All Chapters of SEDUCING THE MAFIA BOSS: Chapter 81 - Chapter 90

“TUNGKOL SA MGA NASABI KO SAIYO KAHAPON. . .” Panimula ni Sabina habang nasa loob sila ng sasakayan, “Akala ko kasi. . .akala ko kinalimutan mo na iyong napag-usapan natin bago ako pumayag na pakasal saiyo.” “Hindi ko naman nakakalimutan iyon. Sabi ko nga, marunong akong tumupad sa pangako,” sabi nito sa kanya, “Pinaayos ko na kay Atty. Mendez ang lahat para mabawi mo na ang bahay nyo,” anito pa sa kanya. Nilingon niya ito. “Pumayag na ang nakabili ng bahay na makipag-ayos.” Dagdag pa nito. “Makipag-ayos?” may pakla sa mga labing napangiti siya, “As if ganun ko lang kadaling mababawi ang bahay? San naman ako kukuha ng. . .” “Just trust me. Kapag sinabi ko saiyong mababawi mo ang bahay, mababawi mo, okay?” Pagbibigay assurance nito sa kanya. Napatango na lamang siya rito. Pero naisip niyang di naman basta papayag ang nakabili ng bahay na umalis ito nang di naibabalik ang perang binitiwan

KINAKABAHAN SI SABINA habang naghihintay sa pagdating ni Jeffrey. Dalawang araw na itong hindi umuuwi ng bahay. Nag-aalala na siya. Tinatawagan niya ang phone nito pero can not be reach lamang iyon. Di niya alam kung nasa walang signal itong lugar or talagang ayaw lamang nitong sagutin ang tawag niya. Simula nang umalis ito ay hindi siya gaanong nakatulog sa kaiisip dito. Magkahalo ang pag-aalala at pagkamiss niya rito. God, ilang araw lamang na di niya ito nakita ay miss na miss na kaagad niya ito. Paano pa kaya kapag natapos na ang lahat ng ito? Magsisimula ng dinggin ang kasong isinampa niya laban sa madrasta niya at sa mga naging kasabwat nito para patayin ang kanyang ama. Malapit na ring matapos ang six months contract niya kay Jeffrey. Iniisip pa lamang nilang maghihiwalay sila ay naninikip na ang dibdib niya. Parang hindi niya kakayanin. Masyado ng nahulog ang loob niya dito. Kasalanan bang ibigin ang isa

NAGULAT SI JEFFERY nang paglabas niya ng kanyang kuwarto ay makitang nakabukas ang pinto ng kwarto ni Sabina. Bigla ay napuno ng takot ang kanyang dibdib. Nang pumasok siya duon ay wala na ang mga gamit nito. Nagmamadali siyang tumakbo pababa. Wala na ito sa buong bahay. Sumakay siya sa kotse para hanapin ito sa loob ng subdivision ngunit hindi na rin niya ito inabutan. Shit! Shit! Nag-aalala siya kung kaya’t tinawagan niya ang kanyang mga tauhan para hanapin si Sabina. Pakairamdam niya ay may bahagi sa puso niya ang unti-unting namamatay ng mga sandaling iyon. Hindi ba ito naman talaga ang gusto niyang mangyari? Ang matapos na ang kung anumang nagsisimulang umusbong sa kanila ni Sabina? Hindi ba dapat parang nabunutan na ng tinik ang pakiramdam niya dahil si Sabina na mismo ang kusang umalis? Pero bakit nasasaktan siya? Bakit iba itong nararamdaman niya? Damn!!! Maya-maya ay tumaw

NAISIP NI SABINA na tama si Atty. Mendez. Kung hindi niya tatanggapin ang tulong na ibinibigay sa kanya ni Jeffrey, paano niya maipapanalo ang kaso ng ama at kailan pa niya mababawi ang bahay ng kanyang mga magulang? Kaya nilunok na muna niya ang kanyang pride. Ngunit gagawa siya ng paraan para unti-unting mabayaran ang lalaki sa lahat ng financial na tulong na ibinigay nito sa kanya. Ayaw niyang isipin nitong pinagsamantalahan niya ang generosity nito. Mapakla ang ngiting pinakawalan niya, iniisip siguro ni Jeffrey na ito ang kabayaran nito sa pagbibigay niya ng katawan dito. Hah, hindi siya prostitute. Ibinigay niya dito ang sarili dahil mahal niya ito. Pero kung iniisip ni Jeffrey na ito ang kabayaran sa lahat ng nangyari sa kanila, mas lalo lamang siyang dapat na magpursige upang maibalik dito ang lahat ng perang nagastos nito para mabawi niya ang bahay at lupa. “Tatanggapin ko po ito Atty. Mendez pero pakisabi sa boss nyo, utang ko ito at ga

NAPAIYAK SI SABINA sa labis na kaligayahan nang marinig ang naging desisyon ng korte. Niyakap niya si Atty. Mendez, “Maraming-maraming salamat po, attorney,” aniya sa matanda, “Pakisabi rin po sa boss nyo, salamat.” Masayang tumango ang matanda, “Matutuwa syang malaman na natapos na rin ang kasong ito. Palagi ka nyang kinukumusta sakin,” sabi nito sa kanya. May pait sa mga labing ngumiti siya saka nilingon si Melda na humahagulhol at hysterical habang pinuposasan ng mga pulis pati na rin ang mga kasabwat nito. Sayang at wala na si Ramon Villadiego. Gusto sana niya ay sabay-sabay na mabulok sa bilangguan ang mga ito. Pero masaya na rin siyang nabigyang hustisya na ang pagkamatay ng Papa niya. “Hindi ako ang nagplano ng lahat ng ito. Bakit ako ang dinidiin dito? Pinilit lang ako ni Ramon na gawin ito!!!! Inosente ako. Hindi ako dapat makulong,” paulit-ulit na sigaw ng madrasta niya. Napapailing na lamang siya habang pinagmamasdan