Lahat ng Kabanata ng Flinn: Kidnapped by the Mafia Boss: Kabanata 11 - Kabanata 20

Flinn's POVMatapos mag-ayos ay agad akong pumunta sa lugar na sinabi ni uncle. I called mang Tancio to drive me from my hotel to that particular place. "Cigarrete." I offer mang Tancio but he shake his head. "Hindi ho ako naninigarilyo."Dahil sa sinabi niya'y ibinaling ko lang ang paningin sa labas. Hindi naman ganoon kalaki ang Sta. Monica. The place is more countryside vibe and it seems the province preserve the local infrastructure and the mobility in the area is still quiet few. "Saan po ba banda, sir?" Mang Tancio asked me again. "Balay ni Lakay Resto, mang Tancio." I checked the sides of the road, looking for the name of it. "Ay ayon ho, nakita ko na." Turo nito sa isang tagong resto kung saan malapit sa katedral ng lungsod. "Alright, manong. Please remain here. I'll be back." Saad ko sakaniya saka binuksan ang pintuan. Pumanaog ako saka marahang naglakad sa eskenita. Medyo may kadiliman na rin gawa ng noo'y oras na ng hapunan. When I cross the street ay nakita kong umil

Flinn's POVSakay ako ng kotse ni mang Tancio habang binabagtas ang daan papunta sa sa mansion ng mga Romero. Ang sinabi ko lang sa matanda'y gagamitin ko muna ang kotse niya para bisitahin ang dating kaibigan. Mas mabuti na rin kasing walang masangkot sa gagawin kong ito. Nang marating ko ang mansion ay agad kong ipi-nark ang sasakyan sa kanilang malawak na garahe. Mabuti at naalala ko pa ang sinabing address noon ni papa kaya naman hindi ako nahirapang pumunta. Salamat na rin at gumagana rin pala dito ang GPRS o Google Map para sa madaliang route sa highway shortcuts. Pababa pa lang ako sa sasakyan ay may sumalubong na sa aking mga kasambahay nila. Magiliw nila akong binati at gaya sa Croatia ay para akong hari na kailangang gabayan sa anumang paraan. Nakayukod ang mga ito habang ako nama'y galanteng inayos ang aking coat habang ang nag-iiwang ingay ng sapatos ko ang pumalibot sa eksenang iyon. Suot ko ang black business attire suit habang nakasleek cut ang aking buhok. Bahagya k

Darlene's POVHabol-hininga ako habang tinatahak ang daan papunta sa kabilang bayan. Dala ko lang ang iisang bag. Dala ko ang passport, cards at iba pang gamit ko for travel purpose. Hindi ko talaga alam ang gagawin, I know na hindi magtatagal ay mahahanap ako nila papa at Tito. I don't know where to go. Iisa lang nasa isip ko sa oras na 'yon, ang makita si Flinn. He must meet me where I am now. Agad ko siyang tinawagan kanina habang nasa byahe ako, but he's out in service. So, ngayon nga'y makikitawag ako isang tindahan, mabuti na lang at may natitira pa akong pera para pambayad. "Thanks god," hawak ko sa fifty pesos na bill. Agad akong kumatok sa tindahan, nakita agad ako ng aleng matanda. "Oh hija, anong sa'tin?"Ngumiti ako saka kemeng tinuro ang telepono. I know the landline number of Flinn, nandoon sa kapirasong papel ang lahat ng contacts ko, including him. "Sampung piso kada minuto," tipid na sambit nito. I smiled back as she reach me the phone. Nagbayad na ako. "Five mi

Ullysis POV"Darlene!" sigaw ko pa sa mga bultong katawan na nakatayo sa harapan ng altar na iyon. Hindi ako nagkakamali, it's them! Galit na galit ako habang tanaw nag pagkakayakap ni Flinn kay Darlene. Wala sa pamilyang Romero ang gagawa ng kabulastugang gaya ng ginagawa ngayon ni Darlene. Nagagalit ako sa maraming rason. Una, pinagkatiwalaan ko si Darlene na makapagtapos sa kinuhang kurso sa Croatia kahit pa labag iyon sa loob ko. Dahil ang gusto ko sana para sa kanya ay mag take-over agad sa pagiging acting CEO ng Romero Industry, pero dahil na rin sa katigasan ng ulo nito'y napapayag niya kaming dalawa ng ina niya na magsimula lang muna ito sa staff production at maintenance photography doon sa Harrison Modelling Corporation, ang isa sa lower company ng Romero Industry. Sa pangalawang rason naman ay nagagagalit ako sa lalaking si Flinn, dahil kabilin-bilinan ko na alagaan para sa amin si Darlene, pero't heto nga't nalaman naming nabuntis pala niya ito sa Croatia. Idagdag pa an

Flinn's POV Nagising na lang ako sa sensasyong nararamdaman. Kapwa kami hubad ni Darlene sa kabuuan ng lugar na iyon. Yakap-yakap ko pa ito habang noo'y mahimbing na natutulog sa aking bisig. Damn! I even saw that marks in her entire body. Nagi-guilty ako sa ginawang karahasan sa kanya, kaya naman napakagat labi ako habang masuyong hinahaplos ang kanyang mala-anghel na mukha. Damn again! Never in my entire identity makes me feel this way. Ang isang mafia boss ng Croatia ay ngayo'y walang kalaban laban sa nakakahumaling na ka-inosentehan ni Darlene. Her ethereal beauty is such a living example of Venus. I clearly see her perfect-shaped lips na kagabi ko lang kadaupang palad, damn! How it tempts me, as if it's waiting for my lips to land and seal some kisses again. Her perfect arc of brows seems so sweet, kahit pa madalas tinataasan niya ako ng kilay, but still it makes her more seductively beautiful. Her playful cheeks na kay sarap himasin at hagkan. Ang pisngi na halos kumuk