All Chapters of SEDUCING THE MAFIA BOSS: Chapter 91 - Chapter 100

MAPAKLA ANG NGITING pinakawalan sa mga labi ni Jeffrey habang pinapanuod ang paglilitis ng senado sa mag-amang Villamor. Naka-wheel chair pa at naka-neck brace ang matandang Villamor habang ang batang Villamor ay tumataas raw ang bp sabi ng doctor nito. Napapailing na lamang siya dahil alam naman niyang kagabi lang ay napuyat pa ito sa pagmamahjong kasama ng mga kumpadre nito. Marahil ay hindi pa alam ng mag-ama na nalimas na niyang lahat ang bank account ng mga ito sa iba’t-ibang panig ng mundo. Ngayon pa lang ay parang nakikinikinita na niya ang pagwawala ng mga ito sa oras na malamang wala na ang lahat ng mga ninakaw nito. Hindi magtatagal at ibabalik rin niya iyon sa taong bayan. Alam naman niya ang pupuntahan ng imbestigasyon. Nasasayang lang ang perang ginagastos dahil wala ring mangyayari sa kaso ng mga ito. Kaya siya na ang tatapos sa kaso. Tinawagan niya ang kanyang mga tauhan. Masyadong mahigpit ang security para sa mag-amang Villamor

HINDI SIYA nagtagumpay na kalimutan ito. Sa loob ng tatlong taon niyang pagsisikap na mabura ito sa puso at isipan niya, kailanman ay hindi niya ito nagawang iwaglit man lang sa damdamin niya. Sumisigaw ang katotohanan, pilitin man niyang takasan. Mahal niya itong talaga. Hindi pala niya kayang panindigan na hindi na siya magmamahal na muli pagkatapos ni Elise. In denial lamang siya nuon dahil punong-puno ng takot ang dibdib niya. Na-traumatize na siya sa lahat ng mga masasakit na pinagdaanan niya. Hindi na niya kakaynin kapag namatay pa si Sabina nang dahil sa kanya. Kaya lumayo siya at pinilit itong kalimutan. But damn, hindi na niya kayang tikisin pa ang tunay na nararamdaman niya para dito. Ngunit mukhhang huli na ang lahat. Mukhang masaya na ito sa lalaking kasama nito ngayon. Napakuyom ang kanyang mga palad habang mula sa malayo ay nakamasid siya rito. Nakikita niya ang ngiti sa mukha ni Sabina habang kausa

“JEFFREY? Oh my God, long time no see. Matagal kitang hindi nakita.” Bulalas ni Rosemarie nang magkasabay sila sa isang coffee shop malapit sa hotel kung saan siya naka-check in. Parehas niya ay nagbe-breakfast din ito, luminga ito, “Are you with someone?” Tanong nito sa kanya. Mapakla ang naging sagot niya, “Unfortunately, I’m alone. Kumusta ka na?” “Heto, katatapos lang ng isang matinding break-up,” sabi nitong nagkibit balikat saka kumunot ang nuo, “Eh ikaw, mukhang hanggang ngayon single ka pa rin?” Tipid na ngiti lang ang tinugon niya. “Baka we’re meant to be,” sabi nitong biglang napangisi, “Hindi kaya?” Pabirong tanong nito sa kanya, “Biruin mo, ang tagal rin nating di nagkita. The last time we saw each other was when I had an event in France, right? That was two years ago na yata.” “Yeah. . .it’s good to see you again,” sabi niya sa babae. “Kung wala kang gagawin mamaya, baka gu

“MAHAL kita nuon pa, Sabina. I pushed you away from me sa takot na baka mapahamak ka lang sa akin. Pakiramdam ko kasi lahat ng minamahal ko nawawala. And I can’t afford to lose you. Hindi ko na kakayaning may mapahamak nang dahil sa akin. . .kaya nagpakalayo-layo ako sa pag-asang makakalimutan rin kita. But damn, kahit anong gawin ko, hindi kita makalimutan!” hinawakan ni Jeffrey ang magkabila niyang balikat. “Jeffrey, please stop this nonsense. Katawan ko lang ang gusto mo, right? Nalilibugan ka lang kaya mo sinasabi iyan.” “Damn, sa tingin mo mag-aaksaya ako ng oras puntahan ka kung libog lang ang hanap ko saiyo? Ang dami namang ibang babae dyan kung yan lang ang gusto ko.” Hindi siya nakaimik. “I love you Sabina at ayoko ng mawala ka pa sa buhay ko,” sabi nito sa kanya. Napakurap-kurap siya. Ramdam niya ang pag-iinit ng kanyang mga mata. Matagal niyang hinintay na dumating ang ganitong eksena sa b

MATAMLAY SI SABINA habang nakatitig sa mga pagkaing ipinadala sa kanya ni Jeffrey. Kagabi lang ay inamin nito sa kanya na mahal siya nito at inamin rin niya rito na hanggang ngayon ay mahal pa rin niya ito. Hindi malinaw kung sila na nga ba ni Jeffrey. Pero kung sila na nga, unang araw pa lamang nila ay sinaktan na kaagad siya nito. Hah, talagang dala lang ng kalibugan nito kaya nasabi nito sa kanya ang mga bagay na gusto niyang marinig mula dito. Parang gusto na naman niyang maiyak. Ang saya-saya lang niya kagabi, parang kisap mata heto na naman at gigisingin siya ng katotohanan. Malungkot na ipinasok niya sa fridge ang mga pagkaing ipinadala nito. Wala siyang ganang kumain. Maaga siyang nahiga, pinilit ang sariling makatulog ngunit kung anu-anong pumapasok sa isipan niya. Ginagambala siya ng mga alalahanin. Napasulyap siya sa kanyang phone. Kanina pa niya hinihintay na tawagan man lamang siya ni Jeffrey ngunit simula kaninang umaga nang tawa