Habang nasa biyahe, biglang nagpaalam si Brenda. “Ahmm, mahal, gusto ko lang sanang magpaalam.” “Magpaalam? Mukhang kinakabahan naman ako niyan. May pupuntahan ka ba?” sinulyapan siya nito habang nagdadrive. “Hindi, I mean gusto ko sanang magtrabaho.” Pagbibigay alam niya rito. “Huh? Bakit kanpa magtatrabaho? Alagaan mo na lang si Gab.” malumanay nitong sagot. “Eh, kasi..ganito kasi yun. Bago pa man tayo nagkitang muli, nakapag-apply na ako ng kumpanya. Nakakahiya naman kung hindi ako papasok bukas. Nagsabi na kasi ako na magsisimula na ako sa trabaho ko bukas.” paliwanag niya. “Sunshine, hindi naman sa ayaw kong magtrabaho. Gusto ko lang na walang nagmamay-ari sa oras at atensyon ng asawa ko kundi kami lang ng anak ko.” Nakasimangot na sinulyapan niya ito. “Hindi naman nila makukuha ang oras ko eh.” Katwiran pa rin niya. “No, ayoko pa rin. Hindi ako papayag na magtatrabaho ka. Kung gusto mong magtrabaho, gusto kong sa kumpanya ko. Gusto kong nakikita kayo ng anak ko.” “Hindi b

“Sunshine, anong ginagawa mo?” Mabilis na hinatak ni Rheniel si Brenda mula sa loob ng taxi. Mabuti na lang naabutan pa niya ito. “Akin na nga si Gab, mamaya itakbo mo pa ang anak ko eh.” Kinuha niya ang anak mula sa braso ni Brenda. Nakita niya ang pagtulis ng nguso nito habang nakatingin sa kanya.Imbes na mainis siya dahil sa ginawa nito, malakas na tawa ang pinakawalan niya dahil sa nakikita niyang reaksyon ng mukha nito. “Halika ka nga dito, pinakaba mo ako kanina.” Hinapit niya ang baywang ni Brenda at ginawaran ng halik sa labi.“Sino ba kasi ang hindi mainis. Ikaw naman pala ang CEO ng RB pinahirapan mo ako kanina.” Masama pa rin ang loob ni Brenda dahil sa paglilihim ni Rheniel.“Sorry na, hindi ko naman kasi akalain na may ganito pa lang mangyayari. Ang gusto ko lang naman sana sorpresahin ka, ngunit ako pala ang na sorpresa. Pero hinayaan naman kitang makabawi sa kanila di ba?” Hinalikan ni Rheniel ang noo niya. Ngunit parang hindi pa rin siya natunawan sa sama ng loob. Ki

“Sir, nandito na ang ni-request mo.” Sabay silang napatingin sa gawi ni Richard na kasalukuyan nakalusot ang ulo sa nakaawang na pintuan ng opisina. Katatapos lang nilang kumain at kasalukuyan ng naghahanda para sa monthly meeting ng kumpanya.“Ang alin?” Nagtataka na tanong ni Rheniel.“Yung dugo na ni-request n’yo po mula sa blood bank.”Namumula ang mukha ni Brenda na tiningnan si Rheniel. Nagtatanong ang kanyang mga mata. Saka pa lang naalala ni Rheniel ang kalokohan niya. “Ilagay mo na muna sa freezer.” utos niya kay Richard.Waring natatakot naman ito na pumasok sa kanyang opisina. “Oh, bakit ganyan ang mukha mo?” tanong niya rito.“Sir, wala naman kayong lahing bampira hindi ba?”“Tangina! Ano ba ang pinagsasabi mo?” inis niyang tanong rito.Mabilis nitong pinasok ang ilang bags ng dugo sa freezer. “Wala po sir, alis na po ako.” Kumaripas ito ng takbo palabas ng kanyang opisina.“Ano ba kasi ang pumasok sa utak mo at nag-order ka ng dugo sa blood bank?” naiinis na tanong ni Br

“Walang hiya talaga ang lalaking ‘yun. Crush ko pa naman sana siya.” Natutup ni Suzete ang bibig dahil sa huling sinabi niya. Nasulyapan kasi niyang masakit ang tingin sa kanya ng asawa. “I mean, nagustuhan ko pa naman sana siya para sayo dahil akala ko ang perfect niyang maging asawa.”“Yan ba ang sinasabi mong perpektong lalaki? Nagkaproblema lang sila ng asawa niya, binaling na sa iba ang sama ng loob. Hindi dapat ganun.”Galit niyang binalingan ang asawa ng sumabat ito sa usapan nila ni Brenda. “Bakit? Ikaw din naman ah. Nahuli rin kita nakaraan na may ka chat na ibang babae.”“Honey, chat lang yun. Hindi ako actual na nakikipagkant*tan doon.”“Susmaryosep Arnel, ang bunganga mo. Hindi ka na nahiya kay Brenda.” Saway niya sa asawa. Ngunit natawa naman si Brenda dahil sa bangayan ng dalawa. Gayunpaman hindi pa rin nawawala sa isip niya ang imahe ni Rheniel at Eunice sa loob ng opisina nito. Ang sakit sa dibdib sa tuwing naalala niya. Ngunit kung iyon ang paraan ni Rheniel upang ka

"Kumusta ang apply mo?" Tanong ni Suzete pagdating niya ng bahay. Kinuha niya si Gab mula sa kandungan nito at hinalikan sa noo."May work na si Mommy. Mabibili ko na ang lahat ng gusto ko para sa 'yo. Plus, matutuloy na rin ang binyag mo next month." Nakangiti niyang wika sa anak."Talaga, besh? Seryoso? Natanggap ka?" Hindi makapaniwala na tanong ng kaibigan niya. Mas mukhang excited pa ito kaysa sa kanya."Uhuh, at bukas na ako magsisimula." Natutuwang sagot niya na binalingan ito."Yaay, I'm happy for you besh. Ano ba ang ginawa mo at napapayag mo ang CEO na i-hired ka?"Nagkibit balikat siya. "Siguro dahil nakikita naman niya na seryoso ako pagdating sa trabaho." "Ay naku, Kailangan natin mag celebrate dahil may trabaho ka na." Bigla nagbago ang reaksyon ng mukha niya ng maalala ang unang trabaho niya bukas."Oh, bakit ganyan ang pagmumukha mo? Kailangan bang maging malungkot pag nag celebrate?" Napangiwi siya sa tanong nito. "May business meeting siya sa CEO ng RB bukas.""A