All Chapters of Carrying The Mafia's Twins : Chapter 1 - Chapter 10

Aniesha's POV"Kailan mo balak ayusin ang team mo, Ms. Zarzuela?!" sigaw sa 'kin ng department head patungkol sa aking team. "They're still adjusting, Ma'am," I uttered while my lowerlip is shaking because of the nervousness that I currently feel. Bahagyang natawa ang aming department head at sinapo ang kanyang noo. Kahit ako ay nas-stress dahil sa aking team. Pinaayos ko na sa kanila ang mga papers na dapat ay gagamitin ni Ma'am Cynthia subalit mas inuna nila ang aming magiging presentation. "Adjusting?! You're always telling me that nonsense excuse, Zarzuela! Ilang taon ba dapat sila mag-adjust?! Kapag puti na ang uwak?! Get out of my sight! I'll be giving you a day to finish the papers that I gave you!" aniya na siyang naging dahilan ng pag-alis ko sa 'kanyang harapan. Ipinikit ko nang panandalian ang aking mga mata at muli itong idinilat pagkatapos ay marahang sinuntok ang dingding sa hallway. Kahit anong pilit ko na maging mabait sa team ko ay pinipilit nila akong ilabas ang

Aniesha's POVPAGKARATING namin sa kompanya ay ramdam ko ang tinginan ng mga ka-trabaho ko. Kakabukas pa lang ng kompanya kaya abala ang lahat sa kani-kanilang departamento at kasalukuyan silang nag-i-interview ng mga aplikante. Marahil ay galit sila sa 'kin dahil mismong sa bibig ko noon nanggaling na ayaw ko na may nale-late ni isang minuto sa pagpasok sa trabaho pero heto ako ngayon, mahigit isang oras nang late. "You're scared, aren't you?" biglang tanong ni Montenegro dahilan para makagat ko ang pang-ibaba kong labi. "It's kinda weird. Bakit no'ng nalaman mo na kamag-anak ko si Uncle Philip nag-iba na rin 'yong treatment mo sa 'kin? Like, I'm still Montenegro, Montenegro that you used to scold before," natatawang dagdag niya. Hindi agad ako naka-imik. Bakit pakiramdam ko laging sarcastic ang tono ng pananalita niya sa 'kin?"Ah.. h-hindi naman," kamot ulong sabi ko. Kasalukuyan siyang nakatingin sa 'kin. Tila ba may inaantay na mayroon pa akong idudugtong sa mga sinabi ko. M

Aniesha's POVNAGISING ako dahil sa sikat ng araw na tumama sa aking balat. Wala na si Montenegro sa aking tabi pagkabangon ko. I laughed silently, ano pa ba ang ine-expect ko? Malamang iiwanan na ako no'n dahil wala namang pakialam 'yon sa sa 'kin maging sa ibang tao. Tanging sarili niya lang ang mahalaga sa 'kanya. Nagdesisyon akong kumuha nang tuwalya sa cabinet dito sa Casita na tinutuluyan namin pagkatapos ay dumiretso sa CR. Ngunit akmang bubuksan ko na sana ang pintuan nang CR nang biglang may nagsalita sa aking likuran dahilan para matigil ako sa pagpihit ng doorknob."Breakfast is ready, Zarzuela. I'll go downstairs, follow me at the Xiaoxian restaurant. We will be having a meeting with my business partners," ani Montenegro pagkatapos ay lumabas na sa aming Casita. Napa-buntong hininga na lang ako bago pumasok sa CR. Pagkatapos kong maligo't magbihis ay nagdesisyon na akong pumunta sa Xiaoxian restaurant. Nadatnan kong nagtatawanan sila Montenegro at ang iba pa nitong mga

Aniesha's POVILANG BUWAN ang lumipas ay wala pa ring bago. Gano'n pa rin, gigising, kakain, papasok, uuwi at tutulog. Hindi na kami muling nag-usap pa ni Jaxson pagkatapos nang nangyari sa pagitan namin. Maaaring nag-uusap kami minsan subalit tungkol na lang 'yon sa trabaho. Natigil ako sa pag-iisip nang maraming bagay nang bigla akong makarinig nang isang malakas na sigaw mula sa labas ng bahay namin. "Babayaran niyo ang utang niyo o kukunin ko itong bahay na 'to?!" Sigaw ng isang lalaki sa aking kapatid na kasalukuyang nakaharap sa 'kanya. Agad akong pumagitna sa kanila at inilagay si Kuya Angelo sa aking likuran upang ma-protektahan siya. "B-babayaran po namin sa susunod na buwan. Pangako ho," pangungumbinsi ko sa 'kanya. I heard him chuckled that made me feel nervous then he spoke. "Siguraduhin niyo lang! Kapag hindi pa kayo nakapag-bayad sinasabi ko sa inyo! Mapupunta kayo sa lansangan!" Pagbabanta ng lalaking naniningil sa amin. Tila ba nabunutan ako ng tinik sa lalamutan

Aniesha's POVNAGISING ako dahil sa lakas ng pag-ring ng aking cellphone dahilan para agad ko itong sagutin. "H-hello?" Inaantok at papikit-pikit na tanong ko pagkasagot ko ng cellphone. "Did I wake you up?" Natatawang tanong niya dahilan para mapangiti ako. "I just got here a few minutes ago," muling aniya. "Israel, you don't need to update me everytime," natatawang wika ko. Kahit kailan talaga napaka-maalalahanin ng lalaking 'to. Muli kaming nagkita ni Israel noong naghahanap ako ng bahay na malilipatan namin ng aking mga anak at mga kapatid. Laking pasalamat ko sa Diyos dahil binigay niya sa 'kin si Israel bilang isang matalik na kaibigan. Hindi ko nga lubos akalain na magkikita kaming muli subalit mapaglaro nga talaga ang tadhana. Sino nga bang mag-aakala na magkikita kaming muli?"Aniesha, I wanted to update you everytime. Huwag mo namang ipagkait sa 'kin ang pag-a-update ko sa 'yo." Turan niya pagkatapos ay bumuntong hininga. Ngumiti ako sa kawalan at muli siyang kinausa