Lahat ng Kabanata ng Her Secret Dark Life : Kabanata 1 - Kabanata 10

Mariing pinikit ni Tasha ang mga mata niya. Pinilit niya ang sariling huwag ipakita sa ina ang mukha niya. Naririnig niya lang naman ang sigaw ng Mommy niya sa loob at kaaway nito ang ama niya at pinag-aawayan na naman ang tungkol sa babae nito, ang pagiging babaero nito na lagi nilang problema dalawa. Ang lalo pang kinagagalit niya sa sarili ay alam niya ang lahat, alam niya kung sino ang babae ng ama niya pero araw-araw ay nagpapanggap siya at ngumingiti sa taong 'to na parang hindi niya alam. Nanginginig ang labi at pinunasan niya ang sariling luha. Sinandal niya ang likod at tumingala habang pinipigilan ang sarili na lumuha."Bigyan mo naman ng kahihiyan ang anak mo, Alfonso. Si Tasha, a-anong sasabihin niya sa’yo kapag nalaman niya 'to? Hindi ka pa rin marunong makuntento? Kahit utang na loob Alfonso ang tanda na natin. Bakit hanggang ngayon siya pa rin?" sabi na garalgal na ang boses ng Mommy niya. Malamang ay may nakapagsabi na naman sa nanay niya. "Baba-e ang anak mo tapos g

Marahang natawa siya at napailing. Inubos niya ang laman ng baso at saka nagpasyang tumayo. "Opss." Natawa siya nang muntik pa siyang natumba. Mabuti at nabunggo niya ang lalaki at napahawak siya sa braso nito. Nasinghot niya pa ang pabango nito, gustong-gusto niya 'yon pero mas gusto niyang sumayaw. Umiikot na ang paningin niya sa daming nainom. Pero ayaw niya pa na umuwi. Gusto niya pa niya na sumaya at makalimutan ang sakit na nararamdaman. Pilit na dinilat niya ang mga mata, inalis niya ang kamay sa braso nito at pasuray-suray na naglakad sa mga taong sumasayaw. Nagtagumpay siya kahit na muntik na naman siyang matalisod. Mabuti talaga at hindi naman siya pinabayaan ng panginoon sa mga panahong ito. At dahil ang gusto niya lang ay maalis ang sakit sa puso niya kahit ilang minuto lang. Ang tanging gusto niya lang sa ngayon ay maging masaya. Pero sa hindi maiwasan na pangyayari ay napaluha na naman ang mga mata niya, kaya bago pa talaga siya maiyak ay nagsimula na siyang sumayaw.

Katahimikan ang sumalubong kay Tasha pagkapasok niya ng gate. Hindi na siya nagtaka nang wala siyang makitang mga kasama nila sa bahay. Tiyak ay pinauwi na naman ng mommy niya ang mga ito o hindi kaya sa Cavity, sa kabilang bahay nila. Nang hindi makita ang ina sa sala ay umakyat siya sa taas para hanapin ito sa kwarto, pero wala 'don ang ina. Nasa kabilang kwarto pala, kwarto ng daddy niya. Bata pa lang siya ay magkahiwalay na ang kwarto ng mga magulang niya. Ang akala niya noon ay okey lang 'yon. Na natural lang 'yon sa mag-asawa. Pero ngayon ay alam niya na ang katotohanan. Nakahiga ang ina sa kama at nakatingin sa kisame, isang tingin pa lang alam niyang nakatulala lang ito. Hindi siya napansin ng ina hanggang sa paglapit niya rito. Namamaga ang mga mata nito dahil sa pag-iyak at sigurado siyang wala ring tulog ang ina. "Mommy," tawag niya. Marahan na hinawakan niya ang kamay nito para kunin ang atensiyon ng ina. Dahan dahang napatingin ang ina sa kanya, at ang mga luha nito

12 years later "Maam, lahat po ng appointment niyo ngayon ay nae-cancel ko na. Naihanda ko na rin po ang masasakyan niyo papunta sa factory na nasunog kagabi."Kaagad na tumayo siya. Isinuot niya ang blazer suit at binitbit ang bag. "Salamat Sarah. Lahat na mga documents na kakailanganin ko ay pakihanda na lang para pagbalik ko ay titingnan ko. Siguraduhin mong lahat ng tungkol sa branch ay ilalabas mo para hindi na kita matawagan." "Opo maam." "Hindi ko alam kung anong oras ako makakabalik dito, pwede ka ng umuwi pag natapos mona ang pinapagawa ko.'' "Opo maam, thank you,'' ani nito. Tumango siya tsaka tumalikod na sa kanyang secretary. Nagmamadali ang bawat kilos para mapuntahan niya na ang lugar kung saan nasunog ang bagong building. Sumasakit ang ulo niya sa nangyari, million million ang nawala sa kanya dahil sa aksidente. Ang pinagpapasalamat niya na lang ay walang taong nadamay. "Maam, andoon na po ang pulis naghihintay sa'tin." "Thank you po, pakibilisan na lang manong,"

Hindi pa rin mawala wala sa isip niya ang imahe ng lalaki, palaging naglalaro sa isip niya ng mga mata nito at labi. Mariing pinikit niya na lang ang mga mata at naiinis na ginulo ang buhok. Bakit pa kasi ngayon pa siya nagkakaganito kung kailan lampas na ng kalendaryo ang edad niya? akala mo teenager eh. Nagmumukha na lang tuloy siyang tanga at baliw. "Tasha. Ayusin mo ang buhay mo, malabong maging kayo dahil mas bata siya at lalong hindi ka niya papatulan dahil hindi ka niya gusto, kailangan mo siyang kalimutan. bulong niya sa sarili. Binalik niya ang mata sa mga papeles na nagkalat sa lamesa. Bumalik siya sa pagkaaayos nang upo at sinusubukang ituon ulit ang atensiyon sa trabaho. Anong oras na siyang nag-lunch dahil tinapos niya pa ang lahat ng trabaho. Pero tatayo pa nga lang siya nang tumunog ang cellphone niya at tumatawag ang kaibigan. Kaagad niya namang sinagot. "Tasha... tulungan mo ako," bungad nito pagkasagot niya. Kaagad naman na nagsalubong ang kilay niya dahil sa bo