All Chapters of Madly Smitten (Sweetest Vengeance Series #1): Chapter 21 - Chapter 30

Chapter 19SonDire-diretso kong tinungo ang kwarto nang hindi lumilingon sa kanila. Umaalingawngaw ang boses ng bata at ni Raeden sa hallway. Kanina, kitang kita ko kung paano niya kinarga ang batang lalaki. He looks so fond of his son.I scanned the whole room. There is an overlooking view of the skyscapers from the veranda. The wind that blown the curtains is just so unctuous. I went there to feel the fresh air. From here, I saw a Benz slowly approaching. I remember that car the first time I saw Raeden in the city. I wonder who's driving the car right now.Humawak ako sa railings habang nakayuko at kinikilala ang babaeng kabababa lang ng kotse. Humigpit lamang ang hawak ko roon nang makita ang kabuuang mukha ng babae.Sporting her classic velvet shirt collared tops, black palazzo pants and D'orsay, she went straight to the vestibule until she disappeared.Hindi ko maproseso ang mga nalaman ngayong araw. I hate the fact that minutes ago, I was astounded with his austere grandeur, a

Chapter 21Well DoneLosing your passion is worse than depression.Hindi ko alam kung nawawalan na ba ako ng passion sa paggawa ng magagandang disenyo ng mga damit, o talagang distracted lang ako nitong mga nakaraang buwan. Ngayon nalang ulit ako nagkaroon ng oras gumawa ng mga disenyo.I grabbed my sketchpad to draw a croquis for the nth time but end up crampling the paper and they just scattered on the floor."Lemme guess. Distracted ka, noh?"I stopped stroking my hand to placed the pen on the center table. Hinarap ko si Eujef na preskong presko ang itsura at mukhang kagagaling lang sa pagligo.I traced his face with my eyes. Sa kanilang magkakapatid, he's got the softest features. His face says he deserves to be entitled "the good son". Eujef has sharp features, with his deep set of jet black eyes and growing stubbles. Eujay has boyish features but when you look closer, you'll agree with me that he looks like a ruthless man despite of his cocky personality.Nginitian niya ako. Ina

Chapter 23LikeI am so mad. So, so mad that it did not leave my system. I was punching my pillow the whole night as if it was his effin face."Nakakainis ka! Paasa ka! Napakagago mo! Bagay kayo! Parehas kayong hampaslupa!!!"I uttered repeatedly how angry I am to him. Hindi maalis-alis sa isip ko ang paraan ng paghawak niya kay Marinel kahit na ginagamot niya lang naman iyon.Stupid! Even animals could cure themselves alone! Marinel could do it as well. Hindi naman lumpo 'yong tao para siya pa ang gumamot doon!"Bakit ka nandyan?"Tinignan niya ako mula sa rare view mirror. Tinaasan ko lang siya nang kilay. Nakasanayan ko nang umupo sa front seat. Ngayon ay sinadya kong umupo sa likod. I'm proving a point here. Gusto kong marealize niya ang agwat naming dalawa. I'm his boss. He is just a servant. That's how it goes.Narinig ko ang malalim niyang paghinga. I pretended to be busy with my phone. May isang text message na nakakuha ng atensyon ko.From: 0906*******Hi. This is Heinnbert d

Chapter 25Lovesick Everything was vague. Some questions are left unanswered. Nagising ako sa isang malamig na silid. Sa kanang kamay ko ay may nakakabit na dextrose. Ang unang tumambad sa akin ay ang mukha ni Raeden na punong-puno nang pag-aalala. Nang magsalubong ang tingin namin ay nag-iba iyon. His usual cold stare. Iniwas ko agad ang tingin sakanya. Sinuyod ko ng tingin ang buong kwarto. "Si Dustine?" "Aria..." "Si Dustine asan?" I became hysterical. Napaupo ako at ambang aalisin ang dextrose na nakakabit sa'kin nang ipirmi niya ako sa pwesto ko gamit ang mga kamay niyang nakawak sa magkabilang balikat ko. "Raeden, ano ba?! Asan ang kapatid ko? Is he okay?!" Hindi niya ako sinagot kaya nagpupumiglas ako. "Asan siya?! Pupuntahan ko siya! Dammit where the fuck is he?!" Pilit akong nagpupumiglas nang hindi niya parin ako sinagot. Binalot ako ng kaba at takot. Halos maiyak na ako dahil sa frustration at tanging ang yakap niya ang nagpatinag sa paghihisterya ko. "Asan siy

Chapter 27Mahalaga"Mag-usap tayo."Malungkot niya akong tinignan. Isang linggo niya rin akong hindi pinansin. He was distant. Ito yata ang unang pagkakataon na sinubukan kong makipag-usap sakanya."Anong pag-uusapan?"Umupo siya single sofa. Ni hindi niya magawang tumabi sa'kin. May mga kasambahay na nagpupunas ng mga mwebles. Minuwestra ko sakanila na iwan muna kami at iyon nga ang ginawa nila. Umusog ako sa gilid na bahagi ng kinauupuan ko para mas makalapit sakanya."No one knows the pain more than someone who owns it," panimula ko. "Hindi kita maintindihan dahil hindi ko naman alam ang pinagdaanan mo. And you're right. Wala akong alam dahil hindi ko pa nararanasang magmahal. I'm really sorry kung pinilit kita na iwasan siya. Mahirap 'yon, alam ko. Mahirap pala talaga."Bumagsak ang tingin ko sa mga daliri ko. Naramdaman ko ang paggalaw niya. He shifted his weight. Inangat ko ang tingin ko at nakita ko ang mataman niyang tingin sa'kin."Nahihirapan din ako, Dust. Eto nga, oh. D