All Chapters of Isang Gabing Pagsasalo: Chapter 141 - Chapter 150

"Ano'ng ibig mong sabihin, Vin?" may kabang tanong niya rito mula sa kabilang linya."She has no record at all, Bea. That Isa Del Rosario has no record. Dalawa lang iyan, pwedeng hindi talaga siya rehistrado o pwede ring pekeng pangalan ang ginagamit niya ngayon," mabigat nitong sagot.At malamang na pareho nilang alam kung alin doon ang posible. Malaki ang tsansa na pekeng pangalan ang gamit nito."Sinadya ba niyang makitulad ng pangalan sa Ate ko? Pati mukha ginaya niya!" may gigil na bigkas niya."I can't answer you yet. I still need to find out."Hindi pa siya nakasasagot ay pinatay na nito ang tawag. Napapikit na lang siya at napahawak sa d*bdib niya. Ni sa hinagap hindi niya naisip na magiging rollercoaster ang buhay niya ng ganito. Wala siyang maalalang nakaka-inggit sa kanya.Napailing siya pero muntikan ng mapasigaw noong pagmulat niya ay pumara ang isang motorsiklo sa harap niya. Nahigit niya ang hininga at malamang na magwawala kun'di nito inalis ang helmet na suot."Miggy?

Walang ampat ang pagluha ni Bea. Nanginginig ang kamay niyang may hawak ng baso. Hindi siya makainom ni halos hindi na makahinga kakaisip sa kambal. Idagdag pa ang galit ni Levi sa kanya. Pero hindi niya iyon iniintindi, ang isip niya ngayon ay nasa kambal. Hindi na nga niya maramdaman ang puso niya sa sakit niyon. Hindi niya alam kung ano'ng mangyayari sa kanya kapag hindi na makita ang mga anak niya."What the h*ll happened?! Nasaan ang mga apo ko?!" malakas na sigaw ni Don Alex sa tauhang naiwan doon upang magbantay sa mansyon."Sir, hinahanap na po—""At nasaan si Levi?!" putol nito sa sinasabi ng tauhan."Sir, naghahanap po sila—""Hanggang ngayon ay naghahanap pa rin sila?! Madilim na sa labas!" galit na sigaw nito.Sobrang dilim na sa labas pero hindi pa rin bumabalik sila Levi. Siya lang ang pinahatid nito sa mansyon matapos niyang mag-break down at walang tigil na umiyak sa eskwela. Ayaw nga niyang umalis doon kanina. Ayaw niya sanang umuwi na hindi kasama ang mga anak pero b

Agad silang nag-ayos pagkatapos nilang matanggap ang mensahe na pinadala ni Isabella. Ayaw niyang magsayang sila ng oras lalo pa't wala talagang pakialam si Isabella kahit pa kadugo nito ang mga bata.Hindi pa rin makapaniwala si Levi na buhay nga ang kapatid ni Bea, iyon nga lang ay masama ang balak sa mismong kapatid nito. Hindi niya maiwasang madismaya at magalit. Animo'y kinalimutan nito ang pagiging ate kay Bea. Doon niya rin napagtanto na simula pa lang ay may galit na ito sa kapatid. Naalala niya kasing tinutulungan nito si Madel noon sa pagbebenta ng sarili nilang kumpanya."She's crazy, right? Imbis na magpakita kay Bea at magpaka-ate, nilalagay niya pa sa alanganin ang kapatid," dismayadong komento ni Joselito.Lulan na sila ng sasakyan at si Vin ang nagmamaneho. Katabi nito si Joselito samantalang sa likod sila ni Hunter kahit pa ayaw niya itong katabi. Hindi ngayon ang oras para kainisan niya ang mangangaso sa tabi niya.Maliit na ngumisi si Vin, "Selfishness and greedines

Kahit dinig ni Bea ang pagtutol at pagmumura ni Levi ay hindi siya natinag sa desisyon niya. Wala rin namang saysay ang buhay niya kung mamamatay ang kambal. Kayang-kaya niyang ibuwis ang sarili niyang buhay para sa mga anak niya."Bea, makakaisip pa ng ibang paraan," dinig niyang bulong ni Hunter ngunit hindi siya nakinig.Lumapit siya at tumitig sa Ate Isabella niya. Matigas ang tingin nito sa kanya pero kahit na masama ito ngayon, para sa kanya ito pa rin ang ate niya. Oo at sinabi niya noon na kahit ito pa ang kapatid niya ay kaya niya itong ipakulong. Pero ngayong kaharap niya ito? Nanghihina siya at tila ayaw itong masaktan ng sobra kahit pa hinihingi na nito ang buhay niya."Will you be happy if I die?" halos manakit ang lalamunan niya matapos itanong iyon.Bahagyang kumibot ang labi ng Ate Isabella niya. Bahagyang dumaan sa mga mata nito ang alinlangan pero mukhang namalikmata lang siya dahil tumikwas ang kilay nito."That's really what I want. Pineke ko na nga ang pagkamatay

Mabigat na huminga si Levi habang mahigpit niyang hawak ang kamay ni Bea. Mahigit isang linggo na itong tulog ngunit hindi pa rin nagigising. Hanggang ngayon ay nasa ospital pa rin sila."She'll wake up soon," bulong ni Hunter na kapapasok lang sa kwarto. Nilapag pa nito ang bitbit na bouquet of flowers sa gilid ng kama ni Bea.Nanliit ang mga mata niya at medyo nainis, "Balak mong ligawan si Bea?" mariin niyang tanong.Napangisi ito at parehong tinaas ang mga kamay, "Of course not. She's the mother of your children, so no. Alangan namang ipagdala ko ng prutas di ba? Edi ikaw lang ang kumain," may pagka-sarkastikong bigkas nito sa dulo.Napabuga siya nang hangin at napailing. Parang mas gusto nga niyang prutas ang idala para kay Bea, sa ganoon, alam niyang umaasa ang mga itong magigising ito."How's Nathan?" biglaan niyang tanong matapos maalala ang anak nito.Sumandal ito sa higaan at nilingon si Bea bago sumagot, "He's doing good. Wala naman siyang galos, hinimatay lang matapos mari