All Chapters of KIDNAPPED: Chapter 61 - Chapter 70

THIRD PERSON POV "Matagal pa ba?" inip at iritado niyang tanong sa babaeng doctor na iyon. Tinanggal niya sa pagkakawit ang mamahalin niyang bag mula sa kaniyang balikat at pinatong iyon sa kaniyang kandungan. She crossed her legs as she leaned on the backrest of the comfortable seat but it doesn't help to make her feel comfortable. Kinakabahan siya. At the same time, naiinis at naiirita siya dahil pakiramdam niya napakabagal ang kilos ng doctor na umaasikaso sa kaniya. She did various tests to find out what exactly was the problem and why she hadn't gotten pregnant up until that moment.Hindi mabilang na beses at sunod sunod pa na may nangyari sa kanila ni North pero bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nabubuntis?Ilang sandali pa ay lumabas na rin ang resulta. She was shocked. Parang nagunaw ang mundo niya. All her plans. Her dream to be a devoted wife and mother was suddenly scattered by the test results. Nanlulumo siyang umalis sa kilalang ospital na iyon pagkatapos

ROCCO Kinakalabit ako ni Manu habang hindi mapuknat ang tawa nito pero hindi ko siya pinapansin. " Basahin mo reply ni Abno? Galit na galit," humalhak siya. Hinawi ko ang kamay niyang may hawak ng cellphone sa harapan ko. "Grabe seryoso, ah?" aniya pang tinulak ang likod ng balikat ko. Simaan ko siya ng tingin. "Napakasuplado." Aniyang binalik ang mga mata sa hawak nitong cellphone. I roamed my eyes in front of the stage. Tapos na ang performance ni Hope. Ang alam ko bumaba na siya e, pero bigla na lang nawala ito sa aking mga mata. Nakita ko rin ang alarmang naka-rehistro sa mukha ni Daniel. Nilapitan ko siya. "Did you see her? bumaba na siya kanina, ah." Ang sabi ko kay Daniel."Susundan ko," ang aniyang tinungo na ang harapan ng stage. Narinig kong muli ang halakhak ni Manu. "Tingnan mo, galit na galit na naman si Abno! Sigurado inggit na inggit ngayon ang gagu!" Sinaway ko na siya,"You shut the fvck up!" Kung wala lang talagang maraming tao, nasuntok ko na 'to e. Kawa

HOPE Robie's presence is like poison to me. I don't know why she visits now the safehouse so often.Kapag nariyan siya, nahihirapan akong huminga. Kapansin-pansin racket and it lagi ang napakarami niyang tauhang dala. And all of them are heavily armed, I could say kasi sa hahaba at lalaki ng mga baril na hawak nila. Mababagsik ang kanilang mga itsura. Matatawag ko pa bang safe house 'to? Hindi na nga safe ang pakiramdam ko e. Madalas pinipisti ni Robie ang araw ko, sila ni Kuya Sin. Madalas ko silang makita at marinig na naglalampungan. Masakit sila sa mata. At parang binabasag, ang eardrums ko ng mga malalanding tawa at tila palaging nang-aakit na boses ni Robie. At hindi mabilang na beses kong sinumpa silang dalawa sa isip ko. Nagpupuyos ako sa galit, pero alam kong wala naman akong magagawa. I tried to avoid her pero minsan may pagkakataon talaga na hindi ka makakaiwas at kailangan mo siyang harapin! Lalo na kung siya mismo ang gumagawa ng dahilan para kayo ay magkabang

ROCCO "Our men are moving according to the plan, Sin, you don't have to worry. Pero kailangan natin makuha agad si Tito Maximo bago makabalik si Robie." Umayos ako ng upo at sinandal ang likod sa swivel chair ko. "Two weeks daw itong mananatili sa Amerika ayon kay Helen. Good for you, medyo makakahinga ka sa presensya niya." It was Rui. We are all here now at my office, pinag-uusapan namin ang susunod na hakbang para sa mga Sandoval at sa ilang matataas na opisyal ng macro na gustong alisin sa puwesto si Sin. Ngayong araw din ang alis namin papuntang Italya upang sagipin naman si Tito Maximo na ngayon ay nakakulong sa puder ng mga Sandoval. "Huwag mo munang isipin masyado ngayon si Hope at Daniel. Alam natin hindi ka naman magagawang traydurin ng pinsan mo." It was Luis. "He likes her..." Mahinang aniya habang nakatitig sa bote ng beer nitong hawak."Noon pa raw! Inamin nga rin sa akin ni Daniel-" sabay sabay naming tiningnan ng masama si Manu. Agad na pininid nito ang sariling

IVAN Dalawang Linggo na ang nakakaraan nang mailigtas namin siya mula sa kamay ng baliw na Robie Sandoval na iyon. At tulad ng nagdaang mga araw, nakatulala lamang siya habang nakatingin sa kawalan at tumutulo ang luha. Parang dinudurong ang puso ko, then my parents are still not here. Hindi ko alam kung anong gagawin para kahit paano maibsan ang nararamdamang bighati ng kapatid ko. My feelings split into two specific emotions. I was happy that she was finally home, and devastated because I know she is now in the midst of the biggest trial of her life. She lost her baby, and Daniel whom she treasure as one of her friends. Mahigpit ang nilagay kong security sa kinaroroonan niyang ospital. Ricci, was so mad. He threatened me."Kukunin ko siya, akin siya Sanchez!" Pero sa kalagayan ng kapatid ko, alam kong hindi makakabuti rito kung mapupunta siyang muli sa puder ng Ricci na 'to. "We had agreement Sanchez! Kung hindi mo siya ibabalik sa akin, hindi mo rin makukuha at makikita p