All Chapters of NABALIW AKO SA ISANG BALIW: Chapter 11 - Chapter 20

Nag half bath lang ako kaya di nagtagal, lumabas na rin ako sa bathroom, bihis ang bagong bili niyang damit para sa akin. Isa itong casual chiffon dress na kulay pula at abot lamang hanggang tuhod. May kasama itong maliit na silver belt sa baywang na bumagay sa silver sandals na binili na rin niya sa akin. Aaminin kong magaling si Dr. Zane pumili ng damit na nababagay sa isang babae. Malamang palagi na niya itong ginagawa, ang regalohan ang mga babae niya. Pero ayokong isama ang sarili ko na isa sa mga niregalohan niya. Babayaran ko ito sa kanya kapag nakaluwag-luwag na ako.Napatingin siya sa akin at nakita ko ang pagkamangha sa kanyang mga mata. Lumabas ang pantay-pantay at mapuputi niyang mga ngipin nang ngumiti siya sa akin.“Wow, you look stunning tonight.” manghang wika niya ng makalapit na ako sa kanya. “Stunning pa ba itong pagmumukha ko, eh, mayroong bendahe ang noo ko.” agad na kontra ko sa kanya, habang pasimpleng sumusulyap sa hickey sa kanyang leeg.“Okay lang yan. Hin

ALAS ONSE na nang gabi nang makauwi ako sa dorm. Hindi ko nga alam kung paano ako nakarating eh. Agad akong nagpalit ng pantulog na damit saka sumalampak sa aking higaan.Kahit anong iyak ko ngayon, ayaw nang lumabas ng luha sa aking mga mata, paano naubos ko nang palabasin kanina sa daan pa lang. Ayaw kong dalhin pa dito sa kwarto ko, baka pasukin pa ng negative vibes at malasin ako araw-araw. Mabuti na lang at linggo bukas, uuwi muna ako sa amin. Babalik na lang ulit ako dito sa Monday, kapag pasukan na naman. Bahala na kung pagagalitan ulit ako ni mom at dad, mag bingi-bingihan na lang ako, tutal naman sanay na akong binubungangaan nila simula ng mamatay si Ate. Kinuha ko ang aking cellphone sa bag at ini-on. Pinatay ko kasi ito kanina dahil ayaw ko ng dinidistorbo ang pagluluksa ko sa namatay kong puso. Kailangan kong ilibing kaagad. Ilibing sa limot lahat-lahat ng sakit. Ngunit paano ako makakalimot kung ganitong pilit hinuhukay ni Zed ang puso kong nalibing ko na. Nanatili lang

"Siguro nga tama ka, kailangan na nating maghiwalay Blaze, hindi ako para sayo, at mas lalong hindi ka nababagay sa akin! Tapos na ang lahat sa atin Blaze, hanggang dito na lang tayo." Nagpaligsahan sa pagpatak ang aking mga luha habang pinapakinggan ang bawat salita na binibitawan ni Zed sa akin. Bawat bigkas nya ng mga salitang yon, parang saksak ng patalim na direktang tumatagos sa aking puso. Hindi pa man ako nakasagot, nakita ko na siyang agad na tumalikod sa akin. Ngunit nakailang hakbang pa lang siya nang agad ko siyang hinabol at niyakap sa kanyang likuran. "Zed, maawa ka, huwag mo akong iwan, mababaliw ako kapag nawala ka sa akin Zed. Tatanggapin ko lahat ng panloloko mo sa akin, huwag mo lang akong iwan, maawa ka." Umiiyak ako habang nagmamakaawa kay Zed, ngunit hindi niya ako pinakinggan. Sa halip tinanggal niya ang dalawang kamay ko na nakayakap sa kanyang baywang. "Kalimutan mo na ako Blaze." Pagkasabi ay walang lingon-lingon na ipinagpatuloy ni Zed ang kanyang mga hakba

ZED DAVEN’S POV Nag-uumapaw ang saya ko ngayon habang bumibyahe kami ni Blaze pabalik ng maynila. Matapos ang isang linggo na bakasyon namin sa Guimaras Island, mas lalo naming minahal ang isa’t-isa. Wala akong oras na sinayang upang iparamdam sa kanya na siya lang ang babaeng minahal ko ng ganito, at ganun din siya sa akin. Pakiramdam ko ngayon nakalutang pa rin ako sa ulap, hindi nasayang ang isang linggo, dahil nagkaroon ako ng pagkakataon upang magpaliwanag at magsabi ng totoo kong pagkatao sa kanya, maliban na lang sa isa, ang pagiging anak ng Mafia. Natakot ako na pag sinabi ko sa kanya, baka hindi niya ako maintindihan, baka maisip niyang iwanan ako. Binalingan ko siya habang natutulog, napangiti ako dahil nakapulupot pa rin ang dalawang kamay niya sa aking mga braso habang nagmamaneho ako. Dahan-dahan ko munang inihinto ang sasakyan sa tabi ng kalsada, upang saglit ding magpahinga. Sumandal ako sa headrest ng aking upuan at binalingan muli si Blaze, mas lalo pa niyang isinubs

Alas otso na nang gabi nang makarating kami sa hideout ng “The Ashford Bloods (TAB)’’ ang pinakamalaking underground organization sa buong pilipinas na pinamumunuan ng aking ama. Sa pintuan palang nanlilisik na ang aking mga mata, agad akong nagwala sa loob ng makita ko ang buong grupo ng mga gang, na halatang kakarating lang mula sa kanilang dark operations sa labas. Alam kong nandito sila upang mag report sa aking ama tungkol sa achievements ng mga lakad nila. Parang pinasukan kaagad ang utak ko ng demonyo ng maalala na isa si Blaze sa dinukot nila. Galit kong hinablot ang baril ng isang gangster na nakasukbit mula sa kanyang baywang at agad na pinaputok yun sa itaas.Bang! Bang! Bang!“Mga putang ina niyo, saan nyo dinala si Blaze huh! Sino sa inyo ang may lakas-loob na galawin ang babae ko! Sino!” pakiramdam ko anumang oras maari nang pumutok ang ugat ko sa leeg dahil sa kakasigaw ko sa sobrang galit. Nakita kong walang ni isa sa kanila ang gumalaw, kahit na ang sumagot ay takot