“TAPHNEY, hija... what are you doing here?”Agad na napabalikwas ng bangon si Taphey nang marinig ang boses na iyon. It was her dad. Hindi niya alam kung ngingiti ba siya o malulungkot nang makita ang mugtong-mugtong mga mata ng kanyang ama. Umalis siya sa kanyang kama at sinalubong ng isang mahigpit na yakap ang daddy niya.“Dad...” mahinang usal niya kasabay ng isang masaganang pagdaloy ng mga luha sa kanyang pisngi. Hindi na niya iyon napigilan lalo na nang maramdaman niya rin ang pagganti sa kanya ng yakap ng daddy niya. “I’ve missed you.” dagdag na wika niya habang pinipilit pigilan ang pagluha sa kanyang mga mata. Mas lalong humigpit ang yakapan nilang mag-ama.“I miss you more, hija. Papaanong nandito ka? Tumakas ka ba?” Saglit na lumayo muna si Taphney upang punasan ang kanyang mukha. Dahan-dahan rin siyang umiling.“Hindi po, dad-”“Then what are you doing here? Napakaimposible naman sigurong hayaan kang magpunta rito ni Mr. Santocildez, that guy is such a devil and merciles
HALOS isang linggo na rin ang lumipas magmula noong nagpunta si Taphney sa bahay nila at hindi na siya muling pinasama ni Ashton sa opisina nito. Hindi na rin nakikita ng dalaga si Tristan sa mansyon ng binata kahit na ba secretary niya ang nabanggit. Hindi na siya nagtanong pa nang karagdagang detalye dahil noong dumating sila ni Tristan sa mansyon ni Ashton ay mabilis lang siyang pinaakyat ni Manang Martha sa kwartong ginagamit niya at pinagsabihang huwag siyang bababa. Ilang minuto muna ang lumipas bago muling pumanhik ang mayordoma at sabihan siyang hinahanap na siya ni Ashton. Wala na si Tristan nang makababa siya sa unang.Naghapunan lang sila nang tahimik ni Ashton. Hindi rin ito tumitingin sa kanya kahit na ilang beses na siyang tumikhim. Ganoon lamang ang sistema nito hanggang ngayon nga na halos isang linggo na ang nakalipas. Magsasabay sila sa pagkain ni Ashton ngunit parang wala rin naman siyang kasabay kasi hindi naman sila nagkekwentuhan o nag uusap ng binata. Maging ang
HINDI na namalayan ni Taphney na nakatulog na pala siya kahapon dulot na rin marahil ng kanyang matinding pag-iyak. Nang magising at tingnan niya kung anong oras na ay pasado na madaling araw. Hindi nalang siya tumayo sa higaan at pinagpatuloy na lamang ang pagtulog. Kinabukasan ay tila isang normal na araw lang ang lumipas. Lubos niya rin pinagpasalamat na sa kabila ng kanyang matinding pag-iyak kahapon ay hindi naman namaga ang kanyang mga mata. Mabilis na ngang tumayo mula sa kamang kinahihigaan niya si Taphney at uunat-unat ng kanyang mga braso. Kumunot ang noo niya nang may mapansin na nakatakip na kung ano sa itaas ng kanyang mesa.Dahan-dahan niya iyong binuksan at ganoon na lamang ang pangungunot ng noo niya nang makitang pagkain iyon. Muli nalang niyang tinakpan iyon at dumiretso sa banyo ng kanyang kwarto. Mabilisan lamang ang ginawa niyan pagligo dahil anong oras na siya nagising, medyo sikat na rin ang araw nang sumilip siya sa kanyang bintana. Nang magtapos mag-ayos ng sa
“WHAT are your plans for tomorrow, Ashton? Tatanda ka na naman ng isang taon bukas ah.”Ashton hurriedly shrugged his shoulders while giving the payment for his order. Nandito siya ngayon sa main restaurant ng kaibigan niyang si Sebastian or also known as Pawn when they are in the headquarters but since wala sila roon, he wants to treat Pawn just like the others commoners businessman or let’s say a head chef of a prestigious restaurant.“I don’t know... maybe work?” dagdag na sagot ng binata habang kinukuha ang order na lasagna at carbonara with garlic bread na pinasadya niyang ipaluto kay Sebastian.According to everybody who happened to ate in Sebastian’s restaurant, ang lasagna at carbonara daw ng binata ang pinakamasarap na natikman nila sa lahat ng restaurant na kinainan nila. Well, Ashton never doubt that, maging siya rin kasi ay nakakalimutan panandalian ang mga problema niya sa tuwing nakakatikim ng luto ng kaibigan.“What the hell? Kahit sa araw ng kaarawan mo, you’re still p
AGAD na bumangon sa kinahihigaan niyang kama si Taphney nang marinig at makumpirmang umalis na ang kotseng kinasasakyan ni Ashton. Nag-abala pa talaga siyang mag-alarm para lang magising nang maaga at masimulan ang oplan seventh birthday party para sa pinsan ni Lucifer na si ay joke! Hindi niya muna pala tatawagin na pinsan ni Lucifer si Ashton dahil nga birthday ngayon ng binata. Hahayaan niya munang tawagin ito sa pangalan nitong Ashton hangga’t hindi pa natatapos ang araw na ito.Patayo pa lamang si Taphney sa kama nang bigla siyang makarinig ng mga katok sa kanyang pinto. Agad na nabaling rito ang kanyang paningin.“Miss Taphney... gising na po ba kayo? Nakaalis na po si Sir Ashton-”“Gising na ako Manang Martha! Good morning by the way!” masayang bati ng dalaga nang mabilis niyang buksan ang pinto at bumungad sa kanya ang mayordoma. Halata ang pagkagulat sa matanda na isang tipid na ngiti na lamang ang isinagot sa kanya. Agad namang nakunsensya si Taphney at nag-aalalang lumapit
HINDI na mabilang ni Taphney kung ilang beses na siyang may narinig na may kumatok sa kanyang pinto ngunit patuloy niya lang itong hinahayaan. Hindi siya tumatayo para pagbuksan iyon at hindi rin siya sumasagot sa tuwing tinatawag ang pangalan niya. Naiinis siya at wala siya sa mood para makipag-usap sa kahit na sino ngayon.Nalipat muli ang mga mata ng dalaga nang makarinig na naman siya ng pagkatok mula sa kanyang pintuan. Kumunot ang kanyang noo nang mapansin na para bang pinihit ang doorknob niya mula sa labas at makitang unti-unti ngang bumubukas ang pinto. Sa pag-aakalang ang mayordoma lamang iyon ay mabilis siyang nagtalukbong ng kumot bago tumalikod.“Wala po akong ganang kumain, Manang Martha. Bababa nalang po ako pag nagutom-”“It’s me... Taphney...”Pakiramdam ng dalaga ay biglang may kung anong kumiliti sa puso niya nang mahimigan ang boses na iyon. Hindi siya magkakamali pagdating sa pagtukoy kung kanino ang boses na narinig. Iyon lang naman kasi ang lalaking daig pa ang
NANG makarinig ng pagbagsak ng pintuan si Taphney ay dali-dali siyang naglakad patungo sa pinto ng banyong kinaroroonan niya at nilapat ang tenga roon. Sinisigurado niya kung wala na ba talaga si Ashton sa loob ng kwarto. Pinalipas na muna niya ang limang minuto at dahan-dahan nang pinihit ang seradura ng pinto. “Wala naman na siguro ang damuhong pinsan ni Lucifer na iyon-” “And who is the person you are pertaining with those words?” Literal na nanlaki ang mga mata ng dalaga nang sa paglingon niya ay bumungad sa kanyang paningin ang binatang si Ashton na prenteng nakaupo sa gilid ng kanyang malaking kama. Agad na kumunot ang kanyang noo at hindi makapaniwalang tinitigan ito. “A-akala ko... akala ko umalis kana?!” hindi na niya napansin na medyo napalakas na pala ang boses ng pagkakatanong niya. Isang pilyong ngiti ang agad na rumehistro sa mga labi ng binata. Taphney can’t believe this man! Buong akala niya kasi ay nilisan na nito ang kwarto noong narinig niya ang pagbagsak ng pin
LAST night was a totally blast, iyon ang mga salitang paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ni Taphney nang magising siya at ngayon ay masasabi na niyang nasa tamang pag-iisip na siya. Hindi niya pinagsisisihan ang mainit na tagpong nangyari sa kanila ni Ashton kagabi ngunit nandoon pa rin ang kahihiyan hindi lamang para sa sarili kung hindi para na rin sa binata. She let him tasted and touched her eventhough they don’t have a relationship. Naisip niya tuloy, is this still part of the contract?Halos kalahating oras na siyang gising ngunit hindi pa rin bumabangon sa kanyang higaan. Wala na ang binata nang imulat niya ang kanyang mga mata. Mas maigi na rin iyon para naman hindi maging awkward ang pakikitungo niya rito. Hindi niya pa alam kung paano titingnan o kakausapin si Ashton matapos ang nangyari kagabi.Nang makuntento sa tagal na pakikipagtitigan ni Taphney sa kisame ng kanyang kwarto ay dali-dali na siyang nagtungo sa banyo na nandito lang din sa kwartong inuukupahan niya. Bukod k
"CALL for back ups, Knight! Mas madali natin mahuhuli ang putanginang Jake na 'yan pag may back ups galing sa headquarters!" "Copy, Milo!" Mabilis na muling pinagtuunan ng atensyon ni Ashton ang kotseng hinahabol nila at ganoon na lamang ang panlalaki ng kanyang mga mata nang makitang nagsisimula ang mga ito sa pagpapaputok ng baril at inaasinta sila."Fuck it! Iilag mo, Bishop!" mariing utos niya sa kaibigan."Ano pa nga ba? Alangan namang hayaan kong matamaan 'tong sinasakyan natin eh di pare parehas tayong kumaway kay San Pedro." Mahigpit na napakapit sa kanyang kinauupuan ang binata at kulang nalang ay madurog ang kanyang mga ngipin sa sobrang pagngingitngit niya. Imbes na matawa si Ashton sa sarcastic na saad ni Arjie ay mas tinalasan niya ang kanyang mga mata. Kailangan niyang makalkula kung saan nanggagaling ang mga putok ng baril at kung ilan ang mga tao na sa tingin niya ay sakay ng tatlong sasakyang nasa harapan nila.Ang tanging impormasyon lang kasi na sinabi ni Alex k
"BITAWAN mo 'ko Jake! Huwag na huwag mong mahawakan ni dulo ng buhok ko!" "Why? Parang dati naman-" "Fuck you!" Kung nakakamatay lang ang titig ay baka kanina pa bumulagta si Jake sa tindi ng mga matatalim na tingin na pinupukol rito ni Taphney. Nagising nalang siya kanina na nasa byahe pa rin sila. Ni hindi nga rin siya sigurado kung gaano na ba katagal siyang nakatulog. "You know what Taphney? Ayos naman tayo noon ah. I love you and you love me. Hindi na ba pwedeng maulit iyon?" Hindi sigurado si Taphney kung seryoso ba ang tanong na iyon ni Jake o nagpapatawa lamang ito. Maulit? Baliw nalang ang taong gugustuhin na bumalik sa binata."Huwag ka ngang patawa Jake. Joke time ba 'to? May mga hidden cameras ba dyan?" sarkastikong tanong ni Taphney at mabilis na ngumisi. Ngunit mukhang hindi man lang tinalaban ni kaunting kahihiyan si Jake dahil muli na naman itong nagsalita. "Tell me what do you want, ibibigay ko sayo lahat. Gagawin mo para sayo lahat. Just please, choose me Ta
HINDI lumipas ang ilang araw na hindi nagkausap at hindi nagkaayos sila Taphney at Ashton. Ngayon ay halos dalawang linggo na ang lumipas noong nagkaroon sila ng mainit na usapan ng binata noon sa basement ng ospital. "Ready na kayo, Miss Taphney?" Si Mila iyon. Mabilis siyang lumingon sa kanyang likod at agad na tumango. Hindi niya lubos maisip na ngayong araw ay magaganap na ang isang pangyayaring matagal nang umuukil sa kanyang utak."Sigurado ka bang okay na ang lahat, Mila? Iyong venue? Pati mga guest-""Huwag na po kayong mag alala, Miss Taphney. Nagawa na po namin lahat ni Alex. Ang dapat niyo nalang pong gawin ngayon ay sumakay sa bridal car and then magandang bumaba doon, na alam kong easy'ng easy nalang po para sa inyo. Congratulations po ulit, Miss Taphney."Isang matamis na ngiti ang agad na sumilay sa mga labi ng dalaga. This is it! Ikakasal na siya sa wakas kay Ashton! Hindi nga siya makapaniwala na sa ikli ng panahon simula noong magpropose sa kanya ang binata ay ha
"I KNOW what I am asking to you is too much, Mr. Vergara. Hindi ko rin naman po kayo masisisi kung mahirap para sa inyo na patawarin ako. I done a lot of bad things not only to you but also to Taphneyg-""Alam mo naman pala eh. Then why do you still have a guts to ask me for forgiveness?" Napalunok nalang ng laway si Ashton nang marinig muli ang pambabarang iyon mula sa ama ni Taphney. Ilang minuto na silang magkaharap ngayon. At kahit ilang minuto na ang lumipas ay ngayon palang sila nakapag usap ng matanda. Danilo Vergara has a very hectic schedule. Kaya kahit sinabi ng secretary nito na hindi siya mapaglalaanan ng oras ay nagpumilit pa rin siyang puntahan ito.Hindi na niya gugustuhin pa na lumipas ang ilang araw na hindi siya nakakahingi ng tawad at hindi niya nakakausap ang ama ng dalaga.Iwinaksi nalang ni Ashton ang kanyang ulo at balak na sanang gawin ang naiisip nang bigla muling magsalita ang matandang Vergara."Don't you ever try to kneel in front of me, again Mr. Santoc
TANGHALI na nagising si Taphney. Alas dos na ng tanghali ay doon pa lamang siya kumakain. Wala na ang ama niya nang hanapin niya ito. Maaga raw umalis sabi ng kanilang mayordoma na si Nanay Esting. Sila Mila at Alex naman ay umuwi rin kinagabihan kahapon. Sila rin ang regalong tinutukoy ni Ashton kaya't mabilis siyang nagpasalamat sa binata. Nang matapos kumain ay mabilis na ring hinugasan ng dalaga ang kanyang mga pinagkain. She was about to go back in her room when one of their maid suddenly come to her and said that she have a visitor.Agad namang kumunot ang noo ni Taphney. Wala naman siyang naiisip na bisitang dadalaw sa kanya. Ipinagkibit balikat na lamang iyon ng dalaga at dali dali na rin lumabas ng kanilang dining area.At ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makilala ang bisitang tinutukoy ng isa sa mga kasambahay nila."Mrs. Santocildez..." Hindi malaman ni Taphney kung ano ba dapat ang itawag niya sa ina ni Ashton. Alam niya kasing hindi sila okay noo
PIKIT ang mga mata ni Taphney habang nakahiga sa kanyang higaan. Hindi na niya naabutan ang ama niya. Pumasok na raw ito sa private office nito. At nang subukan niyang buksan ang pinto ng silid ng iyon ay naka lock na iyon sa loob.Kaya hinayaan nalang muna iyon ni Taphney at dumiretso na lamang sa kwarto niya.“Palad ay basang-basaAng dagitab ay damang-damaSa 'king kalamnang punong-punoNg pananabik at ng kabaLalim sa 'king bawat paghingaNakatitig lamang sa iyoNaglakad ka ng dahan-dahanSa pasilyo tungo sa altar ng simbahan”Agad na napangiti si Taphney nang marinig niya ang lyrics ng kantang iyon sa isang music application na ni download niya. Nanatiling nakapikit ang mga mata ng dalaga habang dinadama niya ang lyrics ng kantang pinapakinggan.“Hahagkan na't 'di ka bibitawanWala na 'kong mahihiling paIkaw at ikawIkaw at ikawIkaw at ikawIkaw at ikaw'Di maikukumparaAraw-araw 'kong dala-dala paboritongPanalangin ko'y makasama ka sa pagtandaAng hiling sa Diyos na may gawa
“TAPHNEY anak, kamusta ang pakiramdam mo?”Mabilis na napalinga si Taphney nang marinig niya ang boses ng daddy niya. Tipid siyang ngumiti dito nang magtama ang mga mata nila.“Okay lang po ako, daddy…” sagot niya kapagkuwan at muli nang bumalik sa pagtitingin ng mga bulaklak sa garden nila.Halos tatlong linggo na rin ang lumipas magmula noong lumabas sila ng kanyang ama sa ospital. At simula noong umuwi siya rito sa bahay nila ay ni minsan hindi pumalya sa pangangamusta ang daddy niya.“Gusto mo bang kumain? O kaya naman ay lumabas-”“Hindi na po dad… okay lang po ako rito. At saka ayoko pong lumabas, gusto ko lang magpahinga.” Matamlay na wika ng dalaga at malakas na napabuntong hininga.Sa totoo lang ay siya na mismo ang naaawa sa sarili niyang ama dahil ramdam naman niyang pilit nito ginagawa ang lahat ng makakaya para pasayahin siya o hindi naman ay kausapin siya. Pero kahit na anong pilit rin ni Taphney na ngumiti at kalimutan ang mga bagay na tapos nang mangyari ay nahihirapan
“SIGURADO ka bang buhay pa ‘yan, Rook? Parang ang tagal na niyang tulog ah.”“Isang shot lang ang tinurok ko sa kanya, at saka dapat by this time ay gising na siya…”“Eh bakit hindi pa rin? Lagot ka Rook! Baka natuluyan mo na ‘yang kasambahay ni Milo ha!”“Fuck you, I am doctor at hindi pa ko nagkamali ni isang beses. At saka kung sakali nga na nagkaroon ng mali at natuluyan ang kasambahay ni Milo then kukunin ko si Bishop as my lawyer-”“Spare me from your stupidity Rook and Pawn. Wala akong planong madamay sa mga katangahan niyo sa buhay.” Masungit na wika ni Bishop at muli na ngang itinuon ang mga mata sa labas ng chopper.Isang malalim naman na buntong hininga ang pinakawalan ni Ashton. Ilang minuto na ang lumipas magmula noong pumunta sila sa kanilang headquarters para ipaalam sa mga nakatataas na leader ang gagawin nilang plano.Of course, they provided them everything, at katulad pa rin dati, saka lamang darating ang mga tauhan ng organization nila kapag sa loob ng twenty minut
RAMDAM na ramdam ni Taphney ang pananakit ng buo niyang katawan pagmulat na pagmulat niya pa lamang ng kanyang mga mata.Pakiramdam niya ay tila may kung anong masakit sa katawan niya.Mabilis na kinabahan ang dalaga nang maalala niya ang huling nangyari.Nahihirapan may ay pilit niyang kinapa at hinawakan ang kanyang tiyan.At ganoon na lamang ang pagwasak ng puso niya nang wala na siyang maramdaman na bata sa sinapupunan niya.Ang anak niya! Anong nangyari sa anak niya?!Hindi na napigilan pa ni Taphney na hindi maiyak. Iniikot niya ang kanyang mga mata sa buong paligid. Nasa ospital siya.At napakarami ring tubo ang nakakakabit ngayon sa buong katawan.Isa isang tinanggal iyon ng dalaga at buong lakas na pinilit ang sariling bumangon mula sa kanyang pagkakahiga.Ngunit hindi niya pa man naitatayo ang katawan niya nang bigla na lamang bumukas ang pinto ng kwartong kinaroroonan niya.“Taphney what are you doing?!”It was Ashton. Puno ng pag aalala ang buong mukha nito at nagmamadalin