Chapter 21Well DoneLosing your passion is worse than depression.Hindi ko alam kung nawawalan na ba ako ng passion sa paggawa ng magagandang disenyo ng mga damit, o talagang distracted lang ako nitong mga nakaraang buwan. Ngayon nalang ulit ako nagkaroon ng oras gumawa ng mga disenyo.I grabbed my sketchpad to draw a croquis for the nth time but end up crampling the paper and they just scattered on the floor."Lemme guess. Distracted ka, noh?"I stopped stroking my hand to placed the pen on the center table. Hinarap ko si Eujef na preskong presko ang itsura at mukhang kagagaling lang sa pagligo.I traced his face with my eyes. Sa kanilang magkakapatid, he's got the softest features. His face says he deserves to be entitled "the good son". Eujef has sharp features, with his deep set of jet black eyes and growing stubbles. Eujay has boyish features but when you look closer, you'll agree with me that he looks like a ruthless man despite of his cocky personality.Nginitian niya ako. Ina
Chapter 22SelosMay father is really determined na ibilin ako kay Raeden. He really made sure na maayos ang usapan nilang dalawa bago siya umalis."Update me her whereabouts, Raeden. I don't want another headache while I'm away."Umirap ako habang nakatayo sa harap ng nakasarang pintuan ng kotse ni Papa. He was about to go ngunit binuksan niya ang bintana ng kotse para sa pahabol na habilin.I heard Dustine laughed kaya sinamaan ko siya ng tingin. "Look like a caged teenager. Pft!"Pinandilatan ko siya ng mata. "Nagsalita! Mas malala ka kaya sa'kin! Pinatapon ka pa nga sa U.S, 'di ba?""Stop it, you two!" Saway ni Papa sa'min. Binalingan niya naman si Raeden at saka tumango. "I hope I made it all clear to you.""Opo, Tito."My heart hammered so bad. May kung ano'ng epekto sa akin ang pagtawag ni Raeden ng Tito kay Papa. Hindi ko alam na ganito sila kaclose. My father is a well-known business tycoon and his stance, energy and vigor quite intimidating. I didn't expect this kind of bon
Chapter 23LikeI am so mad. So, so mad that it did not leave my system. I was punching my pillow the whole night as if it was his effin face."Nakakainis ka! Paasa ka! Napakagago mo! Bagay kayo! Parehas kayong hampaslupa!!!"I uttered repeatedly how angry I am to him. Hindi maalis-alis sa isip ko ang paraan ng paghawak niya kay Marinel kahit na ginagamot niya lang naman iyon.Stupid! Even animals could cure themselves alone! Marinel could do it as well. Hindi naman lumpo 'yong tao para siya pa ang gumamot doon!"Bakit ka nandyan?"Tinignan niya ako mula sa rare view mirror. Tinaasan ko lang siya nang kilay. Nakasanayan ko nang umupo sa front seat. Ngayon ay sinadya kong umupo sa likod. I'm proving a point here. Gusto kong marealize niya ang agwat naming dalawa. I'm his boss. He is just a servant. That's how it goes.Narinig ko ang malalim niyang paghinga. I pretended to be busy with my phone. May isang text message na nakakuha ng atensyon ko.From: 0906*******Hi. This is Heinnbert d
Chapter 24Trouble "Let's go." Padarag ang pagkakaupo ko sa kotse kung kaya't bahagyang umuga ang kotse. Tumingin agad ako sa may bintana at sinikap na hindi tumingin sa harap dahil sa takot na baka magkasalubong nanaman ang mga mata naming dalawa. I want to avoid him. I badly want to avoid him. Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Ayokong mas lumala ang nararamdaman ko para sakanya. Ayokong isipin na wala pa nga siyang ginagawa ay manghang-mangha na ako sakanya. Kumunot ang noo ko nang hindi parin umaandar ang kotse. "I said let's go! Bingi ka ba?" Tinignan ko siya at halos umatras ang dila ko sa kaba nang makita kung sino ang may hawak sa manibela. "Nauna na si Raeden." "T-Tito... kayo po p-pala." Hindi nagbigay ng kahit na anong reaksyon si Tito Rheden kung kaya't nanahimik nalang ako. Gusto kong magsorry sa inasta ngunit pinangunahan ako ng hiya. Lalo na't palagian ang pagsulyap niya sa'kin sa rare view mirror. "Akala ko nung umalis kayo sa CamSur, eh magkasundo na
Chapter 25Lovesick Everything was vague. Some questions are left unanswered. Nagising ako sa isang malamig na silid. Sa kanang kamay ko ay may nakakabit na dextrose. Ang unang tumambad sa akin ay ang mukha ni Raeden na punong-puno nang pag-aalala. Nang magsalubong ang tingin namin ay nag-iba iyon. His usual cold stare. Iniwas ko agad ang tingin sakanya. Sinuyod ko ng tingin ang buong kwarto. "Si Dustine?" "Aria..." "Si Dustine asan?" I became hysterical. Napaupo ako at ambang aalisin ang dextrose na nakakabit sa'kin nang ipirmi niya ako sa pwesto ko gamit ang mga kamay niyang nakawak sa magkabilang balikat ko. "Raeden, ano ba?! Asan ang kapatid ko? Is he okay?!" Hindi niya ako sinagot kaya nagpupumiglas ako. "Asan siya?! Pupuntahan ko siya! Dammit where the fuck is he?!" Pilit akong nagpupumiglas nang hindi niya parin ako sinagot. Binalot ako ng kaba at takot. Halos maiyak na ako dahil sa frustration at tanging ang yakap niya ang nagpatinag sa paghihisterya ko. "Asan siy
Chapter 26Anghel dela GuardiaThe welcoming water reflects the peaceful sky. The quevering sea hoards its mighty power. My feet run over the rough sands as I welcomed the waves that crawled gently to the shore. I feel so light. The gushing waves are just so comforting.I heard a sudden click of the camera but I didn't manage to open my eyes. I remained sitting on the shore as the harmonious waves enveloped my feet.The sun is scorching my body. I like my skin porcelain white, but I like it more when it's tanned. "You look so beautiful."The camera clicked again. This time, I opened my eyes. The rays of sun striked my eyes. "Stop it."Tumayo ako para iwasan ang camera. He was too stubborn to even listen to me.Day 3. Tatlong araw na kami rito sa Villa Gracia Beach Resort. I agreed to be with him. His cousins are very hospitable. Mababait sila, hindi kagaya ng mga pinsan kong hindi gano'n ka-approachable.Lumapit ako sa sun lounger at kinuha ang tuwalya ko. Busy ang mga lalaking Sch
Chapter 27Mahalaga"Mag-usap tayo."Malungkot niya akong tinignan. Isang linggo niya rin akong hindi pinansin. He was distant. Ito yata ang unang pagkakataon na sinubukan kong makipag-usap sakanya."Anong pag-uusapan?"Umupo siya single sofa. Ni hindi niya magawang tumabi sa'kin. May mga kasambahay na nagpupunas ng mga mwebles. Minuwestra ko sakanila na iwan muna kami at iyon nga ang ginawa nila. Umusog ako sa gilid na bahagi ng kinauupuan ko para mas makalapit sakanya."No one knows the pain more than someone who owns it," panimula ko. "Hindi kita maintindihan dahil hindi ko naman alam ang pinagdaanan mo. And you're right. Wala akong alam dahil hindi ko pa nararanasang magmahal. I'm really sorry kung pinilit kita na iwasan siya. Mahirap 'yon, alam ko. Mahirap pala talaga."Bumagsak ang tingin ko sa mga daliri ko. Naramdaman ko ang paggalaw niya. He shifted his weight. Inangat ko ang tingin ko at nakita ko ang mataman niyang tingin sa'kin."Nahihirapan din ako, Dust. Eto nga, oh. D
Chapter 28Promise Ring I wonder if I've ever been this attracted to someone before. I liked Greg del Galiego. He's cute and mysterious. I liked Heinn. I had a big crush on him but it didn't last long. I liked Wesley but when I've learned we're off limits, my feelings began to drift away. It's completely different with Raeden. I hated him. I envy him so much for I believed he's seeking mom's attention without knowing that she's fond of him because he saved my brother. I didn't even notice my growing feelings for him. And even if it's prohibited, I just can't stop this feeling. Bumaling siya sa'kin at nahuli niya akong nakatingin sakanya. "Where are we going?" Maaga kaming dinismiss. Half day lang ang pasok in preparation for tonight's pageant. Kaya naman 11 a.m palang ay nasa Calatagan public market na kami sakay lang ng bus. Good thing I always have spare clothes in the compartment kaya naman nakapagpalit ako. He seem prepared as well. He wears gray board shorts and crisp wh