Lahat ng Kabanata ng Flinn: Kidnapped by the Mafia Boss: Kabanata 41 - Kabanata 50

Flinn's POV Kausap ko ngayon si mama, wala akong ibang matakbuhan sa oras na iyon, kailangan kong mahanap si Darlene sa lalong madaling panahon. I am thinking the best way to do it, lalo pa ngayon na nagdadalang-tao siya sa anak namin. "What should we do, then, Flinn? Anong naiisip mo? Hindi ako pwedeng maging mahina sa oras na iyon dahil kailangan ako ni Darlene. "I want something, mom. I want power. I want to defeat uncle Brenox' force, hindi magiging ganito kung may kapangyarihan ako. Ni hindi ko nga maprotektahan ang asawa ko." "I can help you," sagot nito sa akin. Nakatingin lang ito sa mukha ko, halatang nag-aalala. "Romero will kill me, one by one." "I can sort that things out, ang sa ngayon, kailangan mong maging tuso, i will give you my people, sila ang magagaling na tauhan ko sa Demoirtel, kung gusto mo, dadagdagan ko rin ang tauhan mo." Sambit pa ni mama sa akin. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya naghuhubad ng maskara. Tanging pag-usok lang ng sigarilyong hinihith

Darlene's POVNakapa ko ang sariling tiyan. Kumikirot iyon dahil sa pagkakahiga ko sa maduming sabsaban doon. Hindi ko alam kung nasaan ako. Nakagapos ang mga paa ko, habang ang isang kamay ko naman ay may posas at nakakadena at nakakabit sa isang haligi. Para akong nasa bartolina, hindi, isang impyerno!"Pakawalan n'yo ako!" sigaw ko sa mga oras na iyon. But there's no one that scene. Hindi ko rin alam kung may tao ba pa ba sa labas, dahil batid kong nasa isang close room ako. Maalinsangan ang panahon at gaya ng kutob ko, gumagalaw iyon."Nasaan ako?" ulit kong tanong sa sarili. Madilim ang kwartong iyon, madumi, at halos walang pumapasok na hangin.Napaiyak ako sa sandaling iyon, alam kong hindi na ako magtatagal dahil hinang-hina na ako. Naaalala ko ang nagdaang eksena, may pumasok sa bahay at pinagbabaril ang mga kasama kong kasambahay. Wala na roon sina mama at papa Ullysis, at ako nama'y nasa kwarto at nakahiga. Nasa isipan ko pa rin kung paano nila ako tutukan ng baril. Kahit m

Flinn's POVMatagal kaming natapos sa pag-eensayo dahil hindi madaling turuan si Candice. Mabigat ang kamay nito, wala sa focus at panay tili kapag pumuputok na ang baril. Nag-iisip nga ako kung kakayanin ko ba siyang ipadala sa mga buwitreng halang ang mga bituka. Naisip ko na tuloy ang sumuko, but, the fire inside of me is still hoping a chance na magawan ito ng paraan.Naubos ko na ang huling pakete ko ng sigarilyo sa oras na iyon. Malalim na ang gabi at heto nga't nag-iisa sa labas. Tanaw ko ang ginawang apoy sa harap ng bahay. Nag-iisip ako ng magandang technique. Nasa loob sina Minex at Candice, hindi ko masyadong pinansin ang mga ginagawa nilla. Hindi rin naman ako open sa kanilang dalawa tungkol sa plano at iniisip ko."F-flinn..." napalingon ako sa aking likuran. It's Candice, suot nito ang pantulog na pajama at isang manipis na sando.Nanatili akong walang imik, at bumalik sa apoy na tinitingnan ko."Hindi ka pa ba matutulog?"Hindi ako sumagot."Hoy! kinakausap kita. Ano b

Darlene's POV I am upset, really upset this time. Katunayan, wala ako sa mood habang nasa gilid ng gusali na aking kinatatayuan. Ano na naman kaya ang ni-rereport ni Sonnet kay Kenneth that time. Kaya bago pa sila gumawa ng kung ano ay wala sa sarili akong naglakad patungo sa kanila. "Hey, you two there...listen, i need to eat something." Nagulat ito sa presensya ko, nagtinginan silang dalawa. "What do you want, Darlene?" takang tanong ni Kenneth. "I need a bowl of fresh salad, topped with mayo, strawberries aside and some berries, gusto ko rin ng crab, 'yong bagong huli, saka calamares saute, na may maraming chili sauce," mahabang pahayag ko. "Anything else?" dugtong pa ni Sonnet. Umiling ako. "Dapat n'yo akong bantayan, baka takasan ko kayo..." nagbibigay hint ako sa kanila. Natawa nang mahina si Kenneth saka umiling. "I don't get it, Darlene, para kang batang nagtatuntrums, alam mo ba 'yon?" buska ni Kenneth sa akin. "Well, tiisiin mo, bakit mo kasi ako kinuha-kinuha, i thin

Flinn's POV Tinanggap ako ng pamilyang Morosillio, dito muna ako maglalagi habang hindi pa okey ang lahat. I am still processing, finding the real reason if where does Darlene chose to stay. I must seek Amalia to settle these things, pero kailangan ko munang huminga. "May bumabagabag pa sa'yo, hijo?" napalingon ako sa bandang kaliwa, nandoon si ninong, hawak nito ang isang tobacco at inaabot sa akin. Tinanggap ko naman iyon saka pilit na ngumiti. "Salamat po," saka muling ngumiti. "I know you're not happy, young man. Kilala ko ang ngiti mong 'yan, napano ka ba? May problema ba sa inyo?" sabi pa nito sa akin. Hindi kasi niya alam ang mga pangyayari sa Croatia. I shake my head. "I know some details of my life aren't true, ninong. And some of those, ay alam ko na." Simpleng saad ko rito, nabigla siya sa sinabi ko, gayundin ang reakasyon ng mukha niya na wari'y may idadagdag sa akin. "Hijo..." "Bakit po ninong?" "Huwag sanang mag-iba ng pagtingin mo sa akin, sa amin, kung sasabihin