Lahat ng Kabanata ng LOVE GAME WITH THE CRIPPLED ZILLIONAIRE: Kabanata 241 - Kabanata 250

Habang bumabyahe, walang imikan ang dalawa. Pati ang driver naninibago na rin sa nakakabinging katahimikan sa loob ng kotse. Ngunit hindi na siya nagtangka pang magsalita kahit na gusto na niyang tanungin ang kanyang boss kung saan ba sila dideretso. Kung sa opisina ba or may ibang lakad pa ang mga ito. Sa kalokohan niya, bigla niyang inapakan ang preno dahilan upang muntik ng masubsob si Brenda sa likuran ng pang unahan na upuan. Mabuti na lang mabilis ang mga kamay ni Luke sa pagyakap kay Brenda kaya ang ulo niya ang tumama sa likuran ng upuan sa unahan."What the fuck!" Mura ni Luke habang matalim na nakatingin sa kanyang driver."Sorry boss, ang aso kasi biglang tumawid." Pangangatwiran nito."Ayusin mo ang pag drive!" Singhal ni Luke sa driver."Nasaktan ka ba?" Puno ng pag-alala na tsinek ni Luke ang mukha ni Brenda."Hindi, okay lang ako. Sorry nadaganan yata kita." Hinging paumanhin ni Brenda. Hinawakan niya ang bahagi ng mukha ni Luke na nakasubsob sa upuan.Napapikit naman s

Mayroong clinic sa loob kaya dito niya ito dineretso. May mga ilang pasyente na rin na nasugatan ang nakahilera sa loob at pawang napuno na lahat ng higaan. Ang iba nasa folding bed nakahiga samantalang ang iba nakahiga na sa sahig na may sapin na banig. Umupo na lang siya sa plastic na upuan at kinandong si Brenda."Hinawi niya ang buhok nito sa pisngi. Napangiwi pa rin ang mukha nito dahil sa sakit."Sir, ako na lang po ang uupo. Hindi mo kailangan na kandungin ako. Nakakahiya." Wika ni Brenda."No, masama na nga ang pakiramdam mo nagmamatigas ka pa. Hindi ka naman mamatay sa kandong ko di ba?"Nakagat ni Brenda ang dila niya ng marinig ang sagot nito. Hindi na siya nagreklamo pa. "Masakit ba ito?""Array sir! ang sakit, huwag mong hawakan!" Napasigaw siya sa sakit dahil sa biglang pag hawak nito. "Sir, handle it with care." Napalingon sila pareho kay Mang Sandro dahil sa sinabi nito. Hindi nila alam kung saan ito nanggaling bakit bigla itong sumulpot sa kanilang likuran."Hanap

Nagising si Brenda na sa loob na ng isang malaking silid. Dahan-dahan siyang bumangon para lang makita na nakabendahe na rin pala ang kanyang mga paa. Saka pa lang niya naalala ang nangyari sa kanya sa San Sebastian. Pinilit niyang bumaba mula sa kama upang tingnan kung saan siya dinala. Paika-ika siyang pumunta sa pintuan at pinihit ang door knob. Nagtaka siya kung bakit hindi niya ito mabubuksan. Hindi niya alam kung sino ang nagdala sa kanya rito. Inikot niya ang paningin sa buong silid. Nakita niya ang kurtina sa may bintana na nilipad ng hangin patunay na bukas ito. Muli niyang ininda ang sakit ng kanyang mga paa sa tuwing inaapak niya ito sa sahig sa kagustuhan niyang makasilip sa bintana. Hinawi niya ang kurtina. Ganun na lang ang kanyang pagtataka ng napagtanto na sa loob siya ng malaking yate. Natanaw niya ang lawak ng karagatan. Hindi niya alam kung ilang oras o, araw na siyang nandito. Malaki ang mga hakbang niya na bumalik sa pintuan. Wala na siyang pakialam kung masakit a

Alam niyang isang pagkakamali na sinabi niya ang tungkol sa sitwasyon ng kanyang anak ngunit may karapatan rin si Rheniel na malaman ang tungkol sa anak nito. “Pvtangina!” Narinig niya ang malutong na mura nito. Napaigtad siya ng bigla nitong sinipa ang wall ng deck. Napa Hilamos ito ng kamay sa mukha at muli siyang tinitigan. Halata sa mga mata nito ang kagustuhan na sumbatan siya, Ngunit walang boses na lumabas sa labi nito. Alam niyang naintindihan din siya nito kung bakit niya ito ginawa. Kinuha ni Rheniel ang cellphone at tinawagan si Richard. Vice president niya ito ngunit ito na rin ang ginawa niyang kanang kamay noon pa man dahil kabisado na nito lahat ng gustong ipagawa niya. “Saan ka?” tanong niya sa dominanteng boses. “Nasa bahay ni Suzete Boss, ngunit wala na sila rito.” “Si Gab?” nagsimula ng uminit ang dibdib niya sa iniisip na baka totoo nga ang sinabi ni Brenda. “Wala na rin dito, Boss. Mukhang magulo ang bahay nila. Halatang pinasok—” “Pvtang Ina! Ano ang nang

Mabilis na tinawagan ni Rhayan si Rheniel habang nasa biyahe sila papuntang Villa Mercedes.“Fuck, Rheniel, sagutin mo ang phone.” Bakas ng iritasyon at pag-alala ang boses ni Rhayan habang walang tigil sa pag ddial ng numero ni Rheniel.“Kuya,”“Hoh! Sa wakas sinagot mo na rin. Saan ka na ngayon? Nabasa mo ba ang text ko?”“Hindi. Nasa labas na ako ng Villa.” sagot nito.“Tangina, huminto ka, huwag mong ituloy.” malakas ang boses ni Rhayan para lag marinig ni Rheniel.“Huh? Bakit? Kuya nakikita ko na si Brenda, hawak na niya si Gab.” sagot muli nito. Alam ni Rhayan na hindi pa rin nito humihinto ng sasakyan.“Maraming nakabaon na landmine sa paligid ng Villa!”Boom!“Fuck! Rheniel!?” Malakas na mura at pagtawag ang lumabas sa bunganga ni Rhayan ng marinig ang malakas na pagsabog.“Tangina, Kuya sumabog ang SUV na sinasakyan ng mga tauhan ko.”“Pvtangina, Lendon, balansehin mo ang mga tauhan. Hold muna ang biyahe nila. Tangina Rheniel tumuloy ka pa rin ba?” Pinagalitan niya ito matapo