All Chapters of Just A Contract: Chapter 11 - Chapter 20

TAHIMIK lamang na ngumunguya si Taphney habang nakayuko. Pagkatapos ng nangyari sa kwarto kanina ay hindi na sila muling nag-imikan ni Ashton. Isa rin sa pinagpasalamat niya ay noong paglabas ng banyo ay wala na roon ang binata. Mabilis siyang nag-ayos at bumaba rin naman agad.“By the way, son. How’s your business?”Napataas ng ulo ang dalaga nang marinig ang tanong ng ina ng binata. Ngumiti lamang ito nang magtama ang kanilang mga mata. Bigla na naman tuloy siyang nahiya.“Everything’s good, mom. No need to worry about my business. How about your group of companies? Kailan mo ba iyon ibibigay sa akin?” Walang kaabog-abog na wika ni Ashton. Kumunot ang noo niya na para bang wala lang rito maghandle ng napakaraming business, naisip niya tuloy na ganoon siguro talaga pag maalam pagdating sa negosyo.Wala kasi siyang kainteres-interes pagdating sa bagay na iyon.“Nagmamadali ka ba? Baka naman hindi mo na mapagtuunan ng pansin si Taphney kapag bigla kong binigay sa iyo iyon ha,” saad ng g

ISANG malalim na buntong hininga na muna ang pinakawalan ni Taphney nang huminto sa tapat ng mansyon ang sinasakyan niyang taxi. Tiningnan niya ang kabuuan ng kanilang bahay. Wala ang ilan sa mga kasambahay na karaniwang naglilinis sa bakuran kapag ganitong oras. Masyadong tahimik ang lugar, hindi tuloy alam ng dalaga kung okay lang ba ang mga taong naiwan sa bahay nila. Hindi niya rin alam kung bababa na ba siya o babalik nalang ulit sa building ni Ashton. Hindi siya nagpaalam sa binata. Kaya naman nandoon pa rin ang takot o kaba sa dibdib niya na baka anong isipin ng binata sa ginawa niyang pag-alis nang walang pasabi.“Ma’am tama po ba ang bahay na hinintuan ko?”Agad na lumingon si Taphney sa matandang driver nang marinig ang tanong nito. Ilang segundo na muna siyang nag-isip bago kumuha ng pambayad para sa pamasahe niya sa wallet niya sa bulsa. Hindi na siya nagdala ng bag kanina noong sinama siya ni Ashton papunta sa opisina nito. Tanging wallet niya lang na naglalaman ng ilang

HALOS isang linggo na rin ang lumipas magmula noong nagpunta si Taphney sa bahay nila at hindi na siya muling pinasama ni Ashton sa opisina nito. Hindi na rin nakikita ng dalaga si Tristan sa mansyon ng binata kahit na ba secretary niya ang nabanggit. Hindi na siya nagtanong pa nang karagdagang detalye dahil noong dumating sila ni Tristan sa mansyon ni Ashton ay mabilis lang siyang pinaakyat ni Manang Martha sa kwartong ginagamit niya at pinagsabihang huwag siyang bababa. Ilang minuto muna ang lumipas bago muling pumanhik ang mayordoma at sabihan siyang hinahanap na siya ni Ashton. Wala na si Tristan nang makababa siya sa unang.Naghapunan lang sila nang tahimik ni Ashton. Hindi rin ito tumitingin sa kanya kahit na ilang beses na siyang tumikhim. Ganoon lamang ang sistema nito hanggang ngayon nga na halos isang linggo na ang nakalipas. Magsasabay sila sa pagkain ni Ashton ngunit parang wala rin naman siyang kasabay kasi hindi naman sila nagkekwentuhan o nag uusap ng binata. Maging ang

“WHAT are your plans for tomorrow, Ashton? Tatanda ka na naman ng isang taon bukas ah.”Ashton hurriedly shrugged his shoulders while giving the payment for his order. Nandito siya ngayon sa main restaurant ng kaibigan niyang si Sebastian or also known as Pawn when they are in the headquarters but since wala sila roon, he wants to treat Pawn just like the others commoners businessman or let’s say a head chef of a prestigious restaurant.“I don’t know... maybe work?” dagdag na sagot ng binata habang kinukuha ang order na lasagna at carbonara with garlic bread na pinasadya niyang ipaluto kay Sebastian.According to everybody who happened to ate in Sebastian’s restaurant, ang lasagna at carbonara daw ng binata ang pinakamasarap na natikman nila sa lahat ng restaurant na kinainan nila. Well, Ashton never doubt that, maging siya rin kasi ay nakakalimutan panandalian ang mga problema niya sa tuwing nakakatikim ng luto ng kaibigan.“What the hell? Kahit sa araw ng kaarawan mo, you’re still p

HINDI na mabilang ni Taphney kung ilang beses na siyang may narinig na may kumatok sa kanyang pinto ngunit patuloy niya lang itong hinahayaan. Hindi siya tumatayo para pagbuksan iyon at hindi rin siya sumasagot sa tuwing tinatawag ang pangalan niya. Naiinis siya at wala siya sa mood para makipag-usap sa kahit na sino ngayon.Nalipat muli ang mga mata ng dalaga nang makarinig na naman siya ng pagkatok mula sa kanyang pintuan. Kumunot ang kanyang noo nang mapansin na para bang pinihit ang doorknob niya mula sa labas at makitang unti-unti ngang bumubukas ang pinto. Sa pag-aakalang ang mayordoma lamang iyon ay mabilis siyang nagtalukbong ng kumot bago tumalikod.“Wala po akong ganang kumain, Manang Martha. Bababa nalang po ako pag nagutom-”“It’s me... Taphney...”Pakiramdam ng dalaga ay biglang may kung anong kumiliti sa puso niya nang mahimigan ang boses na iyon. Hindi siya magkakamali pagdating sa pagtukoy kung kanino ang boses na narinig. Iyon lang naman kasi ang lalaking daig pa ang