyam na sabi nito bago tumayo at lumabas nang tuluyan ng pantry.

Naestatwa ako sa huling sinabi nito.

Alam ko naman na hindi ko deserve ang isang katulad ni Hero. Pero bakit kailangan pa nitong ipamukha iyon sa akin? Bakit kailangan pa nitong sabihin sa akin nang harapan?

Do I really deserve that kind of treatment?

Nakakababa ng tingin sa sarili, parang nakakadiring klase ako ng tao.

Humarap na lang ulit ako sa sink.

Ikinurap-kurap ko ang mata ko at lumunok rin ako para pigilan ang luhang nag-uumpisa nang mamuo sa mata ko dahil sa kirot sa tapat ng dibdib na nararamdaman ko, pero wala na akong nagawa pa nang tuloy-tuloy nang bumagsak ang mga iyon habang nanginginig ang labi ko.

Inaasahan ko naman nang may magbabago rito pero bakit tila wala na akong makita at maaninag noong dating Mikey na nakilala at nakasama ko? Nasaan na 'yon? Nasaan na rin ang Mikey na minahal ko?

Related chapters

  • Love you still   KABANATA 6 (Flashback)

    [Four years ago..."]AlexenaNgawit na ako sa posisyon ko pero tinatamad pa rin akong magdilat ng mata, sobra kasi akong hinihila ng antok dahil sa malamig na hangin na nararamdaman ko na tila ba nakatutok ang pagbuga sa akin, ngunit gano'n pa man ay may kakaibang init naman na pumapawi roon na mas lalong tila ba humahatak at naghehele sa akin para ipagpatuloy pa ang pagtulog. I don't have any clue what it is and in my current state, my energy is still drained. I am physically worn out. I am emotionally exhausted. I do need to rest both to keep myself sane. Besides, I'm really too sleepy to even care what exactly that thing is, which is really making me feel better, comfortable and somewhat safe. Finding it out can wait, but sleeping peacefully cannot. So, I think I'll just find it out later. Bahagya akong gumalaw para maibsan kahit na papaano ang pangangawit ko at sumiksik sa mainit na bagay na nakadikit sa akin bago sumagap ng hangin habang nakapikit pa rin, nag-aagaw ang nararamd

    Last Updated : 2022-12-30
  • Love you still   KABANATA 7 (Flashback)

    [Four years ago...]AlexenaWalang nagtatangkang magsalita sa amin habang naglalakad, pero binitawan na rin nito ang kamay ko nang makababa na kami sa wakas na gusto kong panghinayang dahil sa init na ibinibigay nito na nakakapagpagaan ng pakiramdam ko sa hindi ko malaman na dahilan."Kain tayo?"Naikurap ko ang mata ko sa tanong nito.Noon ko lang kasi naalala na hindi pa nga pala ako nakakakain mula nang magbiyahe kanina at alam kong hindi maganda para sa akin ang magpalipas ng gutom dahil ako rin ang aani niyon, sigurado kasing sasakit ang ulo ko kapag hindi pa nalamnan ang sikmura ko. Masuwerte nga ako at hindi pa nagsisimulang sumakit kahit pa nga sinabayan ko pa ang walang laman na sikmura nang marami-raming pag-iyak.Hindi na ako nagpakiyeme pa, tumango ako at sinenyasan naman ako nito na sumunod dito bago nag-umpisang maunang maglakad. Sumunod lang ako rito hanggang sa makarating kami sa isang tindahan ng lugaw.Nilingon ako nito. "Okay lang ba sa iyo rito?"Nauna na akong umu

    Last Updated : 2022-12-31
  • Love you still   KABANATA 8

    AlexenaAll along akala ko ay okay na ako. But, why all of a sudden... ang lahat ay tila bumabalik dahil sa pagtatagpong muli ng landas namin ni Mikey? Hindi ko man gusto ay nagsusumiksik sa isip ko ang nakaraan at sakit na noon pa man ay pilit ko na ngang ibinabaon sa limot.Okay na ako, e. Though, I still miss him everyday. Hindi ko iyon puwedeng ikaila sa sarili ko. Pero dahil ako naman ang lumayo rito ay sinanay ko na ang sarili ko na wala ito, na maging parte na ng buhay ko ang pangungulila rito. Sanay na ako, e. Pero bakit kasi kailangang magkita pa kami? Bakit kailangan nitong sumulpot bigla at guluhin ang tahimik ko na sanang mundo, isip, nararamdaman at sistema ko? Sa pagsulpot kasi nitong bigla sa eksena, tila ba napakadaling masira at malusaw ng gano'n na lang ng pinaghirapan ko ng ilang taon na pagbuo sa pagkatao kong nadurog dahil sa pagmamahal ko rito.Lintek na pag-ibig ko kasing to, e. Ba't ba ang komplikado na nga noon pero parang mas naging komplikado pa yata ngayon?

    Last Updated : 2022-12-31
  • Love you still   KABANATA 9

    Alexena"E, bakit gano'n? Parang hindi ka kilala kapag magkakaharap tayo? Ano 'yon arte lang?" lito pa ring tanong nito.Hindi, nagkaka-selective amnesia lang si gago kapag kaharap ka namin.Sa halip na sabihin iyon ay nagkibit-balikat ako. "Galit siguro. Hindi ko naman din masisisi. Matagal din kaming nagkasama, naging magkaibigan at naging higit pa tapos bigla kong iniwan nang walang paalam. Basta, alam ko galit 'yon sa akin. Halata naman... saka inaasahan ko na 'yon. Pero hindi naman 'yon ang pinoproblema ko kasi hindi ko na maibabalik pa ang nagawa ko at ang nakaraan."Tumayo na ito kapagkwan at lumakad-lakad na parang hindi mapakali habang nakakunot ang noo. "E, ano pa kung gano'n?""The problem here is he's asking me to stay away from you. Ang paniniwala at ang alam kasi niya ay higit pa sa pagkakaibigan ang mayroon sa ating dalawa." "What? At bakit naman daw?" gulat na tanong nito, halata rin ang pagkalito.Iniiwas ko ang tingin dito bago tumitig sa pinto. "According sa pagkak

    Last Updated : 2023-01-01
  • Love you still   KABANATA 10

    Alexena"Salamat po," ani ko sa may-ari ng kamay na pumigil sa pinto ng elevator bago iyon magsara para makahabol na makasabay ako. Sumalubong kaagad sa akin ang magandang kanta na nagmumula sa maliit na speaker sa loob mismo ng elevator noong nakapasok na ako roon. Pero hindi ko makuhang i-appreciate iyon sa pagkangarag ko ngayong araw na ito. Pati nga ang nagmagandang loob na kasama ko sa elevator ay ni hindi ko na nilingon pa at hindi na ako nag-abala pang magtaas ng tingin mula sa abalang paghahanap sa bag ko ng telepono kong hindi ko alam kung saan ko ba nailagay dahil sa pagmamadali ko kanina sa paggayak.F*ck. Nasaan ka na... magpakita ka naman na.Nananalangin na pakiusap ko habang naghahalungkat pa rin.Hays. Naiwan ko pa yata.Kainis. Umagang-umaga ay naba-badtrip tuloy ako, doon pa naman nagpapadala ng mensahe ang ibang mga board pati na ang iba na makaka-meeting at nagpapa-schedule ng meeting kay Hero.Patay ako, kung alin pa ang importante ay mukhang iyon pa ang nalimuta

    Last Updated : 2023-01-01
  • Love you still   KABANATA 11

    Alexena"Kanina pa ako tumatawag. Papasok ka ba?" reklamong bungad na tanong ni Hero sa akin mula sa kabilang linya.May dalaw ba ito? Ba't parang ang sungit?Natawa ako sa naisip ko at tuluyan nang hindi na pinansin pa ang presensiya ng kasama kong bwisit sa elevator. "Yes po. Late lang po ako. Sorry na po," malumanay kong sagot."Okay. Akala ko lang kasi hindi. Papakaltasan na sana kita ng isang araw na suweldo sa payroll officer natin, e," biro nito.Lalo akong natawa. "Grabe siya sa akin. Ang lupit mo naman po. Huwag gano'n. Late lang, huwag naman buong araw. Saka may vacation leave pa po akong natitira,” katwiran ko."Considered as leave without pay 'yon since hindi ka nagpaalam at wala ko namang approval.""Grabe talaga siya... sorry na nga, late lang talaga ako.""Malay ko bang late ka lang, madalang ka lang na nale-late kaya nagtaka ako. Walang abiso na wala ka, wala rin akong naaalala na nagpaalam kang magli-leave today. So, nag-aalala ako kung ano na ba ang nangyari sa iyo.

    Last Updated : 2023-01-03
  • Love you still   KABANATA 12

    AlexenaDahil hamak na mas malapit ang puwesto ng work station ko sa pinto kung saan nakaupo si Mikey, sa harapan ng mismong mesang gamit ko ay inuna ko nang ibinaba ang tasa ng kape nito roon. “Thanks,” ani nito, na sa pandinig ko ay labas sa ilong na pasasalamat, halatang napipilitan. Gustong umikot ng mata ko. Tutal naman ay mutual ang nararamdaman namin dahil napipilitan lang din ako na ipagtimpla talaga ito, bawiin ko na lang kaya ang kape at lason na lang ang itimpla ko para rito? Kung hindi nga lang masyadong obvious kapag bumula ang bibig nito ay lason talaga ang balak kong ibigay sana. Hindi na lang ako kumibo, sa halip ay tinalikuran ko ito at nilapitan naman si Hero, automatic na pinalitan ko ng masayang ekspresyon ang mukha ko. “Here’s your favorite coffee na.” Nakangiti na agad na inabot naman iyon ni Hero at hindi na hinayaan pang maibaba ko sa lamesa nito, pagkatapos ay inamoy-amoy pa na parang kay sarap-sarap talaga ng pagkakatimpla ko. “Amoy pa lang ang sarap n

    Last Updated : 2023-01-03
  • Love you still   KABANATA 13

    AlexenaBigla akong nanigas sa kinauupuan ko at kinabahan dahil sa narinig.D*mn. Hindi naman sa pag-a-assume pero hindi naman siguro ako. Saka ayoko rin! No! Big NO! "Mas prefer ko na babae ang pansamatalang assistant na makakasama ko, bukod sa malikot at makulay ang utak, ang gusto ko ay competitive. Saka walang work experience ang ipinapahanap ko sa HR na iha-hire nila upang maging assistant ko. Gusto ko kasi ay baguhan, walang sungay at madali pang mapasunod. At dahil do'n siyempre ay makakasama sa trabaho ng pansamantalang magiging assistant ko ang pagte-train sa baguhan na makakapasa sa standards ko. So, hindi si Mathos ang gusto kong kuhanin at ang tingin kong kuwalipikado sa posisyong iyon." Lalong kumakabog ang dibdib ko dahil sa mga naririnig ko. Kung hindi si Mathos? Sino pa ang kasama sa pagpipilian? Sh*t. Kahit na pansamantala pa 'yon ay ayoko pa rin na makasama ako sa choices! No talaga! Please, Lord!"So, I think itong girlfriend mo talaga ang perpektong tao para pu

    Last Updated : 2023-01-03

Latest chapter

  • Love you still   KABANATA 75

    Xena"Okay na ba ang lahat?" tanong ni Jack.Patamad kong tiningnan ang mga ito habang inaayos ang mga gamit namin paalis ng hotel na siyang tinuluyan namin kagabi upang tumugtog sa kasal ngayong araw.Argh! Ang sarap mga kalbuhin! Hindi ko pa rin mapigilang mainis sa tuwing naaalala ko na pinag-trip-an ako ng mga ito.Simula noong araw na sinabi ng mga ito nang pahapyaw ang background tungkol sa ikakasal, lalo na sa groom ay hindi na ako napakali kakaisip at naging balisa talaga.Kahit na kating-kati na akong magtanong at tawagan si Hero upang kumpirmahan ang taong naiisip ko dahil sa groom na related daw dito ayon sa mga loko ay talagang pinigilan ko ang sarili ko, kinimkim ko ang isipin sa mga bawat araw na nagdaan, hanggang sa dumating na nga ang araw ng kasal at nalaman ko ang katotohanan... pinag-trip-an lang pala ako ng mga tinamaan ng magaling!Nakakainis. Nasayang lang ang emosyon ko at ang oras ko sa pag-iisip ng kung anu-ano."I think so? Mukhang wala naman na tayong naiwa

  • Love you still   KABANATA 74

    Alexena Bumangon na ako at umupo, ito naman ang pumalit na humiga sa kama na prenteng-prente. Hays. Ang sarap pingutin. "'Tsura mo, ah. Itinulad mo pa ako sa iyo! Ikaw nga itong puro kahalayan sa katawan riyan," nakasimangot kong sagot rito. Lalo itong ngumisi. "Hindi ko naman itinatangging pantasya kita, Alexena my bebe. Pero mahalay? Parang ang manyak-manyak naman yata ng dating ko no'n," natatawang sabi nito. Sumimangot ako habang nakatitig sa mukha nito. Kainis talaga 'to. Guwapo sana, kaso balahura. Kumilos ito at biglang nagsimulang gumapang nang mabagal papalapit sa akin. Nanlaki naman agad ang mata ko at napatayo tuloy ako nang wala sa oras. "H-Hoy, Calix! A-Ano bang ginagawa mo?" Ngumisi itong lalo at hindi pa rin tumigil sa dahan-dahang paggapang. Napaatras ako. "Tumigil ka n-nga sa paggapang, para kang baliw, kapag hindi ka tumigil, hindi ako mangingiming suntukin ka, sinasabi ko sa iyo," banta ko at lumayo na rito nang tuluyan para pumunta sa gawing pinto. Tumay

  • Love you still   KABANATA 73

    Alexena"Huwag mong sabihing hindi ka pa rin uuwi, babae? ‘Langya! Isang taon na mahigit na 'yang soul searching na ginagawa mo, ah. Namihasa ka naman at nasarapan!" gigil na sigaw ni Zelle sa akin mula sa kabilang linya.Napangiwi ako sabay layo ng telepono sa tapat ng tenga ko.Hays. Ang lakas pa rin ng boses nito at hindi pa rin ito nagbabago, grabe rumepeke ang bibig nito, hindi mapigilan kahit na hindi pa kami magkaharap, paano pa kaya kung sa personal? Napapailing na ibinalik ko ang telepono sa tapat ng tenga ko."Magbi-birthday na ulit ako," paalala nito kapagkwan. Napangiti ako at nakaramdam ng saya. Ngayon lamang kasi nito nabanggit ang tungkol sa bagay na iyon, madalas kasi kapag nagbi-birthday ito ay ayaw nitong nagseselebra. She might be weird... but, I still love her, both with and without her weirdness."Oh, oo nga, ano? Muntik ko nang makalimutan!" kunwari ay gulat kong tugon. “'Langya ka! Ewan ko sa iyo!" angil nito. Natawa ako dahil sa gigil na tinig nito, pati

  • Love you still   KABANATA 72

    AlexenaNagsimulang gumalaw ang kamay ko upang mag-strum habang hindi inaalis at nakapokus pa rin ang tingin sa mga batang nasa hindi kalayuan at patuloy pa rin na naglalaro. Napangiti ako bago yumuko at itinuon na ang mata sa gitara at nagsimulang kantahin ang Unending Love.Ngunit sa kalagitnaan ng aking pagkanta ay may nagpatong ng kamay sa balikat ko.Nagulat man ay hindi ako tumigil, bagkus ay nilingon ko ang may-ari niyon at nginitian, umupo naman ito sa harapan ko nang komportable habang nakatuon ang mata sa akin. Nagpatuloy ako sa pagkanta. Hindi na ako nagulat pa nang sabayan ako nito. Nagbe-blend sa boses ko ang ganda ng boses nito na hindi nito basta-basta lang ipinaparinig sa iba. Hindi ko mapigilang ma-curious minsan at magtaka, ang iba kasi kapag ganito kaganda ang tinig ay ipinapangalandakan talaga, pero ito? Hindi ito ganoon, kung maaari ay itatago at itatago nito iyon. Mabuti na nga lang at hindi nito naiisipang itago ang iba pa nitong talento, ang pagtugtog ng ib

  • Love you still   KABANATA 71

    AlexenaAfter 1 year and 5 months, Children of God Orphanage."Mukhang masaya ka, ah?"Kaagad na lumingon ako sa pinanggalingan ng tinig. "Sister Anna..." pag-acknowledge ko sa presensiya ng bagong dating.Nanatili itong nakatayo habang nakababa ang tingin sa akin dahil kasalukuyan akong nakaupo sa bermuda grass na nakalatag sa pinaka-garden ng orphanage.Ngumiti naman ito kalaunan. "Anong oras na ba kayong nakauwing lima kagabi?" Napangiwi ako. "Madaling araw na po.""Kaya pala hindi ko na namalayan ang pagdating ninyo."Napakamot ako sa ulo. "Pasensiya na po. Late na po kasi noong nagsimula 'yong pagpe-perform no'ng apat na itlog sa reception sa kasal tapos natuwa pa sa kanila ang mga guest kaya napa-extend po tuloy, mga nakahiyaan po na tumanggi."Tumango-tango ito habang pinagmamasdan ako. "Gano'n ba? Pero maaga ka pa ring nagising kahit na puyat ka pa." Ngumiti ako. "Ang sarap po pala kasing gumising nang maaga, ang gaan po sa katawan," paliwanag ko.Napangiti rin ito habang p

  • Love you still   KABANATA 70

    AlexenaPigil na pigil ko ang sarili kong huwag lumingon dahil ayokong makumpirma ang hinala ko.Dmn it. Paano nito nalaman na nandito ako? Gumalaw ang anino at naramdaman kong umupo ang may-ari niyon sa tabi ko mismo. "B-Baby Dela Rama..." basag ang boses na basa ni Mikey sa nakaukit sa lapida. Napalunok ako at nagbikig ang lalamunan ko.Hindi ko ito magawang lingunin, natatakot akong makita ang sakit na nakabalatay sa mukha nito.Oo, deserve nitong malaman ang totoo pero kung masasaktan lang ito, hindi bale na lang na sarilinin ko ang lahat. Kaya ko naman eh, mas nahihirapan kasi ako sa kaalamang nasasaktan ito. Kung may paraan lang sana para hindi na ito makadama pa ng sakit, walang alinlangan na gagawin ko iyon. I want to save him from pain. Ang hirap kasi sa pakiramdam na wala akong magawa para rito, ang puwede ko lang gawin ay panuorin ito habang nasasaktan.Nakita kong hinawakan nito ang lapida.Hindi ko na napigilan ang pagdaloy ng luha ko, lalo na nang idinikit nito ang n

  • Love you still   KABANATA 69

    AlexenaKumurap-kurap ako upang mawala ang panlalabo ng mata ko at dali-daling kumilos pabalik papunta sa kuwarto noong marinig ko ang mga yabag ng pinsan ko.Hindi dapat ako nito makita.Habol ang hininga ko noong makapasok sa kuwarto at isinarado nang magaan ang pinto. Sumandal ako sandali roon at nang mangawit ay kumilos ako upang umupo sa kama.Hindi ko naman sinisisi si Mikey sa muntikan ko nang pagkalunod, sa totoo lang hindi naman ito ang may kasalanan kung bakit ako nahulog, dahil hindi naman ito ang nagtulak sa akin kundi si Lucy. Though... may parte na ito ang dahilan kung bakit naging gano'n si Lucy at humantong nga sa pagkakahulog ko sa pool at kamuntikan nang pagkalunod.Huminga ako nang malalim para mapayapa ang nararamdaman ko. Pinahid ko rin ang pisngi ko na may bahid ng natuyong luha. Lumunok ako at naramdamang muli ang uhaw.Tumayo ako kapagkwan at pumunta sa CR upang maghilamos, hindi maaaring lumabas ako at makita ng pinsan ko na ganito ang hitsura ko. Ayokong mag-

  • Love you still   KABANATA 68

    AlexenaSimula noong nakauwi kami ni Cloud, madalas ay nasa kuwarto lamang ako at paulit-ulit na lang ang ginagawa... matutulog, gigising, nakatulala o 'di kaya ay nakapikit at pinipilit na ipahinga ang isip at umidlip kahit na hirap na hirap akong matulog. Lumalabas lamang ako kapag kinatok na ako ni Zelle para kumain. Hindi ko man masabi rito pero sobra ang pasasalamat ko dahil nandito ito, kahit na ang tagal din naming hindi nagkasama pero hindi pa rin ito nagbabago, kahit na nga nasaang lupalop man ito ay umuwi kaagad ito noong pinatawagan ko ito kay Cloud bago kami bumiyahe, hindi pa rin ako nito kayang tiisin at pabayaan. Hindi ako nito iniiwan at nandito pa rin ito para samahan ako kahit pa nga madalas ay parang wala itong kasama dahil tahimik lang ako at halos puro tango lang ang isinasagot ko kapag may itinatanong ito sa akin. She's worried about me. Kita ko rin at ramdam na gusto ako nitong tulungan. Pero sa ngayon, ang gusto ko ay ang mapag-isa at mag-isip to sort things

  • Love you still   KABANATA 67

    AlexenaNapaprenong bigla si Cloud pero nang nakahuma ay agad na iginilid nito ang sasakyan. "W-What did you say?"Kinagat ko ang labi kong noong naguguluhan ako nitong hinarap."N-Namatay ang dapat ay may kakayahang bumuo sana sa amin, Cloud," mahinang ulit ko.Hindi nito nakuhang kumibo o gumalaw man lang, nanatiling nakatitig lamang ito sa akin."Kaya sabihin mo sa akin, may karapatan ba dapat akong sumaya? Paano pa ako sasaya?" may pait sa tinig kong tanong. Ikinurap-kurap nito ang mata, bakas sa mukha nito ang labis na kalituhan. "Who? What? Wait, hindi ako makasunod sa sinasabi mo. N-Namatay? Sino ang namatay na tinutukoy mo?" naguguluhang tanong nito.Para akong mabibingi sa lakas ng kabog ng dibdib ko. Pakiramdam ko ay pumipintig ang lahat ng parte ng katawan ko sa nerbiyos sa pagsisiwalat ng sikreto ko.Lumunok ako dahil sa ramdam ko ang paninikip ng dibdib ko, nanginginig ang labi na sumagot ako. "M-My... no, our baby."Napatanga ito sa narinig at napakurap ng ilang beses k

DMCA.com Protection Status