All Chapters of Rewrite the Stars: The Billionaire's Heirs forbidden desire: Chapter 11 - Chapter 20

Kier's POVWhen I woke up I was already inside my room. I was alone. It was dark and quite. Agad akong napabalikwas ng bangon ng biglang sumagi sa isipan ko ang huling nangyari bago nawalan ako ng malay, nagbabakasakali na panaginip lamang lahat, kinukumbinsi ang sariling hindi totoo lahat ng yun ngunit yung utak ko 'di kayang dayain ang nararamdaman ng puso, pumaibabaw pa rin yung sakit na tila pinipiga ng makailang ulit. Ang bigat sa pakiramdam, nakakapanghina ngunit kahit ganun pa man ay pinilit ko pa ring bumangon. Lumabas ako ng kwarto, pinuntahan ko ang silid niya ngunit para lamang masampal ng katotohanan, na iniwan na nga niya ako ng tuluyan ngunit ayaw ko pa rin maniwala. I called her name. "Kirsten!" malakas na tawag ko sa pangalan niya. I heard footsteps outside her room. Una kong binuksan ang banyo niya but she wasn't there. "Kirsten!" I called her again. Sinunod kong tinungo ang walk-in closet niya but still she was nowhere to be found. Lumabas ako ng walk-in closet

Ilang segundo lamang at muling ibinalik ko ang tingin sa kanila at 'di pa nga sila tapos na dalawa muli ay nag-iwas ako ng tingin. Matiyaga akong naghintay matapos ang bebe time nila. Napaupo ako ng tuwid ng bumukas ang pintuan ng shotgun seat. Inalalayan siya ni Kier papasok sa loob ng kotse nito bago pumwesto si Kier pabalik sa driver seat. "Kirsten, meet Miracle, my girlfriend. Miracle, Kirsten." napatitig siya sa mga mata ko, sa loob ng limang segundo nakita ko sa mga mata niya yung pamilyar na titig niya sa akin noon, pagmamahal, paghanga ngunit may pait… agad siyang nagbawi ng tingin sa akin. "my half s-ister, babe." "Hello, Ate." She greeted me kay lapad ng ngiti pero alam mong peke."Hi!" tipid kong bati sa kanya. She called me Ate kahit na 'di hamak na mas matured naman siyang tingnan keysa sa akin. Ilang saglit lang ay binabagtas na namin muli ang daan patungo sa mansion. Nasa labas lamang ng bintana ang tingin ko. Napasulyap ako sa harapan ng abutin ni Kier ang kamay

Kay bilis kong nag bawi ng tingin kasabay ang paghila ng kamay kong hawak niya. Tinalikuran ko siya at binalikan ang counter kung saan nakalapag ang tinimpla kong gatas. Inangat ko ang baso ngunit nang sinimulan kong ihakbang ang mga paa ay hinarang niya ang sarili sa daraanan ko. “Kirsten, can we talk? Please? Kahit saglit lang. I just missed talking with you, please…” napatitig ako sa mga mata niya, nakikiusap ang mga iyong pagbigyan siya, nakadama ako ng lungkot at awa para sa kanya habang nakatitig sa mga mata niya. Tumango ako, agad na nagning-ning sa saya ang mga mata niya ng makita ang pagtugon ko pero alam ko sa sarili ko hindi dahil sa awa na nadama ko para sa kanya kaya ako sumanayon na makipag-usap sa kanya kung hindi dahil sabik rin akong makausap siya, ayaw ko mang aminin sa sarili but I missed him too… I missed my best friend.Hinayaan ko siya ng kunin niya mula sa akin ang hawak kong gatas. Sabay naming tinungo ang pintuan patungo sa swimming pool. Huminto kami sa isa

“Hmpt!” tinipon ang buong lakas ko sabay tulak sa kanya palayo. Napaatras ito kasabay ang paglagapak ng palad ko sa pisngi niya, sa lakas ng pagkakasampal ko sa kanya ay napatigil ito. “Kilabutan ka nga!” gigil na sigaw ko sa kanya. Napigti na yung natitirang pagtitimpi ko. Nilagpasan at kay laki ng mga hakbang kong tinungo ang pintuan palabas ng kwarto. Takot na muli ay pigilan niya ko at ipipilit ang gusto ngunit bago ko pa man maabot ang siradura ay napahinto ako sa sinabi nito. “We’re not siblings.” galit na napairap ako, my teeth gritted in anger, ano na naman kayang trip nito. Galit na hinarap ko siya. “Will you please stop! Stop all this bullshit Kier!” napataas ang dalawang kamay ko sa galit. “Okay na eh! Okay na tayo! Pero yan ka na naman! Sinisimulan mo na naman! Pagod na akong intindihin ka! Pagod na kong paliwanagan ka! Pagod na akong takasan ka! Pagod na ako sa katigasan ng ulo mo! Pagod na pagod na ako sayo!” A tear fell from my eyes, naluha na ako sa galit at sa sam

“Stop it! Kier, ano ba?! Tumigil ka na! Utang na loob! Stop it!” Sinubukan kong muling bawiin ang kamay kong mahigpit niyang hawak ngunit bigo akong gawin iton. Binawi ko ang kabilang braso na hawak ni Rios. Sa sandaling nakawala ako ay malakas kong si Kier sa kanyang dibdib.”I said, stop it!” Bahagya siyang napaatras sa lakas ng pwesang ginamit ko ngunit ang mga mata niya’y nanatiling mariing nakatitig kay Rios, nakikipagsubukan, ayaw paawat, ayaw magpatalo. Unti-unting bumibigat ang paghinga niya, tila kay laki ng galit niya sa taong kaharap. Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang nakahawak sa isa kong kamay when his grip tightened and it did hurt me, emotionally and physically. Napatingala ako sa kanya muli. Napatitig ako sa madilim niyang mukha, bakas ang puot sa mga mata niya kahit ang nararamdamang ng puso niya ay dama ko habang patuloy na nakikipagsukatan ng tingin kay Rios. Walang gustong bumitaw ng titig sa isa sa kanila, nanatiling nakikipag tigasan ang dalawa sa isa't-isa.