All Chapters of LLU: School of Bitches: Chapter 11 - Chapter 20

"Kristoff's POV"Muling namayani ang katahimikan sa pagitan namin. Nakatuon na sa ibang direksyon ang paningin niya kaya nagawa kong pagmasdan nang malapitan ang mukha niya.She has a long dark brown hair na medyo may pagkakulot. Kulay brown din ang makakapal niyang kilay. Mahahaba ang pilik mata. Even her eyes. Her brown mesmerizing eyes. Pakiramdam ko tuwing napapatingin ako, nahihipnotismo niya ako. Matangos din ang kanyang ilong and yeah! May dimple nga siya. Napako sa labi niya ang paningin ko. Isang beses ko pa lang siyang nahahalikan pero masasabi kong sobrang lambot nito. She don't need to put any lipstick dahil sobrang natural ng pagkapinkish ng kanyang mga labi.Now, what I am thinking? D*mn!Hindi ko nga alam kung gumagana pa yung utak ko para sa plano ko sa kanya. There is something within me na parang umaayaw na. Should I start my plan now? Pero kapag tinatanong ko kung para saan pa, bakit parang wala akong mahukay na tamang sagot? Bakit ang laki ng bahagi sakin ang hindi

"Sumi's POV""I hope, I won't be able to see you here again, iha," ani Doctora."Don't worry, doc. The same feeling goes here." At nagngitian pa kami bago ako inalalayan nina kuya Carl. Si kuya at ate Bella ang nakaalalay sa akin, samantalang si Jellah naman ang may dala ng gamit ko.Nasa labas na kami ng hospital nang biglang tumunog ang cellphone ko. Sinagot ko muna ito bago sumakay sa kotse ng pinsan ko."Kuya?"["Pauwi na daw kayo? Take care, please."] I smiled a bit. Ehemm, kuya why do you always have to be so sweet?"Sure kuya. Mag ingat din kayo diyan."["Yes, we will! I'll call you some other time."]Nagpaalaman lang kami saka ko binaba ang tawag. Hindi naman masyadong nalalayo ang hospital at La Llera University sa condo namin kaya ilang minuto lang ay nakabalik na din kami.Nanatili pa sila doon ng ilang minuto hanggang sa magpaalam na sila."Babalik kami dito bukas, Glay.""Sure ate Bel. Ingat kayo.""Ingat din kayong dalawa dito." Nagbeso-beso lang kami saka na sila tul

"Kristoffer's POV"Nagsimula na ang laro. Si Miss Mia ang magsisilbing referee namin. Pumito muna si Miss saka hinagis sakin ang bola. Unang laro pa lang ay mainit na ang labanan. Kasama ko sina Clyton, Phyrus, Cris at isang kaklase ko. Tigli-limang members ang bawat isang team. Kalaban naman namin ang pinsan ko. Kasama niya ang kagrupo niya na sina Kelvin at William. Maging si Emhir ay nasa grupo din nila at may isa pa na sa wari ko ay kaklase nila.Nang matapos mahagis sa akin ni Miss ang bola ay tumakbo agad ako papunta sa kabilang ring. Ramdam ko ang pagsunod sa akin ng pinsan ko pero bago pa man niya maagaw sa akin ang bola ay hinagis ko na ito at saktong nasa three point line ako. Kaya sa huli, nakathree points agad kami kahit kakasimula pa lang naman.Hindi lang laro ang ginagawa namin ngayon. Parang ensayo na rin ito para sa nalalapit na Sports Game Entry ayun kay Miss. Mabilis na dumaloy ang laro at nakakailang points na rin ang sa kabila. Nakahabol sila at umabot pa nga sa t

"Kristoffer's POV""Thank you, love. Pumasok ka muna." Tumango lang ako saka siya inalalayan papasok ng kanilang bahay."Ipagtitimpla muna kita ng Juice," aniya saka pumunta sa sala nila at nagtimpla ng juice."Heto o!" aniya at inabot sa akin nang matapos niya iyong matimpla. "Thank you," tanging nasabi ko na lang. Hindi ko muna ininom ang binigay niya. Hindi ko alam kung bakit wala ako sa mood ngayon."Hindi mo ba muna iinumin yan? Pinagtimpla kita e," nagtatampong aniya."May sasabihin ka pa ba? May pupuntahan pa kasi ako e," nasabi ko na lang. Wala talaga ako sa mood ngayon at hindi ko alam kung bakit."Sorry na. Alam kong nagkasagutan tayo pero please. Nagselos lang naman ako e. Panay kasi ang tingin mo sa kanya at parang nakalimutan mo na na girlfriend mo ako." Sa kabila ng pagpapaliwanag niya ay hindi ko man lang nakitaan ng interest ang paliwanag niya. Naiinis na ako! Siya ba talaga ang may problema o ako? Baka ako na nga! Tsk!Tumayo ako at nilapag sa mesa ang baso na hangga

"Sumi's POV"Nanguna ako sa paglakad at naramdaman ko naman ang pagsunod niya. Maya-maya lang ay natanaw na namin ang lapida ng mga magulang ko. Nananatili siya sa likod ko dahilan para hindi ko matukoy ang reaksyon niya pero nasisigurado kong nagulat siya nang matindi. Nang tuluyan kaming makalapit ay agad akong umupo at naramdaman ko naman agad ang pag upo niya sa tabi ko."W-wala na pala sila." Hindi ako tumingin sa direksyon niya pero alam kong nakatingin siya sakin. Inabala ko ang sarili ko sa pag alala ng isang masalimuot na pangyayari sa nakaraan. Pinakiramdaman ko ang sarili ko at nang handa na ako ay agad kong sinimulan ang pagkwento."Hindi ko naabutang buhay ang mga magulang ko. Ang sabi sakin ni kuya pati na rin nina nana at apa ay bata pa lang ako namatay na sila. May sakit daw sa baga ang dalawa. Nagpaopera sila pero hindi nila kinaya. Hindi ko sila naabutan ng b-buhay." Nabigla ako sa biglaang paggaralgal ng tono ko. Nagbabadya na rin ang luha ko pero sa halip na pigil